Ἕνας ἐναντίον ὅλων.

Θα μπορούσε να ήταν ένα διήγημα, ίσως και ένα όνειρο, είναι όμως μία πραγματική ιστορία. Τόπος, ο μικρός ναός στο κέντρο μιας μεγάλης πόλεως της πατρίδας μας. Χρόνος, Κυριακή 18 Οκτωβρίου του σωτήριου έτους 2020.

Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας ένας απλός πιστός ο οποίος τις περισσότερες Κυριακές τα τελευταία χρόνια εκκλησιάζεται στο συγκεκριμένο ναό.

Οι συνθήκες βέβαια τους τελευταίους μήνες έχουν αλλάξει. Ο ιερέας του ναού, πιστός στην εφαρμογή των κυβερνητικών μέτρων που αφορούν την επιδημία του κορονοϊού, έχει πάρει με «ευλάβεια» όλα να απαραίτητα μέτρα. Οι καρέκλες που δεν αντιστοιχούν στον επιτρεπόμενο αριθμό ατόμων έχουν μαζευτεί σε μία γωνία του ναού, τυλιγμένες με την ασπροκόκκινη πλαστική κορδέλα. Μία τέτοια κορδέλα έχει επίσης επιστρατευθεί να αποκλείει τον κυρίως ναό, περίπου στο παγκάρι (2 μέτρα από την είσοδο), όταν ο αριθμός των εκκλησιαζομένων συμπληρώνεται, κατά τις κυβερνητικές οδηγίες. Κάθε Κυριακή απαραιτήτως, το κήρυγμα περιέχει εκτενή αναφορά στον κίνδυνο του κορονοϊού και οι πιστοί καλούνται να μασκοφορούν, ενώ οι μη μασκοφόροι είναι αυτοί που δεν αγαπούν τον εαυτό τους και το συνάνθρωπο και δοκιμάζουν με αυτή τη στάση τους το Θεό. Έτσι λοιπόν κυλούσαν οι περασμένες Κυριακές με τους περισσότερους εκκλησιαζομένους (99%) να μασκοφορούν, ενώ οι λίγοι «αντιρρησίες» περνούσαν ένα είδος «Ιεράς Εξέτασης» κατά την διανομή του αντιδώρου. Πέραν του ότι ο ιερέας τους καλούσε να μην του φιλούν το χέρι, γινόντουσαν εκτενείς παρατηρήσεις σε όσους δεν φορούσαν μάσκα. Έτσι οι περισσότεροι μη μασκοφόροι επέλεγαν σιγά-σιγά να μην εκκλησιάζονται πλέον στον ιερό αυτό ναό. Οι περισσότεροι, αλλά όχι όλοι. Ο πιστός της ιστορίας συνέχιζε ανελλιπώς να εκκλησιάζεται με τα παιδιά του εκεί. Φυσικά χωρίς μάσκα. Γιατί έπρεπε να αλλάξει τις συνήθειές του ή τον ναό; Επειδή οι περισσότεροι πιστοί και ο ιερέας ενεργούσαν με αυτό τον τρόπο; Βέβαια αυτό δεν περνούσε απαρατήρητο. Θυμάται όταν σε ένα από τα πρώτα τέτοια κηρύγματα, μία ηλικιωμένη κυρία που τον γνώριζε, γύρισε και τον ρώτησε αν είχε ξεχάσει να φέρει μαζί του μάσκα και προθυμοποιήθηκε να του δώσει μία. Ή σε μία άλλη Θεία Λειτουργία, όπου μία άλλη άγνωστη κυρία του πρόσφερε απολυμαντικό μαντηλάκι για να καθαρίσει τα χέρια του πριν πάρει το αντίδωρο, καθώς πριν είχε φυσήξει τη μύτη του λόγω ενός ελαφρού συναχιού που είχε. Και τις δύο φορές αρνήθηκε. «Γιατί δεν φοράτε μάσκα;» «Εσείς κάνετε αντίσταση, ε;» τον ρωτούσε με ευγένεια ο ιερέας όταν πήγαινε να πάρει το αντίδωρο. Μάλιστα γνώριζε αρκετά τον πιστό καθώς ήταν και συνάδελφος του πατέρα του πριν φορέσει το ράσο.

Φτάνουμε λοιπόν στην συγκεκριμένη Κυριακή. Ο πιστός φτάνει με τα δύο του παιδιά στο ναό. Περνάει την θύρα και κινείται προς το παγκάρι για να πάρει κερί. Είναι η ώρα που διαβάζεται ο Απόστολος της Κυριακής. Ξαφνικά το δρόμο του κλείνει ο 1ος επίτροπος. «Για να μπείτε πρέπει να βάλετε μάσκα». «Δεν βάζω» απαντάει ο πιστός. «Αν δεν βάλετε θα καλέσω την αστυνομία». Ο πιστός κάνει μία έκφραση αδιαφορίας. Ο 2ος επίτροπος τον πλησιάζει. «Ξέρετε αν δεν βάλετε μάσκα κ. <τάδε> μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα». «Δεν γίνεται να βάλω μάσκα εδώ» απαντάει ο πιστός. Ο 1ος επίτροπος κινείται προς το ιερό. Προφανώς για να ενημερώσει τον ιερέα για τα τεκταινόμενα. Ο πιστός με τα παιδιά του ανάβουν τα κεριά και στέκονται παρά την είσοδο του ναού περιμένοντας την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Ο Απόστολος τελειώνει και ο ιερέας βγαίνει και διαβάζει το ευαγγέλιο της ημέρας. Το ευαγγέλιο τελειώνει και ενώ δεν είναι η ώρα του κηρύγματος –καθώς αυτό γίνεται συνήθως στο τέλος της Θείας Λειτουργίας- ο ιερέας ξαναβγαίνει στην Ωραία Πύλη κρατώντας στο χέρι την τελευταία εγκύκλιο της ΔΙΣ για τα μέτρα στους ναούς. Απευθύνεται με έντονο ύφος προς το εκκλησίασμα, καλώντας τους να κάνουν υπακοή στην Εκκλησία εφαρμόζοντας πιστά τα μέτρα προστασίας και τους τονίζει ότι είναι ένδειξη ταπείνωσης το να φορούν μάσκα. Το έκτακτο αυτό κήρυγμα τελειώνει και ο πιστός κινείται προς το εσωτερικό του ναού, προσκυνώντας τις ιερές εικόνες που βρίσκονται μπροστά του. Φθάνει στο βάθος του ναού. Οι υπάρχουσες θέσεις έχουν μειωθεί αισθητά από την προηγούμενη φορά και δεν υπάρχει ελεύθερη καρέκλα. Υπεράριθμος και αμασκοφόρετος λοιπόν. Διπλή παρανομία.

Κοιτάει για να δει που βρίσκονται τα παιδιά του και με έκπληξη τα βλέπει κοντά στο παγκάρι. Ο επίτροπος ή η πρεσβυτέρα έχουν προλάβει να τραβήξουν την απαγορευτική κορδέλα αποκλείοντας τον κυρίως ναό από νεοεισερχομένους. Τα παιδιά στέκονται –φυσικά χωρίς μάσκα- καθ’ υπόδειξην του επιτρόπου παρά των θυρών του ναού. Ας είναι. Δεν ανησυχεί. Ξαφνικά το μάτι του βλέπει την πρεσβυτέρα να του κάνει νόημα να εξέλθει του ναού. Με μία κίνηση της κεφαλής απορρίπτει την πρότασή της. Αρχίζει την προσευχή του. Μετά από λίγη ώρα βλέπει τον νεαρό νεωκόρο, που διακονούσε στο ιερό να έρχεται προς το μέρος του. Σχεδόν απολογητικά του ζητάει να βγει από το ναό. Για άλλη μια φορά αρνείται, λέγοντάς του ότι «είναι λάθος αυτά που γίνονται» εννοώντας τα μέτρα στο ναό. Φεύγει λοιπόν και ο νεωκόρος άπρακτος. Η Θεία λειτουργία προχωράει. Η Μεγάλη Είσοδος, ο καθαγιασμός των τιμίων δώρων, το κήρυγμα, η Θεία Κοινωνία με μάσκες και αποστάσεις, το «Δι’ ευχών». Πως πέρασε τόση ώρα, ο πιστός δεν κατάλαβε. Είχε περάσει σχεδόν 1,5 ώρα και ένοιωθε σα να είχε περάσει ένα λεπτό. Και αυτή η ηρεμία σε βαθμό αναισθησίας που βρέθηκε; Παράξενα πράγματα. Δεν κοινώνησε. Δεν το είχε προγραμματίσει. Γιατί όμως ένοιωθε κάπως σα να κοινώνησε;

Η ώρα του αντιδώρου έφθασε. Ο ιερέας βγαίνει στην Ωραία Πύλη, για πρώτη φορά φορώντας μάσκα. Πλησίον του και ο νεωκόρος και αυτός μασκοφορεμένος. Το μικρόβιο φαίνεται ότι πολλαπλασιάζεται. Μπαίνει στη σειρά. Λίγο πιο μπροστά βρίσκεται ένας άγνωστος κύριος. Είχε έρθει αργά και στάθηκε λόγω της κορδέλας κοντά στο παγκάρι. Είχε τοποθετήσει μία μάσκα κάτω από το σαγόνι του. «Γιατί δεν φοράτε τη μάσκα;» τον ρώτησε ο ιερέας και ένας μικρός διάλογος ξετυλίχθηκε. Φτάνει και ο πιστός. Ο ιερέας του δίνει το αντίδωρο. «Αυτό το πείσμα σου είναι ηπειρώτικο!» του λέει. «Να είναι ευλογημένο» απαντάει ο πιστός. «Δεν σου δίνω ευλογία!» ανταπαντάει ο ιερέας (δηλαδή δεν του είπε το «Ευλογία Κυρίου και έλεος…»). Ο πιστός προχωράει και βγαίνει έξω από το ναό. Έχει προχωρήσει λίγα βήματα μαζί με τα παιδιά του όταν του φωνάζει η πρεσβυτέρα. «Μπορώ να σας πω κάτι;» το ρωτάει. «Παρακαλώ» απαντάει αυτός. Του παινεύει τα παιδιά που υπάκουσαν στις εντολές των υπευθύνων. «Μα απλά εγκλωβίστηκαν στην είσοδο..» απαντάει εκείνος. Του τονίζει και μέσα από ένα παράδειγμα ότι η ανυπάκουη συμπεριφορά του θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε αυτά. «Κοιτάξτε» της απαντάει αυτός ήρεμα, «από τη στιγμή που η Ιεραρχία της Εκκλησίας δεν έχει πάρει απόφαση για την μάσκα στους ναούς θα μπορούσατε τουλάχιστον να είστε ανεκτικοί με αυτούς που δε μασκοφορούν». «Μα η εκκλησία έχει αποφασίσει. Ελάτε να σας δείξει ο πάτερ την εγκύκλιο με τις υπογραφές.» απαντάει αυτή, εννοώντας την επαίσχυντη εγκύκλιο της ΔΙΣ. Αν είναι δυνατόν, η κατά πλειοψηφία απόφαση 12 Μητροπολιτών, σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να δεσμεύει την Εκκλησία στο σύνολό της και να θεωρείται απόφαση αυτής! «Ακούστε, τα θέματα αυτά τα παρακολουθώ από κοντά. Η Ιεραρχία δεν έχει αποφασίσει!» της τονίζει και αποχωρεί, έτοιμος όσο ποτέ άλλοτε για νέους αγώνες.

Ο αποστολέας του κειμένου επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος.

https://tasthyras.wordpress.com/2020/10/19/ένας-εναντίον-όλων/