Η εποχή μας, το κοινωνικό σύστημα μοιάζει με την εικόνα του εκτροχιασμένου τρένου. Και η εικόνα αυτή παρατηρείται σ όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής του τόπου μας. Στην πολιτική, στην εκκλησιαστική, στην όλη εν γένει κοινωνική ζωή με τους ποικίλους τομείς και υπηρεσίες, δημόσιες και ιδιωτικές, προκαλώντας απογοήτευση, θλίψη και πόνο.
Ποτέ άλλοτε δεν αμφισβητήθηκε τόσο η τάξη των πολιτικών. Τόση και τέτοια απογοήτευση δεν νομίζω να δοκίμασε στο παρελθόν ο λαός μας. Η προσπάθεια να πεισθεί ο κόσμος, ότι το μαύρο είναι άσπρο και ότι το ψέμα είναι αλήθεια, ποτέ δεν επιχειρήθηκε έτσι τόσο ‘’χοντρά’’. Και δεν αναφέρομαι σ ένα μόνο χώρο, αλλά σε όλο το φάσμα των πολιτικών. Αριστερά η Δεξιά, καμιά πια διαφορά, αφού, τόσο οι άθεοι όσο και οι αθεόφοβοι, υπηρετούν το ίδιο αφεντικό. Και ο λαός << ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος >> θλιβερός θεατής, μένει ανήμπορος, εξαρτημένος κυριολεκτικά από τα κόμματα , χωρίς την απαραίτητη δύναμη έκφρασης αντίστασης και διαμαρτυρίας, –(εξαιρέσεις πάντα θα υπάρχουν)- τέτοιες που να υποχρεώσουν τους υπεύθυνους να αλλάξουν πορεία. Αφάνταστα απογοητευμένος ! Το να γίνονται λάθη ως ένα σημείο είναι ανθρώπινο. Αλλά να μη βρίσκουν οι υπεύθυνοι των λαθεμένων επιλογών, που στοίχησαν πολύ στον τόπο, την παλικαριά και να ζητήσουν συγγνώμη, είναι άκρως απογοητευτικό! Δεν αφήνει ελπίδα διόρθωσης των κακών. Αλήθεια θυμάται κανείς να ειπώθηκε συγγνώμη από τα κόμματα, αριστεράς ή δεξιάς, για τα λάθη που έκαναν και χάθηκαν τόσες ζωές ελλήνων πατριωτών; Ζήτησαν ποτέ κόμματα και κυβερνήσεις συγγνώμη για τα λάθη, που ήταν αιτία δυσμενών εξελίξεων σε βάρος της Ελλάδος και που συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον τόπο. Αντίθετα, δειλοί, μικρόψυχοι και πονηροί, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να παρουσιαστούν ως πατριώτες και πως τάχα ο,τι έκαναν το έπραξαν για το συμφέρον του λαού Έσκυψαν ποτέ, όπως θα όφειλαν, με ειλικρινές ενδιαφέρον πάνω στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας και ο Λαός της; Πότε οι πολιτικοί θα θεωρήσουν ακριβή τους περιουσία την αγάπη του λαού; Και πότε θα μάθουν πως αυτή κερδίζεται εφαρμόζοντας το αξίωμα του Ευαγγελίου:’’ Μακάριον εστί διδόναι μάλλον η λαμβάνειν ; ’’ Κι ακόμη, οι κατά τα άλλα συμπαθείς βουλευτές μας, πώς αντέδρασαν στα τόσα απαράδεκτα λόγια και έργα των αρχηγών τους; Μέχρι ποιού σημείου θα τους ακολουθούν; Μέχρι πότε θα συνεχίσουν να τους χειροκροτούν; Πότε επιτέλους θα βρουν το θάρρος να διαφωνήσουν με τις λάθος επιλογές τους; Τόση εξάρτηση; Τόσος φόβος και αγωνία μη πέσουν στη δυσμένεια του αρχηγού και αποκλεισθούν από τη λίστα των υποψηφίων; Ξεχνούν ότι η αποστολή τους είναι να προασπίζονται το συμφέρον της Πατρίδας και του Λαού της από οποιονδήποτε, ακόμη κι από τον αρχηγό τους ; Εκτός και αν συμφωνούν και ταυτίζονται με όποια επιλογή και γραμμή του ,οπότε είναι και αυτοί το ίδιο υπεύθυνοι. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Μας χρειάζονται τέτοιοι και τόσοι-300!-; Αφού η γνώμη του αρχηγού, σωστή η λάθος θα περάσει, ας παύσουν να υπάρχουν οι 300.Φτάνει πολύ μικρότερος αριθμός, οι υπόλοιποι είναι όχι μόνο άχρηστοι αλλά και κοστίζουν ακριβά στο λαό. Έτσι βλέπουν οι πολλοί το πολιτικό σύστημα, εκτροχιασμένο. Έφυγε απ τις γραμμές, και οι συνέπειες ολέθριες! Κρίμα ! Γιατί δεν είχαν το δικαίωμα να μας απογοητεύσουν! Και δε φτάνει μόνο αυτό, αλλά κατά πόδι προς τον πολιτικό εκτροχιασμό και εκτροπή, ακολουθεί ο εκκλησιαστικός εκτροχιασμός, ο οποίος και μας πονά ιδιαίτερα.
Εξηγούμαι: Η Εκκλησία έχει κι αυτή τις γραμμές, τις ράγες πάνω στις οποίες οφείλει να κινηθεί. Είναι το Ευαγγέλιο και οι αποφάσεις των θεόπνευστων αγίων Πατέρων της. Πορεύεται πάνω σ αυτές τις γραμμές; Ο πιστός λαός απαντά : όχι. Με πόνο παρακολουθούμε να εγκαταλείπονται από τους αρμοδίους θέσεις, που μέχρι πριν ακολουθούσε η Εκκλησία μας και να υιοθετούνται πια ξένες προς τις παραδεδομένες αλήθειες. Παρατηρείται εκτροπή. Συμβαίνει αυτό που γράφει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης: Ο Νόμος ησθένησεν, αργεί το Ευαγγέλιον , Γραφή δε πάσα …παραμέληται! Μιλούν και γράφουν οι ιεράρχες για τον κίνδυνο που διατρέχει ο λαός από τις αιρέσεις και αδιαφορούν για ενέργειες άκρως αιρετικές μιτροφόρων ιεραρχών. Στις περιπτώσεις αυτές εφαρμόζεται η ακίνδυνη τακτική της σιωπής.
Διερωτώμαι, τι νόημα έχουν οι εορταστικές λαμπρές τελετές και συλλείτουργα προς τιμήν του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, όταν στην πράξη καταφρονούνται; Ο λόγος του θεού τονίζει πως τέτοιες εορτές και πανηγύρεις τις μισεί ο Θεός! Παγιδευμένος κι εδώ ο χριστιανός. Ενώ θέλει να εκφράσει τον πηγαίο και έμφυτο σεβασμό στο ράσο, αποτρέπεται από τη συμπεριφορά πολλών ρασοφόρων.
Στο πρόσφατο παρελθόν ένας αρχιεπίσκοπος ζήτησε δημόσια συγγνώμη και παραδέχτηκε την ευθύνη του. Θα έχουμε άραγε, και από τους σημερινούς συστημικούς ιεράρχες, την ευκαιρία να ακούσουμε την ειλικρινή και τόσο λυτρωτική γι αυτούς συγγνώμη και παραδοχή των ευθυνών τους; Είναι κανείς τόσο αφελής που να πιστεύει πως το σύστημα θα αφήσει κάποιον ευλαβή, χωρίς γνωστούς προστάτες, ικανό αρχιμανδρίτη να γίνει επίσκοπος; Στο παρελθόν είδαμε περιστατικά παραγκωνισμού ικανών ιερομονάχων προκειμένου να προβληθούν κάποιοι άλλοι, φίλοι και πειθήνια όργανα του συστήματος. Έτσι και γι αυτό κλονίζεται η πίστη πολλών ότι η εκλογή τέτοιων προσώπων δεν μπορεί να είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Ένα χαρακτηριστικό <<εκτροχιασμού >> και ανακολουθίας σημειώθηκε με τη στάση των Μητροπολιτών της Μακεδονίας. Πριν λίγα χρόνια υπέγραψαν ένα υπέροχο - ιστορικό κείμενο με αφορμή την εκκλησία των Σκοπίων. Σήμερα μετά την αναγνώριση αυτοκεφαλίας τους από το πατριαρχείο, ξεχάστηκαν τα λόγια μεγάλα. Έγινε εκτροπή. Σιωπή με άρωμα προδοσίας. Ο λαός δικαιούται μια εξήγηση η έστω ένα συγγνώμη! Κρίμα, γιατί μας απογοητεύσατε! Δεν είχατε το δικαίωμα! Αλήθεια, Γιατί μας απογοητεύετε;
Οι παραπάνω γραμμές είναι κραυγές πολλών. Μη τις αγνοήσετε…
Αντώνιος Ι. Βασιλειάδης
Θεολόγος
πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου