Γιατί ὁ Χριστός διάλεξε φτωχούς, ἄσημους καί ἀγράμματους ἀνθρώπους, γιά νά τούς κάνει μαθητές Του;

Ο Χριστός ήθελε να έχει καλούς και υπάκουους συνεργάτες. Οι αφανείς, οι πτωχοί και οι ολιγογράμματοι ψαράδες είχαν καλύτερες προϋποθέσεις για ταπείνωση και υπακοή. Ο ταπεινός υπακούει πιο εύκολα στο θέλημα του Θεού.

Αντίθετα τα αξιώματα, η μόρφωση και ο πλούτος, αν δεν συνοδεύονται με αρετή, είναι για το Θεό όχι μόνο άχρηστα, αλλά και επικίνδυνα. Συμβαίνει τις περισσότερες φορές ο πλούτος, το αξίωμα και η μόρφωση να δημιουργούν εγωισμό στον κάτοχό τους. Ο εγωιστής τότε έχει και πολλά άλλα κακά: ζήλια, φθόνο, κατηγορίες, βρίσιμο.

Στους μαθητές Του ο Χριστός δεν έδωσε υποσχέσεις δόξας, πλούτου και απολαβών, αλλά τους προετοίμασε για διωγμούς. «Εάν εμένα εδίωξαν, κι εσάς θα σας διώξουν» (Ιωάν. 15, 20). Αν έλεγε αυτά τα λόγια σε «βολεμένους» του κόσμου τούτου (πλούσιους και άρχοντες), αυτοί θα Τον εγκατέλειπαν αμέσως.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.46), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

 

http://makkavaios.blogspot.gr/2016/06/blog-post_223.html#more