Ἐγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου 2024 Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ

Ἐν Κυθήροις τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2024

Ἀριθ. Πρωτ.: 302

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

(ὑπ’ ἀριθ. 238/2024)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί

τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Τῇ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ προελεύσει, δεῦτε πιστοί ὑπαντήσωμεν, ἐν καρδίᾳ καθαρᾷ καί ἔργοις ἐναρέτοις κομῶντες … παρέχει πᾶσιν, ἁγιασμοῦ δωρεάς, καί ἴασιν ψυχῶν τε καί σωμάτων, τοῖς ἐν πίστει καί ἀληθείᾳ, προσκυνοῦσιν αὐτόν, καί ὁμοφώνως βοῶσι, Κύριε δόξα Σοι»

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀκολουθίας τῆς Ἁγίας Ἐλέσης)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί· Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Εὐλογημένη, εἰρηνική κατά Θεόν καί καλλίκαρπη

ἡ ἱερά περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Ἀνοίγεται σύν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν ἡ ἁγία αὐτή δεκαπενθήμερη περίοδος μέ τήν Πρόοδον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει, δηλαδή, τό παλαιόν ἐκεῖνο ἱερόν ἔθιμον νά λιτανεύεται, κατά τάς ἡμέρας τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τό Τίμιον Ξύλον ἀνά τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων Κωνσταντινουπόλεως πρός καταπολέμησιν τῶν ἀσθενειῶν καί νόσων, πού ἐνέσκηπτον ἐκεῖνον τόν καιρόν, καί πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῶν Χριστιανῶν. Καί ἡμεῖς· οἱ Ὀρθόδοξοι Πιστοί σήμερον, κατά τήν παλαιάν ἐκείνην παράδοσιν, λιτανεύομεν τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ διά νά λάβωμεν χάριν καί τήν ἐξ ὕψους δύναμιν εἰς τόν πνευματικόν μας ἀγῶνα, κατά τάς νηστίμους αὐτάς ἡμέρας, καί εἰς τόν βίον μας γενικώτερα.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁμιλῶν διά τόν Τίμιον καί Ζωοδώρητον Σταυρόν, ἔλεγε: «Ὁ Σταυρός ἐγένετο διά πολλούς μέσον εὐλογίας καί κάθε εἴδους ἀσφάλεια. Ὁ Σταυρός κατέστη πληγή διά τόν διάβολον, χαλινός τῶν δαιμόνων, φίμωτρον τῆς δυνάμεως τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Σταυρός κατήργησε τόν θάνατον. Ὁ Σταυρός συνέτριψε τάς χαλκάς πύλας τοῦ ᾍδου. Ὁ Σταυρός συνέθλιψε τούς σιδηροῦς μοχλούς. Ὁ Σταυρός κατέστρεψε τήν ἀκρόπολιν τοῦ διαβόλου. Ὁ Σταυρός ἀπέκοψε τά νεῦρα τῆς ἁμαρτίας» (Ε.Π.Ε. 34, 58).

«Ὁ Σταυρός ἐθανάτωσε τήν ἁμαρτία. Ὁ Σταυρός ἐγένετο τό μέσον καθαρισμοῦ ὅλης τῆς οἰκουμένης. Ὁ Σταυρός ἔσβησε τήν προαιώνια ἔχθρα, ἄνοιξε τάς πύλας τοῦ οὐρανοῦ, ἔκαμε φίλους αὐτούς οἱ ὁποῖοι προηγουμένως ἐμισοῦντο. Ὁ Σταυρός ἐπανέφερε τόν ἄνθρωπο εἰς τόν οὐρανόν καί τόν ἐθρόνιασε εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σταυρός μύρια ἀκόμη κατώρθωσε ἀγαθά. Λοιπόν δέν πρέπει νά πενθοῦμε καί νά μελαγχολοῦμε. Ἀντίθετα πρέπει δι’ ὅλα αὐτά νά χαιρώμεθα καί νά εὐφραινώμεθα» (Ε.Π.Ε. 34, 178).

«Παντοῦ ὁ Σταυρός, γράφει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Καί εἰς τά βασιλικά στέμματα ὁ Σταυρός. Καί εἰς τό τραπέζι ὁ Σταυρός. Καί εἰς ὅλην τήν οἰκουμένην ὁ Σταυρός. Ὁ Σταυρός λάμπει περισσότερο ἀπό τόν ἥλιο» (Ε.Π.Ε. 34, 52).

Καί οἱ συνεορταζόμενοι σήμερον Ἅγιοι ἐσήκωσαν τόν προσωπικόν τους σταυρόν καί ἐμεγαλούργησαν μέ τήν Θείαν Δύναμιν. Πρό Χριστοῦ καί πρό τοῦ Τιμίου Σταυροῦ οἱ ἅγιοι ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες, χειραγωγούμενοι ἀπό τόν σοφόν κατά Θεόν ἅγιον διδάσκαλόν τους Ἐλεάζαρον καί τήν ἁγία μητέρα τους Σολομονήν, ἐτήρησαν καί ἐθυσιάσθησαν ὑπέρ τῶν πατρώων θείων νόμων καί τῆς νηστείας ἀπό ἀπαγορευμένα κρέατα.

Παρομοίως, καί ἡ συνεορταζομένη Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυς Ἐλέσα, Προστάτις καί Ἔφορος τῆς νήσου μας, ἡ ὁποία νεαρά κόρη ἔμεινε ὀρφανή, μετά τήν πρόωρον κατ’ ἄνθρωπον κοίμησιν τῆς ἀγαπημένης Χριστιανῆς μητέρας της Εὐγενίας, καί ἀπροστάτευτη, μέ τήν πνευματικήν ἔννοιαν, ἀπό τόν εἰδωλολάτρην πατέρα της, ἐσήκωσε τόν σταυρόν τῆς μητρικῆς ὀρφάνειας καί μέ Πίστι, ὑπομονή καί χριστιανική ἐλπίδα ἀντιμετώπισε μέχρι τέλους τόν ἀλλόθρησκο πατέρα της, μέ τήν θαρρετή καί σταθερή ὁμολογία της εἰς τήν Πίστιν καί τήν Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, διά τόν Ὁποῖον καί ἐτελειώθη μαρτυρικῶς, ἀφοῦ «ἐβδελύχθη τήν πατρικήν ἀσέβειαν» καί εἶχε ὡς στήριγμά της «τήν μητρικήν εὐσέβειαν».

Καί ἡ Πρόοδος καί Προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων ἑπτά Μακκαβαίων παίδων μετά τοῦ διδασκάλου των Ἐλεαζάρου καί τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης, μᾶς τονώνουν πνευματικά καί μᾶς ἐνδυναμώνουν εἰς τήν σύντομον καί εὐλογημένην αὐτήν περίοδον τῆς νηστείας καί τῶν ἱερῶν Παρακλήσεων τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

«Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρός σέ καταφεύγω σωτηρίαν ἐπιζητῶν, ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καί Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καί δεινῶν με διάσωσον» ψάλλομεν ἀπό καρδίας εἰς τήν Παναγίαν Παρθένον καί ἐπικαλούμεθα τάς Θεομητορικάς πρεσβείας καί τήν μεσιτείαν της κατ’ αὐτήν τήν περίοδον καί τούς δυσχειμέρους καιρούς, τούς ὁποίους διανύομεν.

Μέ τήν Θείαν Δύναμιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου καί τίς πρός Κύριον δεήσεις καί ἐντεύξεις τῶν Ἁγίων μας ἐλπίζομεν νά εὕρωμεν ἔλεος καί χάριν ἀπό τόν Πανοικτίρμονα Κύριον καί Θεόν μας.

Εἶναι εἰς ὅλους μας γνωστή ἡ ἰδιαίτερα βεβαρημένη εἰς τάς ἡμέρας καί τήν ἐποχήν μας πνευματική ἀτμόσφαιρα. Κορυβαντιοῦν αἱ παραβάσεις καί παραβιάσεις τοῦ θείου νόμου, οἱ ὁποῖες καθημερινῶς πληθύνονται, ἡ ἀποστασιοποίησις καί ἡ ἀποστασία ἀπό τοῦ Θείου Θελήματος, ἡ ἐπίσημη κατάργησις ἠθικῶν καί πνευματικῶν διατάξεων καί ἀξιῶν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί ἡ ἀντικατάστασίς των μέ νόμους ἀντιευαγγελικούς καί ἀντικανονικούς, οἱ ὁποῖοι ἀνατρέπουν τούς νόμους τῆς φυσιολογίας καί τῆς Χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας καί ὁδηγοῦν εἰς τήν ἠθικήν διαστροφήν.

Ἐπίσης, ἡ παρατηρουμένη παγκοσμίως πολιτική ἀστάθεια, ἡ μή κατάπαυσις τοῦ πολεμικοῦ πυρός εἰς τήν Οὐκρανίαν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν καί ἡ ἀπό ὥρας εἰς ὥραν ἐπαπειλουμένη ἔκκρηξις καί ἐπέκτασις τῶν πολέμων ἐμβάλλει εἰς ἀνησυχίαν καί ἀγωνίαν τόν σύγχρονον κόσμον.

«Οἱ μακρύνοντες ἀπό Σοῦ, Κύριε, ἀπολοῦνται», μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ. Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό τήν Ἱεροκανονική τάξι καί τήν Δογματική Διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Ὁ συγχρωτισμός μετά αἱρετικῶν, κακοδόξων καί σχισματικῶν. Ὁ ἀπηνής καί ἐφάμιλλος τῶν πρωτοχριστιανικῶν διωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ διωγμός τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος τῆς Οὐκρανίας μέ τήν παρέμβασιν τῶν πολιτικῶν παραγόντων τῆς Χώρας ἐκείνης, πέραν τοῦ ἐκεῖ παρατεινομένου πολέμου.

Ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική Πίστις μας πολεμεῖται λυσσωδῶς καί στίς ἡμέρες μας. Στό Παρίσι, μέ τήν κήρυξι τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, ἐτέθη εἰς τό στόχαστρο τῶν ἀθέων ἡ διακωμῴδησις τῆς ἱερᾶς παραστάσεως τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τοῦ Θείου Προσώπου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων μορφῶν τῶν θεοκηρύκων Ἀποστόλων, ἐπιχειροῦντες οἱ ἀσεβέστατοι ἐμπνευσταί τοῦ ἀνοσιουργήματος αὐτοῦ νά συνδέσουν τά εἰκονιζόμενα πάνσεπτα πρόσωπα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου μέ τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί μέ ὁμοφυλοφιλικές τάσεις καί συμπεριφορές. Καί δικαίως ἀντέδρασε σύμπας ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος.

Τά μελετώμενα καί προωθούμενα σχέδια διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ κοινοῦ Πασχαλίου καί ἐν καιρῷ τῆς ἑνώσεως καί τοῦ «κοινοῦ Ποτηρίου» μετά τῶν ἑτεροδόξων ἐπιτείνουν τήν ἀγωνιώδη καί ἀνήσυχον κατάστασιν τῶν Ὀρθοδόξων Πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως πιστεύουν εἰλικρινῶς καί ἀπό καρδίας εἰς τόν Σωτῆρα Χριστόν, ἐμπιστεύονται ἀπό βάθους ψυχῆς «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν αὐτῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ» καί λατρεύουν Αὐτόν «ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ».

Ὅλα αὐτά καί τά ἀναμενόμενα δεινά, ἐάν δέν μετανοήσωμεν καί δέν ἐπιστρέψωμεν εἰς τόν Κύριον καί Θεόν μας μέ δάκρυα καί στεναγμούς, μέσα εἰς τό κλῖμα τῆς Θείας Λατρείας, τῶν εὐεργετικῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Θείας Διδασκαλίας, εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά τά μεταποιοῦμε καί νά τά μεταφράζωμε σέ θερμή καί ἔντονη προσευχή διά νά ἐφελκύσωμε τήν Θείαν Χάριν καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἐάν ἴσχυσε ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἰωνᾶ· «ἔτι τρεῖς ἡμέραι καί Νινευΐ καταστραφήσεται» νά σώσῃ τήν πόλιν καί τούς μετανοήσαντας Νινευΐτας, πόσον μᾶλλον πρέπει νά ἰσχύσῃ σήμερα ὁ Εὐαγγελικός Θεῖος Λόγος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας: «μετανοεῖτε καί πιστεύετε ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ» (Μαρκ. α’ 15).

Εὐχόμενος, ὅθεν, ἐκ μέσης καρδίας πλούσιον τόν θεῖον φωτισμόν καί τήν θείαν χαρίτωσιν «πάντων ἡμῶν καί πάντων τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν», καθώς ἐπίσης καί τήν θείαν ἐνίσχυσιν ἡμῶν εἰς τήν πνευματικήν μας πρόοδον καί τόν «καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα» τῆς Ἱερᾶς περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου, διατελῶ,

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν & ἀγάπης

Ὁ Μητροπολίτης

†ὁ Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ

https://aktines.blogspot.com/2024/08/2024.html