«Ἄνθρωπον ζητῶ!»
«Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν» (Ματθ. 14,15)
(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
Περὶ τῆς ἐρήμου ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, περὶ ἐρήμου θὰ μιλήσουμε κ᾽ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου. Τί εἶνε μία ἔρημος; Ὅλοι γνωρίζουμε· εἶνε μία περιοχὴ ποὺ δὲν ἔχει δέντρα, σκιά, νερό· δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ ἄνθρωπος ἐκεῖ. Εἶνε μία θάλασσα ὄχι ἀπὸ νερὸ ἀλλ᾽ ἀπὸ ἄμμο· ὁ ἥλιος καίει τὴν ἄμμο καὶ τὸ θερμόμετρο ἀνεβαίνει μέχρι 60 - 70 βαθμοὺς Κελσίου. Στὴν πατρίδα μας δὲν ἔχουμε τέτοιες περιοχές.
Στὴν Ἀφρική, θά ᾽χετε ἀκούσει, ὑπάρχει ἡ μεγάλη ἔρημος τῆς Σαχάρας, ποὺ εἶνε ἑξήντα-ἑβδομήντα-ὀγδόντα φορὲς μεγαλύτερη ἀπὸ τὴ χώρα μας. Ἔρημος! Οἱ στρατιῶτες μας στὴ Μικρασιατικὴ ἐκστρατεία, πρὶν φθάσουν στὸ Σαγγάριο ποταμό, πέρασαν τὴν Ἁλμυρὰ ἔρημο. Πόσο ὑπέφεραν ἀπὸ τὴ δίψα τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ πῶς ἔπεσαν στὸ ποτάμι νὰ πιοῦν νερό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου