Ρήσεις καί Διηγήσεις Ἁγίου Παϊσίου (οε-πβ). Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

ο­ε’

«Στήν ἔ­ρη­μο αἰ­σθά­νε­ται κα­νείς τόν ἑ­αυ­τό του μι­κρό, καί ὅ­ταν συ­ναν­τή­ση ἄν­θρω­πο τόν βλέ­πει ὡς ἀ­νώ­τε­ρό του καί τοῦ δεί­χνει με­γά­λη ἀ­γά­πη, ἔ­στω κι ἄν εἶ­ναι ἄ­γνω­στος».

ο­ς’

«Ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νεια εἶ­ναι κα­τά βά­θος ἔλ­λει­ψη ἀ­γά­πης, φι­λαυ­τί­α».

ο­ζ’

«Εἶ­πα σέ κά­ποι­ο νέ­ο ἔγ­γα­μο πού ἔ­λε­γε ὅ­τι ὁ μο­να­χι­σμός δέν εἶ­ναι μυ­στή­ριο καί ὅτι μό­νο ὁ γά­μος εἶ­ναι μυ­στή­ριο, ὅ­τι ὁ μο­να­χι­σμός εἶ­ναι ἀ­πό τά μυ­στή­ρια τῆς θρι­αμ­βεύ­ου­σας Ἐκ­κλη­σί­ας, δι­ό­τι ἀπ᾿ αὐ­τή τήν ζω­ή ζῆ τήν Ἀγ­γε­λι­κή ζω­ή».

ο­η’

«Τά πα­θή­μα­τα, ὁ πό­νος, ἡ ντρο­πή ξο­φλᾶν τήν κό­λα­ση, ὅ­πως λέ­γει ὁ ἀβ­βᾶ Ἰ­σα­άκ “τρῶ­νε τήν κό­λα­ση”».

ο­θ’

«Εἶ­ναι πο­λύ κα­λό νά μα­θαί­νουν τά μι­κρά παι­διά Βυ­ζαν­τι­νή μου­σι­κή, δι­ό­τι ἀ­πα­σχο­λεῖ­ται ὁ νοῦς τους καί δέν πη­γαί­νει στά μά­ται­α καί ἁ­μαρ­τω­λά πράγ­μα­τα· ἁ­γι­ά­ζον­ται καί δο­ξο­λο­γοῦν τόν Θε­ό».

π’

«Ὁ δι­ά­βο­λος δέν μπο­ρεῖ νά θε­ρα­πεύ­ση καμ­μί­α ἀρ­ρώ­στια, π.χ. πάρ­κιν­σον. Μπο­ρεῖ ὅ­μως νά κά­νη κα­λά κά­ποι­ον πού ἀ­πό δαι­μο­νι­κή ἐ­νέρ­γεια ἔ­χει πά­θει κά­τι». (Π.χ. ὅ­ταν πα­ρα­λύ­ση τό χέ­ρι κά­ποι­ου ἀ­πό δαι­μο­νι­κή ἐ­νέρ­γεια ὁ δι­ά­βο­λος μπο­ρεῖ νά ἀ­να­στεί­λη τήν ἐ­νέρ­γειά του, καί τό χέ­ρι νά ἀ­πο­κα­τα­στα­θῆ. Καί αὐ­τό νά φα­νῆ σάν θαῦ­μα).

πα’

«Δέν πρέ­πει νά ἐ­πι­δι­ώ­κου­με τήν ἡ­δο­νή στήν προ­σευ­χή μας, ἄς εἶ­ναι καί πνευ­μα­τι­κή. Δι­ό­τι τό­τε εἶ­ναι σάν νά ἀ­γα­ποῦ­με τόν πα­τέ­ρα μας, ἐ­πει­δή μᾶς δί­νη κα­ρα­μέλ­λες καί σο­κο­λά­τες».

πβ’

«Ὁ δι­ά­βο­λος, ἐφ᾿ ὅ­σον γί­νε­ται δι­ά­λο­γος με­τα­ξύ αὐ­τοῦ καί τῆς ψυ­χῆς, κα­τα­λα­βα­ί­νει το­ύς λο­γι­σμο­ύς, ἀ­παν­τή­σεις τῆς ψυ­χῆς. Γι᾿ αὐ­τό καί φα­ί­νε­ται σάν νά ἀ­παν­τά­η–ἀν­τι­λέ­γη με­ρι­κές φο­ρές. Δέν μπο­ρεῖ ὅ­μως νά ἀν­τι­λη­φθῆ το­ύς κα­λο­ύς λο­γι­σμο­ύς πού βά­ζου­με».

https://enromiosini.gr/oi-ekdoseis-mas/askhtikh/riseis-kai-diigiseis-gerontos-6/