40η) Επιστολή
Mακάριος λοιπόν, τέκνον μου, όστις τα θλιβερά της παρούσης ζωής τα διέρχεται μεθ’ υπομονής και ευχαριστίας προς τον Θεόν, ο Οποίος δια των τοιούτων λυπηρών προπαρασκευάζει την αθάνατον ψυχήν, όπως την καταστήση αξίαν των αιωνίων αγαθών της Βασιλείας Του. Παιδεύει επί το συμφέρον, όπως μεταλάβωμεν της αγιότητος Αυτού. Βάρος αιωνίου δόξης θησαυρίζει δια των διαφόρων θλίψεων εις τους αγαπώντας Αυτόν πιστούς δούλους Του.
Δια τούτο δεν χρειάζεται, ούτε συμφέρει να αγανακτώμεν εν καιρώ παιδείας Κυρίου, αλλά με ταπείνωσιν και υπακοήν να υπομένωμεν τα πάντα. Και τούτο, διότι η παιδεία Κυρίου έχει σκοπόν να μας χαρίση την πολυτιμοτάτην υγείαν της ψυχής μας.
Όπως ο ιατρός παιδεύη τον ασθενή με εγχειρήσεις, με πικρά φάρμακα, με εκκοπήν των μελών του σώματος κ.λ.π., με σκοπόν βέβαια να τον θεραπεύση και ουχί να τον τυραννά από κακίαν, ούτω και ο Θεός, ως Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών, μας θεραπεύει με παντιειδή φάρμακα, θλίψεις και πόνους, όπως μας χαρίση την ψυχικήν υγείαν, που είναι το πλέον αγαθόν που υπάρχει. Αλλ’ όσοι αγανακτούν και δεν υπομένουν, ως και εγώ, αυτοί χάνουν την ψυχικήν ωφέλειαν και έτσι μόνον, τους πόνους κερδίζουν. Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός κατά τέτοιον θαυμαστόν τρόπον μας σώζει, έχομεν χρέος απαραίτητον να Τον ευχαριστώμεν αδιαλείπτως και να ευλογώμεν το Πανάγιον Όνομά Του. Και τούτο όχι μόνον με τα στόμα, αλλά κυρίως με τα έργα μας, ώστε κανένα έργο μας να μη προσβάλλει την Θείαν μεγαλειότητα. Διότι, εάν με τα χείλη μας Τον ευλογώμεν και με τα έργα μας Τον υβρίζωμεν, τότε
εμπαίζομεν Τούτον.
Ας προσπαθήσωμεν να μη λυπώμεν τον Χριστόν μας εν ουδενί πταίσματι, ώστε να επαναπαυθή το Άγιον Πνεύμα εις τας ψυχάς μας. Αμήν .
41η) Επιστολή
Εδώ εις αυτόν τον μάταιον κόσμον, παιδί μου, θα θλιβώμεν, θα πικρανθώμεν, θα πονέσωμεν. Μα όλα είναι δι’ εν χρονικόν διάστημα, είναι προσωρινά, μόνον εις αιώνιον βαθμόν και μέτρον να μη μας εγκαταλείψη ο Θεός και δεν τα υπομείνωμεν. Όταν πονάς και θλίβεσαι, τον Εσταυρωμένον να μνημονεύης και τότε θα ευρίσκης πολλήν ανακούφισιν. Διότι ποίος ατενίζων εις τον Σταυρωθέντα και αναλογιζόμενος τα πάθη Του, άτινα υπέρ ημών έπαθε, δεν θα εύρη βάλσαμον εις τας πληγάς του, είτε ψυχικάς είτε σωματικάς; Βλέπε και συ, τέκνον, άνω, εκεί εις τον Γολγοθάν, εκεί όπου έδωσε την τροπαιοφόρον νίκην το άγιον Αρνίον, ίνα δια του Αίματός Του πλύνη τα έλκη των αμαρτιών και των παθών μας.
Η ευσπλαχνία Του είναι μεγάλη, ποτέ μη χάσης το θάρρος σου εις Εκείνον, που δια σε εσταυρώθη.
Εύχομαι την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν να την διέλθης με λίαν ακμάζουσαν ψυχικήν και σωματικήν υγείαν. Αμήν.
42η) Επιστολή
« Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν» που μας αναμένει. Χαίρε, παιδί μου, χαράν μεγάλην, ότι ο αγαθός Θεός, εις Ον ελπίζομεν την σωτηρίαν μας, θα μας αξιώση να είμεθα όλοι μαζί εις την ουράνιον βασιλείαν και να λέγωμεν τα ρήματα του Αγίου Ανδρέου, του δια Χριστόν σαλού «ω μακαρία η χειρ, η ταύτα ποιήσασα». Η άνω Ιερουσαλήμ, η ευφρόσυνος πόλις, η αχειροποίητος, αναμένει τα τέκνα του Θεού, δια να τα περιθάλψη και να τα ξεκουράση με την μεγάλην της απόλαυσιν, τα τέκνα που εις την ζωήν αυτήν πάσχουν και οδυνώνται φέροντα το σώμα το πολύμοχθον. Το Αρνίον το σφαγιασθέν δια την ιδικήν μας σωτηρίαν, Αυτό θα λούση και ημάς με το Πανάγιον Αίμά Του, θα πλύνη την βρώμα των αμαρτιών μας και θα μας αναπαύση αιώνια!
Βάστα, παιδί μου, γερά τον Σταυρόν σου και ανάβαινε τον σωτήριον Γολγοθάν, ο Οποίος θα μας οδηγήση εις την ζωοφόρον Ανάστασιν, όταν θα σαλπίση εν τη εσχάτη ημέρα η μεγάλη σάλπιγξ και θα φανερωθούν τα κρυπτά των ανθρώπων. Τι μεγάλη και αγία ημέρα δια τας σωζομένας ψυχάς, διότι τότε θα απολαύσουν πλήρως την ευλογίαν του Θεού! Τότε θα ανοιχθούν οι πνευματικοί θησαυροί της απείρου Θεότητος εις άπειρον απόλαυσιν άνευ διακοπής εις αιώνας αιώνων!
https://paraklisi.blogspot.com/2018/11/1-42.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου