Ὁ μακαριστὸς ἡγούμενος τοῦ "Oσίου Δαβίδ, Ἅγιος Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης (†1991), ζοῦσε θαυμαστὲς ἐμπειρίες σ’ ὅλες τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, μὰ ἰδιαίτερα τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας.
Ὅταν λειτουργοῦσε, ἔλαμπε ἀπὸ καθαρότητα καὶ μεγαλοπρέπεια. Συχνά, στὴν Μεγάλη Εἴσοδο ἢ στὴν ἁγία Πρόθεση, τὸν ἔβλεπαν νὰ μὴν πατάει στὸ ἔδαφος, ἀλλὰ νὰ στέκεται καὶ νὰ βαδίζει στὸν ἀέρα.
Πολλὲς φορὲς ἀντίκριζε πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους νὰ κρατοῦν τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου.
«Οἱ ἄνθρωποι», ἔλεγε, «εἶναι τυφλοὶ καὶ δὲν βλέπουν τί γίνεται μέσα στὸν Ναό, στὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας».
Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς ποὺ δέν θύμιζε σέ καμμία περίπτωση Ἐπίσκοπο τῶν ἡμερῶν μας καθώς τό πνευματικό διαμέτρημά του ἦταν στά ἴχνη τῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν καί τό ἐκκλησιολογικό φρόνημά του ἀνέπαυε τίς συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ὡς Λειτουργός στό ἱερό Θυσιαστήριο εἶχε παροιμιώδη εὐλάβεια. Δέν θά ξεχάσω ποτέ τήν μαρτυρία τοῦ ἰδίου Ἐπισκόπου Αἰτωλίας Κοσμᾶ, ὅταν ὡς ἱερομόναχος συλλειτούργησε μέ τόν Ὅσιο Ἰάκωβο τόν ἐν Εὐβοίᾳ: "Καθώς βρισκόμουν κάποτε ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας μέ τόν Ἅγιο Ἰάκωβο, ἀκούγονταν τά φτερά τῶν Ἀγγέλων πού συμμετεῖχαν στό φρικτό Μυστήριο! Γιά τόν Ἅγιο Ἰάκωβο βέβαια, τέτοια βιώματα ἦταν καθημερινό φαινόμενο"...
«Κάποτε λειτουργοῦσα, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος, ἀλλὰ δυσκολευόμουν νὰ ξεκινήσω γιὰ τὴν Μεγάλη Εἴσοδο, ἀπὸ τὰ θαυμαστὰ ποὺ ἔβλεπαν τὰ μάτια μου. Ὁ ψάλτης ἔλεγε καὶ ξανάλεγε «Ὡς τὸν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι».
Ξαφνικά, νιώθω νὰ μὲ σπρώχνει κάποιος ἀπὸ τὸν ὦμο καὶ νὰ μὲ ὁδηγεῖ στὴν ἁγία Πρόθεση. Νόμιζα πὼς ἦταν ὁ ψάλτης. Ἀπόρησα, πὼς τόλμησε ὁ εὐλογημένος νὰ κάνει τέτοια ἀσέβεια – νὰ μπεῖ ἀπὸ τὴν ὡραία Πύλη καὶ νὰ μὲ σπρώξει.
Γυρίζω, καὶ τί νὰ δῶ! Μία τεράστια φτερούγα, ποὺ εἶχε περάσει ὁ ἀρχάγγελος στὸν ὦμο μου, μὲ ὁδηγοῦσε νὰ προχωρήσω γιὰ τὴ Μεγάλη Εἴσοδο..
«Τί γίνεται στὸ Ἱερὸ τὴν ὥρα τῆς Λειτουργίας! Στὸ Χερουβικὸ ἄγγελοι ἀνεβοκατεβαίνουν, καὶ συχνὰ αἰσθάνομαι τὶς φτεροῦγες τους νὰ χτυποῦν πάνω στοὺς ὤμους μου..
Μερικὲς φορὲς δὲν μπορῶ νὰ ἀντέξω καὶ κάθομαι στὴν καρέκλα. Οἱ ἄλλοι ἱερεῖς νομίζουν πὼς κάτι ἔπαθα, δὲν νιώθουν ὅμως αὐτὰ ποὺ βλέπω καὶ ἀκούω.
Τί φτερούγισμα, παιδί μου, οἱ ἄγγελοι! Καὶ μόλις ὁ ἱερέας πεῖ τὸ «Δι’ εὐχῶν», φεύγουν οἱ οὐράνιες δυνάμεις. Τότε μέσα στὸ ναὸ ἁπλώνεται ἀπόλυτη ἡσυχία!»
«Ἀπόψε παιδί μου», ἀποκάλυψε κάποτε σ’ ἕνα μοναχό, «συλλειτουργοῦσα μὲ ἁγίους καὶ ἀγγέλους σὲ Θυσιαστήρια ποὺ δὲν περιγράφονται.
Σὰν πεθάνω, νὰ πεῖς πὼς κάποιος γέροντας συλλειτουργοῦσε κάθε νύχτα καὶ ζοῦσε μὲ τὴν Ἁγία Τριάδα.»
Ὅταν τελοῦσε τὴν Προσκομιδὴ ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, συχνὰ ἔβλεπε τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῶν κεκοιμημένων ποὺ μνημόνευε.
«Κάθε φορᾶ ποὺ προσκομίζω», ἔλεγε, « βλέπω τὶς ψυχὲς ποὺ περνοῦν ἀπὸ μπροστά μου καὶ μὲ παρακαλοῦν νὰ τὶς μνημονεύσω. Καὶ νὰ θέλω νὰ τὶς ξεχάσω δὲν μπορῶ.
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἱερέας βγάζει μερίδες καὶ μνημονεύει τὰ ὀνόματα στὴν ἁγία Πρόθεση, κατεβαίνει ἄγγελος Κυρίου, παίρνει τὴν μνημόνευση καὶ τὴν πηγαίνει στὸ θρόνο τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ σὰν προσευχὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ μνημονεύθηκαν.
Σκεφτεῖτε λοιπὸν πόσο ἀξίζει νὰ σᾶς μνημονεύουν στὴν ἁγία Πρόθεση».
Κάποια φορᾶ ὁ γέροντας λησμόνησε νὰ μνημονεύσει στὴν Προσκομιδὴ τὴν μητέρα του, κι ἐκείνη ἐμφανίστηκε καὶ τοῦ εἶπε μὲ παράπονο:
- Πάτερ Ἰάκωβε, δὲν μὲ μνημόνευσες σήμερα!
- Πῶς δὲν σὲ μνημόνευσα μητέρα! Κάθε μέρα σὲ μνημονεύω, βγάζω μάλιστα γιὰ σένα τὴν καλύτερη μερίδα.
- Ὄχι, παιδί μου, σήμερα μὲ ξέχασες, καὶ ἡ ψυχή μου δὲν ἀναπαύεται ὅσο τὶς ἄλλες μέρες.
Κάτι ἀνάλογο τοῦ συνέβη καὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο. Ὁ π. Ἰάκωβος τελειώνοντας μία φορὰ τὴν Προσκομιδή, ξεκίνησε γιὰ τὴν Ἁγία Τράπεζα.
Βλέπει τότε τὸν μακαριστὸ ἀρχιεπίσκοπο νὰ στέκει δεξιά του, μὲ τὶς παλάμες τὴν μία μέσα στὴν ἄλλη, ὅπως συνηθίζουν οἱ ἱερεῖς νὰ μεταλαβαίνουν τὸ δεσποτικὸ Σῶμα, σὰν νὰ ζητοῦσε κι ἐκεῖνος τὴν δική του μερίδα.
Πηγή:
Ἀπόσπασμα ἀπό τὸ ἄρθρο "Ἔτσι κράτησε ἀμόλυντη τήν Ἀρχιερωσύνη του ὁ Αἰτωλίας Κοσμᾶς μέσα στίς ἀδιάκοπες ἀντιξοότητες, καί ἀναδείχθηκε μέγας Ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας!", τοῦ Ἰωάννη Χατζηδιγενῆ.
Ἕνας ἅγιος γέροντας, ὁ μακαριστὸς π. Ἰάκωβος, ἔκδ. Πατέρων Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Δαβίδ, Ροβιὲς Εὐβοίας 1993
Παπαδοπούλου Στυλ., Ὁ μακαριστὸς Ἰάκωβος Τσαλίκης, ἔκδ. Πατέρων Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Δαβίδ, Ἀθήνα 1993
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Θαύματα καὶ Ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία» ἔκδ. Ἱ. Μονῆς Παρακλήτου. σελ 103
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/11/blog-post_31.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου