1.
Είπε Ο αββάς Αγάθων ότι ο οργίλος και ο θυμώδης άνθρωπος και αν ακόμη
αναστήσει νεκρό, δεν γίνεται δεκτός από τον Θεό, αν δεν ξεπεράσει το
πάθος του θυμού.
2.
Είπε ό άββάς Ποιμήν ότι δεν μπορεί να είναι κανείς μοναχός, αν είναι
μεμψίμοιρος, αν είναι εκδικητικός. Δεν μπορεί να είναι μοναχός κάποιος
που οργίζεται. Αυτοί που κατέχονται και λειτουργούν αυτά τα πάθη, δεν
είναι μοναχοί, έστω κι αν νομίζουν ότι είναι.
3.Ένας
αδελφός αισθάνθηκε να ανάβει η οργή μέσα του για κάποιον συνασκητή
του. Συγκρατήθηκε όμως, προσευχήθηκε, μακροθύμησε προς τον αδελφό και
έτσι πέρασε χωρίς ψυχική ζημιά ο πειρασμός. Τότε είδε να βγαίνει από
το στόμα του καπνός!
4.
Ο αββάς Υπερέχιος είπε: Εκείνος που δεν μπορεί να συγκρατήσει τη
γλώσσα του την ώρα της οργής, αυτός δεν θα μπορέσει να επιβληθεί σε
κανένα πάθος του.
5. Ο άββάς Αμμωνάς λέει: Δεκατέσσερα έτη ήμουνα στη σκήτη και παρακαλούσα τον Θεό μέρα και νύκτα να μου δώσει τη Χάρη Του να νικήσω την οργή.
6. Ρώτησαν ένα Γέροντα· τί είναι οργή; Και εκείνος απάντησε: Φιλονικία, ψευδός και αγνωσία.
7.
Ένας Γέροντας είπε: Αν ανταλλάξεις με κάποιον πικρά λόγια την ώρα του
θυμού και αρνηθεί ο αδελφός αυτός μετά ότι είπε τα πικρά λόγια αυτά,
μην τον ερεθίσεις, με το να του λες «τα είπες». Επειδή μπορεί να
παρεκτραπεί αυτός ο αδελφός πάλι και να απαντήσει «ναι, τα είπα και τί
έγινε λοιπόν;» και έτσι θα γίνει μεγάλος παροξυσμός. Αλλά σιώπησε,
μην πεις τίποτε. Και θα επικρατήσει ειρήνη.
8.
Ο αββάς Ησαΐας λέει: Αδελφέ, αν κάποιος σε στενοχωρήσει σε κάτι και
βλέπεις ότι χρειάζεται να κάνεις κάποια νύξη γι’ αυτό το θέμα στον
αδελφό, αν βρίσκεσαι κάτω από την επήρεια της οργής και είσαι ψυχικά
αναστατωμένος, καθόλου να μην του μιλήσεις, για να μη ταραχτείς
περισσότερο. Αλλά, όταν διαπιστώσεις ότι και συ και αυτός έχετε
ηρεμήσει, τότε μίλησε του. Όχι με τρόπο ελεγκτικό, αλλά σαν να του
υπενθυμίζεις το σωστό. Κι αυτό να το κάνεις με πολλή ταπείνωση.
9.
Ο άγιος Μάξιμος μας εξηγεί το βάθος των πραγμάτων και λέει: Το
επιθυμητικό της ψυχής, όσο πιο συχνά το τροφοδοτούμε, παγιώνει στην
ψυχή την έξη της φιληδονίας, η οποία είναι ακατανίκητη. Ο θυμός πάλι,
όταν συνεχώς λειτουργείται από τον άνθρωπο, κάνει την ψυχή δειλή και
άνανδρη. Θεραπεύονται τα δύο αυτά πάθη ως εξής: Η συνήθεια της
φιληδονίας με την εντατική προσευχή, την αγρυπνία και την αυστηρή
νηστεία. Ενώ ο θυμός με την καλωσύνη, τα φιλάνθρωπα βιώματα προς τον
αδελφό, την αγάπη και την ευσπλαχνία .
10. Τον θυμό τον σταματά η μακροθυμία. Τον ελαττώνει η αγάπη και η συμπάθεια.
11.
Πρέπει να οπλίζουμε το θυμό μας μόνο εναντίον των δαιμόνων, οι οποίοι
μας πολεμούν μέσω του λογιστικού και έχουν θυμό εναντίον μας.
12.
Όποιος νηστεύει από φαγητά και ποτά, ερεθίζει όμως το θυμό με
πονηρούς λογισμούς, αυτός είναι όμοιος με πλοίο που ταξιδεύει στο
πέλαγος και έχει δαίμονα για πλοίαρχο. Γι’ αυτό ας προσέξουμε το σκύλο
μας, δηλαδή το θυμό και ας τον διδάξουμε να σκοτώνει μόνο τους λύκους,
τους δαίμονες, και όχι να τρώει τα πρόβατα, αλλά να δείχνει πραότητα
προς όλους τους ανθρώπους.
13.
Το νου που περιπλανιέται τον σταματά η ανάγνωση, η αγρυπνία και η
προσευχή. Την επιθυμία που ανάβει, τη μαραίνει η πείνα, ο κόπος και το
αποτράβηγμα από τους ανθρώπους. Το φρενιασμένο θυμό τον καταπαύει η
ψαλμωδία, η μακροθυμία και το έλεος.
(Ο θυμός, η οργή και η θεραπεία τους, εκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ» Καρέας 2008)
http://anavaseis.blogspot.com/agioritis.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου