Α. Αιτία των θλίψεων
Η ζωή σ’ αυτόν
τον κόσμο είναι συνυφασμένη με τις παντός είδους θλίψεις, λόγω του προπατορικού
αμαρτήματος, όπως μας βεβαιώνει και η Αγία Γραφή (Γεν. γ’, 16-17). Η αμαρτία
και ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό έφερε την υπερβολική θλίψη, την
αρρώστια και το θάνατο, που έχουν κυριεύσει τον κόσμο μετά την πτώση του Αδάμ.
Εκτός όμως από τις «φυσιολογικές» αυτές θλίψεις, στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται
ότι θλίψη θα έχουν:
* Οι εργαζόμενοι το κακόν (Ρωμ. β΄9).
* Οι πιστοί που ζουν ευσεβώς και τους
πολεμά ο διάβολος
(Αποκ. Β΄, 10).
* Οι πιστοί κατά τους εσχάτους χρόνους
(Ματ. Κδ΄, 9).
* Όσοι υπερηφανεύονται για τις δωρεές και
ευλογίες του Θεού ή, για να μην υπερηφανεύονται (Β’ Κορ. Ιβ΄, 7).
Η ζωή δηλ. του
ανθρώπου είναι καιρός δοκιμασίας και θλίψεων και ο πιστός αντιμετωπίζοντάς τες
έχει πάντα μπροστά του το παράδειγμα του ίδιου του Χριστού, ο Οποίος «έπαθεν υπέρ υμών (αναλαβών εκουσίως την
αμαρτία, τη θλίψη και το θάνατο), υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα ακολουθήσητε
τοις ίχνεσιν αυτού» (βλ. Α’ Πετρ. Β΄, 21), μας άφησε δηλ. παράδειγμα για να
ακολουθήσουμε τα ίχνη Του. Αυτά ακολούθησαν οι Άγιοι όλων των αιώνων, αλλά και
οι μεγάλοι , όπως το διαπιστώσαμε, σύγχρονοι Γέροντες. Συμμετείχαν στις θλίψεις
Του, και ήλπιζαν ότι έτσι θα συμμετάσχουν και στη δόξα Του «…είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν» (Ρωμ, η΄ 17).
Οι πρώτες
αιτίες των θλίψεων είναι, τρόπον τινά, αναπόφευκτες και ο άνθρωπος θα τις
αντιμετωπίσει οπωσδήποτε. Τις θλίψεις όμως που ως αιτία έχουν τον εγωισμό μας,
μπορούμε, εάν τοποθετηθούμε απέναντι σ’ αυτές ορθότερα, να τις αντιμετωπίσουμε
σωστότερα.
Πολλοί Άγιοι
τονίζουν αυτό που όλοι βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς φυσικά να το
προσέχουμε: να περιπίπτουμε σε δοκιμασίες και να δημιουργούνται ανεπιθύμητα
προβλήματα κάθε φορά που ενεργούμε υπερήφανα, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα,
εκτός από τις θλίψεις, και δυσάρεστες πνευματικές επιπτώσεις στη ζωή μας, εφ’
όσον μας απομακρύνουν από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός μόλις διαπράξουμε μια αμαρτία εξαιτίας της υπερηφανείας μας
(μαλώνουμε π.χ. με κάποιον και επιμένουμε χωρίς να υποχωρούμε, ή λέμε ψέματα
για να δικαιολογηθούμε κ.λπ.) επιτρέπει μια δοκιμασία, όχι για να μας
τιμωρήσει, αλλά για να μας προσφέρει ένα φάρμακο επειδή αρρωστήσαμε.
Πηγή: «Μικρή Συμβολή στη Χριστιανική Ζωή»,
Πρεσβ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου – Θεσσαλονίκη 2006
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/11/blog-post_43.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου