«Οὐδείς ἐπίασεν αὐτόν, διότι δέν εἶχε ἔλθει ἀκόμα ἡ ὥρα Του»[1]. Κανένας δέν μπόρεσε νά συλλάβει τόν Κύριο, παρά μόνο ὅταν Ἐκεῖνος ἠθέλησε. Τίποτε δέν δίδεται ἀπό τόν Θεό στούς ἀνθρώπους, τίποτε δέν συμβαίνει ἄν δέν δίνεται ἀπό τόν Θεό στούς ἀνθρώπους, τίποτε δέν γίνεται ἄν δέν θέλει ὁ Θεός. Ὅλα γίνονται, εἴτε κατά εὐδοκία εἴτε κατά παραχώρηση Θεοῦ. Ὁ Θεός δίνει τά ποικίλα χαρίσματα στούς ἀνθρώπους, τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ὅσοι ἀγάπησαν καί προσκολλήθηκαν στόν Γέροντά τους», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «αὐτοί πῆραν τό χάρισμα πού εἶχε». Γιατί ὁ Θεός εὐαρεστεῖται στήν ἀγάπη. Καί ὅταν ὑπάρχει ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἀνάμεσα στόν ὑποτακτικό καί στόν Γέροντα, ὁ ὑποτακτικός κοινωνεῖ καί τῶν χαρισμάτων τοῦ γέροντος. «Ὁ Θεός», λέει ὁ Ἅγιος, «μοῦ ἔδωσε αὐτή τήν Χάρη ἀπ' τήν ὑπακοή μου στούς Γέροντες»[2]. Ὁμολογοῦσε καί σέ ἄλλη περίπτωση, ὅτι ὅλα τά χαρίσματα τά πῆρα, ὅσα ἀξιώθηκα νά ἔχω, ὅλα λόγῳ τῆς ὑπακοῆς ἀξιώθηκα νά τά ἔχω.
«Ὅσοι ἀγάπησαν», λέει ὁ Ἅγιος, «καί προσκολλήθηκαν στόν Γέροντά τους πῆραν τό Χάρισμα πού εἶχε ὁ ἴδιος. Ὁ Ἅγιος Πρόχορος ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο. Ὁ Ἅγιος Πρόκλος ἀπό τόν Ἅγιο Χρυσόστομο. Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ἀπό τόν Γέροντά του. Καί στήν Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε ὅτι ὁ Προφήτης Ἠλίας ἔδωκε τό χάρισμα τῆς προφητείας στόν μαθητή του, τόν Προφήτη Ἐλισαῖο.
«Καί ἔλαβεν Ἠλιού τήν μηλωτην αὐτοῦ καί εἴλησε καί ἐπάταξε τό ὕδωρ καί διῃρέθη τό ὕδωρ ἔνθα καί ἔνθα καί διέβησαν ἀμφότεροι ἐν ἐρήμῳ». Τότε ὁ Ἠλίας πῆρε τόν μανδύα του τόν δίπλωσε, καί χτύπησε μέ αὐτόν τά νερά, αὐτά ἄνοιξαν στά δύο καί πέρασαν ἀνάμεσα οἱ δύο ἄνδρες πατώντας σέ ξηρά. «Καί ἐγένετο ἐν τῷ διαβῆναι αὐτούς καί Ἠλιού εἶπε πρός Ἐλισαῖε˙ αἴτησαι τί ποιήσω σοι πρίν ἤ ἀναληφθῆναί με ἀπό σοῦ˙ καί εἶπεν Ἐλισαιέ˙ γεννηθήτω δή διπλᾶ ἐν πνεύματί σου ἐπ' ἐμέ˙ καί εἶπεν Ἠλιού˙ ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι˙ ἐάν ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπό σοῦ, καί ἔσται σοι οὕτως˙ καί ἐάν μή, οὐ μή γένηται»[3]. Ὅταν πέρασαν δηλαδή θαυματουργικά τόν Ἰορδάνη ποταμό, εἶπε ὁ Ἠλίας στόν Ἐλισσαῖο: - Ζήτησέ μου τί θέλεις νά κάνω γιά σένα πρίν μέ πάρει ὁ Κύριος ἀπό κοντά σου. Καί ὁ Ἐλισσαῖος ἀπάντησε, ἄς ἔλθει σέ μένα διπλάσιο τό προφητικό σου πνεῦμα. Καί ἐκεῖνος τότε τοῦ εἶπε: - Δύσκολο πράγμα ἐζήτησες∙ ὡστόσο, ἄν μέ δεῖς τήν στιγμή πού θά φεύγω ἀπό κοντά σου νά ἀνεβαίνω στόν οὐρανό, τότε θά γίνει αὐτό πού ἐζήτησες. Ἐάν ὅμως δέν μέ δεῖς, δέν θά γίνει.
«Καί ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καί ἐλάλουν˙ καί ἰδού ἅρμα πυρός καί ἵπποι πυρός καί διέστειλαν ἀνά μέσον ἀμφοτέρων καί ἀνελήφθη Ἠλιού ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τόν οὐρανόν˙ καί Ἐλισαιέ ἑώρα καί ἐβόα˙ πάτερ, πάτερ, ἅρμα Ἰσραήλ καί ἱππεύς αὐτοῦ˙ καί οὐκ εἶδεν αὐτόν ἔτι καί ἐπελάβετο τῶν ἱματίων αὐτοῦ καί διέρρηξεν αὐτά εἰς δύο ρήγματα»[4]. Καθώς ἐπροχωροῦσαν δηλαδή συζητώντας, φάνηκε ἕνα ἅρμα ἀπό φωτιά καί ἄλογα πύρινα τούς χώρισαν τόν ἕναν ἀπό τόν ἄλλον. Κι ἀνέβηκε ὁ Ἠλίας μέσα σέ ἀνεμοστρόβιλο στόν οὐρανό, ὡς εἰς τόν οὐρανό, σάν στόν οὐρανό. Βλέποντάς το αὐτό ὁ Ἐλισσαῖος φώναξε, Πατέρα μου, πατέρα μου, ἐσύ εἶσαι τό ἅρμα καί ὁ ἁρματηλάτης τοῦ Ἰσραήλ! Ὅταν πιά ἔχασε ἀπό τά μάτια τόν Ἠλία ὁ Προφήτης Ἐλισσαῖος, ἔσχισε τά ροῦχα του στά δύο.
Ἔπειτα «ὕψωσε τήν μηλωτήν Ἠλιού, ἥ ἔπεσεν ἐπάνωθεν Ἐλισαιέ καί ἐπέστρεψεν Ἐλισαιέ καί ἔστη ἐπί τοῦ χείλους τοῦ Ἰορδάνου καί ἔλαβεν τήν μηλωτην Ἠλιού, ἥ ἔπεσεν ἐπάνωθεν αὐτοῦ, καί ἐπάταξε τό ὕδωρ καί οὐ διέστη˙ καί εἶπε˙ ποῦ ὁ Θεός Ἠλιού ἀφφώ; Καί ἐπάταξε τά ὕδατα, καί διερράγησαν ἔνθα καί ἔνθα, καί διέβη Ἐλισαιέ». Ἔπειτα δηλαδή ἐμάζεψε τόν μανδύα πού εἶχε ἀφήσει ὁ Ἠλίας νά πέσει ἐπάνω του, τήν μηλωτή του, γύρισε πίσω καί στάθηκε στήν ὄχθη τοῦ Ἰορδάνου. Πῆρε τόν μανδύα τοῦ Ἠλιού πού εἶχε πέσει ἀπό πάνω του, χτύπησε μέ αὐτόν τά νερά καί αὐτά δέν χώρισαν. Καί εἶπε, ποῦ εἶναι ὁ Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἠλία; Καί χτύπησε τά νερά καί τότε ἄνοιξαν στά δύο καί πέρασε ὁ Ἐλισσαῖος.
«Καί εἶδον αὐτόν οἱ υἱοί τῶν προφητῶν οἱ ἐν Ἰεριχώ ἐξ ἐναντίας καί εἶπον˙ ἐπαναπέπαυται τό πνεῦμα Ἠλιού ἐπί Ἐλισαιέ˙ καί ἦλθον εἰς συναντήν αὐτοῦ καί προσεκύνησαν αὐτῷ ἐπί τήν γῆν»[5]. Ὅταν τό εἶδαν αὐτό ἀπό μακριά οἱ υἱοί τῶν προφητῶν τῆς Ἰεριχοῦς εἶπαν: τό πνεῦμα τοῦ Ἠλία ἀναπαύθηκε στόν Ἐλισσαῖο. Πῆγαν λοιπόν, νά τόν συναντήσουν καί τόν προσκύνησαν ὡς τό ἔδαφος.
«Ὁ Προφήτης Ἠλίας», ἑρμηνεύει τώρα ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «χτύπησε μέ τή μηλωτή του τά νερά τοῦ Ἰορδάνου καί χωρίστηκαν καί παραμέρισαν ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ. Ἔτσι ἐβάδισαν κι οἱ δυό μέσα ἀπ' τό στεγνό πέρασμα πού σχηματίστηκε καί πέρασαν στήν ἄλλη ὄχθη. Καί μετά εἴδατε τί ἐζήτησε ὁ Ἐλισσαῖος ἀπ' τόν Προφήτη Ἠλία; Ζήτησε διπλή τήν Χάρη καί τήν ἐπῆρε μέ τήν εὐχή του. Ἀφοῦ ἀνελήφθη ὁ Προφήτης Ἠλίας στούς οὐρανούς, ὁ Ἐλισσαῖος ὕψωσε τή μηλωτή, πού τοῦ εἶχε ρίξει πάνω του ὁ Γέροντάς του, καί χτύπησε μ' αὐτή τά νερά τοῦ ποταμοῦ. Αὐτά, ὅμως, δέν χωρίστηκαν καί δέν παραμέρισαν, διότι δέν εἶχε πάρει τήν εὐλογία τοῦ Προφήτου Ἠλία. Τότε ὁ Ἐλισσαῖος εἶπε: «Ποῦ ὁ Θεός Ἠλιοῦ ἀφφώ;». Ποῦ εἶναι ὁ Θεός τοῦ Ἠλία, τοῦ Γέροντά μου, τώρα; Τί λέει ἡ Παλαιά Διαθήκη στή συνέχεια, στό στίχο δεκατέσσερα; «Καί ἐπάταξε τά ὕδατα καί διερράγησαν ἔνθα καί ἔνθα καί διέβη Ἐλισαιέ». Αὐτή τή φορά διερράγησαν τά ὕδατα, διότι ὁ Ἐλισσαῖος κατάλαβε τό λάθος του καί ζήτησε τήν εὐλογία τοῦ Προφήτου Ἠλιού»[6].
Δηλαδή μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος, ὅτι πάντα θά πρέπει νά ἔχουμε τήν εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας πατρός καί αὐτό εἶναι πού θά μᾶς ἀνοίγει τόν δρόμο. «Τίποτε δέν γίνεται χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Γέροντα», ἔλεγε. «Τίποτε δέν κατορθώνεται χωρίς τήν Χάρη. Αὐτά θά τά ἐννοήσετε πραγματικά, ὅταν ἔλθει ἡ Χάρις. Ὅταν ἔλθει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, θά σᾶς διδάξει καί θά σᾶς ὑπομνήσει τά πάντα. Ὅπως τό λέει ὁ Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου: «Ὁ δέ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὅ πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, Ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καί ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἅ εἶπον ὑμῖν»[7]»[8].
Βλέπουμε πόσο σημαντικό πράγμα εἶναι ἡ ὑπακοή. Ὅταν ὁ ὑποτακτικός μέ χαρά καί ἀκρίβεια ὑποτάσσεται στόν Γέροντά του, στήν γερόντισσά του, ὁπωσδήποτε κοινωνεῖ καί τῶν χαρισμάτων του.
Τῷ δέ Θεῷ ἡμῶν δόξα πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
[1] Ἰωάν. 8, 20.
[2] Βίος καί Λόγοι, Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Β΄ ἔκδοση, Ἱ.Μ. Χρυσοπηγῆς, (στό ἑξῆς: Βίος καί Λόγοι, Ἁγίου Πορφυρίου).
[3] Βίος καί Λόγοι, Ἁγίου Πορφυρίου.
[4] Ὅ.π.
[5] Δ΄Βασιλ. 2, 8-15.
[6] Βίος καί Λόγοι, Ἁγίου Πορφυρίου.
[7] Ἰωάν. 14, 26.
[8] Βίος καί Λόγοι, Ἁγίου Πορφυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου