Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
Σὲ ζηλεύω, μωρέ, σὲ ζηλεύω. Ἐσὺ μπορεῖς νὰ γίνεις ὁ μεγαλύτερος ἱεραπόστολος μέσα στὸ Μοναστήρι, χωρὶς νὰ μιλᾶς καθόλου. Σιωπηρὰ θὰ προσεύχεσαι γιὰ ὅλους.
Γιὰ ὅλη τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸν κλῆρο, γιὰ τοὺς μοναχούς. Περνάει κρίση σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Πρὸ παντὸς νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὴν πνευματική σου οἰκογένεια.
Νὰ ἀφήνεις τὴν καρδιά σου ὁλάνοιχτη στὸν Χριστό μας, ὅλο ἀγάπη, ὅλο λατρεία. Ἀλλιῶς, πάει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἔφυγε, ὅταν ἀρχίζουν τὰ «γιατί τοῦτο…; γιατί ἐκεῖνο…».
Ὤ, νὰ ἤμουν στὰ νιάτα σου, νὰ ζῶ τὴν ὑπακοή! Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη εὐτυχία, ἀπὸ τὸ νὰ κάνεις ὅ,τι σοῦ λένε καὶ νὰ βυθίζεσαι μέσα στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Προσήλωση. Ξέρεις τί θὰ πεῖ; Εἶναι ἀπὸ τὸ «πρὸς» καὶ «ἧλος» (καρφί). Καὶ θὰ πεῖ καρφωμένος σὰν μὲ καρφιὰ σ’ αὐτὸ ποὺ ἀγαπᾶς. Νὰ καρφώνεσαι ἐπάνω στὸν Χριστό μας. Ἐγὼ πολὺ τὸν ἀγαπῶ τὸν Χριστό μας καὶ πιστεύω στὴ δύναμή του. Μωρέ, οἱ Ἀπόστολοι περνοῦσαν, καὶ ἡ σκιά τους θεράπευε τοὺς πιστούς. Δὲν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας; Ἄλλαξε; Ἐμεῖς ἀλλάξαμε!
Τί θὰ πεῖ ἄγχος, νεῦρα, ψυχασθένειες; Ἐγὼ πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος σ’ ὅλα αὐτά. Δὲν ὑποτασσόμεθα στὸν Χριστὸ μὲ ἀγάπη. Μπαίνει ὁ διάβολος καὶ μᾶς ἀνακατεύει.
Ἄχ, νὰ μποροῦσα νὰ ζήσω ὅπως ἐσύ! Νὰ εἶμαι ὑποτακτικὸς σ’ ἕνα Κοινόβιο! Σὲ ζηλεύω!… Σὲ ἀγαπῶ πολὺ ἐν Χριστῷ. Καὶ θέλω νὰ γίνεις σωστὸς μοναχός.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ἄναψε στὴν καρδιά μου ὁ Γέρων Πορφύριος“.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου