Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Περί μοναχικῆς ἐνδυμασίας

Ἡ νέα ἐνδυμασία τοῦ μοναχοῦ.


Ἡ νέα ἐνδυμασία τοῦ  μοναχοῦ
Μέρος Β'
Οἱ βαθμίδες τῆς μοναχικῆς πολιτείας
Ἱερομονάχου Γέροντα Ἀρσενίου Μπόκα (+1910-1989)

Ἡ Ζώνη

Τήν ἀνεκάλυψαν οἱ ἀγωνιστές γιά νά συγκροτίσουν τίς δυνάμεις τους κατά τοῦ ἐχθροῦ. Ὁ μοναχός ἔχει αὐτή τήν μάχη: Τήν ἀπαλλαγή ἀπό τόν παλαιό ἄνθρωπο καί τήν ἄσκησι γιά τήν ἀνακαίνισι τοῦ πνεύματός του.

Ὁ σκοῦφος

Ὁ σκοῦφος εἶναι ἕνα σκέπασμα πού σκεπάζει τόν ἀγωνιστή μέ σκοπό νά τοῦ προστατεύη τό κεφάλι ἀπό τίς σαΐτες τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ. Σημαίνει ἀκόμη καί τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας του. Στήν μάχη μέ τά πάθη του, μέ τήν φύσι, μέ τούς πονηρούς λογισμούς συχνά δέχεται ὁ ἀγωνιστής τίς σαΐτες τῆς ἀπελπισίας στό κεφάλι του. 


Ἐάν ὅμως εἶναι ἐσωτερικά ὀχυρωμένος μέ τήν πίστι, τήν ἐλπίδα  καί τήν ἀγάπη -αὐτές εἶναι οἱ τρεῖς ἀσπίδες τοῦ ἁγίου Πνεύματος: μία τοῦ νοῦ, ἡ ἄλλη τῆς καρδίας καί ἡ ἄλλη τῆς θελήσεως-τότε οἱ πυρωμένες σαΐτες τοῦ πονηροῦ δέν τόν ἀγγίζουν, ἀλλά φεύγουν μακριά του. Διότι στούς ταπεινούς ὑπόσχεται ὁ Θεός ὅτι θά καύση τόν πονηρό μέ τήν σπάθη τοῦ Πνεύματος.

Τό ράσο
Τό ράσο εἶναι τό ἔνδυμα μέ τό ὁποῖο σκεπάζεται τό στῆθος καί ὅλο τό σῶμα τοῦ μοναχοῦ. Εἶναι ἔνδυμα τῶν ὁσίων, τό ὁποῖον σβήνει τούς κακούς λογισμούς καί τά προσωπικά θελήματα τοῦ ἀγωνιστοῦ, βοηθώντας τον νά ἔχη μνήμη καί σκέψεις θανάτου. Τό ἔνδυμα αὐτό τῆς μάχης εἶναι μαύρου χρώματος. 
Μέ τόν λογισμό τοῦ θανάτου, φονεύονται οἱ ἐμπαθεῖς κινήσεις τοῦ σώματος καί ἡ κενοδοξία. Τό μαῦρο χρῶμα μέσα στόν μοναχισμό δέν ἔχει τήν σημασία, πού ἔχει, ὅταν τό φοροῦν οἱ λαϊκοί σέ περίοδο πένθους γιά τόν θάνατο κάποιου συγγενοῦς τους.

Τά σανδάλια

Τά σανδάλια εἶναι ἐλαφρά ὑποδήματα γιά νά τρέχη στή μάχη μέ εὐκολία ὁ ἀγωνιστής, διότι θά χρειασθῆ νά τρέξη πολύ γιά νά ἐπιτελέση τήν προετοιμασία τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης. Μέχρι τήν εἰρήνη τῆς ἀπαθείας εἶναι πολύ τό τρέξιμο καί πρέπει νά φθάση στήν εὐαγγελική εἰρήνη σέ κάποια προθεσμία.
 Ἡ προθεσμία ἀποκτήσεως τῆς νίκης ἐπάνω στά πάθη εἶναι μέχρις ὅτου ὑπάρχη ἡμέρα, δηλαδή πρίν ἀπό τήν νύκτα τῆς ζωῆς.
 Γιά νά γνωρίζουμε πῶς νά χωρίζουμε τόν χρόνο μας ἤ τό στάδιο τῆς ζωῆς αὐτῆς, φέρομεν ἐδῶ τόν λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος: «Στούς ἀρχαρίους ἡ γνῶσις, ὅτι εἶναι κατά Θεόν, τούς παρέχεται ἀπό τά βήματα πού κάνουν, τά ὁποῖα εἶναι οἱ καρποί τῆς ταπεινώσεως. Ὅσοι φθάνουν στό μέσον τοῦ δρόμου ἀπελπιζόμενοι ἐγκαταλείπουν τήν μάχη, ἐνῶ οἱ τέλειοι παρουσιάζουν ἐκδηλώσεις πλουσίας τῆς θείας Χάριτος.

Ὁ Μανδύας

Ὁ μανδύας φαίνεται στίς ἁγιογραφίες τῶν ἁγίων μαρτύρων, πού ἐμφανίζονται μέ τήν ἐνδυμασία στρατιωτῶν. Μέ τήν ἀπόκτησι τῆς ἀπαθείας τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως χαίρονται, λόγῳ τῆς χάριτος τοῦ θείου φωτός, ὅπως καί οἱ ἄγγελοι. Ἐάν θέλης νά γίνης μοναχός, νά γίνης ὅλος φωτιά. 
Ὁ μανδύας, παρότι εἶναι μαῦρος, δέν συμβολίζει τήν μνήμη τοῦ θανάτου,  καίτοι οἱ κοιμηθέντες Ὅσιοι ἐνδύονται ἐξωτερικά μέ τόν μανδύα.
Ὁ μανδύας εἶναι ἕνα ἔνδυμα μέ πολλές πιέτες καί συμβολίζει τίς ἀκτῖνες τοῦ ἀκτίστου φωτός, πού ξεπετάγονται σάν ἀστραπές ἀπό τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὅπως ἀξιώθηκαν καί τό εἶδαν στό ὄρος Θαβώρ οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος, Ἰάκωβος και Ἰωάννης. 
Καί τό εἶδαν τόσο, ὅσο τούς ἐπέτρεπε ἡ ἀνθρώπινη φύσις τους. Αὐτό εἶναι τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας καί ἁγιότητος, τό θεῖο φῶς, μέ τό ὁποῖο πολλοί ἅγιοι ἀκτινοβόλησαν, «ἄνθρωποι κατά τήν φύσι καί θεοί κατά χάριν»(ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος).

Τό Κουκούλιο

Τό κουκούλιο εἶναι ἕνα ἐλαφρό πέπλο, σχεδόν διαφανές, τό ὁποῖο κατέρχεται ἀπό τό κεφάλι πρός τό σῶμα πίσω. Εἶναι κι αὐτό μαύρου χρώματος καί δέν σημαίνει τήν μνήμη τοῦ θανάτου. 
Αὐτό εἶναι σύμβολο τοῦ νοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τήν καθαρτική δύναμι τῆς θείας Χάριτος γίνεται διαφανής, παίρνει τό χρῶμα τοῦ οὐρανοῦ καί φαίνεται μέσα του τό νοερό φῶς. Αὐτό εἶναι ἕνα μεγάλο μυστήριο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. 
Τό βῆμα τοῦ νοῦ, στό ὁποῖο στεγάσθηκε μέ τό Βάπτισμα ὁ Χριστός γίνεται τελείως φωτεινό. Τό θεῖο φῶς τοῦ Ἰησοῦ διαπερνᾶ τό καταπέτασμα, πού εἶναι τό σῶμα του ὁλόκληρο καί ἔτσι ὁ νοῦς  ἑνώνεται μέ τόν νοῦ τοῦ Ἰησοῦ-ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος-καί ὅλο τό σῶμα μας γίνεται δεκτικό τοῦ νοεροῦ φωτός.
 Ἰδού ποῦ ἠμπορεῖ νά φθάση ἡ νοερά προσευχή, νά ξεπεράση ὄχι μόνο τόν πόλεμο μέ τούς δαίμονες, ἀλλά καί νά φθάση στήν ἀπάθεια. Σέ μιά τέτοια φάσι πληρότητος τοῦ Πνεύματος ὁ ἀγωνιστής μοναχός δέν ἠμπορεῖ νά ἔχη κακούς καί ἐσφαλμένους λογισμούς ἤ κακίες, ἀλλά συναντᾶται μέ τόν Θεό στόν ἴδιο χῶρο, σέ μιά ὑπερφυσική γνωριμία καί πέραν ἀπό φυσικούς χώρους τοῦ νοῦ.
 Ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών καί πανταχοῦ ἀόρατος καί ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη εἶναι τό ἀντικείμενο τῆς σκέψεως τοῦ Θεοῦ· ὁπότε ὁ Θεός σκέπτεται τόν κόσμο καί ἡ δημιουργία Τόν ἀναγνωρίζει ὡς Θεό καί Τόν ὑπακούει. Κατ᾿ αὐτό τόν τρόπο γίνεται ὁ Θεός τροφή τοῦ νοῦ μας, διότι σ᾿ αὐτόν ἐμφυτεύεται δυνάμει ἡ ἕνωσις ἀνθρώπου καί Θεοῦ.

Τό Κομβοσχοίνιο

Τό κομβοσχοίνιο συμβολίζει τό σπαθί τοῦ ἀγωνιστοῦ μοναχοῦ. Ἡ προσευχή τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σπάθη τοῦ Πνεύματος, ἡ  ὁποία κόπτει τούς κακούς λογισμούς μέ τήν ἐπίκλησι τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ. Ἁπλᾶ ἠμποροῦμε νά εἰποῦμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς μᾶς λυτρώνει ἀπό τόν πόλεμο τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ.
 Μέ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νά κτυπᾶς τούς ἐχθρούς, διότι δέν ὑπάρχει δυνατώτερο ὅπλο ἐναντίον τοῦ διαβόλου, ἀπό τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί στόν οὐρανό καί στήν γῆ, μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.

Ὁ σταυρός

Ὁ σταυρός στόν νέο ὁμολογητή τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθυμίζει τήν αὐταπάρνησι καί τήν ἄρσι τοῦ σταυροῦ, πού εἶναι ἕνα παντοτεινό ἔργο σ᾿ ὁλόκληρη τήν πνευματική ζωή του. Ὁ κόκκος πού δέν θέλει νά πεθάνη, ἀκόμη κι ἄν εἶναι ἀπό σιτάρι, δέν θά καρποφορήση ποτέ. Ἡ σωτηρία ἐργάζεται μόνον ἐπάνω στά ἐρείπια τοῦ ἐγωϊσμοῦ.
Ἡ λαμπάδα

Ἡ λαμπάδα εἶναι ἕνα μικρό φῶς ἤ ἕνα καντήλι ἀναμμένο. Ἡ σημασία της στήν τάξι τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἶναι πάρα πολύ περιεκτική καί θέλει νά μᾶς εἰπῆ ὅτι κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρέπει νά ὁμοιάσουμε μέ μία λαμπάδα. Ἐμεῖς εἴμεθα οἱ πέτρες, τά ξύλα ἤ ἡ  θυσία τῆς καλῆς μας θελήσεως ἐπάνω στό βῆμα τοῦ Ἠλία. 
Τό βῆμα εἶναι ἡ ἀπόδειξις τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ γιά τήν φωτιά θά φροντίση ὁ Θεός. Οἱ ἀποδείξεις ὑπάρξεως τοῦ Παναγίου Θεοῦ-οἱ πιό φωτεινές ἀποδείξεις-εἶναι οἱ Ἅγιοι, πού ἔζησαν μέσα στό θεῖο φῶς. 
Αὐτοί οἱ νικητές τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καί ὅλης τῆς κτίσεως ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στό νά δοξάσουν καί  νά γνωρίσουν τόν ἀληθινό Θεό. Ἔτσι ἔλαμψαν σάν τόν ἥλιο, ὅπως οἱ Ἀββάδες Σισώης, Παμβώ, Σιλουανός, Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ γιά νά μνημονεύσουμε μόνο τούς γνωστούς.
Ἀφοῦ λάβει ὅλη τήν καινούργια στολή ὁ νέος μοναχός τοῦ νέου μοναχικοῦ του πολιτεύματος καί τά ὅπλα σάν στρατιώτης τοῦ Πνεύματος, ὁ ἱερεύς τόν εὐλογεῖ: «Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», πού εἶναι εὐλογία τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ ἱερεύς, ὄντας οἰκονόμος τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, προσεύχεται γιά τόν νεόκουρο ἀδελφό ὥστε νά συναριθμηθῆ στήν χορεία τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ καί νά γραφθῆ στό Βιβλίο τῆς Ζωῆς. 

Προσεύχεται νά περάση ὅλη αὐτή τήν ἀσκητική ὁδό, ὅπως τόν παρουσιάζει μία εἰκόνα μέ τόν μοναχό σταυρωμένο ἐπί τοῦ σταυροῦ, μέ τήν λαμπάδα ἀναμμένη καί ἔξω εἶναι τά πάθη, τά ὁποῖα γύρω ἀπό τόν σταυρό τόν φωνάζουν: «Κατέβα ἀπό τόν σταυρό». 
Κρατώντας τόν σταυρό καί τήν λαμπάδα ὁ νεόκουρος μοναχός μεταφέρεται σ᾿ ἕνα στασίδι τοῦ ἀριστεροῦ χοροῦ. Ἐκεῖ τοῦ προσφέρεται τόπος στήν μαχομένη Ἐκκλησία. Συνεχίζεται ἡ θεία Λειτουργία στήν ὁποία προστίθενται καί εὐχές γιά τόν νέο μαχητή τοῦ Πνεύματος, ὅπως γιά νά διαφυλαχθῆ ἀπό τίς σαΐτες τοῦ ἐναντίου καί βοηθούμενος ἀπό τόν Θεό νά φθάση στήν ἁγία ταπείνωσι. 
Ἀκόμη νά κρατήση ἀσάλευτη τήν πίστι μέσα του καί τήν καθαρότητά του γιά νά νικήση τήν φύσι τῶν παθῶν του καί ν᾿ ἀξιωθῆ νά γίνη καινούργιος ἄνθρωπος. Στήν ἐκτενῆ δέησι ὁ ἱερεύς ἱκετεύει τόν Θεό καί γιά τήν συγχώρησι τῶν ἁμαρτημάτων του. Ἡ μοναχική πολιτεία εἶναι ἡ πληρότης τῆς Χάριτος, εἶναι τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας, διά τοῦ ὁποίου σβήνει ὅλο τό παρελθόν τῶν ἁμαρτιῶν του. 
Παράδειγμα τρανό εἶναι ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς ὁ Αἰθίοψ, ὁ ὁποῖος ἀπό ληστής ἔγινε μοναχός. Ἡ θεία Λειτουργία προσανατολίζεται καί αὐτή μέ προσοχή πρός τόν νέο ὁμολογητή τῆς Θυσίας, ὁ ὁποῖος τώρα ἔλαβε τό δεύτερο Βάπτισμα. Ἀκολουθεῖ τό Τρισάγιο,πού εἶναι Ὕμνος στήν Ἁγία Τριάδα καί στό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος: «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε».
 Χαρά γίνεται στόν οὐρανό, χαρά βασιλική. Οἱ στίχοι τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος εἶναι σάν προφητικοί: «Ὁ Κύριος εἶναι τό φῶς, ὁ Κύριος εἶναι καί Σωτήρ μου, ἀπό τί νά φοβηθῶ; Ὁ Κύριος εἶναι ὑπερασπιστής τῆς ζωῆς μου, ἀπό ποιόν νά φοβηθῶ;»
Μέχρις ἐδῶ δέν παρουσιάσθηκε καί ἡ πλευρά τῶν κινδύνων τοῦ ἀοράτου πολέμου. Μπορεῖ νά συμβοῦν σκληροί πόλεμοι μέ πληγές, μέ ἀπάτες, μέ παγίδες, μέ φοβερές φαντασίες, μέ ψεύτικα ὁράματα, μέ παραισθήσεις, μέ ξαφνικές φοβίες...Ὅλες τίς παγίδες τίς ξεπερνᾶ ἡ ταπείνωσις. 
Ὁράματα δέν πρέπει νά δέχεται ὁ μοναχός, διότι ὑπάρχει κίνδυνος νά τά ἐξαρτᾶ ἀπό τόν Θεό. Ὁ Ἀπόστολος τῆς Ἀκολουθίας τῆς κουρᾶς μᾶς ὑπενθυμίζει ἀκόμη μία φορά τήν συμβολική σημασία τῆς πανοπλίας γιά τόν ἀόρατο αὐτό πόλεμο. Ὅλοι κατευθύνονται ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο γιά νά λάβουν κουράγιο καί νά θεμελιώσουν τόν ἀγῶνα τους ἐπάνω στήν δύναμι τοῦ Θεοῦ. 
Τήν φύσι μας πρέπει νά τήν ὁπλίσουμε μέ ὅλα τά ὅπλα, μέ τά ὁποῖα καί ὁ Χριστός ἐνίκησε τόν κοινό νοητό ἐχθρό. Εἶναι κατανοητό, ὅτι δέν εἴμεθα ἐναντίον τῆς φύσεώς μας, ἀλλά ἐναντίον τῶν πνευμάτων τῆς κακίας, τά ὁποῖα καί προσέβαλλαν τήν φύσι τοῦ ἀνθρώπου, πού δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό. 
Μέ τά ὅπλα τοῦ Θεοῦ ὁ νοητός ἐχθρός μπορεῖ νά νικηθῆ κατά κράτος καί κατά τρόπο πνευματικό. Σάν ἀρχάριοι μαχόμεθα μέ τά πάθη μας καί τίς κακές μας συνήθειες, ἀλλά ἡ ἐκμάθησις τῆς ταπεινώσεως εἶναι ἕνα νέο καί ἀήττητο ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου. Οἱ δυσκολώτερες παγίδες ἐμφανίζωνται σ᾿ αὐτούς πού εἶναι πιό προοδευμένοι στήν ἀρετή καί ἔμπειροι στήν μάχη.
 Αὐτό τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός, εἴτε γιά νά κρίνη ὁ Θεός τόν διάβολο, μέσῳ ἀνθρώπου, εἴτε γιά νά ταπεινώση τόν ἄνθρωπο, μέσῳ τοῦ ὑπεναντίου διαβόλου. Νά γνωρίζουμε καλά ὅτι αὐτή ἡ μάχη δέν εἶναι τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς μας, οὔτε γίνεται γιά τίς ἀρεςτές μας, ἀλλά γίνεται μόνο μέ τήν Χάρι τοῦ Χριστοῦ καί πάντοτε μέ τήν βοήθειά Του. 
Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα κατακλείει τήν περικοπή μέ ἕνα στίχο περί ταπεινώσεως ἀπό τόν Ψαλμό, κατά τόν ὁποῖο ὁ μαχητής, παρότι εἶναι πτωχός κατά τήν φύσι του καί ἀδύνατος, ὅμως ἠμπορεῖ νά κράζη διά τῆς συνειδήσεώς του πρός τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος καί θά τόν ἀκούση καί θά τόν λυτρώση ἀπό ὅλες τίς στενοχώριες του. Ἀπό τήν γνῶσι αὐτῆς τῆς πτωχείας τῆς φύσεώς μας, τῆς πνευματικῆς μας πτωχείας,  ἀρχίζει νά αὐξάνεται ὁ πλοῦτος μας κατά Θεόν.
Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Ἀκολουθίας τῆς κουρᾶς μᾶς ὑπενθυμίζει πάλι ἐν συντομίᾳ ὅτι ἀπό ἕνα μαθητή ὁ Ἰησοῦς τοῦ ζητεῖ: φιλοτιμία γιά τήν ἀπόκτησι τῆς ἀγάπης, ὑπομονή στίς δοκιμασίες, ἤ γιά νά εἰπῶ καλλίτερα, τήν ὑπομονή τοῦ σταυροῦ του. 
Ἀκόμη τοῦ ζητεῖ νά ἔχη ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη στήν νίκη του ἐναντίον τῶν παθῶν του καί τῶν ὑπεναντίων δυνάμεων, ἐνῶ σάν στεφάνι τοῦ ζητεῖ νά φορέση τήν ἁγία ταπείνωσι. Μ᾿ αὐτές τίς πνευματικές συμβουλές φθάνει ὁ μοναχός στήν ἀνάπαυσι τῆς ψυχῆς του, στήν ἀπάθεια. 
Στήν κατάστασι αὐτή πρέπει νά φθάση στόν παρόντα αἰῶνα, διότι στόν μέλλοντα αἰῶνα ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ, θά εἰσέλθη μετά δόξης στήν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς αἰωνίου ἀναπαύσεώς του.
Ἡ θεία Λειτουργία συνεχίζεται, ἐνῶ στόν καιρό τῆς Θείας Μεταλήψεως ἔρχεται πρῶτος ὁ νεόκουρος μοναχός, διότι καί στό πρῶτο Βάπτισμα εἶναι καθιερωμένη ἀμέσως ἡ Θεία Κοινωνία τοῦ νεοβαπτίστου. «Ψυχήν σύν τῷ σώματι, ἁγιασθείην Δέσποτα, φωτισθείην σωθείην γενοίμην οἶκος σου, τῇ τῶν μυστηρίων μεθέξει, τῶν ἱερῶν ἔνοικόν σε ἔχων, σύν Πατρί καί Πνεύματι, εὐεργέτα πολυέλεε».  
«Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι, καί ὡσεί φῶς τό Σῶμα σου, καί  τό Αἷμα Σωτήρ μου τό τιμιώτατον, φλέγων ἁμαρτίας τήν ὕλην, καί ἐμπιπρῶν παθῶν τάς ἀκάνθας, καί ὅλον φώτιζόν με, προσκυνεῖν σου τή  θεότητα» (Τροπάρια Κανόνος Θ. Μεταλήψεως). Αὐτό εἶναι τό μυστήριο ἑνώσεως μέ τόν Χριστό, πού εἶναι καί ὁ βασικώτερος σκοπός τῆς θείας Λειτουργίας.
Στήν ὥρα τῆς εὐχῆς τοῦ ἄμβωνος, πρός τό τέλος τῆς Λειτουργίας, ὁ νεόκουρος λαμβάνει τό Εὐαγγέλιο στά χέρια του, σάν ἔνδειξι ὅτι τυπώθηκε καί στήν ψυχή του αὐτή ἡ Καινή Διαθήκη, τήν ὁποία δέχθηκε κι αὐτός μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ. (Ἡ παραλαβή τοῦ Εὐαγγελίου ὑπό τοῦ νεόκουρου Ἀδελφοῦ προέρχεται ἀπό σλαβονική παράδοσι). 
Ἡ ἀφιέρωσίς του στόν Θεό ἐκδηλώνεται μέ τόν χαιρετισμό καί ἀσπασμό ὅλων τῶν Ἀδελφῶν τῆς Ἀδελφότητος, οἱ ὁποῖοι ἀσπαζόμενοι πρῶτα τό Εὐαγγέλιο καί τόν σταυρό τοῦ νεόκουρου, κατόπιν τόν ἐρωτοῦν πῶς ἐκλήθη. Ὁ νέος μοναχός τούς λέγει τό νέο ὄνομά του καί ὁ καθένας τοῦ εὔχεται νά σωθῆ, νά ἁγιασθῆ καί αὐτό τό ὄνομα νά γίνη δεκτό ἀπό τόν Θεό, καθώς καί οἱ προσευχές του γιά τήν Ἀδελφότητα, γιά ὅλους τούς ὀρθοδόξους  Χριστιανούς καί ὁλόκληρη τήν κτίσι.
Μέ αὐτά τελειώνει καί ἡ Θεία Λειτουργία. 
Ὁ νέος ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ, μέ τήν λαμπάδα ἀναμμένη, μέ τήν ψυχή του φωτισμένη ἐξέρχεται κι αὐτός ἀπό τήν ἐκκλησία καί πηγαίνει στό ἡγούμενο καί Γέροντά του γιά νά λάβη τήν εὐλογία του καί τίς εὐχές του. Αὐτός τόν διδάσκει πάλι γιά τίς ἰδιαιτερότητες αὐτῆς τῆς ζωῆς  καί τοῦ εὔχεται νά πραγμα-τοποιήση τίς ὑποσχέσεις του: ὑπακοή στόν Χριστό, ἄρνησι τοῦ προσωπικοῦ του θελήματος, ταπείνωσι καί τά ἄλλα ἔργα τοῦ μονήρους βίου μέ τά ὁποῖα φωτίζεται κι αὐτός καί λαμβάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα ἀπ᾿ αὐτή ἀκόμη τήν ζωή.
Στό βάθος τῆς ὑπάρξεώς του παραμένει τώρα ἡ σταθερότης καί ἡ ἀγάπη γι᾿ αὐτή τήν ἐκλεκτή μοναχική πορεία. Καί ἡ εὐχή ὅλων μας γιά τούς νεόκουρους Ἀδελφούς μας εἶναι αὐτή: «Νά ζῆς, ἀδελφέ, ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου, ὅπως ἔζησες τήν πρώτη ἡμέρα τῆς μοναχικῆς σου κουρᾶς».
Ἀπό τώρα, παιδί μου, νά ἀνθίσης καί νά καρποφορήσης ἐκεῖ, ὅπου προσκλήθηκες καί φυτεύθηκες ἀπό τόν Θεό. Ἀμήν.
 
Μετάφρασις ἐπιμέλεια
ὑπό ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς
Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
2003

 Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible