Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο μέ νεκρωμένες ψυχές καί ζωντανά σώματα. Τά πάθη μᾶς κυριεύουν καί τά ἀποτελέσματά τους τά βιώνουμε ὀδυνηρά.
Σ’
ἕνα τοῖχο σχολείου διάβασα, ἴσως ἄθελά μου: «Πεθαίνουμε στά 18, μᾶς
θάβουν στα 80». Δηλ. κυκλοφοροῦμε μέ νεκρωμένη ψυχή ἀνάμεσα σέ κινούμενα
πτώματα.
- Γιατί;
- Διότι ὑποκύπτουμε στήν χειρότερη
ἐξουσία πού μπορεῖ νά ὑπάρχει:
Στήν τυραννίδα τῶν παθῶν, πού
δημιουργοῦμε καί ἐγκαθιστοῦμε μόνοι μας, μέσα μας.
Τά πάθη ὑποδουλώνουν τήν ψυχή μας. Ἀσκοῦν τήν χειρότερη τυραννική ἐξουσία πάνω μας. Αὐτή ἡ ἐξουσία πρέπει νά «πέσει».
Μ’
αὐτήν τήν ἔννοια ὁ Χριστιανός, ἐπειδή ἀκριβῶς, ἀγωνίζεται ἐναντίον
τῶν παθῶν του, εἶναι γνήσιος καί ἀληθινός «ἀντιεξουσιαστής».
Ὅταν
ὁ ἄνθρωπος μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νικᾶ τά πάθη του τότε, εἶναι στόν
σωστό δρόμο γιά τήν ἀληθινή ὁλοκλήρωσή του ὡς προσώπου.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου