«Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὠς κἀγώ Χριστοῦ» (Α΄Κορ. 11,1), ἀκούσαμε προηγουμένως, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Παρακαλεῖ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος τούς Κορινθίους, καί δι’ αὐτῶν καί ὅλους ἐμᾶς, νά τόν μιμηθοῦμε. Γιατί ἄραγε δέν προβάλλει ὡς πρότυπο τόν Χριστό, ὅπως τόν προβάλλει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος; (Τό ἀναλύσαμε στό χθεσινό κήρυγμα). Μέ λίγα λόγια, καί ὁ Ἀπόστολος προβάλλει τόν Χριστό ὡς πρότυπο, ἀφοῦ λέγει «καί ἐγώ ἔγινα μιμητής τοῦ Χριστοῦ», ἀλλά ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα διεφθαρμένοι καί προβάλλουμε προφάσεις καί λέμε ὅτι δέν εἴμαστε ἐμεῖς σάν τόν Χριστό, δέν μποροῦμε νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό, διότι ὁ Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, νά λοιπόν, πού ὑπάρχει ἄνθρωπος, καί ὄχι μόνο ἕνας ἀλλά πολλοί, κατεξοχήν ὅμως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος μιμήθηκε τόν Χριστό μέ πολύ μεγάλη ἀκρίβεια. Καί βεβαίως αὐτό πού λέγει δέν εἶναι καρπός ὑπερηφάνειας. Ἀλλά εἶναι αὐτό πού λέει ὁ Ἀπόστολος, πού λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «βαβαί, πόση τοῦ διδασκάλου ἡ παρρησία!». Πόση μεγάλη παρρησία καί ἀρετή ἔχει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! Καί ἔτσι, μέ αὐτή τήν παρρησία νά μπορεῖ νά λέγει αὐτό τό φοβερό, νά προβάλλει τόν ἑαυτό του ὡς πρότυπο- παράδειγμα τοῦ καλοῦ, τῶν καλῶν ἔργων. Γιατί καί ὁ ἴδιος μιμήθηκε τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Προβάλλει τόν ἑαυτό του ὡς παράδειγμα γιά νά τόν μιμοῦνται ὅλοι.
«Βαβαί, πόση τοῦ διδασκάλου ἡ παρρησία», ἀναφωνεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. «Πῶς ἀπηκριβωμένη ἡ εἰκών, ὅταν καί ἑτέρους ἐπί τοῦτο παρακαλῇ! Πόσο, δηλαδή, μέ ἀκρίβεια ἀντέγραψε ἡ εἰκόνα, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τό πρωτότυπο, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὅταν καί τούς ἄλλους τούς παρακαλεῖ γιά αὐτό, δηλαδή νά τόν μιμηθοῦν!
«Οὐκ ἐπαίρων ἑαυτόν τοῦτο ποιεῖ, ἀλλά δεικνύς εὔκολον οὖσαν τήν ἀρετήν». Δέν τό κάνει αὐτό γιά νά προβάλλει τόν ἑαυτό του, ἐπαιρόμενος, ὑπερηφανευόμενος, ἀλλά γιά νά ἀποδείξει στούς Κορινθίους, καί δι’ αὐτῶν σέ ὅλους μας, ὅτι εἶναι εὔκολη ἡ ἀρετή, ὅτι εἶναι δυνατόν νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό. Γιατί νά, καί ἐγώ εἶμαι ἄνθρωπος, ὅπως καί ἐσεῖς! Μήν προφασίζεστε λοιπόν, «ἐμεῖς δέν εἴμαστε θεοί»! Εἶστε ἄνθρωποι. Μιμηθεῖτε λοιπόν ἐμένα, πού εἶμαι καί ἐγώ ἄνθρωπος καί μιμήθηκα τόν Θεό.
«Μή πεῖς φησίν, ὅτι οὐ δύναμαι σέ μιμήσασθαι». Μή μοῦ πεῖς ὅτι δέν μπορῶ νά σέ μιμηθῶ, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, βάζοντας τά λόγια αὐτά στό στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. «Σύ διδάσκαλος εἶ καί μέγας. Οὐ γάρ ἐστι τοσοῦτον τό μέσον ἐμοῦ πρός ὑμᾶς, ὅσον τό τοῦ Χριστοῦ πρός ἐμέ∙ ἄλλ΄ ὅμως ἐμιμησάμην ἐκεῖνον ἐγώ», λέγει ὁ ἅγιος Ἱερός Χρυσόστομος. Μέγας διδάσκαλος εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Καί λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, οὐ γάρ ἐστι τοσοῦτον τό μέσον, δέν ὑπάρχει τόση διαφορά μεταξύ ἐμοῦ, τοῦ Ἀπόστολου καί ὑμῶν, μεταξύ ἐσᾶς καί ἐμοῦ δέν ὑπάρχει σχεδόν διαφορά, δέν ὑπάρχει μεγάλη ἀπόσταση, ὅσο εἶναι ἡ ἀπόσταση τοῦ Χριστοῦ πρός ἐμένα∙ ἀλλά ὅμως ἐγώ τόν μιμήθηκα Ἐκεῖνον. Ἑπομένως καί ἐσεῖς, πού δέν ἀπέχετε πολύ ἀπό μένα, μπορεῖτε νά κάνετε τό ἴδιο καί νά μιμηθεῖτε τόν διδάσκαλο, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Μέγα Διδάσκαλο.
«Καί ἄλλως δέ δείκνυσιν ὅτι ἔνι καί οὕτω τόν Χριστόν μιμήσασθαι». Καί μέ ἄλλο τρόπο λέει, ἀποδεικνύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι εἶναι δυνατόν νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό. «Ὁ γάρ τήν σφραγίδα μιμησάμενος τήν ἀπηκριβωμένην», ὁποία ἦν Παῦλος, «τό ἀρχέτυπον», τόν Χριστόν, «ἐμιμήσατο». Δέν μπορεῖς, λές, νά μιμηθεῖς τόν Χριστό; Θά σοῦ δείξω ἐγώ τρόπο∙ μιμήσου ἐμένα, πού εἶμαι ἡ σφραγίδα Του ἡ ἀπηκριβωμένη, δηλαδή ἡ ἀκριβής σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ, τό ἀποτύπωμα τοῦ Χριστοῦ εἶμαι ἐγώ. Μιμήσου λοιπόν ἐμένα, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιατί ἐγώ μιμήθηκα τό ἀρχέτυπο, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἄν λοιπόν μιμηθεῖς ἐμένα, πού εἶμαι ἄνθρωπος, θά μιμηθεῖς Ἐκεῖνον. Γιατί ἀκριβῶς ἡ ζωή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία μίμησις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἄκρως ταπεινός, ἄκρως θυσιαστικός, ἄκρως ἀγαπητικός, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιμήθηκε κατά ἀκρίβεια τόν Χριστό μας, τόν ὑπέρ πάντα ταπεινόν, τόν ὑπέρ πάντα ἀγαπητικό καί θυσιάζομένο γιά ὅλους μας.
Ἀδελφέ, λέει καί ὁ μακάριος κήρυκας Νικηφόρος Θεοτόκης ἑρμηνεύοντας αὐτό τό γραφικό χωρίο, αὐτόν τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου, «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὠς κἀγώ Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 11,1), ἀδελφέ, δέν μπορεῖς νά λές, ὅτι ἐγώ εἶμαι ἄνθρωπος καί γι’ αὐτό δέν μπορῶ νά γίνω μιμητής τοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή Αὐτός δέν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλά καί Θεός. Πῶς ὁ Παῦλος, ἐνῶ εἶναι ἄνθρωπος ὅπως κι ἐσύ, μιμήθηκε τίς ἀρετές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Δέν μπορεῖς, λές, νά ἀκολουθήσεις τά ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή Αὐτός ἤτανε Θεάνθρωπος. Ἀκολούθησε, λοιπόν, στά ἴχνη τοῦ Παύλου, ὁ ὁποῖος εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ὅπως καί ἐσύ. Βλέπετε πόση οὐράνια σοφία ἔχει αὐτός ὁ ἀποστολικός λόγος, «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὠς κἀγώ Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 11,1); Βλέπετε πῶς ἁρπάζει ἀπό τήν καρδιά μας κάθε ἀφορμή πρόφασης καί ἐξουθενώνει κάθε ἔνσταση καί κάνει τόν ἄνθρωπο ἀναπολόγητο; Ἐάν δέν μπορεῖς ὅπως λές νά μιμηθεῖς τόν Ἰησοῦ Χριστό, ἐπειδή εἶναι Θεάνθρωπος, μιμήσου τόν Παῦλο, ὁ ὁποῖος εἶναι μόνο ἄνθρωπος. Ἐάν δέ μιμηθεῖς τόν Παῦλο, μιμεῖσαι αὐτόν τόν Ἰησοῦ Χριστόν, γιατί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι μιμητής τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ∙ «μιμηταί μου γίνεσθε, καθὠς κἀγώ Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. 11,1).
Ἀλλά ἐγώ, λές, δέν ἔχω τήν γνώμη οὔτε τήν προαίρεση τοῦ Παύλου, οὔτε τή Χάρη, τήν ὁποία πῆρε ἐκεῖνος. Μπορεῖς ὅμως, ἐάν θέλεις, νά διαμορφώσεις καί τήν γνώμη σου καί τήν προαίρεσή σου καί νά τήν κάνεις ὅμοια μέ αὐτήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γιατί πλάστηκες ἀπό τόν Κύριο καί Θεό σου αὐτεξούσιος καί αὐτοπροαίρετος. Οὔτε ὁ Παῦλος προηγουμένως εἶχε τήν γνώμη καί τήν προαίρεση τήν ὁποία ἀνέλαβε ὕστερα. Πρῶτα ἤτανε διώκτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ∙ ἔπειτα κήρυττε σέ ὅλα τά ἔθνη τό ὄνομά Του! Πρῶτα καταδίωκε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ∙ ἔπειτα οἰκοδομοῦσε καί στήριζε Αὐτή.
Ἄρα τό πᾶν εἶναι σέ μᾶς. Ἐάν θέλουμε, μπορεῖ νά ἔχουμε καί ἐμεῖς τέτοια προαίρεση, ὅποια διαμόρφωσε καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί ὅποια γνώμη καί θέληση, τήν ὁποία εἶχε καί ἐκεῖνος. Ἐκεῖνος πρότερα ἤτανε πολέμιος, ἐχθρός ἄσπονδος τῶν χριστιανῶν∙ ἔπειτα ἔγινε φίλτατος ὑπερασπιστής τους! Πρῶτα σκοτίζε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων κηρύττοντας τόν Ἰουδαϊσμό∙ ἔπειτα φώτισε ὅλη τήν οἰκουμένη διδάσκοντας τόν Χριστιανισμό.
Ἐάν λοιπόν ἔχεις γνώμη καί προαίρεση κακή, μετάβαλέ την στό ἀγαθό. Καί ἀφοῦ τό πράξεις αὐτό, ἔχεις τήν γνώμη καί τήν προαίρεση τοῦ Παύλου. Τότε παίρνεις καί τή Χάρη πού πῆρε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Μή λές λοιπόν, δέν ἔχω τή Χάρη τοῦ Παύλου! Μπορεῖς νά τήν ἔχεις, ἐάν ἀποκτήσεις -καί αὐτό ἔγκειται σέ σένα- τήν προαίρεσή του, δηλαδή κάνεις καί ἐσύ τήν ἀρχική ἐκλογή καί ἐπιλέξεις μέ ὅλη σου τήν ψυχή καί τήν καρδιά καί τή θέληση νά εἶσαι μέ τόν Χριστό. Καί τότε ὁ Χριστός θά σοῦ δώσει τή Χάρη πού ἔδωσε καί στόν Ἀπόστολο. «Οὐ γάρ ἐστί προσωποληψία παρά τῷ Θεῷ» (Ρωμ. 2, 11). Ὁ Θεός δέν λαμβάνει πρόσωπο ἀνθρώπου, ἀλλά σέ ὅλους δίνει ἐξίσου ὅλα τά ἀγαθά, σέ αὐτούς πού θέλουν νά σωθοῦν. «Εἷς Θεός καί πατήρ πάντων, ὁ ἐπί πάντων, καί διά πάντων, καί ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Ἐφεσ. 4, 6). Ἐξίσου πάντας ἀγαπᾶ, ἐξίσου πάντες θέλει νά σωθοῦν, ἐπειδή πάντων ἐξίσου εἶναι Δημιουργός καί πλάστης. Μεταδίδει δέ τά θεῖα Αὐτοῦ χαρίσματα κατά τό μέτρο τῆς ἀγαθότητας τῆς προαιρέσεως ἡμῶν. Δεῖξε ἀγαθή προαίρεση, μεγάλη-θερμή προαίρεση καί θά λάβεις μεγάλη Χάρη.
«Ἑνί δέ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. 4, 7). Κανείς λοιπόν ἄς μήν προβάλλει δικαιολογίες, ὅτι δέν μπορῶ νά μιμηθῶ τόν Χριστό. Μπορεῖς νά μιμηθεῖς τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τόσους ἄλλους Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν μέ ταπείνωση, μέ ἀγάπη μέ θυσιαστικότητα. Καί πολλοί ἀπό αὐτούς ἔδωσαν τά πάντα, καί τήν περουσία τους, καί τή ζωή τους ὁλόκληρη, καί ἀφιερώθηκαν στόν Χριστό. Ἀλλά εἶχαν καί μαρτυρικό τέλος καί ἀξιώθηκαν ἔτσι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Εἴθε λοιπόν καί ἐμεῖς νά ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου, νά τόν μιμηθοῦμε, καί ἔτσι νά ἀξιωθοῦμε μέ τίς πρεσβεῖες του, καί τῶν Ἁγίων πού γιορτάζουμε σήμερα, τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φίλιππου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί πάντων τῶν Ἁγίων, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου