Γράφει
σε κάποιο πνευματικό της παιδί:
Ας
μάς άπασχολή πάντοτε η αίωνιότης και εις αυτήν πάντοτε να εχωμεν τον νουν μας η παρούσα
ζωή
είναι
πρόσκαιρη
και μάταιη. Όμως από την εδώ ζωή μας κρίνεται και η εις ουρανούς άνάβασίς μας
κοντά στον ήγαπημένον Ιησού. Τά διαβατήρια έδώ στην γην υπογράφονται και δι’ αυτό
χρειάζεται προσοχή εις το θέλημα τού Θεού. Ό Θεός να μάς φωτίζει στον δρόμο Του.
Συνέπασχε
πραγματικά με τις σοβαρές και καμιά φορά απρόσμενες ασθένειες των αδελφών της
Μονής, που γνώριζε πολύ καλά ότι θα οδηγούσαν στον θάνατο. Ή ίδια γινόταν χίλια
κομμάτια, γιατί δεν μπορούσε να βλέπει το πλάσμα τού Θεού να υποφέρει, και αναλογιζόταν
πόσο αγώνα έχει η ψυχή μέχρι να απελευθερωθεί από το θνητό της σώμα. Όμως,
παρόλη την θλίψη και τον πόνο τού χωρισμού, ποτέ δεν έπαψε να μάς νουθετεί και να
μάς στηρίζει, να μάθουμε να δεχόμαστε τά πάντα, μέσα στην πρόνοια τού Θεού. Γράφει
σε αλληλογραφία της:
Είμαστε
και εμείς καλά, έκτος της αδελφής Ί., πού βρίσκεται στην Αγγλία διά Θεραπεία.
Δυστυχώς, αγαπητή μου Α., δεν πηγαίνει καλά η Θεραπεία της και δεν ξέρουμε το
Θέλημα τού Θεού. Προς το παρόν οι γιατροί έκαμαν όλες τις θεραπείες, χωρίς αποτέλεσμα,
και η αδελφή έχει πόνους φρικτούς και πρόκειται να έλθει πίσω στο Μοναστήρι, να
την δούμε και εμείς και να πεθάνει έδώ. Το πόσον λυπούμαι είναι εύκολου να το καταλάβεις.
Μεγάλη
ή λύπη μας, διότι βλέπεις έναν δικό σου πλάσμα καταδικασμένο από μέρα σε μέρα σε θάνατο. Έτσι αποφάσισε ο Θεός. Την θέλει
κοντά Του και οφείλουμε να υποταχτούμε. Προσευχές όχι μόνο εμείς αλλά και στην Αγγλία
, στο μοναστήρι του Προδρόμου , στο Έσσεξ, πού υπάρχουν άγιοι... όλοι
προσεύχονται. Ό Θεός αν Θέλει, μπορεί να μάς την χαρίσει. Βέβαια, Αυτός
γνωρίζει καλύτερα το συμφέρον της ψυχής τού κάθε ανθρώπου και έτσι ευχόμαστε
ταπεινά το Θέλημά Του να γίνει και αυτό είναι ό κλήρος των ανθρώπων. Μόνο να
εύχεστε και εσείς, ό Θεός να μας βοηθήσει να το αντέξουμε, διότι είναι πολλή ή
λύπη του χωρισμού.
Πολλές
φορές ή Γερόντισσα ως μάνα τσάκιζε μπροστά στον θάνατο των υποτακτικών της, όχι
από δειλία άλλα από πολλή Αγάπη. Τί να πει κανείς σε έναν άνθρωπο που σβήνει
καθημερινά και έρχεται αντιμέτωπος με το μυστήριο του θανάτου; Ό βουβός πόνος
της υψωνόταν σε προσευχή και γινόταν ή παρουσία της μόνο παρηγοριά στην έκάστοτε
πάσχουσα αδελφή.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΧΑΡΙΘΕΑ. Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ . ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΥΠΡΟΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/11/blog-post_90.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου