Στις σημειώσεις του αείμνηστου Αρχιερέα Boris (Filippovsky) Archpriest BorisFilippovsky /1885-7.12.1957/, υπάρχει μια καταγραφή ενός υπέροχου οράματος για τη μετά θάνατον ζωή και δοκιμασίες.. . . . . . . . . . . . .
Όραμα της Άννας Αλεξέεβνα, που ζει στην Οδό Lavrentievskaya στο σπίτι νούμερο 30 της πόλης του Καζάν δοκιμασίες και η μετά θάνατον ζωή.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, κατά το παλιό ημερολόγιο έως τις 27 Σεπτεμβρίου, κατά το νέο, 1940, δηλαδή στην ίδια την εορτή της Ύψωσης του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου, τότε (από το 1939 ) Ήμουν ήδη υπεράριθμος αρχιερέας, με προσκάλεσε σε ένα αναμνηστικό δείπνο στο Cloth Sloboda της πόλης του Καζάν στην οδό Lavrentievskaya στο σπίτι νούμερο 30 η οικοδέσποινα αυτού του σπιτιού, κάποια Ksenia Ivanovna, για δείπνο για τον σύζυγό της Θεόδωρο που ήταν πεθαμένος ενάμιση χρόνο πριν.
Μαζί μου ήταν προσκεκλημένοι αρκετοί ακόμη άνθρωποι του τακτικού και μη επιτελικού κλήρου: ιερείς, διάκονοι και περίπου 20 λαϊκοί πολίτες. Μεταξύ των τελευταίων, δηλαδή των κοσμικών, είδαμε στο τραπέζι μια πολίτη Άννα Αλεξέεβνα, την οποία προσωπικά δεν γνωρίζω ακόμα.
Και αυτή η Άννα Αλεξέεβνα ενδιέφερε εξαιρετικά τους κληρικούς και τους λαϊκούς με μια απροσδόκητη ιστορία για ένα υπέροχο όραμα για τη μετά θάνατον ζωή και δοκιμασίες, που είχε πριν από μια εβδομάδα στις 8 Σεπτεμβρίου, δηλαδή στη γιορτή της ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Και κράτησε ακριβώς 4 ώρες από τις 11 το πρωί έως τις 3 το πρωί.
Προσπάθησα να το θυμάμαι και όταν γύρισα σπίτι για να το πω στους συγγενείς και τους φίλους μου, προσπάθησα να το γράψω κυριολεκτικά από λέξη σε λέξη.
- Τι να σας πω, πατέρες, αδέρφια. Τι μου συνέβη! Ήταν πριν μια εβδομάδα λίγο πριν την εορτή της Υπεραγίας Θεοτόκου! Ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω. Ο Θεός ξέρει σε σώμα ή χωρίς σώμα, ο Θεός ξέρει σε όνειρο ή στην πραγματικότητα, μάλλον σε "λεπτό όνειρο", αλλά μόνο εγώ ήμουν στη μετά θάνατον ζωή για ΤΕΣΣΕΡΙΣ ώρες!
Ξάπλωσα το βράδυ και με πήρε ο ύπνος. Μόλις το ρολόι χτυπήσει 11, βλέπω ότι φεύγω από το σώμα μου! Το σώμα είναι ξαπλωμένο στο κρεβάτι, και στέκομαι στη μέση του δωματίου και αναρωτιέμαι: πώς είναι έτσι; Κοιτάζω τον εαυτό μου; Τι σημασία έχουν τα πεταμένα ρούχα;! Ποιος μοιάζει έτσι και κοιτάζω τον εαυτό μου! Ήθελα να νιώσω τον εαυτό μου με το χέρι μου, το χέρι μου πέρασε ακριβώς από το σώμα (δηλαδή τον εαυτό μου)!
Και ξαφνικά ένας άγγελος εμφανίστηκε κοντά μου. Με πήρε από το χέρι και με πήγε κατευθείαν από τον τοίχο στο δρόμο και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε όλο και πιο ψηλά. Ένα μόνο θα σας πω, αδέρφια, ότι δεν είδα καθόλου το κακό πνεύμα! (πώς αυτά τα λόγια της Άννας Αλεξέεβνα συμφωνούν με τα λόγια του πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης! Είπε σε ένα από τα κηρύγματά του ότι οι χριστιανοί των τελευταίων καιρών, αν και θα περάσουν δοκιμασίες, δεν θα δουν ακάθαρτα πνεύματα, αφού θα υποφέρουν από αυτά κατά τη διάρκεια της ζωής τους)!
Πόσο καιρό ανεβήκαμε; Δεν ξέρω ... και ξαφνικά ... σταμάτησαν στα χέρια του Αγγέλου - είδα δύο γράμματα γραμμένα τις καλές μου πράξεις και σε άλλο χαρτί τις αμαρτίες μου! Και ο Άγγελος άρχισε να τους ελέγχει. Ενάντια σε κάθε αμαρτία, προσπάθησε να βρει μια καλή πράξη για να εξιλεωθεί για την αμαρτία. Και έκλαψα και ρώτησα:
- Άγγελε του Θεού, πού με πας;
Και απαντά ήρεμα.
- «δοκιμασιες».
Και συνεχίζω να κλαίω και πάλι ρωτάω:
- Άγγελε του Θεού, και αν δεν δικαιολογήσω τον εαυτό μου στις δοκιμασίες;
Και χαμογέλασε στοργικά και μου απάντησε δύο λόγια:
- Θα πας στο διάολο.
«Λοιπόν, θα πεθάνω τότε;»
– Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι σίγουρα θα πεθάνεις αν πας στην κόλαση. Με τη χάρη της Εκκλησίας, μπορείς να σωθείς και να ελευθερωθείς από την κόλαση.
Και έκλαψα ακόμα περισσότερο από τις τελευταίες λέξεις. Και ο Άγγελος του Θεού χαμογέλασε στοργικά και είπε:
- Δούλη, Άννα του Θεού, γιατί κλαις; Έπρεπε να κλάψω όσο ήμουν στη γη για τις αμαρτίες μου! Εκεί κάθε σταγόνα δάκρυ είναι καλή...αλλά εδώ όσο και να κλάψεις είναι μάταιο.
Δεν ξέρω πόση ώρα μείναμε στον αέρα και ελέγχαν τις υποθέσεις μου. Και πάλι ο Άγγελος πήρε το χέρι μου και ξανά άρχισαν να σηκώνονται, και πάλι - μια στάση και μια επιταγή αμαρτιών και καλών πράξεων!
Πόσες τέτοιες στάσεις υπήρχαν - δεν ξέρω και δεν θυμάμαι! Και ξαφνικά βλέπω: περπατάει προς το μέρος μου, σαν να επιπλέει στον αέρα, η παιδική μου φίλη Manya, που πέθανε πριν από πολύ καιρό, αφήνοντας την κόρη της, που είναι τώρα στο δημόσιο. Ερχόμενος μαζί μου, η Manya λέει:
- Άννα Αλεξέεβνα! Όταν επιστρέψεις στη γη, πες στην κόρη μου: γιατί δεν με θυμάται ποτέ - τη δική της μητέρα; Επομένως, δεν έχω φτάσει ακόμη στις Αίθουσες του Θεού, αν και σταδιακά τις πλησιάζω.
– Και στη γη σου γίνεται κάθε μέρα Λειτουργία. Μόλις στις εκκλησίες γιορτάζεται η μνήμη «Όλοι οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ» και αυτό με απασχολεί και είμαι ανάμεσα σε όλους και κάνω ένα βήμα προς τις Αίθουσες του Θεού. Ένα βήμα πιο κοντά τους! Και τις ημέρες μνήμης των γονέων, πέντε βήματα. Και ακόμη , δέκα βήματα αλλά ακόμα δεν έχει φτάσει!
Είπε και κολύμπησε σαν να είχε λιώσει στον αέρα! Και ξαφνικά, μετά από αυτήν, κάποιος γέρος, εντελώς άγνωστος σε εμένα, έρχεται προς το μέρος μου μέσω του αέρα, κρατά στα χέρια του ένα μεγάλο ξύλινο πιάτο, πάνω στο οποίο βρίσκεται μια τεράστια πρόσφορα, στο μέγεθος ενός μεγάλου καρβέλιου ψωμιού, και λέει τόσο χαρούμενα
: 40 μέρες γιορτάστηκαν στη γη, και επομένως ζω στις Αίθουσες του Θεού!...
– Και τι κάνεις εκεί;
- Και τραγουδάμε το Πάσχα! Και όταν έχετε Πασχαλιάτικο Όρθρο στη γη, ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ κάνει τη Λειτουργία εδώ! Και αυτή τη λειτουργία του Πάσχα όλοι βλέπουμε τον Κύριο, σε όλη Του Δόξα! Μια φορά το χρόνο Τον βλέπουμε, με τους μάρτυρες είναι πάντα στον παράδεισο. Οι μάρτυρες πάντα Τον βλέπουν. Και εμείς, οι απλές ψυχές, μια φορά το χρόνο, και μετά, στη συνέχεια, όλη την εβδομάδα του Πάσχα, ξεκουραζόμαστε, καθώς κοιμόμαστε ακόμα, από το όραμα της Δόξας του Θεού. Είναι τόσο δύσκολο για μια εκτυφλωτικά συνηθισμένη ψυχή να δει τον Κύριο σε όλη Του δόξα! Μαζί μας τα μήλα του παραδείσου ωριμάζουν την ημέρα του επίγειου Πάσχα σας. Που έδινα ελεημοσύνη και δεν τσιγκουνεύτηκα, για τα πολύ γλυκά. Και κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του έδινε ελεημοσύνη, αλλά στην καρδιά του μετάνιωνε, ήταν τσιγκούνης.
- Είπε και κολύμπησε δίπλα μου - εξαφανίστηκε!
Και ξαφνικά ξαναβλέπω τον Άγγελό μου - έναν σύντροφο, να οδηγεί κάποιον νεαρό. Ο άγγελος έβαλε το χέρι του στο στέμμα του κεφαλιού του, πίεσε, και ο νεαρός έπεσε κάπου, σαν σε κάποιο είδος χαράδρας, σαν μέσα από τη γη ... Υπάρχουν κραυγές και κλάματα κάπου ... Ο άγγελος μου λέει : - Αυτό είναι μια απάρνηση του Θεού
.
Σε αυτό το όνειρό μου - το όραμά μου τελείωσε. Οι τρεις η ώρα χτύπησαν πίσω από το χώρισμα, και από το χτύπημα του ρολογιού συνήλθα όλοι δακρυσμένη - «ξύπνησα» ή ξύπνησα. Κατά συνέπεια, ο ύπνος μου κράτησε ακριβώς ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ από τις έντεκα έως τις ΤΡΕΙΣ ...
Ένας μήνας έχει περάσει από αυτό το αναμνηστικό δείπνο, στο οποίο ακούσαμε αυτή την υπέροχη ιστορία. Όλη την ώρα ήθελα να ξανασυναντήσω την Anna Alekseevna και να της ζητήσω να επαναλάβει την ιστορία της, αλλά δεν ήξερα τη διεύθυνσή της και πήγαινα στην Ksenia Ivanovna (οδός Lavrentievskaya 30), η οποία τότε οργάνωνε δείπνο - στη μνήμη τού σύζυγου.
Κι έτσι, λέω, πέρασε ένας μήνας. Το πρωί πήγαινα στην Εκκλησία του Κοιμητηρίου για τη Λειτουργία και ξαφνικά είδα να έρχεται και η Ksenia Ivanovna. Την χάρηκα.
- Ξένια Ιβάνοβνα! Έχω ένα αίτημα για εσάς: πείτε μου τη διεύθυνση της Άννας Αλεξέεβνα, τακτοποιήστε με μαζί της, θέλω να μου επαναλάβει το όνειρό της ξανά προσωπικά.
Και η Ksenia Ivanovna ξαφνικά, προς μεγάλη μου έκπληξη, απαντά:
- Ναι, πατέρα! Δεν ξέρεις ότι πέθανε μέσα σε μια νύχτα;! Την θάψαμε εδώ.
- Πως? Μια απολύτως υγιής γυναίκα, ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ, βλέπει σε ένα όνειρο πώς περνά η δοκιμασία, βλέπει τις λεπτομέρειες της μετά θάνατον ζωής, μας λέει σε όλους και μέσα από εμάς, πολλοί ακόμη Χριστιανοί μπορούν να ανακαλύψουν ακόμα άγνωστες, σημαντικές λεπτομέρειες - και ξαφνικά πεθαίνει! …Δεν είναι θαύμα; Δεν είναι απόδειξη της ειλικρίνειας και της ειλικρίνειας της Άννας Αλεξέεβνα και ότι αυτό της δόθηκε από τον Θεό με τον καλό σκοπό της Πρόνοιας του Θεού για αυτήν και για ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο;!
Ότι αυτό το όνειρο ήταν χρήσιμο για την ίδια την Άννα Αλεξέεβνα, για την πνευματική, αιώνια σωτηρία της - αυτό αποδεικνύει τα λόγια της, όταν τελείωσε την ιστορία της στο δείπνο της κηδείας, πρόσθεσε:
«Τώρα, πνευματικοί Πατέρες, όταν ήμουν στον άλλο κόσμο, όταν μπόρεσα να δω όλους αυτούς τους φόβους, τώρα δεν φοβάμαι τίποτα στη γη και δεν χρειάζομαι τίποτα!» Δεν φοβάμαι τίποτα, και δεν χρειάζομαι τίποτα παρά μόνο δάκρυα. Ακόμα κι αν με βάλεις στον τοίχο τώρα, ακόμα και στη φυλακή - δεν φοβάμαι τίποτα! Όλη η γήινη ζωή έφυγε αμέσως από μένα και εγώ από αυτήν ...
Είπε ότι ο Άγγελος, ελέγχοντας τις αμαρτίες της στις δοκιμασίες, της υπενθύμισε τέτοιες αμαρτίες που για κάποιο λόγο είχε ξεχάσει! ... Εδώ είναι το όφελος ενός ονείρου για την ίδια την Anna Alekseevna! Και για όλους τους πιστούς Χριστιανούς, η ιστορία της Άννας Αλεξέεβνα δίνει πολλές μέχρι τώρα άγνωστες πληροφορίες και λεπτομέρειες για τη μετά θάνατον ζωή, για τα οφέλη από τα μετάνοια δάκρυα και τον εορτασμό, για το πώς γιορτάζεται η γιορτή των εορτών μας - το ΠΑΣΧΑ, στην Κατοικία των Ουρανίων Πατέρας και τα παρόμοια.
Εδώ, κατά τη δική μου αμαρτωλή και ανάξια αδύναμη γνώμη, ποια χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν από την ιστορία της Άννας Αλεξέεβνα.
– Εμείς οι Χριστιανοί συνηθίζουμε να παρουσιάζουμε δοκιμασίες με τέτοιο τρόπο ώστε η ψυχή, συνοδευόμενη από δύο αγγέλους, να περνά από τους εναέριους χώρους, να συναντά ορδές κακών πνευμάτων στα «χέρια» που έχουν αμετανόητους καταλόγους με τις αμαρτίες και τις κακές μας πράξεις στην εξομολόγηση μας ( και ό,τι μετάνιωσε ο άνθρωπος στην ομολογία και δεν το επανέλαβε, η χάρη του Θεού θα σβήσει και τα πνεύματα δεν βρίσκουν αυτά τα αρχεία).
Τα κακά πνεύματα παρουσιάζουν αμαρτίες και προσπαθούν να κλέψουν από τα χέρια των Αγγέλων, και οι Άγγελοι προσπαθούν να βρουν μια αντίστοιχη καλή πράξη ενάντια σε κάθε αμαρτία ... Αλλά όπως μπορείτε να δείτε εδώ, «δοκιμασιες», δηλαδή μια προκαταρκτική ιδιωτική κρίση, μπορεί να γίνει ακόμη και χωρίς κακά πνεύματα, μόνο από καλούς Αγγέλους.
Ο πατέρας Ιωάννης του Σεργκιέφ-Κρονστάνδης εξέφρασε την άποψη ότι, σύμφωνα με τη δίκαιη κρίση του Θεού, ένα άτομο, αν υποφέρει στην επίγεια ζωή από κακά πνεύματα, με τη μορφή πολύ κακών ανθρώπων, εάν στη γη, θα το λέγαμε, " δοκιμασία» έχει ήδη περάσει, τότε μετά το θάνατο δεν θα βλέπει πια κακά πνεύματα. Αυτό εκπληρώθηκε στην Άννα Αλεξέεβνα. Αν και πέρασε δοκιμασίες, ήταν με τον Φύλακα Άγγελο. Στα χέρια του υπήρχαν κατάλογοι με τις αμαρτίες της και κατάλογοι με τις καλές πράξεις της Άννας Αλεξέεβνα.
Στη γη κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής μας, κάθε σταγόνα δακρύων μετανοίας είναι προς όφελος και σωτηρία - σύμφωνα με τον Άγγελο. Ένα παράδειγμα αυτού είναι ένα μαντήλι εμποτισμένο με τα δάκρυα ενός ετοιμοθάνατου ληστή. Εκεί, τουλάχιστον για αιώνες, χύνεται μια θάλασσα από δάκρυα!
Πόσο χρήσιμη είναι η Χριστιανική Λειτουργία για τη σωτηρία της ψυχής! Θεία Λειτουργία στη Γη! Και όχι μόνο για όσους τιμούνται με το όνομά της, αλλά έστω και μια φράση - «Και πάντες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ο Κύριος ο Θεός να θυμάται εν τη Βασιλεία Του» ... στην οποία δίνουμε λίγη σημασία, ελάχιστα την ακούμε - αυτή φράση. Φέρνει μεγάλο όφελος στις ψυχές, και κάθε μέρα είναι λίγο πιο κοντά στην Κατοικία του Επουράνιου Πατέρα. Και τα οφέλη της γονικής μέριμνας είναι ακόμα πιο δυνατά!
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε: «Υπάρχουν πολλές κατοικίες στο σπίτι του Πατέρα Μου», δείχνοντας την εξαιρετική ποικιλομορφία των κατοικιών των δικαιωμένων ψυχών. Και εδώ, στην ιστορία της Άννας Αλεξέεβνα, ο γέρος ξεχωρίζει τις "Αίθουσες", στις οποίες οι δικαιωμένες ψυχές, από τον παράδεισο,
Η εκθαμβωτική επίδραση του οράματος της Δόξας του Θεού στις συνηθισμένες ψυχές κατά τη διάρκεια της Ουράνιας Πασχαλινής Ακολουθίας. Μετά την οποία οι ψυχές ξεκουράζονται από αυτό το όραμα για μια ολόκληρη εβδομάδα, είναι ψυχολογικά κατανοητό. Τελικά, δεν μπορούμε να κοιτάξουμε απευθείας τον ήλιο στη γη, έτσι δεν είναι; Και σε όλα τα Ιερά Βιβλία, λέγεται πάντα ότι το Φως της Ακτινοβολίας της Δόξας του Θεού είναι πολύ - πολλές φορές μεγαλύτερο από τον ήλιο!
Μπορούμε να φανταστούμε αυτή την Ουράνια Πασχαλινή λειτουργία όταν ο ίδιος ο Ανέστης Χριστός τελεί τη Λειτουργία;! Εκατομμύρια Άγγελοι τραγουδούν με ανεξήγητη γλυκύτητα! Εκατομμύρια Άγγελοι υπηρετούν, δισεκατομμύρια Άγγελοι είναι παρόντες! Εκατομμύρια Άγιοι και νεκρές χριστιανικές ψυχές με κατάπληξη και ευχαρίστηση προσεύχονται και υμνούν τον Σωτήρα!
Αυτή η μεγαλοπρέπεια είναι αφάνταστη!!! Δεν μπορεί να περιγραφεί στην αδύναμη ανθρώπινη ψυχή!
Λουλούδια και μήλα του παραδείσου, για τα οποία ο γέρος μίλησε στην Άννα Αλεξέεβνα. Πες σε έναν άπιστο για αυτά τα ουράνια μήλα, θα γελάσει μόνο, θα ρωτήσει: «Πού φυτρώνουν»; Και εμείς οι πιστοί γνωρίζουμε καλά και ακράδαντα ότι αυτά τα λουλούδια και τα μήλα υπάρχουν, αν και δεν μπορούμε να απαντήσουμε όσο ζούμε εδώ στη γη: πού είναι αυτές οι Κατοικίες του Επουράνιου Πατέρα. Οι Άγιοι Πατέρες δίνουν μόνο μία απάντηση σε αυτό το ερώτημα: «Πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου»!
Αλλά οι άνθρωποι του παραδείσου βλέπουν λουλούδια και μήλα όχι μόνο σε ένα όνειρο, αλλά και στην πραγματικότητα.
- Να, για παράδειγμα, ένα ιστορικό γεγονός: οι αλλόθρησκοι δεν μπορούν να το απορρίψουν, να πουν ότι είναι «φαντασία»! Αφού υποδεικνύεται ο χρόνος, ο τόπος, το πρόσωπο και, κυρίως, με βάση αυτό το γεγονός, ο ίδιος ο κακός βασανιστής των Χριστιανών έγινε Χριστιανός. Βγαλμένο από τη ζωή και το μαρτύριο του Αγ. Δωροθέα (6/19 Φεβρουαρίου). Γύρω στο έτος 302 στην πόλη της Ρώμης, όταν βασάνιζαν την αγία παρθένο Δωροθέα, ο βασανιστής, ο ειδωλολάτρης Θεόφιλος, της είπε με χλευασμό: «Σε παρακαλώ, στείλε μου λουλούδια και παραδεισένια μήλα
από τον παράδεισο του Νυμφίου σου.
Ο άγιος μάρτυρας απάντησε: «
Σίγουρα θα το στείλω!»
Καί ξαφνικά εμφανίζεται αμέσως ένας άγγελος κρατώντας στα χέρια του τρία λουλούδια και τρία μήλα και τα έδωσε στην αγία παρθένο. Τα δίνει στον βασανιστή. Κοιτάζει γύρω του έκπληκτος. Από πού προήλθαν αυτά τα λουλούδια και τα μήλα; Αφού αυτή την πρώιμη εποχή της άνοιξης, τον Φεβρουάριο δεν υπήρχε ούτε το ένα ούτε το άλλο στη Ρώμη!
Αναγνωρίζοντας εδώ το θαύμα του Θεού, ο Θεόφιλος πίστεψε στον Χριστό και αποκεφαλίστηκε αμέσως (6 Φεβρουαρίου, μαζί με την αγία μάρτυρα Δωροθέα).
Και ο Άγιος Άγγελος (Αρχάγγελος Γαβριήλ) εμφανίστηκε στην Παναγία με ένα κλαδί παραδείσου στα χέρια της.
Και τα λόγια της Άννας Αλεξέεβνα: "Όταν ήμουν στον άλλο κόσμο, όλη η γήινη ζωή έφυγε από μένα και εγώ από τη ζωή" ... ψυχολογικά αρκετά κατανοητά. Λένε ότι οι άνθρωποι που είδαν τη ζωή της μετά θάνατον ζωής έγιναν σιωπηλοί και στοχαστικοί. Αυτό είναι αρκετά κατανοητό.
Σύμφωνα με την παράδοση για τον Άγιο Δίκαιο Λάζαρο, ο οποίος πέρασε τρεις μέρες στην κόλαση μέχρις ότου τον ανέστησε ο Κύριος, και ο οποίος στη συνέχεια ήταν επίσκοπος στην Κύπρο για 30 χρόνια, η Μητέρα του Θεού ήρθε κοντά του και του έδωσε ωμοφόριο. κεντημένο από τα πιο αγνά της χέρια.
Σύμφωνα με την Παράδοση, επαναλαμβάνω, ο Λάζαρος για την υπόλοιπη ζωή του κατά τη διάρκεια της επισκοπικής του διακονίας δεν είπε τίποτε παρά μόνο όσα ήταν απαραίτητα, και εκτός από όσα σχετίζονταν με λειτουργία και προσευχές.
Αυτό, επαναλαμβάνω, είναι αρκετά κατανοητό. Προσπαθήστε να μείνετε για τρεις ημέρες ανάμεσα σε κακά πνεύματα και αμαρτωλούς! Να ένα ακόμη πιο αδύναμο παράδειγμα, όταν ο δικός μου γιος, στρατιωτικός, επέστρεψε μετά τον πόλεμο με τους Γερμανούς το 1945 και του ζήτησα να μου πει τουλάχιστον κάτι για τον πόλεμο. Απλώς κούνησε το χέρι του! Και πήγε από το Στάλινγκραντ στη Δρέσδη στην επίθεση. Μετά από όλη τη φρίκη, δεν μπορούσε να πει τίποτα και ζήτησε να τον γλιτώσουν από τις ιστορίες του! Είχε δει τόσες φρίκη!…
Με αυτό είμαι ο αμαρτωλός αρχιερέας Μπόρις, τελειώνω το τετράδιό μου για τη δόξα του Θεού και για τη σωτηρία των ψυχών. Τέλος και δόξα στον Θεό!
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/12/lavrentievskaya-30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου