«Ὁ πιστός πρέπει νά ἔχει ζωή τέτοια πού νά ταιριάζει στό σχῆμα του· γιατί αὐτός πού δέν ζεῖ σύμφωνα μέ τό σχῆμα του, δέν εἶναι πιστός. Τά θεάρεστα γηρατιά δέν χαρακτηρίζονται ἀπό τόν χρόνο, ἀλλά ἀπό τόν τρόπο ζωῆς» μέρος α΄

 

Ὑπόθεση ΛΒ΄(32)

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Τοῦ Ἀββᾶ Κασσιανοῦ,

ἀπό τίς συμβουλές πού ἔδωσε ὁ ὅσιος πατέρας Πινούφριος

σέ κάποιον πού ἀπαρνήθηκε τόν κόσμο.

Ἀδελφέ, εἶδες πόσον καιρό περίμενες μπροστά στίς πύλες τῆς μονῆς μέχρι σήμερα πού ἔγινες δεκτός; Νά ξέρεις λοιπόν ὅτι καθυστερούσαμε νά σέ δεχτοῦμε γιά τόν ἑξῆς λόγο: ὄχι γιατί δέν ποθοῦμε τή σωτηρία τή δική σου καί ὅλων ὅσοι ἐπιστρέφουν στόν Χριστό, ἀλλά γιατί, ἄν σέ δεχόμασαν ἀπερίσκεπτα καί στήν τύχη, ἐμεῖς θά εἴχαμε νά λογοδοτήσουμε στόν Θεό γιά ἐλαφρότητα καί ἐπιπολαιότητα, καί ἐσένα θά σέ κάναμε ἔνοχο γιά βαρύτερη τιμωρία ἄν, καθώς θά γινόσουν τώρα μέ ἀπερισκεψία δεκτός, χωρίς δηλαδή νά μάθεις τή δυσκολία καί τήν ἀκρίβεια τοῦ μοναχικοῦ σχήματος, θά ἀποδεικνυόσουν ἔπειτα χαλαρός καί ράθυμος. Γιατί, ὅπως ἀκριβῶς σέ ἐκείνους πού ὑπηρετοῦν πιστά τόν Κύριο ἔχουν δοθεῖ ὑποσχέσεις δόξας καί τιμῆς στή μέλλουσα ζωή, ἔτσι ἑτοιμάζονται πολύ βαριές τιμωρίες γιά ὅσους προσέρχονται στή μοναχική ζωή μέ χλιαρότητα καί ραθυμία. Εἶναι καλύτερο, ὅπως λέει καί ἡ Γραφή, νά μήν τάξει κανείς στόν Θεό, παρά νά τάξει καί νά μήν τό κάνει¹.
Καί ἀλλοῦ λέει: «Εἶναι καταραμένος αὐτός πού κάνει μέ ἀμέλεια τό ἔργο τοῦ Κυρίου»². Γι᾿ αὐτό πρίν ἀπ᾿ ὅλα πρέπει νά μάθεις τί εἶναι ἡ ἀπάρνηση τοῦ κόσμου· γιατί, ἄν αὐτό τό καταλάβεις, θά μπορέσεις νά μάθεις καί τί πρέπει νά κάνεις.

Ἡ ἀπάρνηση τοῦ κόσμου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ὑπόσχεση σταυρικοῦ θανάτου. Νά ξέρεις λοιπόν ὅτι ἀπό σήμερα πέθανες καί σταυρώθηκες γιά τόν κόσμο καί ὁ κόσμος γιά σένα, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος³· καί προσπάθησε νά καταλάβεις ποιό εἶναι τό νόημα τῆς σταύρωσης, ἐπειδή δέν ζεῖς πλέον ἐσύ, ἀλλά ζεῖ μέσα σου ἐκεῖνος πού σταυρώθηκε γιά σένα. Μέ αὐτό λοιπόν τό ὑπόδειγμα καί τό σχῆμα τοῦ σταυροῦ, στόν ὁποῖο ὑψώθηκε ὁ Κύριος γιά χάρη μας, εἶναι ἐντελῶς ἀπαραίτητο νά ζοῦμε καί ἐμεῖς σέ αὐτή τή ζωή, ὅπως προσεύχεται ὁ μακάριος Δαβίδ, παρακαλώντας νά καρφωθοῦν οἱ σάρκες του μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ⁴. Ὅπως δηλαδή αὐτός πού ἔχει τό σῶμα του καρφωμένο στό ξύλο δέν μπορεῖ νά κινηθεῖ γιά νά κάνει ὅποια ἐργασία θά ἤθελε, ἔτσι καί ἐκεῖνος πού ἔχει καρφωμένο τόν λογισμό του μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀκίνητος γιά κάθε σαρκικό θέλημα. Ὁ καρφωμένος σέ ἕναν σταυρό δέν σκέφτεται πλέον τά παρόντα, δέν ἀκολουθεῖ τά θελήματά του, δέν ταράζεται ἀπό κάποια ἐπιθυμία, δέν τσακίζεται ἀπό τή φροντίδα νά ἀποκτήσει περισσότερα, δέν φουσκώνει ἀπό ὑπερηφάνεια, δέν φιλονικεῖ, δέν καίγεται ἀπό τόν φθόνο, δέν ὑποφέρει ἀπό τούς ἐξευτελισμούς πού ὑφίσταται, δέν θυμᾶται τίς προσβολές πού πέρασε, γιατί περιμένει σύντομα νά φύγει ἀπό τή ζωή μέ σταυρικό θάνατο. Ἔτσι καί αὐτός πού ἀπαρνήθηκε πραγματικά τόν κόσμο καί εἶναι καρφωμένος μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ σάν σέ σταυρό καί περιμένει καθημερινά τήν ἀναχώρηση ἀπό αὐτή τή ζωή, ἔχει ἀκίνητες καί ἀνενεργές ὅλες τίς ἐπιθυμίες καί τίς σαρκικές διαθέσεις.

Νά φυλάγεσαι λοιπόν μήπως τυχόν ἐπιθυμήσεις νά πάρεις πάλι κάτι ἀπό αὐτά πού πέταξες, ὅταν ἀπαρνήθηκες τόν κόσμο· γιατί, σύμφωνα μέ τά κατηγορηματικά λόγια τοῦ Κυρίου, ὅποιος πιάνει τό ἀλέτρι γιά νά ὀργώσει καί κοιτάζει πρός τά πίσω, δέν εἶναι κατάλληλος γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν⁵. Καί ἐκεῖνος πού ἀπό τήν ὑψηλή ζωή κατεβαίνει πάλι στά χαμηλά καί γήινα πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐνεργεῖ ἀντίθετα μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, καθώς κατεβαίνει ἀπό τή στέγη καί ἐπιχειρεῖ νά πάρει κάτι ἀπό τά πράγματα τοῦ σπιτιοῦ⁶.

Νά φυλάγεσαι μήν τυχόν τήν ὑπερηφάνεια, πού τώρα στήν ἀρχή μέ τή θέρμη τῆς ταπείνωσης τήν ποδοπάτησες, τήν ὀρθώσεις πάλι ἐναντίον σου, ὅταν μάθεις τό ψαλτήρι ἤ κάποια πράγματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, καί ἔτσι παρουσιάσεις τόν ἑαυτό σου παραβάτη, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος, μέ τό νά ξαναχτίζεις αὐτά πού γκρέμισες⁷. Ἀλλά μᾶλλον, ὅπως ἄρχισες καί ὁμολόγησες τήν ταπείνωση μπροστά στόν Θεό καί τούς ἀγγέλους, νά τή διατηρήσεις ὥς τό τέλος.

Τά ἴδιο καί τήν ὑπομονή, τήν ὁποία ἔδειξες γιά νά γίνεις δεκτός στό μοναστήρι, περιμένοντας πολλές μέρες καρτερικά μπροστά στίς πύλες καί ἱκετεύοντας μέ δάκρυα, φρόντισε νά τήν αὐξήσεις. Γιατί εἶναι πραγματικά ἄθλιο πράγμα, ἐνῶ θά πρέπει καθημερινά νά αὐξάνεις τήν ἀρχική σου θέρμη καί νά προχωρεῖς πρός τήν τελειότητα, ἐσύ νά τή μειώνεις καί νά ἐπιστρέφεις πρός τά κάτω. Μακάριος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού μόνο ἄρχισε νά κάνει τό καλό, ἀλλά ὅποιος ἔμεινε σταθερός σέ αὐτό ὥς τό τέλος. Γιατί τό φίδι πού σέρνεται στή γῆ πάντοτε παρακολουθεῖ τή φτέρνα μας⁸, σκέφτεσται δηλαδή πῶς νά μας κάνει κακό τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας, καί ὥς τό τέλος τῆς ζωῆς μας προσπαθεῖ νά μᾶς ρίξει. Γι᾿ αὐτόν τόν λόγο τό νά ἀρχίσεις καλά διόλου δέν θά σέ ὠφελήσει, οὔτε ἡ ἀρχική ἀπάρνηση τοῦ κόσμου καί ἡ θέρμη, ἄν δέν εἶναι καί τό τέλος παρόμοιο. Ἐπίσης καί ἡ ταπείνωση, πού εἶναι γνώρισμα τοῦ Χριστοῦ⁹ καί πού μπροστά σέ αὐτόν τώρα τήν ὑποσχέθηκες, δέν θά ἐπιβεβαιωθεῖ ἀλλιῶς, παρά μόνο ἄν τήν ἔχεις ὥς τό τέλος.

Ἄν λοιπόν, ὅπως λέει ἡ Γραφή, ἦρθες νά ὑπηρετήσεις τόν Θεό, ἑτοίμασε τήν καρδιά σου ὄχι γιά ἀνέσεις καί εὐχαριστήσεις, ἀλλά γιά πειρασμούς καί θλίψεις¹⁰· γιατί πρέπει νά περάσουμε πολλές θλίψεις γιά νά μποῦμε στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν¹¹, καί εἶναι στενός καί γεμάτος δυσκολίες ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στή ζωή, καί λίγοι τόν ἀκολουθοῦν¹². Πρόσεχε λοιπόν τούς λίγους καί καλούς καί κανόνιζε τή ζωή σου σύμφωνα μέ τό παράδειγμά τους. Μήν προσέξεις τούς ὀκνηρούς καί ἀδιάφορους, ἀκόμη καί ἄν εἶναι πολλοί· γιατί, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος, εἶναι πολλοί οἱ καλεσμένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί¹³, καί εἶναι μικρό τό ποίμνιο, στό ὁποῖο εὐδόκησε ὁ Πατέρας νά δώσει τήν οὐράνια βασιλεία¹⁴. Μή νομίσεις δηλαδή ὅτι εἶναι μικρό ἁμάρτημα, ἐνῶ ὑποσχέθηκες τήν τελειότητα, νά μιμεῖσαι τούς πιό ἀμελεῖς καί ὀκνηρούς.

Συνεχίζεται....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἱερά Μονή Φιλοθέου

Εὐεργετινός τόμος α΄

Ἐκδόσεις: « ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ »

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις  « ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ » γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com

1Ἐκκλ. Ε΄ : 4.

2Ἰερ. 31 : 10.

3Πρβ. Γαλ. Στ΄ : 14.

4Ψαλμ. 118 : 120.

5Λουκ. Θ΄ : 62.

6Ματθ. Κδ΄ : 17.

7Γαλ. Β΄ : 18.

8Ἐννοεῖ τόν διάβολο. Πρβλ. Γεν. Γ΄ : 15.

9Πρβ. Ματθ. Ια΄ : 29.

10Πρβ. Σ. Σειράχ β΄: 1.

11Πραξ. Ιδ΄ : 22.

12Ματθ. Ζ΄ : 14.

13Ματθ. Κβ΄ : 14.

14Λουκ. Ιβ΄ : 32.