Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ", Β΄ ἑκατοντάδα πρός τό Θαλάσσιο

1. Πρίν ἀπό τή φανερή κατά σάρκα παρουσία Του, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνδημοῦσε νοητά στούς Πατριάρχες καί τούς Προφῆτες, προτυπώνοντας τά μυστήρια τῆς παρουσίας Του. Ἔτσι καί ὕστερα ἀπό αὐτήν, ἔρχεται ὄχι μόνο σ᾿ ἐκείνους πού εἶναι ἀκόμη νήπιοι γιά νά τούς θρέψει πνευματικά καί νά τούς φέρει στήν ἡλικία τῆς κατά Θεόν τελειότητας, ἀλλά καί στούς τέλειους ἐπίσης, ἰχνογραφώντας ἐκ τῶν προτέρων σ᾿ αὐτούς μυστικά, σάν σέ εἰκόνα, τά χαρακτηριστικά τῆς μέλλουσας παρουσίας Του.

2. Οἱ λόγοι τοῦ Νόμου καί τῶν Προφητῶν, ὡς πρόδρομοι τῆς κατά σάρκα παρουσίας τοῦ Λόγου, παιδαγωγοῦσαν τίς ψυχές νά πιστέψουν στό Χριστό (Γαλ. γ΄: 24). Ἔτσι καί ὁ δοξασμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τή Σάρκωσή Του ἔγινε πρόδρομος τῆς πνευματικῆς παρουσίας Του, παιδαγωγώντας τίς ψυχές μέ τούς λόγους Του γιά νά ὑποδεχθοῦν τή φανερή θεϊκή παρουσία Του, τήν ὁποία κάνει πάντοτε μεταβάλλοντας ἀπό σαρκικούς σέ πνευματικούς τούς ἀξίους μέ τήν ἀρετή. Θά τήν κάνει καί στό τέλος τοῦ αἰώνα, ἀποκαλύπτοντας ὁλοφάνερα τά ὥς τότε ἀνέκφραστα καί μυστικά.

3. Ὅσο ἐγώ εἶμαι ἀτελής καί ἀνυπότακτος καί δέν ὑπακούω στό Θεό μέ τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, οὔτε γίνομαι τέλειος στό νοῦ (Α΄. Κορ. ιδ΄: 20) ὡς πρός τήν γνώση, στό πρόσωπό μου φαίνεται ἀτελής καί ἀνυπότακτος καί ὁ Χριστός ἐξαιτίας μου. Γιατί Τόν ἐλαττώνω καί Τόν κολοβώνω, ἀφοῦ δέ μεγαλώνω κι ἐγώ μαζί Του κατά πνεῦμα, ὡς σῶμα πού εἶμαι Χριστοῦ καί ἕνα ἀπό τά μέλη Του (Α΄ Κορ. ιβ΄ : 27).

4. «Ἀνατέλλει ὁ ἥλιος καί βασιλεύει ὁ ἥλιος» (Ἐκκλ. α΄ : 5), λέει ἡ Γραφή. Λοιπόν καί ὁ λόγος ἄλλοτε βλέπεται ψηλά, ἄλλοτε χαμηλά, σύμφωνα δηλαδή μέ τήν ἀξία καί τήν ἀναλογία ἤ τόν τρόπο ἐκείνων πού ἐργάζονται τήν ἀρετή καί κινοῦνται γύρω ἀπό τή θεία γνώση. Καί εἶναι μακάριος ἐκεῖνος πού κρατεῖ ἀβασίλευτο μέσα του, ὅπως ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ (Ἰ. Ναυῆ ι΄ : 12-13), τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης γιά ὅλη τή διάρκεια τῆς ἡμέρας τῆς παρούσας ζωῆς, χωρίς νά περιορίζεται ἀπό τή νύχτα τῆς κακίας καί τῆς ἄγνοιας, γιά νά μπορέσει νόμιμα νά κατατροπώσει τούς πονηρούς δαίμονες πού ξεσηκώνονται ἐναντίον του.

5. Ὅταν ἀνυψώνεται μέσα μας ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τήν πράξη καί τή θεωρία, ἑλκύει ὅλους πρός τόν ἑαυτό Του (Ἰω. ιβ΄: 32), καί τούς λογισμούς καί λόγους μας γύρω ἀπό τή σάρκα καί τήν ψυχή καί τή φύση τῶν ὄντων, καί αὐτά τά μέλη τοῦ σώματος καί τίς αἰσθήσεις, ἁγιάζοντάς τα μέ τήν ἀρετή καί τή γνώση καί θέτοντάς τα κάτω ἀπό τόν ζυγό Του. Ἐκεῖνος λοιπόν πού θεωρεῖ τά θεῖα, ἄς ἀνεβαίνει μέ μεγάλη προθυμία, ἀκολουθώντας τό Λόγο μέχρις ὅτου φτάσει τόν τόπο ὄπου βρίσκεται· γιατί ἐκεῖ τόν ἕλκει. Ὅπως λέει ὁ Ἐκκλησιαστής: «Καί ἕλκει στόν τόπο Του» (Ἐκκλ. α΄ : 5), ἐννοεῖται ἐκείνους πού τόν ἀκολουθοῦν ὡς Μεγάλο Ἀρχιερέα· τούς ὁποίου εἰσάγει στά Ἅγια τῶν ἁγίων ὅπου γιά χάρη μας Αὐτός πρόδρομος εἰσῆλθε φορώντας τήν ἀνθρώπινη φύση (Ἑβ. στ΄: 20).

6. Ἐκεῖνος πού ἀσκεῖται στήν εὐσέβεια καί ἀντιπαρατάσσεται στίς ἀόρατες δυνάμεις, ἄς προσεύχεται νά παραμένουν σ᾿ αὐτόν καί ἡ φυσική διάκριση μέ τό μέτριο φῶς της, καί ἡ φωτιστική χάρη τοῦ Πνεύματος. Γιατί ἡ μία παιδαγωγεῖ μέ τήν πρακτική ἄσκηση τή σάρκα στήν ἀρετή, ἐνῶ ἡ ἄλλη καταφωτίζει τό νοῦ νά προτιμᾶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα νά ζεῖ μαζί μέ τή σοφία, μέ τήν ὁποία γκρεμίζει τά ὀχυρώματα τῆς κακίας καί κάθε τί πού ὑψώνεται ὑπερήφανα ἐναντίον τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ (Β΄ Κορ. ι΄: 5). Τό φανερώνει αὐτό ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ πού προσευχήθηκε νά σταματήσει ὁ ἥλιος κατά τό μέρος τῆς Γαβαῶν, δηλαδή νά μή δύση τό φῶς τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ ἀπό τό ὄρος τῆς νοερῆς θεωρίας· καί ἡ σελήνη στή φάραγγα (Ἰ. Ναυῆ ι΄ : 12-13), δηλαδή ἡ φυσική διάκριση πού ἐποπτεύει τή σαρκική ἀδυναμία, νά μένει ἀμετάβλητη στήν ἀρετή.

7. Ἐκεῖνοι πού ζητοῦν τόν Κύριο, δέν πρέπει νά Τόν ζητοῦν ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό τους, ἀλλά μέσα τους, μέ τήν ἔμπρακτη πίστη. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Εἵναι κοντά σου ὁ λόγος, στό στόμα σου καί στήν καρδιά σου» (Ρωμ. ι΄: 8), δηλαδή ὁ λόγος τῆς πίστεως, γιατί ὁ ζητούμενος λόγος εἶναι ὁ Χριστός. 

Τῷ Θεῷ δόξα!!!

Ἀπό τό βιβλίο: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ" τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν

Τόμος Β΄

Ἐκδόσεις: "Τό περιβόλι τῆς Παναγίας"