Γέροντας Τιμόθεος Τζαννής, ὁ πνευματικός. Ὁ πόνος τῆς φτώχειας καί ὁ πόθος τῶν γραμμάτων

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΤΖΑΝΝΗΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ. Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΘΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.

Ο πόνος της φτώχειας και ο πόθος των γραμμάτων.

Ως στρατιώτης ο Κωνσταντίνος Τζαννής, υπηρετεί στις διαβιβάσεις με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Διακρίνεται για την ευσυνειδησία και το ήθος του.

Μετά από ενδεκάμηνο θητεία σπάει σέ κάποιες ασκήσεις το χέρι του και με μεσολάβηση του στρατιωτικού ιερέως, ο οποίος πολύ τον είχε εκτιμήσει, παίρνει διετή αναβολή. Βρίσκει Λοιπόν ευκαιρία και γυρίζει στα θρανία. Επιτέλους, μετά από τόσες περιπέτειες καταφέρνει το 1954 και τελειώνει το Γυμνάσιο. Πήρε και το απολυτήριό του από το στρατό, εξαγοράζοντας την υπόλοιπη εννιάμηνη θητεία, «η δε διαγωγή αυτού άμεμπτος».

Βρίσκεται πια στα 26 του χρόνια. Κι όμως δεν καταβάλλεται, δεν απογοητεύεται, θέλει να σπουδάσει. Όμως ο πατέρας του είναι ανυποχώρητος: «Δεν μπορώ να σέ βοηθήσω...» Η οικονομική κατάστασης της οικογένειας, εκείνον τον καιρό είναι τραγική. Οι αδελφές του ανύπανδρες, φτώχεια, και οι σπουδές ήθελαν πολλά λεφτά.

Η περίοδος τών εισαγωγικών εξετάσεων περνάει κι ο Κωνσταντίνος από πουθενά δεν βλέπει φώς. Πικραμένος με λαχτάρα στρέφεται στον Ουρανό, προσεύχεται, θέλει τόσο πολύ να σπουδάσει... Και ξαφνικά αλλάζει ο πατέρας του απόφαση, επηρεασμένος από κάποιον, που προσπαθούσε να του αποδείξει, ότι είναι κρίμα να μην δώση την ευκαιρία αυτή στο γιό του. Όμως, όλες οι Σχολές είχαν τελειώσει τις εισαγωγικές τους εξετάσεις, με το σύστημα, πού γίνονταν τότε. Είχε μείνει μόνο η Πάντειος. Διάβασε τρεις μέρες ο Κωστής, τόσο περιθώριο είχε, έδωσε και πέρασε.

Έτσι βρέθηκε στην Αθήνα. Φοιτητής, χωρίς πόρους, χωρίς εργασία, χωρίς γνωριμίες. Άρχιζε γι' αυτόν μια αφάνταστη ταλαιπωρία. Δεν είχε χρήματα για να ενοικίαση δωμάτιο- έτσι αναγκάζεται να καταφύγει σέ μια αδελφή της γιαγιάς του, την θεία Πελαγία.

Η θεία του αυτή δούλευε χρόνια σαν υπηρέτρια σέ μια αρχοντική οικογένεια ονόματι Δράκου, πού όμως την εποχή, πού ζήτησε ο Κωνσταντίνος  την βοήθειά της, είχε οικονομικώς ξεπέσει. Η καλή του θεία, την οποία  μνημόνευε πάντοτε, παρά ταύτα του εξασφάλισε διαμονή στο.. φωταγωγό του σπιτιού!

Έτσι «ταχτοποιήθηκε» ο φοιτητής. Ο φωταγωγός χρησίμευε ως αποθήκη  του σπιτιού κι ήταν γεμάτος παλιά σκονισμένα έπιπλα• όμως αυτό δέ πείραζε και τόσο τον Κωστή. Αυτό, πού τον στενοχωρούσε ήταν, ότι το «δωμάτιο» του ήταν σχεδόν σκοτεινό. Πώς να διαβάση; Αναγκάστηκε να κάθεται στα παγκάκια τού «Βασιλικού κήπου» και να διαβάζει με το φως του δρόμου.

Όσον αφορά την διατροφή, όπως ο ίδιος έλεγε, πήγαινε κι έκανε τον ψάλτη -έψελνε πολύ ωραία- σέ διάφορες Εκκλησίες και σ' αγρυπνίες, πού γίνονταν σέ σπίτια, κι έτσι εξοικονομούσε κάποια, ελάχιστα βέβαια, χρήματα! Αλλά πού να φτάσουν για φαγητό, ντύσιμο, έγγραφές, βιβλία, και τόσο αλλά, πού χρειαζόταν. Αναγκαζόταν να κάνη φοβερή οικονομία.

Διηγιόταν ο Γέροντας, ότι αγόραζε ένα τριβίδι ψωμί από το φούρνο κι έπειτα πήγαινε σ’ ένα εστιατόριο και ζητούσε μια μερίδα σάλτσα από στιφάδο για να 'ναι φτηνό, κι έτρωγε το ψωμί του, βουτώντας το στη σάλτσα. Το έκανε πολλές φορές αυτό. Κάποια φορά λοιπόν του έφεραν μία κανονική μερίδα στιφάδο. Ό νέος ανησύχησε, φώναξε το σερβιτόρο και τού είπε, ότι πρέπει να έχει κάνει λάθος, διότι εκείνος είχε παραγγείλει μόνο σάλτσα! 

Χαμογέλασε ό άνθρωπος: «Όχι, παιδί μου, φοιτητής δεν είσαι; Δεν έκανε λάθος, το αφεντικό σου το στέλνει δωρεάν». Ο καταστηματάρχης ήταν φαίνεται άνθρωπος, πού ήξερε από φτώχεια, είχε καταλάβει του φτωχού φοιτητή την ανάγκη, και συγκινημένος από τον αγώνα του, τον βοήθησε κι άλλες πολλές φορές προσφέροντάς του δωρεάν φαγητό.

Τη δεύτερη χρονιά των σπουδών του έδωσε ξανά εξετάσεις, αυτή τη φορά για να μπει στη Θεολογική Σχολή. Αυτός ήταν ο μεγάλος του πόθος. Κι ενώ έγραψε άριστα σ' όλα τά μαθήματα, όταν έγραφε Λατινικά και τελείωνε, γυρίζει το μελανοδοχείο και χύνεται όλο το μελάνι στην κόλλα του. Η ώρα δεν τον έπαιρνε πια για να το ξαναγράψει κι έτσι δεν πέρασε Θεολογία.

Μάλιστα θεώρησε το γεγονός αυτό ώς «δάχτυλο Θεού», ότι δηλαδή δεν ήθελε ο Θεός να ασχοληθεί με την Θεολογία, κι έτσι δεν έκανε άλλη προσπάθεια. Είχε όμως, πάντα όπως κι ό ίδιος ομολογούσε πολύ δυνατή πίστη και πολύ ζήλο εις τά «περί πίστεως».

Συνεχίζει λοιπόν τις σπουδές του στην «Πάντειο», πάντοτε με μεγάλες δυσκολίες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΤΖΑΝΝΗΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ.

 

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/10/blog-post_73.html