Ὅτι ἡ ψυχή τοῦ πιστοῦ εἶναι ἁγιαστήριον τοῦ Θεοῦ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Λ΄

Ἡ ψυχή, τήν ὁποία ὄχι ἀπό τόν ἑαυτό σου,

ἀλλά διά τοῦ λόγου σου,

καί ὄχι ἀπό τά στοιχεῖα ὕλης ὁποιασδήποτε,

ἀλλά ἐκ τοῦ μηδενός τήν ἔκτισε, ἔτσι,

ὥστε νά εἵναι φύσις λογική, νοερή, ἀσώματη, ἀθάνατη, ἀεικίνητη,

- αὐτή πού τή σημάδεψες μέ τό φῶς τοῦ προσώπου σου -

εἶναι τόσο ἐπιδεκτική τῆς μεγαλωσύνης σου,

ὥστε νά τῆς εἶναι φυσικό νά χορταίνη μόνον ἀπό σένα,

κι ἀπό κανέναν ἄλλον.

Ὅταν λοιπόν σέ ἔχη,

τότε ἱκανοποιεῖται ἡ ἐπιθυμία της ἡ ἐσωτερική,

καί δέν τῆς λείπει τίποτε ἄλλο,

πού νά τό λαχταροῦσε.

Διότι ἄν ἐπιδιώκη κάτι ἐξωτερικό,

εἶναι φανερό, πώς δέν ἔχει μέσα της ἐσένα.

Διότι ἔχοντας ἐσέ δέν θά ἐπιθυμοῦσε τίποτε ἐπί πλέον.

Ἐπειδή σύ εἶσαι ὅλο τό ἀγαθόν,

καί ἀπό τά ἀγαθά τό ἀκρότατο,

δέν ἔχει ἡ ψυχή ἄλλο τίποτα ἀπό τό ἀγαθό πιό πέρα

νά τό ἐπιθυμήση πιότερο,

μιᾶς καί τό πᾶν ἔχει.

Γιατί ἄν ποθῆ αὐτό ποὕναι τό πᾶν ἀγαθόν,

θά τῆς ἀπόμενε κάτι γιά νά ποθῆ, πού δέν εἶναι τό πᾶν ἀγαθόν.

Καί συνεπῶς δέν θά ποθοῦσε οὔτε τό ἀνώτατο ἀγαθό,

οὔτε ἄρα καί τόν ἴδιο τό Θεό,

ἀλλά μᾶλλον κάποιο κτῖσμα.

Καί τότε βέβαια, ὅταν ποθῆ κάποιο κτῖσμα,

παντοτεινά θά μένη πεινασμένη.

Γιατί τίποτε δέν μπορεῖ νά τή γεμίση,

παρά μονάχα ἐσύ,

πού κατά τήν εἰκόνα σου δημιουργήθηκε.

Ἐσύ γεμίζεις μέ τό παραπάνω αὐτούς,

πού δέν ἐπιθυμοῦν τίποτε ἄλλο,

παρά μονάχα ἐσέ.

Καί τούς ἀποδείχνεις ἄξιους γιά σένα,

ἅγιους, μακάριους, ἀμίαντους,

θεοφιλεῖς καί φιλόθεους,

γιατί τά πάντα θεωροῦν σκύβαλα,

γιά νά κερδίσουν ἐσέ καί μόνον.

Αὐτή ᾿ ναι ἡ μακαριότης,

πού ἔδωσες κληρονομιά στόν ἄνθρωπο.

Αὐτή ᾿ ναι ἡ τιμή,

μέ τήν ὁποία αὐτόν ἀνάμεσα σ᾿ ὅλα τά κτίσματα,

μᾶλλον δέ ξέχωρα ἀπ᾿ τά κτίσματα ὅλα τόν τίμησες περισσά,

γιά νἅναι θαυμαστό σ᾿ ὅλη τή γῆ τό ὄνομά σου.

Ἰδού, Κύριε ὁ Θεός μου,

ὕψιστε, παντοκράτορ, πανυπεράγαθε,

βρῆκα τόν τόπο ὅπου κατοικεῖς.

Διότι κατοικεῖς μέσ᾿ στήν ψυχή,

πού σύ ὁ ἴδιος ἔκτισες,

κατά τή δική σου εἰκόνα καί ὁμοίωσι.

Κατοικεῖς στήν ψυχή,

πού ἐσένα μόνον ζητεῖ κι ἐπιποθεῖ,

κι ὄχι σ᾿ ἐκείνη, πού οὔτε σέ ζητεῖ,

οὔτε σ᾿ ἐπιθυμεῖ καθόλου.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΚΡΑΓΑΡΙΟΝ

Τοῦ θείου καί Ἱεροῦ Αὐγουστίνου

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ

Ἐκδοτικός οἶκος Βασ. Ρηγοπούλου

Θεσσαλονίκη 1973