«Ματαιότης ματαιοτήτων λέει ὁ «Ἐκκλησιαστής», «τά πάντα ματαιότης» (Ἐκκ. α΄: 2). Ποιός εἶναι αὐτός ὁ Ἐκκλησιαστής; Τοῦτος ἦταν ὁ σοφότατος, πλουσιότατος καί ὁ πλέον εὐτυχισμένος βασιλιάς στόν κόσμο πρίν τόν Χριστό, ὁ Σολομώντας, υἱός τοῦ Δαβίδ. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔφθασε καί εἶχε σέ μέγιστο βαθμό ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα μπορεῖ νά ποθήσει στή γῆ ἡ ἀνθρώπινη καρδιά! Αὐτός ὁ ἴδιος ἄνθρωπος ἀναγγέλλει τή ματαιότητα καί τή σκιά σ᾿ ὁλόκληρη τήν περιουσία του καί τή γνώση, σέ ὅλη τή λαμπρότητα καί τή λάμψη, σέ ὅλη τή βασιλική δύναμη καί τή μεγαλοπρέπειά του, σέ ὅλες τίς τιμές καί ὅλες τίς ἀπολαύσεις. Ἄραγε δέν εἶναι αὐτό πολύτιμο δίδαγμα γιά τόν κόσμο; Δέν εἶναι κρύα νεροποντή γιά νά ξεμεθύσουν ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι μέ τήν ἀδικία, τό ἔγκλημα, τίς θεομαχίες καί ἀνθρωπομαχίες, τό πνίξιμο τῆς συνείδησής τους καί τή δολοφονία τῆς ψυχῆς τους, παράφρονα κυνηγοῦν ὅλα ἐκεῖνα πού ὁ μεγάλος βασιλιάς γεύθηκε ἀπό τό ὑπερπλῆρες κύπελο καί τά κατήγγειλε ὡς ματαιότητα, ἀπάτη καί μηδενισμό; Ἐάν αὐτά τά λόγια τά ἔλεγε κάποιος ξυπόλυτος ἰνδός φιλόσοφος, δέν θά εἶχαν οὔτε κατά διάνοια ἐκείνη τήν ἀκαταμάχητη ἐνέργεια, πού ἔχουν ὅταν βγαίνουν ἀπό τό στόμα τοῦ χορτάτου ἀπό κάθε γήινη ἀπόλαυση: «Ὅτι τίς φάγεται καί τίς πίεται πάρεξ αὐτοῦ; ... ὅτι καί γε τοῦτο ματαιότης καί προαίρεσις πνεύματος» (Ἐκκ.2, 25-26). Ἔτσι μιλάει ὁ πλουσιότατος καί ὁ πλέον χορτασμένος.
Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ αὐτό πού λές, ὅτι ὁ Ἐκκλησίαστης ἀπαρνεῖται ὅλες τίς ἀξίες, δέν εἶναι ἀληθές. Δύο ἀξίες αὐτός δέν ἀπαρνεῖται: τόν Θεό καί τή δικαιοσύνη.
Καί αὐτές εἶναι οἱ δύο κύριες ἀξίες σ᾿ αὐτό τόν κόσμο τῆς ματαιότητας: «Ὅτι ὁ Θεός ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω, καί σύ ἐπί γῆς...» (Ἐκκ. 5,1), «... ὅτι σύ τόν Θεόν φοβοῦ» ( Ἐκκ. 3, 17). «Ὅς ἥμαρτεν, ἐποίησε τό πονηρόν ἀπό τότε καί ἀπό μακρότητος αὐτῶν· ὅτι καί γε γινώσκω ἐγώ ὅτι ἐστίν ἀγαθόν τοῖς φοβουμένοις τόν Θεόν, ὅπως φοβῶνται ἀπό προσώπου αὐτοῦ» (Ἐκκ. 8, 12). Αὐτός, λοιπόν, βλέπει πώς στή γῆ ὁ δίκαιος συχνά ὑποφέρει ὅπως καί ὁ ἄθεος, καί τοῦτο εἶναι βάσανο γιά τό πνεῦμα, ἀλλά αὐτός ἔχει προφητική αἴσθηση στήν καρδιά, ὅτι στό τέλος γιά τόν δίκαιο θά συμβεῖ κάτι καλό. Τί καλό, δέν ξέρει νά πεῖ. Πρέπει νά ξέρεις, ὅτι ὁ Ἐκκλησιαστής ἔζησε χίλια χρόνια πρό Χριστοῦ, καί ὅτι δέν μποροῦσε νά ἀκούει τά θαυμαστά λόγια τοῦ Σωτήρα, οὔτε νά μάθει γιά ἕνα καινούργιο κόσμο,γιά τό Βασίλειο τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ὁ Κύριος ἀποκάλυψε στούς ἀνθρώπους. Σήμερα ὁ πιό ἁπλός χριστιανός ξέρει περισσότερα ἀπό ἐκεῖνον, τόν σοφότατο προχριστιανικό βασιλιά. ὁ χριστιανός ξέρει ἀπό τόν Χριστό ὅτι ὁ δίκαιος θά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή καί θά λάμπει σάν ἥλιος στό βασίλειο τοῦ οὐράνιου Πατέρα του. Ὅμως παρόλο πού ὁ πάνσοφος βασιλιάς τοῦτο δέν τό ἤξερε, διαισθανόταν μέ ἔμπνευση ἐκ τῶν ἄνω, ὅτι στόν δίκαιο θά συμβεῖ κάποιο μεγάλο καλό, ἐνῶ στόν ἁμαρτωλό κάποιο μεγάλο κακό. «Εὐφραίνου, νεανίσκε, ἐν νεότητί σου, καί ἀγαθυνάτω σε ἡ καρδίαις σου ἄμωμος καί μή ἐν ὁράσει ὀφθαλμῶν σου καί γνῶθι ὅτι ἐπί πᾶσαι τούτοις ἄξει σε ὁ Θεός ἐν κρίσει» (Εκκ. 11, 9)... «Ὅτι σύμπαν τό ποίημα ὁ Θεός ἄξει ἐν κρίσει, ἐν παντί παρεωραμένῳ, ἐάν ἀγαθόν καί ἐάν πονηρόν» (Ἐκκ. 12, 14).
Ὁ Θεός ἄς εἶναι ἀρωγός σου
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ἀπό τό βιβλίο: "Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται..."
Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄
Ἐκδόσεις "Ἐν πλῷ"
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ
Κεφάλαιον Β'
1 ΕΙΠΟΝ ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου· δεῦρο δὴ πειράσω σε ἐν εὐφροσύνῃ, καὶ ἰδὲ ἐν ἀγαθῷ· καὶ ἰδοὺ καί γε τοῦτο ματαιότης.2 τῷ γέλωτι εἶπα περιφοράν, καὶ τῇ εὐφροσύνῃ· τί τοῦτο ποιεῖς;
3 καὶ κατεσκεψάμην εἰ ἡ καρδία μου ἑλκύσει ὡς οἶνον τὴν σάρκα μου ~καὶ καρδία μου ὡδήγησεν ἐν σοφίᾳ~ καὶ τοῦ κρατῆσαι ἐπ᾿ εὐφροσύνην, ἕως οὗ ἴδω ποῖον τὸ ἀγαθὸν τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ὃ ποιήσουσιν ὑπὸ τὸν ἥλιον, ἀριθμὸν ἡμερῶν ζωῆς αὐτῶν.
5 ἐποίησά μοι κήπους καὶ παραδείσους καὶ ἐφύτευσα ἐν αὐτοῖς ξύλον πᾶν καρποῦ·
6 ἐποίησά μοι κολυμβήθρας ὑδάτων τοῦ ποτίσαι ἀπ᾿ αὐτῶν δρυμὸν βλαστῶντα ξύλα·
8 συνήγαγόν μοι καί γε ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ περιουσιασμοὺς βασιλέων καὶ τῶν χωρῶν· ἐποίησά μοι ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας καὶ ἐντρυφήματα υἱῶν ἀνθρώπων, οἰνοχόον καὶ οἰνοχόας·
9 καὶ ἐμεγαλύνθην καὶ προσέθηκα παρὰ πάντας τοὺς γενομένους ἔμπροσθέν μου ἐν Ἱερουσαλήμ· καί γε σοφία μου ἐστάθη μοι.
11 καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ ἐν πᾶσι ποιήμασί μου, οἷς ἐποίησαν αἱ χεῖρές μου, καὶ ἐν μόχθῳ, ᾧ ἐμόχθησα τοῦ ποιεῖν, καὶ ἰδοὺ τὰ πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος, καὶ οὐκ ἔστι περισσεία ὑπὸ τὸν ἥλιον.
12 καὶ ἐπέβλεψα ἐγὼ τοῦ ἰδεῖν σοφίαν καὶ περιφορὰν καί ἀφροσύνην· ὅτι τίς ἄνθρωπος, ὃς ἐπελεύσεται ὀπίσω τῆς βουλῆς τὰ ὅσα ἐποίησεν αὐτήν;
13 καὶ εἶδον ἐγὼ ὅτι ἐστὶ περισσεία τῇ σοφίᾳ ὑπὲρ τὴν ἀφροσύνην, ὡς περισσεία τοῦ φωτὸς ὑπὲρ τὸ σκότος.
14 τοῦ σοφοῦ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐν κεφαλῇ αὐτοῦ, καὶ ὁ ἄφρων ἐν σκότει πορεύεται· καὶ ἔγνων καί γε ἐγὼ ὅτι συνάντημα ἓν συναντήσεται τοῖς πᾶσιν αὐτοῖς.
15 καὶ εἶπα ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου· ὡς συνάντημα τοῦ ἄφρονος καί γε ἐμοὶ συναντήσεταί μοι, καὶ ἱνατί ἐσοφισάμην ἐγώ; τότε περισσὸν ἐλάλησα ἐν καρδίᾳ μου, διότι ὁ ἄφρων ἐκ περισσεύματος λαλεῖ, ὅτι καί γε τοῦτο ματαιότης.
16 ὅτι οὐκ ἔστιν ἡ μνήμη τοῦ σοφοῦ μετὰ τοῦ ἄφρονος εἰς τὸν αἰῶνα, καθότι ἤδη αἱ ἡμέραι ἐρχόμεναι τὰ πάντα ἐπελήσθη· καὶ πῶς ἀποθανεῖται ὁ σοφὸς μετὰ τοῦ ἄφρονος;
17 καὶ ἐμίσησα σὺν τὴν ζωήν, ὅτι πονηρὸν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ ποίημα τὸ πεποιημένον ὑπὸ τὸν ἥλιον, ὅτι πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος.
18 καὶ ἐμίσησα ἐγὼ σὺν πάντα μόχθον μου, ὃν ἐγὼ κοπιῶ ὑπὸ τὸν ἥλιον, ὅτι ἀφίω αὐτὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ γινομένῳ μετ᾿ ἐμέ·
20 καὶ ἐπέστρεψα ἐγὼ τοῦ ἀποτάξασθαι τὴν καρδίαν μου ἐν παντὶ μόχθῳ μου, ᾧ ἐμόχθησα ὑπὸ τὸν ἥλιον,
21 ὅτι ἐστὶν ἄνθρωπος, ὅτι μόχθος αὐτοῦ ἐν σοφίᾳ καὶ ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀνδρείᾳ, καὶ ἄνθρωπος, ὃς οὐκ ἐμόχθησεν ἐν αὐτῷ, δώσει αὐτῷ μερίδα αὐτοῦ. καί γε τοῦτο ματαιότης καὶ πονηρία μεγάλη·
23 ὅτι πᾶσαι αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ἀλγημάτων καὶ θυμοῦ περισπασμὸς αὐτοῦ, καί γε ἐν νυκτὶ οὐ κοιμᾶται ἡ καρδία αὐτοῦ· καί γε τοῦτο ματαιότης ἐστίν.
24 οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ, ὃ φάγεται καὶ ὃ πίεται καὶ ὃ δείξει τῇ ψυχῇ αὐτοῦ ἀγαθὸν ἐν μόχθῳ αὐτοῦ. καί γε τοῦτο εἶδον ἐγὼ ὅτι ἀπὸ χειρὸς τοῦ Θεοῦ ἐστιν·
26 ὅτι τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ἀγαθῷ πρὸ προσώπου αὐτοῦ ἔδωκε σοφίαν καὶ γνῶσιν καὶ εὐφροσύνην· καί τῷ ἁμαρτάνοντι ἔδωκε περισπασμὸν τοῦ προσθεῖναι καὶ τοῦ συναγαγεῖν, τοῦ δοῦναι τῷ ἀγαθῷ πρὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ· ὅτι καί γε τοῦτο ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου