ΣΟΥ ΔΩΣΑΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ- ΜΑΣ ΔΙΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Ἱερομόναχος Σάββας ὁ Ἁγιορείτης
«Ἀνάστα ὁ Θεός» φωνάζει ὁ Προφήτης καί μαζί του ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα...
Γιατί;
«Ἀναστήσου Θεέ μου» γιά νά μᾶς ἀνταποδόσεις τήν ἀθανασία.
Καί ὁ Θεός ἀνίσταται καί μᾶς δωρίζει τή Ζωή καταπατώντας μέ τόν θάνατό του τόν θάνατο πού ἐμεῖς Τοῦ δώσαμε...
Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος γιά τό Χριστό Μας:
«Ἀπέθανε ἀληθινά (ὁ Χριστός) καί ἐτάφη καί ἐγέρθηκε ἀπό τούς νεκρούς, καθώς κάπου προσευχόταν λέγοντας: Σέ δέ Κύριε ἀνάστησέ με καί θά τούς ἀνταποδώσω (αὐτό πού μοῦ ἔκαναν).
Καί ὁ Πατέρας πού πάντοτε ἐπακούει σ’Αὐτόν ἀποκριθείς λέγει: Ἀναστήσου ὁ Θεός[1], κρίνε τήν γῆν · Ἐσύ θά κληρονομήσεις σέ ὅλα τά ἔθνη
(Ἀπ’ ὅλα τά ἔθνη θά σέ πιστεύσουν καί θά Σέ ἀκολουθήσουν, θά γίνουν
συγκληρονόμοι Σου καί παιδιά Μου κατά Χάριν ὅπως εἶσαι καί Ἐσύ κατά
φύσιν).
Ὁ
Πατέρας λοιπόν πού ἀνέστησε Αὐτόν θά ἐγείρει καί ἐμᾶς διά μέσου Αὐτοῦ.
Χωρίς Αὐτόν, δέν θά ἔχει κάποιος τήν ἀληθινή ζωή· διότι λέγει: Ἐγώ εἶμαι
ἡ ζωή. Ἐκεῖνος πού πιστεύει σέ Μένα, ἀκόμη καί ἄν πεθάνει θά ζήσει. Καί
καθένας πού ζεῖ καί πιστεύει σέ μένα, ἀκόμη καί ἄν πεθάνει θά ζήσει
στόν αἰῶνα»[2].
Νά
ποιά εἶναι ἡ ἀνταπόδοση πού μᾶς κάνει ὁ Χριστός Μας: Μᾶς ἀνταποδίδει
τήν ἀνάσταση, τήν ἀθανασία, τήν ὁλοκληρωτική νίκη κατά τοῦ θανάτου, τήν
δυνατότητα νά εἴμαστε αἰώνια μαζί Του σέ κατάσταση μακαριότητος καί κατά
χάριν θεώσεως.Βέβαια ἡ φράση «ὁ Πατέρας ἀνέστησε Αὐτόν (τόν Χριστό)» δέν πρέπει νά παρερμηνευθεῖ, διότι «αὐτεξουσίως» ὁ Χριστός ἀνίσταται ὡς Θεός.
Νά τί σημειώνει ὁ π. Ἱερόθεος Βλάχος: «Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ διαφέρει σαφῶς ἀπὸ ἄλλες ἀναστάσεις, ποὺ ἔγιναν στὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, στὸ ὅτι ὁ Χριστός, ὡς Θεὸς ἀληθινός, ἀνέστησε τὸν Ἑαυτό Του, δηλαδὴ ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀναστήθηκε ἀπὸ τὴν θεία φύση, δυνάμει τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως, ἐνῶ οἱ ἄλλες ἀναστάσεις ἔγιναν μὲ τὴν δύναμη καὶ τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Μπορεῖ κανεὶς νὰ πῆ ὅτι, ὅπως ὁ Χριστὸς ποιεῖ τὴν θέωση, ἐνῶ οἱ ἅγιοι πάσχουν τὴν θέωση, ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς ποιεῖ τὴν Ἀνάσταση, τὴν ἔγερσή Του, ἐνῶ οἱ ἅγιοι πάσχουν τὴν ἀνάσταση. Τὸ ρῆμα "πάσχουν" δηλώνει ὅτι δέχονται μία ἔξωθεν ἐνέργεια, ἐνῶ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν πηγὴ τῆς ἀκτίστου Χάριτος.
Βέβαια, ὑπάρχουν μερικὰ χωρία στὴν Ἁγία Γραφὴ ποὺ κάνουν λόγο γιὰ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν Θεό Πατέρα Του. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στὴν ὁμιλία του τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀναφερόμενος στὸν Χριστό, εἶπε: "Ὅν ὁ Θεὸς ἀνέστησε λύσας τὰς ὠδίνας τοῦ θανάτου, καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι Αὐτὸν ὑπ’ αὐτοῦ" (Πράξ. β', 24). Ἐπίσης, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει σὲ ἐπιστολή του: "ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν" (Ρωμ. στ', 4). Καὶ σὲ ἄλλη ἐπιστολὴ γράφει: "...κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος Αὐτοῦ, ἥν ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας Αὐτὸν ἐκ νεκρῶν..." (Ἐφεσ. α', 20).
Ὅμως, τὸ θέμα αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ δῆ κανεὶς μέσα ἀπὸ τὴν τριαδολογία, κατὰ τὴν ὁποία τὰ Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔχουν τὴν ἴδια οὐσία καὶ τὴν ἴδια ἐνέργεια, διαφέρουν ὅμως στὶς ὑποστάσεις. Ἔτσι, δὲν εἶναι ἄλλη ἡ ἐνέργεια τοῦ Πατρός, ἄλλη τοῦ Υἱοῦ καὶ ἄλλη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλὰ κοινὴ εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ Πατὴρ θέλει καὶ ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ Υἱὸς θέλει καὶ ὁ Πατὴρ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ αὐτὸ ποὺ κάνει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα θέλει καὶ ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱός. Ὅταν λέγεται, λοιπόν, ὅτι ὁ Πατὴρ ἀνέστησε τὸν Χριστὸ σημαίνει ὅτι καὶ Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀνέστησε τὸν Ἑαυτό Του, ἀφοῦ ὁ Πατὴρ δὲν κάνει κάτι ποὺ δὲν κάνει ὁ Υἱός.
Ὅλα του Πατρὸς εἶναι καὶ τοῦ Υἱοῦ χωρὶς τὴν ἀγεννησία. Ἑπομένως, τὸ νὰ ἀποδίδη κανεὶς τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν στὸν Υἱὸ μόνο στὸν Πατέρα εἶναι ἀσεβές, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ τὰ ἀναθέτη ὅλα στὸν Υἱὸ δὲν εἶναι ἀποδοκιμαστέο, ἀφοῦ καὶ ὁ Υἱὸς εἶναι Θεὸς ὁμοσθενὴς καὶ μπορεῖ νὰ κάνη ὅ,τι κάνει ὁ Πατὴρ (Ζωναρᾶς). Ὅταν, λοιπόν, λέγεται ὅτι ὁ Πατὴρ ἀνέστησε τὸν Χριστό, δηλοῦται ὅτι ὁ Τριαδικὸς Θεός, ἡ θεότητα, ποὺ εἶναι γνώρισμα τῆς φύσεως, ἀνέστησε τὴν ἀνθρώπινη φύση»[3].
Ἄς δοξολογήσουμε καί ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Ἀναστάντα Κύριο τῆς Δόξης ὁ Ὁποῖος συνανιστᾶ καί ἐμᾶς πού τόν θανατώσαμε, ἀνταποδίδοντάς μας τήν αἰώνια ζωή. Ἀναγκαία βέβαια προϋπόθεση: ἡ εἰλικρινής μας μετάνοια καί ἡ νέα ἐν Χριστῶ ἀναστημένη μας βιοτή.
Χριστός ἀνέστη!
[1] Ὁ Πατήρ φανερώνει τήν Θεότητα τοῦ Υἱοῦ. Ὁ Δαβίδ διακηρύσσει γιά τόν Χριστό ὅτι εἶναι ὁ Θεός.
[2]
Ἁγίου Ἰγνατίου Θεοφόρου, TLG, Work #002 2.10.6.1 to Work #002
2.10.7.5:« Ἀπέθανεν ἀληθῶς καὶ ἐτάφη καὶἠγέρθη ἐκ τῶν νεκρῶν͵ καθώς που
προσηύχετο λέγων· Σὺ δὲ κύριε ἀνάστησόν με͵ καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖς. καὶ
ὁ πάντοτε ἐπακούων αὐτῷ πατὴρ ἀποκριθεὶς λέγει· Ἀνάστα͵ ὁ θεός͵ κρῖνον τὴν
γῆν͵ ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν.2.10.7 ὁ τοίνυν
ἀναστήσας αὐτὸν πατὴρ καὶ ἡμᾶς δι΄ αὐτοῦ ἐγερεῖ͵ οὗ χωρὶς τὸ ἀληθινῶς
ζῆν οὐχ ἕξει τις· λέγει γάρ͵ ὅτι Ἐγώ εἰμι ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ͵ κἂν
ἀποθάνῃ͵ ζήσεται͵ καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμέ͵ κἂν ἀποθάνῃ͵
ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα» π
[3] http://www.pelagia.org/htm/b26.e.i_despotikes_eortes.10.htm
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου