Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Ή
πρώτη εντολή πού δόθηκε από τον Σωτήρα τού κόσμου σ’ όλη ανεξαίρετα την
ανθρωπότητα είναι ή εντολή της μετάνοιας: «Άρχισε ό Ιησούς να κηρύσσει
και να λέει: “Μετανοείτε, γιατί έφτασε ή βασιλεία των ουρανών”». Αυτή ή
εντολή περιέχει και συνενώνει όλες τις υπόλοιπες εντολές. Στους
ανθρώπους εκείνους πού δεν κατανοούσαν τη σημασία και τη δύναμη της
μετάνοιας, ό Σωτήρας έλεγε συχνά: «Πηγαίνετε να μάθετε τί σημαίνει,
“έλεος θέλω και όχι θυσία”». Σημαίνει ότι ό Κύριος, επειδή σπλαχνίστηκε
τούς πεσμένους και χαμένους ανθρώπους, χάρισε σ’ όλους τη μετάνοια ως
μοναδικό μέσο σωτηρίας• γιατί όλοι βρίσκονταν στην πτώση και στον χαμό.
Δεν επιθυμεί και δεν τούς ζητάει θυσίες, για τις όποιες δεν είναι
ικανοί, αλλά θέλει να σπλαχνιστούν τον ίδιο τους τον εαυτό, να
παραδεχθούν τη συμφορά τους και να λυτρωθούν απ’ αυτήν με τη μετάνοια.
Στα
παραπάνω λόγια Του ό Κύριος πρόσθεσε και τούτα τα φοβερά: «Δεν ήρθα να
καλέσω σε μετάνοια τούς δικαίους αλλά τούς αμαρτωλούς». Ποιοι
ονομάστηκαν δίκαιοι; Εκείνοι οι δυστυχισμένοι, οι τυφλοί αμαρτωλοί, πού,
απατημένοι από την οίηση, δεν βρίσκουν τη μετάνοια ουσιαστικά αναγκαία
για τον εαυτό τους και γι’ αυτό είτε την απορρίπτουν είτε την αγνοούν.
Ω, δυστυχία! Γι’ αυτό τούς απαρνιέται ό Σωτήρας και γι’ αυτό χάνουν τον
θησαυρό της σωτηρίας. «Συμφορά στην ψυχή», λέει ό όσιος Μακάριος ό
Μέγας, «πού δεν αισθάνεται τις πληγές της και νομίζει, λόγω της μεγάλης,
της ανυπολόγιστης κακίας της, ότι είναι εντελώς ξένη προς την κακία.
Μια τέτοια ψυχή ούτε την επισκέπτεται ούτε τη θεραπεύει ό αγαθός
Γιατρός, επειδή ή ίδια δεν νοιάζεται για τις πληγές της, νομίζοντας πώς
είναι καλά και πώς έχει υγεία. “Δεν έχουν ανάγκη”, λέει, “από γιατρό οι
υγιείς αλλά οι άρρωστοι”».
Φρικτή
σκληρότητα δείχνει στον εαυτό του όποιος απορρίπτει τη μετάνοια.
Τρομερή άσυμπάθεια, μίσος εναντίον του εαυτού του έχει όποιος παραμελεί
τη μετάνοια. Όποιος είναι σκληρός με τον εαυτό του, δεν μπορεί να μην
είναι σκληρός και με τον πλησίον. “Όποιος σπλαχνίζεται τον εαυτό του με
την αποδοχή της μετάνοιας, γίνεται συνάμα σπλαχνικός και με τον πλησίον.
Από
τα παραπάνω γίνεται φανερό πόσο βαρύ σφάλμα διαπράττει εκείνος πού
αφαιρεί από την καρδιά του το αίσθημα της μετάνοιας, ενώ, σύμφωνα με την
εντολή τού Κυρίου, το αίσθημα αυτό είναι λογικά και ουσιαστικά το πλέον
απαραίτητο. Ένας τέτοιος άνθρωπος καταβάλλει προσπάθεια, αντίθετα με
την προσταγή τού θεού, να γεννηθούν στην καρδιά του άλλα αισθήματα, πού
κανονικά θα έπρεπε να γεννηθούν μετά την κάθαρση από τα πάθη και με την
ενέργεια τού Άγιου Πνεύματος.
Ό
σαρκικός ή και ό ψυχικός άνθρωπος δεν μπορεί να διαμορφώσει μέσα του
κανένα αίσθημα πνευματικό. Γιατί τα πνευματικά αισθήματα είναι άγνωστα
στην καρδιά πού γνωρίζει μόνο σαρκικά ή/και ψυχικά αισθήματα. Μια τέτοια
καρδιά δεν γνωρίζει ούτε καν την ύπαρξη των πνευματικών αισθημάτων,
αλλά βασίζεται πάντοτε στα ήδη γνωστά της αισθήματα.
Σ’
όλους είναι γνωστή ή ψυχική συμφορά πού έπαθαν οι Ιουδαίοι γραμματείς
και Φαρισαίοι από την κακή τους προαίρεση: Όχι μόνο αποξενώθηκαν από τον
θεό, αλλά και έγιναν λυσσαλέοι εχθροί Του, θεοκτόνοι.
Σ.τ.Μ.:
Σαρκικός λέγεται ό άνθρωπος εκείνος πού δουλεύει στα πάθη και στην
αμαρτία (σαρκική ζωή), ψυχικός εκείνος πού αποφεύγει τόσο την αμαρτία
όσο και τούς κόπους της αρετής (ψυχική ζωή) και πνευματικός εκείνος πού
τηρεί τις εντολές του Θεού και αγωνίζεται εναντίον των παθών και της
αμαρτίας (πνευματική ζωή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου