Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Εἰς τήν ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ὁμιλία Α' Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ Α’
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ποι εναι σημεριν ορτή; Εναι σεπτ κα μεγάλη, γαπητέ, κα περβαίνει τν νθρώπινο νο κα εναι ντάξια τς γενναιοδωρίας το Θεο πού τν καθιέρωσε. Γιατί σήμερα γινε συμφιλίωση το Θεο μ τ νθρώπινο γένος. Σήμερα διαλύθηκε παλι χθρα κα τελείωσε μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα πανλθε κάποια θαυμάσια ερήνη πού ποτ δν τν περίμεναν προηγουμένως ο νθρωποι. Γιατί ποις θ λπιζε τι Θες πρόκειτο ν συμφιλιωθε μ τν νθρωπο; χι πειδ Κύριος μισοσε τν νθρωπο, λλ’ πειδ πηρέτης ταν διάφορος· οτε πειδ Κύριος ταν σκληρός, λλ’ πειδ δολος ταν χάριστος.

Θέλεις ν μάθεις πς ξοργίσαμε ατν τν φιλάνθρωπο κα γαθ Κύριό μας;
Γιατί, πραγματικ, πρέπει ν μάθεις τν ατία τς προηγούμενης χθρας μας, στε, ταν δες τι μς τίμησε, ν μασταν χθροί του κα πολέμιοι, ν θαυμάσεις τ φιλανθρωπία ατο πού μς τίμησε, κα ν μ νομίσεις τι π δικά μας κατορθώματα γινε λλαγή, καί, φο μάθεις τ μέγεθος τς χάρης του, ν μ σταματήσεις ν τν εχαριστες διαρκς γι τς πολλές του δωρεές. Θέλεις λοιπν ν μάθεις, πς ξοργίσαμε τν Κύριό μας, τν φιλάνθρωπο, τν πράο, τν γαθό, ατν πού ρυθμίζει τ πάντα γι τ δική μας σωτηρία; Σκέφθηκε κάποτε ν ξαφανίσει λοκληρωτικ τ νθρώπινο γένος κα τόσο ργίστηκε ναντίον μας, στε ν μς καταστρέψει μαζ μ τς γυνακες κα τ παιδι κα τ γρια θηρία κα τ κατοικίδια ζα κα λόκληρη τ γ.
Κα ἐὰν θέλεις, θ σο δώσω ν κούσεις κα ατν τν πόφαση· «Γιατί θ ξαλείψω», λέγει Θεός, «τν νθρωπο πού δημιούργησα π τ πρόσωπο λης τς γς κα τ θηρία κα τ ζα, γιατί μετανόησα πού δημιούργησα τν νθρωπο». Κα γι ν μάθεις τι δ μισοσε τν νθρώπινη φύση, λλά ποστρεφόταν τν κακία, ατς πο επε, τι «θ ξαλείψω τν νθρωπο πού δημιούργησα πό τό πρόσωπο τς γς», λέγει στν νθρωπο, «Εναι καιρς κάθε νθρωπος ν πιστρέψει σέ μένα». Ἐὰν μως μισοσε τν νθρωπο, δν θ συζητοσε μαζί του. Τώρα μως τν βλέπεις ν μ θέλει ν κάμει ατό, τ ποο πείλησε ν κάμει, λλά κα ν δικαιολογεται Κύριος στ δολο κα ν συζητ σν μ σότιμο φίλο κα ν λέγει τς ατίες τς καταστροφς πού πρόκειται ν γίνει, χι γι ν μάθει τς ατίες νθρωπος, λλά, φο τς πε στος λλους, ν τος κάμει πι συνετούς. λλ’, πως λεγα προηγουμένως, τόσο σχημα πραττε στν ρχή τ νθρώπινο γένος, στε κινδύνευσε ν χαθε κα π τν δια τ γ .
λλ’ μες, ο ποοι φανήκαμε νάξιοι γι τ γ, σήμερα νεβήκαμε στος ορανούς· μες πού δν μασταν ξιοι ν ξουσιάσουμε τ γ, νεβήκαμε στν οράνια βασιλεία, ξεπεράσαμε τος ορανούς, γγίξαμε τ θρόνο το Θεο. Κα τ γένος, πού γι’ ατ φύλαγαν τν παράδεισο τ Χερουβίμ, σήμερα κάθεται ψηλότερα π τ Χερουβίμ. λλά πς γινε ατ τ θαυμαστ κα μεγάλο; πς μες ο μαρτωλοί, ο ποοι φανήκαμε νάξιοι πάνω στ γ κα χάσαμε τν ξουσία σ’ ατήν, δηγηθήκαμε σ τόσο μεγάλο ψος; πς καταργήθηκε πόλεμος; πς ξαφανίσθηκε ργή; Πς; Ατ κριβς εναι τ θαυμαστό, τι δηλαδ χι πειδ παρακαλέσαμε μες πού δικα ργιζόμαστε ναντίον το Θεο, λλ’ πειδ μς παρακάλεσε ατός πού δίκαια γανακτοσε, τσι γινε ερήνη. «Στό νομα το Χριστο λοιπν παρακαλομε, πειδ στό πρόσωπό μας εναι Θες πού παρακαλε». Τί σημαίνει ατό; Ατς περιφρονήθηκε κα ατς παρακαλε; Ναί, γιατί εναι Θες κα γι’ ατ, ς φιλάνθρωπος πατέρας, παρακαλε.
Κα πρόσεχε τί γίνεται. Μεσίτης εναι Υἱὸς το Θεο πού μς παρακαλε, δν εναι νθρωπος, οτε γγελος, οτε ρχάγγελος, οτε κανένας πό τούς πηρέτες του. Κα τί κάνει μεσίτης; Τ δουλει το μεσίτη. πως δηλαδ, ταν δύο νθρωποι μισονται μεταξύ τους κα δν θέλουν ν συμφιλιωθον, κάποιος λλος, φο λθει κα μπε νάμεσά τους, διαλύει τν χθρα τους, τσι καμε κα Χριστός. Θες ταν ργισμένος ναντίον μας, μες μισούσαμε τν Θεό, τν φιλάνθρωπο Κύριο· Χριστς, φο μπκε στ μέση, συμφιλίωσε τ δύο μέρη. Κα πς μπκε στ μέση; Δέχθηκε κενος τν τιμωρία πού πρεπε ν πιβάλει σ’ μς Πατέρας· κα πέμεινε τν τιμωρία ατ κα τς προσβολς τν νθρώπων. Θέλεις ν μάθεις πς τ δέχθηκε ατ τ δύο; « Χριστός», λέγει Παλος, «μς ξαγόρασε π τν κατάρα το νόμου, μ τ ν γίνει διος γι χάρη μας κατάρα».
Εδες πς δέχθηκε τν τιμωρία πού πιβλήθηκε πό τούς ορανούς; Πρόσεχε πς πέμεινε κα τς προσβολς πού το καμαν ο νθρωποι· «Ο προσβολς κείνων πού σ πρόσβαλλαν», λέγει, «πεσαν πάνω μου». Εδες πς ξαφάνισε τν χθρα; Καί πς δέν σταμάτησε ν κάνει τ πάντα κα ν παθαίνει κα ν φροντίζει, σπου νέβασε κοντ στν Θε τν χθρ κα ντίπαλό του κα τν καμε φίλο του; κα ατν τν γαθν βάση εναι σημεριν μέρα, γιατί, φο πρε κάτι κλεκτ π τν νθρώπινη φύση, τσι κριβς τ πρόσφερε στν Θεό. Κα ατ πού γίνεται στ χωράφια πού εναι σπαρμένα μ σιτάρι, ταν κάποιος πάρει λίγα στάχυα κα κάμει να μικρ δεμάτι κα τ προσφέρει στν Θεό, κενος ελογε μ τ μικρ δεμάτι λο τ χωράφι ατ καμε κα Χριστός. Μ’ κενο τ να σμα κα τν κλεκτ προσφορ καμε ν ελογηθε λο τ νθρώπινο γένος.
λλά γιατί δν νέβασε στος ορανος λο τ νθρώπινο γένος; Γιατί δν εναι ατ προσφορά, ἐὰν δηλαδ προσφέρει κάποιος τ σύνολο, λλά ν κάποιος, φο προσφέρει να μικρ μέρος, κάμει μ ατ ν ελογηθε τ σύνολο. λλ’ μως, θ πε κάποιος, ἐὰν ταν προσφορά, πρεπε ν προσφέρει τν πρωτόπλαστο, γιατί παρχ σημαίνει ν προσφέρεται κενο πού γεννήθηκε πρτο, κενο πού βλάστησε πρτο. Δν εναι ατ παρχή, γαπητέ, ἐὰν προσφέρουμε τν πρτο καρπ στω κα ν εναι χαλασμένος κα ρρωστος, λλά ἐὰν προσφέρουμε τν κλεκτ καρπό. πειδ λοιπν κενος καρπός ταν πεύθυνος γι τν μαρτία, γι’ ατ δν προσφέρθηκε, ν κα δημιουργήθηκε πρτος. λλά ατς ταν παλλαγμένος π τν μαρτία, γι’ ατ κα προσφέρθηκε, ν κα γεννήθηκε ργότερα. Γιατί ατό θα πε παρχή.
3. Κα γι ν μάθεις, τι δν εναι πρτος καρπς πού ριμάζει κλεκτ προσφορά, λλά ξαιρετικς κα κενος πού εναι καλς ποιότητας κα πού ρίμασε σο πρεπε, θ σο δώσω τν πόδειξη π τν γία Γραφή. «Ἐὰν μπες», λέγει πρς τν λα Μωυσς, «στ γ τς παγγελίας, τν ποία σο δίνει Κύριος Θεός σου, κα φυτέψεις σ’ ατν κάθε καρποφόρο δένδρο, τρία χρόνια δν θ θεωρες καθαρ τν καρπό του, καί τν τέταρτο χρόνο θ εναι καρπς του κατάλληλος γι προσφορά του στν Κύριο». Ἐὰν μως ταν κλεκτ προσφορ πρτος καρπός, καρπς δηλαδ πού γίνεται τν πρτο χρόνο, ατν πρεπε ν προσφέρει στν Κύριο. Τώρα μως λέγει, «τρία χρόνια δν θ θεωρες καθαρ τν καρπό του», λλά θ τν φήσεις, γιατί τ δένδρο εναι χαλασμένο, γιατί καρπς εναι ρρωστος, γιατί δν εναι ριμος. Τν τέταρτο χρόνο μως, λέγει, «θ εναι κατάλληλος γι τν Κύριο».
Κα πρόσεχε τ σοφία το νομοθέτη. Δν τν φήνει ν φάγει, γι ν μ δοκιμάσει ατς τν καρπ πρν π τν Θεό. Οτε το πιτρέπει ν τν προσφέρει, γι ν μν τν προσφέρει πρόωρα στν Κύριο. λλά λέγει: φησέ τον, γιατί εναι πρτος, κα μ τν προσφέρεις, γιατί εναι νάξιος ν τιμήσει τν Θεό. Βλέπεις τι δν εναι κλεκτ προφορ πρτος καρπός, λλά ξαιρετικός; Κα ατ τ επαμε γι τ νθρώπινο σμα πού πρόσφερε Χριστς στν Πατέρα. Πρόσφερε λοιπν στν Πατέρα τν κλεκτ προσφορ το νθρώπινου γένους. Κα τόσο θαύμασε τ δρο Πατέρας, κα γιατί εχε ξία κενος πού τ πρόσφερε κα γιατί προσφορ ταν μόλυντη, στε τ δέχτηκε στ χέρια του κα τ τοποθέτησε κοντά του κα το επε: «Κάθισε στ δεξιά μου». Σ ποι φύση επε Θεός, «Κάθισε στ δεξιά μου»; Σ’ κείνη πού κουσε, «χμα εσαι κα στ χμα. θά, γυρίσεις.
Δν ταν λοιπν ρκετ τι νέβηκε πάνω πό τούς ορανούς; δν ταν λοιπν ρκετ τι στάθηκε μαζ μ τος γγέλους; δν ταν νυπολόγιστη κα ατ τιμή; μως ξεπέρασε τος γγέλους, προσπέρασε τος ρχαγγέλους, ξεπέρασε τ Χερουβίμ, νέβηκε ψηλότερα π τ Σεραφίμ, πέρασε πάνω π τς ρχές, δν στάθηκε πουθενά, μέχρι πού πλησίασε τ θρόνο το Θεο. Δν βλέπεις ατν τν πόσταση νάμεσα στν οραν κα στ γ; Καλύτερα μως ς ρχίσουμε π κάτω. Δν βλέπεις πόση εναι πόσταση π τν δη μέχρι τ γ; κα π τ γ πάλι μέχρι τν ορανό; κα π τν οραν μέχρι τν ψηλότερο ορανό; κα π κενον μέχρι τος γγέλους, τος ρχαγγέλους, τς οράνιες δυνάμεις κα μέχρι σ’ ατν τ θρόνο το Θεο; Σ’ ατν λη τν πόσταση κα σ’ ατ τ ψος νέβασε τ νθρώπινο γένος.
Πρόσεχε πο βρισκόταν κάτω κα πο νέβηκε. Δν πρχε κατώτερο σημεο ν κατεβε, π κενο πού κατέβηκε νθρωπος, οτε ψηλότερο ν’ νεβε, π κενο πού τν νέβασε πάλι ησος. Κα ατ δηλώνοντας Παλος λεγε: «κενος πού κατέβηκε, διος κα νέβηκε». Κα πο κατέβηκε; «Στ κατώτερα μέρη τς γς», κα νέβηκε πάνω π’ λους τος ορανούς. Μάθε ποις νέβηκε κα ποι ταν φύση του κα πς ταν πρν ν κατεβε. Γιατί μ’ εχαρίστηση σχολομαι μ τν ετέλεια το νθρώπινου γένους, γι ν μάθω καλ τν τιμ πού μς χάρισε φιλανθρωπία το Κυρίου. μαστε χμα κα σκόνη. λλά ατ σέ καμία περίπτωση δν ταν ξιοκατάκριτο, γιατί ταν δυναμία τς φύσης μας. Συμπεριφερόμαστε πι νόητα π τ ζα. « νθρωπος γινε σν τ νόητα ζα κα γινε μοιος μ’ ατ». Τ ν γίνει μως κανες μοιος μ τ ζα, εναι σν ν γινε χειρότερος π ατά. Γιατί τ μν ζο π τ φύση του δν χει λογικ κα εναι φυσικ ν παραμένει στν κατάσταση ατ τς λογίας, τ ν ξεπέσουμε μως μες,πού μς τίμησε Θεός μ λογικό, στν κατάσταση ατο το παραλογισμο, εναι γκλημα τς δικς μας προαίρεσης. Συνεπς, ταν κούσεις, τι γινε μοιος μ τ ζα, μ νομίσεις τι τ επε ατ γι ν δείξει πώς εμαστε σοι μ’ ατά, λλά γιατί θελε ν’ ποδείξει πώς εμαστε χειρότεροι π ατά. Κα πραγματικ, γίναμε χειρότεροι κα πι ναίσθητοι π τ ζα, χι πειδ εμαστε νθρωποι κα ξεπέσαμε κε, λλά πειδ φθάσαμε κα σ μεγαλύτερη χαριστία. Κα ατ δηλώνοντας σαΐας λεγε: «Τ βόδι γνωρίζει τν κύριό του κα νος τ παχν το κυρίου του ο σραηλίτες μως δν γνωρίζουν μένα». λλά ς μ ντρεπόμαστε γι τ προηγούμενα. «Γιατί που πλήθυνε μαρτία, κε δόθηκε πι φθονη χάρη».
Εδες πώς εμαστε πι νόητοι π τ ζα; Θέλεις ν δες τι εμαστε πι νόητοι κα π τ πουλιά; «Τ τρυγόνια κα τ χελιδόνια κα τ μικρ πουλι γνωρίζουν τν ποχ το ρχομο τους,· λαός μου μως δ γνωρίζει τίς πιθυμίες μου». Ν πού εμαστε πι νόητοι κα π τ γαϊδούρια κα π τ βόδια, κα π τ πουλιά, τ τρυγόνια κα τ χελιδόνια. Θέλεις ν μάθεις κα λλη νοησία μας; Μς κάνει μαθητς τν μυρμηγκιν τόσο χάσαμε τ λογικ πού χουμε π τ φύση μας. Γιατί λέγει: «Πήγαινε στ μυρμήγκι κα προσπάθησε ν μιμηθες τ μέθοδο ργασίας του». Γίναμε μαθητς τν μυρμηγκιν, μες πού δημιουργηθήκαμε σύμφωνα μ τν εκόνα το Θεο. Δν εναι μως ατιος δημιουργός μας, λλά μες πού πομακρυνθήκαμε π τν εκόνα.
Κα γιατί λέγω γι τ μυρμήγκια; Γίναμε πι ναίσθητοι κα π τς πέτρες. Θέλεις κα γι’ ατ ν σο φέρω πόδειξη; «κοστε φαράγγια κα θεμέλια τς γς, τι Θες θ ζητήσει π τ λα του ν’ πολογηθε». Τος νθρώπους δικάζεις κα καλες τ θεμέλια τς γς; Ναί, λέγει· γιατί ο νθρωποι εναι πι ναίσθητοι π τ θεμέλια τς γς. Ποι λοιπν μεγαλύτερη κακία ζητς κόμη ταν εμαστε πι ναίσθητοι π τ γαϊδούρια, πι νόητοι π τ τρυγόνια, πι μυαλοι κα π τ μυρμήγκια, πι ναίσθητοι κα π τς πέτρες; Φαινόμαστε κα σοι μ τ φίδια. «Θυμώνουν», λέει, «ταν τος πες τι εναι μοιοι μ τ φίδια· δηλητήριο σπίδων χουν μέσα στ στόμα τους». Κα τί χρειάζεται ν πομε γιά τν ναισθησία τν ζώων, ταν εναι φανερ πώς νομαζόμαστε κα παιδι το διου το διαβόλου; Γιατί λέγει: «σες εστε παιδι το διαβόλου».
4. λλά μες ο ναίσθητοι κα χάριστοι, ο νόητοι, ο ποι ναίσθητοι π τς πέτρες, ο χειρότεροι π’ λους, ο λεεινοί, ο πι τιποτένιοι -πς ν μιλήσω; τί ν π; πς ν βγάλω π τ στόμα μου ατ τ λόγια;- μες ο τιποτένιοι λοιπόν, ο πι σύνετοι π’ λα, γίναμε σήμερα νώτεροι π’ λους. Σήμερα πόλαυσαν ο γγελοι κενο πού ποθοσαν π πολ καιρό. Σήμερα εδαν ο ρχάγγελοι κενο πού π πολ καιρ πιθυμοσαν, δηλαδ τν νθρωπο ν λάμπει κοντ στ θρόνο το Θεο, ν’ στράφτει π θάνατη δόξα κα μορφιά. Γιατί ατ ποθοσαν π πολ καιρ ο γγελοι, γιατί ατ πιθυμοσαν π πολν καιρ ο ρχάγγελοι.
Πράγματι ν κα τιμ το νθρώπου ταν νώτερη π τ δική τους, μως χαίρονταν κα γι τ δικά μας γαθά, καί πέφεραν ταν τιμωρηθήκαμε. Γιατί τ Χερουβμ, ν κα φύλαγαν τν παράδεισο, μως πέφεραν· κα πως νας πηρέτης, ταν βρε στ φυλακ κάποιο συνάδελφό του, τν φυλάγει βέβαια πειδ τν πρόσταξε κύριος, ποφέρει μως γι’ ατ πού γίνεται, π συμπάθεια γι τ συνάδελφό του,· τσι κα τ Χερουβμ νέλαβαν βέβαια ν φυλάγουν τν παράδεισο, πέφεραν μως γι τ φυλάκιση το νθρώπου. Κα γι ν μάθεις τι πέφεραν, θ σο τ ποδείξω πό τούς νθρώπους. Γιατί, ταν δες τι ο νθρωποι συμπάσχουν γι τος συνανθρώπους τους, ν μν μφιβάλλεις πι γι τ Χερουβίμ, γιατί ο δυνάμεις ατς εναι πι φιλόστοργες πό τούς νθρώπους. Ποις λοιπν πό τούς καλος νθρώπους δν πόνεσε, ταν τιμωρονται σύμφωνα μέ τό νόμο νθρωποι, κόμη κα μετ π πάρα πολλ σφάλματά τους; Γιατί ατ εναι τ παράδοξο, τι, φο μαθαν τς μαρτίες τν νθρώπων κα εδαν τι ναντιώθηκαν στν Θεό, πόνεσαν ο γγελοι. Μωυσς πόνεσε μετ τν εδωλολατρία τν σραηλιτν, γι’ ατ κα λεγε: «άν τούς συγχωρήσεις τν μαρτία, συγχώρησέ την. Σ διαφορετικ περίπτωση, σβσε κα μένα π τ βιβλίο πού μ γραψες». Τί σημαίνει ατό; Βλέπεις τν σέβεια κα πονς γι’ ατος πού τιμωρονται; Γι’ ατ βέβαια πον, λέγει, πειδ τιμωρονται κα δίνουν φορμς γι δίκαιες τιμωρίες. Κα εζεκιήλ, ταν εδε τν γγελο ν ξολοθρεύει τος νθρώπους, φώναξε δυνατ κα θρήνησε κα επε: «λλοίμονο, Κύριε, γιατί ξολοθρεύεις τος πόλοιπους σραηλίτες»; Κα ερεμίας λέγει: «Τιμώρησέ μας, Κύριε, λλά στερα π σκέψη κα χι πάνω στ θυμό σου, γι ν μ μς φήσεις πολ λίγους».
μν Μωυσς λοιπν κα εζεκιλ κα ερεμίας πονον, ο δ δυνάμεις το ορανο δν πέφεραν καθόλου γι τ δικά μας κακά; Πς θ μποροσε ν δικαιολογηθε ατό; τι λοιπν θεωρον δικά τους τ δικά μας, μάθε πόση χαρ δειξαν, ταν εδαν τι Κύριος συμφιλιώθηκε μαζί μας. Ἐὰν μως δν πονοσαν προηγουμένως, δν θ χαίρονταν ργότερα· κα τι χαίρονταν, εναι φανερ π’ ατ πού λέγει Χριστός: «τι θ εναι χαρ στν οραν κα στ γ γι κάθε μαρτωλ πού μετανοε». Ἐὰν μως χαίρονται ο γγελοι ταν βλέπουν ναν μαρτωλ πού μετανοε, σήμερα πού βλέπουν μ τν κλεκτ προσφορ ν’ νεβαίνει στν οραν λόκληρο τ νθρώπινο γένος, πς δν θ νιωθαν τ μεγαλύτερη χαρά;
κουσε μως κα π λλο τ χαρ τν δυνάμεων το ορανο γι τ δική μας συμφιλίωση. Γιατί ταν γεννήθηκε μ νθρώπινο σμα Κύριός μας, φο εδαν τι συμφιλιώθηκε πι μ τος νθρώπους -γιατί δν θ κατέβαινε στ γ, ν δν συμφιλιωνόταν-, φο εδαν λοιπν ατ κα στησαν χορ πάνω στ γ φώναζαν κα λεγανς εναι δόξα στν Θε στ ψιστα μέρη το ορανο, ς πάρχει ερήνη στ γ κα γαθ προαίρεση στος νθρώπους». Κα γι ν μάθεις, τι γι’ ατ δοξάζουν τν Θεό, πειδ πόλαυσε γ τ γαθά, πρόσθεσαν κα τν ατία, λέγοντας: «ς πάρχει ερήνη στ γ κα γαθ προαίρεση στος νθρώπους», σ’ ατος πού ταν χθρο το Θεο κα χάριστοι. Εδες πς δοξάζουν τν Θε γι τ ξένα γαθά; καλύτερα γι τ δικά τους, γιατί θεωρον τι εναι δικά τους τ δικά μας γαθά. Θέλεις ν μάθεις, τι χαίρονταν κα σκιρτοσαν κα ταν πρόκειτο ν δον τν Κύριο ν’ νεβαίνει στος ορανούς; κουσε τν Χριστ πού λέγει, τι νέβαιναν κα κατέβαιναν διαρκς. κα ατ δείχνει τι πιθυμοσαν ν δον τ παράξενο θέαμα.
Και π πο φαίνεται, τι νέβαιναν κα κατέβαιναν; κουσε τν Χριστ πού λέγει: «π τώρα θ δετε τν οραν νοιγμένο κα τος γγέλους το Θεο ν’ νεβαίνουν κα ν κατεβαίνουν γι ν πηρετον τν Υό το Θεο». Γιατί τέτοια εναι συνήθεια ατν πού γαπον δν περιμένουν τν κατάλληλη στιγμή, λλά π τ χαρ τους προλαβαίνουν τν προθεσμία. Γι’ ατ κατεβαίνουν, πειδ βιάζονται ν δον τ καινούριο κα παράξενο κενο θέαμα, δηλαδ τν νθρωπο πού μφανίστηκε στν ορανό. Γι’ ατ πρχαν παντο γγελοι, κα ταν γεννήθηκε, κα ταν ναστήθηκε, κα σήμερα πού νέβηκε στος ορανούς. Γιατί λέγει εαγγελιστής Λουκς: «Ν δύο μ λευκ φορέματα», πού φανερώνουν μ τν μφάνιση τ χαρά τους, κα επαν στος μαθητές: «νδρες Γαλιλαοι, γιατί στέκεστε κπληκτοι; Ατς ησος, πού ναλήφθηκε πό σς στν ορανό, θ ρθει κατά τν διο τρόπο, πως τν εδατε τώρα ν νεβαίνει στν οραν».
5. δ σς παρακαλ ν προσέξετε διαίτερα. Γιατί λοιπν τ λέγουν ατ ο γγελοι; Μήπως δν εχαν μάτια ο μαθητές; μήπως δν βλεπαν ατ πού γινόταν; Δν επε εαγγελιστής, τι ναλήφθηκε καθς τν βλεπαν; Γι ποιό λόγο λοιπν στάθηκαν κοντ τους ο γγελοι λέγοντάς τους, τι νέβηκε στν ορανό; Γι’ ατος τος δύο λόγους, πρτος, γιατί πάντοτε στενοχωριονταν ο μαθητς γι τν ναχώρηση το Χριστο. τι βέβαια στενοχωριονταν, κουσε τί τος λεγε: «Κανες πό σς δν μ’ ρωτ πο πηγαίνεις; λλά λύπη χει γεμίσει τν καρδιά σας, πειδ σς επα ατ».
Ἐὰν λοιπόν δν ποφέρουμε, ταν ποχωριζόμαστε π φίλους κα συγγενες μας, πς ο μαθητς ταν βλεπαν ν’ ποχωρίζεται π ατος Σωτήρας, διδάσκαλος, προστάτης, φιλάνθρωπος, μερος, γαθός, πς δν θ στενοχωριονταν; πς δν θ πονοσαν; Γι’ ατ στάθηκε κε γγελος, γι ν καταπραΰνει μ τν πάνοδο το Κυρίου τ λύπη πού τος προξένησε ναχώρησή του. Γιατί λέγει: «Ατς ησος πού ναλήφθηκε πό σς στν ορανό, θ ρθει κατ τν διο τρόπο». Λυπηθήκατε λέγει, γιατί ναλήφθηκε; λλά μ λυπστε πιά, γιατί θ πιστρέψει κα πάλι. Γι ν μ κάμουν λοιπν κενο πού καμε λισσαος, ταν εδε τ διδάσκαλό του ν’ νεβαίνει στν οραν κα σκισε τ ροχα του -γιατί δν στάθηκε κανένας κοντά του ν το πε, τι θ πιστρέψει λίας-, γι ν μν κάμουν λοιπν τ διο κα ατοί, γι’ ατ στάθηκαν κοντ τους ο γγελοι παρηγορώντας τ λύπη τους.
Ατς εναι νας λόγος τς παρουσίας τν γγέλων. πάρχει μως κα δεύτερος χι μικρότερος, γι’ ατ κα πρόσθεσε, «πού ναλήφθηκε». Ποις λοιπν εναι ατός; ησος ναλήφθηκε στν ορανό. μως πόσταση ταν μεγάλη κα τ νθρώπινα μάτια δν εχαν τ δύναμη ν δον ς τος ορανος τ σμα πού ναλήφθηκε. λλά πως να πουλ πού πετ στ ψη, σο πι ψηλ νεβαίνει, τόσο περισσότερο χάνεται π τ μάτια μας, τσι κριβς κα τ σμα κενο, σο νέβαινε πι ψηλά, τόσο περισσότερο χανόταν, πειδ δυναμία τν ματιν τους δν μποροσε ν τ παρακολουθήσει σ’ λο τ μκος τς πόστασης. Γι’ ατ στάθηκαν κοντ τους ο γγελοι, λέγοντας τι νέβηκε στν ορανό, γι ν μ νομίζουν τι νέβηκε στν οραν πως λίας, λλ’ τι ναλήφθηκε στν ορανό. Γι’ ατ λέγει, «πού ναλήφθηκε πό σς στν ορανό».
Και ατ βέβαια δν τ πρόσθεσε χωρς λόγο. λίας λοιπν ναλήφθηκε πρς τν ορανό, γιατί ταν νθρωπος. ησος μως ναλήφθηκε στν ορανό, γιατί ταν Θεός. λίας ναλήφθηκε μ πύρινο ρμα, ησος μ νεφέλη. Γιατί, ταν πρεπε ν καλέσει Θες τν λία, στειλε ρμα κα ταν κάλεσε τν Υό του, στειλε βασιλικ θρόνο -κα χι μόνο βασιλικ θρόνο, λλά τν διο τν πατρικ θρόνο; πειδή γι τν Πατέρα λέγει σαΐας: «δού, Κύριος κάθεται πάνω σ’ λαφρι νεφέλη». πειδ λοιπν Πατέρας κάθεται πάνω σ νεφέλη, γι’ ατ κα στν Υό στειλε τ νεφέλη. κα λίας, ταν νέβηκε στν ορανό, φησε στν λισσαο τ μηλωτ του. ησος μως ταν ναλήφθηκε φησε στος μαθητς του τ χαρίσματα, πού καναν χι ναν προφήτη, λλά χιλιάδες λισσαίους, κα μάλιστα πολ μεγαλύτερους κα σημαντικότερους π κενον.
ς σταματήσουμε λοιπόν, γαπητοί, κα ς προσέξουμε πρς τν πιστροφ το Κυρίου. Γιατί κα Παλος λέγει: « διος Κύριος θ κατεβε π τν οραν μ πρόσταγμα, μ φων ρχαγγέλου· κα μες ο ζωντανοί, πού θ’ πομένουμε τότε στ ζωή, θ’ ρπαχθομε μ σύννεφα γι ν συναντήσουμε τν Κύριο στν έρα», λλά χι λοι. τι λοιπν δν θ ρπαχθομε λοι, λλά λλοι θ παραμείνουν κα λλοι θ ρπαχθομε, κουσε τί λέγει Χριστός: «Τότε θ βρεθον δύο γυνακες ν’ λέθουν στν διο μύλο. μία παραλαμβάνεται κα λλη φήνεται. Δύο θ βρίσκονται στ διο κρεβάτι. νας παραλαμβάνεται κα λλος φήνεται».
Τί θέλουν ν πον ατ τ ανιγματικ λόγια; τί θέλει ν πε ατ τ πόκρυφο μυστήριο; Μ τ μύλο μς φανέρωσε λους κείνους πού ζον μέσα στ φτώχεια κα στ δυστυχία κα μ τ κρεβάτι κα τς νέσεις πονοε λους κείνους πού ζον μέσα στ πλούτη κα τς τιμές. Κα πειδ θελε ν δείξει τι κα πό τούς φτωχος σώζονται κα δηγονται στν πώλεια, επε τι κα π’ τς δύο πού βρίσκονται στ μύλο μία παραλαμβάνεται κα λλη φήνεται· κα πό τούς δύο πού εναι στ κρεβάτι νας παραλαμβάνεται κα λλος φήνεται. τσι δηλώνει τι ο μαρτωλο φήνονται δ κα περιμένουν τν τιμωρία, ν ο δίκαιοι ρπάζονται στ σύννεφα. πως δηλαδ, ταν βασιλις πηγαίνει σ μία πόλη, λοι ο ξιωματοχοι κα ο ρχοντες κα σοι χουν μεγάλη οκειότητα μαζί του, τν συναντον φο βγον ξω π τν πόλη, ο κατάδικοι μως κα ο τιμωρημένοι φυλάγονται στς φυλακς περιμένοντας τν πόφαση το βασιλι, τσι κα ταν ρχεται Κύριος, σοι χουν παρρησία τν συναντον στν έρα, ο κατάδικοι μως κα σοι ασθάνονται τ βάρος τν πολλν μαρτιν στ συνείδησή τους περιμένουν στ γ τν κριτή.
Τότε κα μες θ ρπαχθομε στν ορανό. Δν επα, μες, κατατάσσοντας κα τν αυτό μου νάμεσα σ’ ατος πού ρπάζονταν δν εμαι τόσο ναίσθητος κα χάριστος, στε ν μ γνωρίζω τς μαρτίες μου. Γιατί, ν δν φοβόμουν μήπως καταστρέψω τ χαρ τς σημερινς ορτς, θ χυνα πικρ δάκρυα, καθς θυμήθηκα ατ τ λόγια, γιατί θυμήθηκα τς δικές μου μαρτίες. πειδ μως δν θέλω ν ταράξω τ χαρ τς σημερινς ορτς, δ θ σταματήσω τν μιλία μου, φο σς φήσω ζωηρ τ μνήμη κείνης τς μέρας, στε οτε πλούσιος ν μ χαίρεται γι τν πλοτο του, οτε φτωχς ν θεωρε τν αυτ του δυστυχισμένο γι τ φτώχεια του, λλά καθένας, κατ τ συνείδησή του, ν κάνει ετε ατ ετε κενο. Γιατί οτε πλούσιος εναι ετυχισμένος, οτε φτωχς εναι δυστυχισμένος, λλά ποιος θ κριθε ξιος γι τν ρπαγ κείνη μέσα στ σύννεφα, εναι ετυχισμένος κα τρισευτυχισμένος, στω κα ν εναι πι φτωχς π’ λους. πως βέβαια εναι λεεινς κα τρισάθλιος μαρτωλός, στω κα ν εναι πι πλούσιος π’ λους. Γι’ ατ τ λέγω, γι ν θρηνομε τος αυτος μας σοι εμαστε μαρτωλοί, κα ν παίρνουν θάρρος σοι γωνίζονται ναντίον τς μαρτίας καλύτερα, ν μν παίρνουν μόνο θάρρος, λλά καί ν προφυλάγονται οτε κενοι ν θρηνον μόνο, λλά κα ν’ λλάξουν τρόπο ζως.
Γιατί εναι δυνατν κα κακός, φο γκαταλείψει τν πονηρία, ν πιστρέψει στν ρετ κα ν μπορέσει ν γίνει σος μ’ κείνους πού π τν ρχή ζον νάρετα. Ατ ς φροντίσουμε κα μες. Κα σοι ασθάνονται τι εναι νάρετοι, ς παραμένουν στν εσέβεια, μεγαλώνοντας πάντοτε ατ τ καλ πόκτημα κα αξάνοντας τ προηγούμενο θάρρος τους. σοι μως δν χουμε θάρρος κα ασθανόμαστε τ βάρος πολλν μαρτιν μας, ς λλάξουμε τρόπο ζως, στε, φο ποκτήσουμε τ θάρρος τν λλων, ν ποδεχθομε λοι μαζ κα μ τν δια ψυχικ διάθεση κα μ τν τιμ πού ρμόζει τ βασιλι τν γγέλων, κα ν’ πολαύσουμε τ μακάρια κείνη χαρ μ τ βοήθεια το Κυρίου μας ησο Χριστο, στν ποο μαζ μ τν Πατέρα κα τ γιο Πνεμα νήκει δόξα κα δύναμη, τώρα, κα πάντοτε, κα στος αἰῶνες τν αώνων. μήν.

  http://www.alopsis.gr/alopsis/analips2.htm
(Πηγή: imaik.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible