Ἅγιος Θεοδόσιος τοῦ Μπάλτσι(+1845).Ἕνας νέος Ἅγιος τῆς Ὀρθοδοξίας μέ ἄφθαρτο λείψανο

Αγ. Θεοδόσιος Λεβίτσκι(1791-1845)

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η πρωσοπικότητα του ιερέως Θεοδοσίου Λεβίτσκι ήταν ένα θέμα ταμπού στην Ρωσική Εκκλησία.Τα τελευταία χρόνια,με την προτροπή του μητροπολίτου Οδησσού κ.Αγαθαγγέλου έγιναν έρευνες με σκοπό να φωτιστούν οι ''δύσκολες''πτυχές της ζωής του μεγάλου μυστικού.Έπειτα από αυτές τις έρευνες ο μητροπολίτης Αγαθάγγελος πήγε προσωπικά στο Μπάλτσι για να ανοίξει τον τάφο του Αγίου Θεοδοσίου.Η ευωδία και η αφθαρσία του σώματός του έκαναν τον μητροπολίτη από την Οδησσό να αναφωνήσει γεμάτος δάκρυα:«...πατέρα Θεοδόσιε συγχώρεσέ μας που σε ανακαλύψαμε τόσο αργά!»

Όσοι ήταν παρόντες δήλωσαν πως το λείψανο του Αγίου(163 χρόνια από την κοίμηση του) διατηρούνταν καλύτερα και από το λείψανο του Οσίου Κούκσα της Οδησσού...

Από τα αρχεία της Οδησσού μαθαίνουμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας είχε ετοιμαστεί για την αγιοκατάταξη αυτού του ιερέως αλλά την πρόλαβαν τα γεγονότα του 1917.

Στις 6 Μαρτίου 2007 η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας αποφάσισε την αγιοκατάταξη του  ιερέως Θεοδόσιος Λεβίτσκι από το Μπάλτσι

Ποιός ήταν όμως ο ιερέας Θεοδόσιος Λεβίτσκι και πως επηρέασε τον λαό;
Ήταν γιός ιερέα και γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1791 στο χωριό Κορετνάια, κοντά στην πόλη Μπάλτσι,όταν βρίσκονταν υπό πολωνική κατοχή.Στα 13 του χρόνια μπήκε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Καμενέτς-Ποντόλσκ..Το 1815 με την προτροπή του διευθυντή του σεμιναρίου αρχιμανδρίτου Γεωργίου σκέφτηκε να γίνει μοναχός τελικά όμως με την ευλογία του μητροπολίτου Ποντολίας Ιωαννικίου παντρεύτηκε και χειροτονήθηκε ιερέας για τον ναό του Αγίου Νικολάου στο ΜπάλτσιΑυτό που επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τους πιστούς ήταν τα κηρύγματά του.Δεν υπήρχε ακολουθία που να μην κήρυττε τον Θείο λόγο.Από τα κηρύγματα της πρώτης περιόδου που έχουν διασωθεί διαπιστώνουμε πως δεν χρησιμοποιούσε ρητορικές κορώνες, αντιθέτως ξεχείλιζαν από μια βαθιά θρησκευτικότητα και μία σπάνια ζεστασιά που διείσδυε στις καρδιές των ακροατών.

Μετά την κοίμηση της συζύγου του (1818)και της μητέρας του απέμεινε μόνος.

Ο Θεοδόσιος λεβίτσκι αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στο κήρυγμα του Θείου λόγου.Ένα από τα βασικά θέματα που έθιγε στα κηρύγματά του ήταν η Δευτέρα Παρουσία και η τελική..κρίση.Βασιζόμενος στην Αγία Γραφή έγραψε ένα ολόκληρο σύγγραμα με τον τίτλο:''Περί της τελικής Κρίσεως''

το οποίο απέστειλε στον τσάρο Αλέξανδρο τον Α'(1777-1825) δια μέσου του υπουργού Γκολιτσίν.Η εργασία του ιερέως Θεοδοσίου άρεσε πολύ στον τσάρο και μέσω ενός γράμματος(3 Μαίου 1823) που απέστειλε ο Γκολιτσίν,προσκαλούσε τον Θεοδόσιο στην Πετρούπολη.

Από το Μπάλτσι ο Θεοδόσιος έφυγε στις 8 Μαίου 1823.Στην Πετρούπολη έφτασε στις 20 Μαίου 1823 και όπως του είχε γράψει ο ο υπουργός πρίγκηπας Γκολίτσιν,σταμάτησε στην επισκοπική οικία στο Τβερ,στον επίσκοπο Ιωνά.Μετά από λίγο κατέφτασε και ο υποργός Γκολίτσιν.Τόσο δυνατή ήταν η εντύπωση που του προκάλεσε ο Θεοδόσιος που αμέσως πήρε ευλογία, κάθησε κοντά του και έκανε λεπτομερή εξομολόγηση αρχίζοντας από την παιδική του ηλικία.
Σύντομα τον παρουσίασαν στον Τσάρο Αλέξανδρο τον Α'.Του είπε πως είναι πολύ ευχαριστημένος με το ιεραποστολικό του έργο και ότι του επέτρεπε να του κάνει γνωστή οποιαδήποτε σκέψη αγαθή του έφερνε στο νου ο Θεός.
Στην Πετρούπολη σύντομα άρχισαν να τον αναζητούν πολλοί πιστοι ζητώντας την συμβουλή του/
Ο π.Θεοδόσιος Λεβίτσκι ζούσε ταπεινά και δεν χρησιμοποιούσε τα ακριβά ρούχα και τα υλικά αγαθά που του προσέφερε ο Τσάρος.Περνούσε την μέρα του με προσευχή,ανάγνωση και συγγραφή θρησκευτικών βιβλίων

Στις 7 Νοεμβρίου μία μεγάλη πλημμύρα έπληξε την Πετρούπολη.

Σύμφωνα με τον Θεοδόσιο ήταν η αρχή της οργής του Θεού για τις αμαρτίες των ανθρώπων.Έτσι μία Κυριακή άρχισε να λέει στο κήρυγμά του πως η τρομερή αυτή πλημμύρα ήταν μία τιμωρία από τον Θεό για τις αμαρτίες των ανθρώπων...επειδή ούτε από την πλευρά της πνευματικής ηγεσίας,ούτε από την πλευρά της λαϊκής ηγεσίας δεν έβλεπε κάποιο ίχνος μετανοίας και αναγνώρισης των σφαλμάτων τους...Και εαν οι άνθρωποι δεν μετανοήσουν δεν θα σταματήσουν οι συμφορές.

 Έπειτα από αυτό το κήρυγμα,το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου 1824 ο ιερέας Θεοδόσιος εξορίστηκε και στάλθηκε  σ'ένα μοναστήρι στο νησί Κόνεβετς, υπό επίβλεψη και χωρίς το δικαίωμα να βγει από το μοναστήρι και να τελεί τις ιερές ακολουθίες.
 Η εξορία του έλαβε τέλος το 1827 υπό τον Τσάρο Νικόλαο τον Α'και μετά από ένα μακρύ ταξίδι έφτασε στο Μπάλτσι στις 2 Φεβρουαρίου 1828 συνεχίζοντας την ποιμαντική του δραστηριότητα στον ναό του Αγίου Νικολάου,όπως πρώτα.
Με τα πενιχρά του έσοδα και με την βοήθεια των πιστών έφτιαξε ένα άσυλο για τους φτωχούς και τα ορφανά.Το 1834-1835 όταν υπήρξε μεγάλη πείνα,πολλούς ανθρώπους βοήθησε ο π.Θεοδόσιος.Του συνέβησαν όμως και πολλά δυσάρεστα από ανθρώπους που εκμεταλλεύονταν την καλωσύνη του

 

Η ζωή του ήταν τέτοια που όχι μόνο οι χριστιανοί αλλά και οι Εβραίοι του ζητούσαν συμβούλες και τον σέβονταν.Ήδη απ'όταν ήταν εν ζωή οι άνθρωποι τον θεωρούσαν άγιο.
 Εκοιμήθη στις 9 Μαρτίου 1845 και τον κήδεψαν στον οικογενειακό τάφο δίπλα από την σύζυγό του.Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των πιστών πολλά θαύματα γινόνταν στον τάφο του.

Απόδοση στα Ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης/ proskynitis.blogspot

http://proskynitis.blogspot.gr/