Ἡ βρεφοφοβία καὶ οἱ ἀπαρχές της μέσα στὴν ἱστορία.

Ἡ βρεφοφοβία καὶ οἱ ἀπαρχές της μέσα στὴν ἱστορία.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου, Med

1. Ἡ ἔννοια τῆς «φοβίας» καὶ τοῦ «φοβικοῦ».

Ἡ κάθε γλώσσα ἐξελίσσεται μέσα στοὺς αἰῶνες καὶ προσαρμόζεται στὶς ἐπιταγὲς τῆς ἐποχῆς της μέσα στὸ ἑκάστοτε κοινωνικό, πολιτικὸ καὶ πολιτισμικὸ πλαίσιο ποὺ συναντάται. Πλησιάζοντας στὸ τέλος τοῦ πρώτου τέταρτου τοῦ 21ου αἰώνα βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ μιὰ ἄνευ προηγουμένου ἀναθεώρηση ἐννοιῶν καὶ νοημάτων ἤδη γνωστῶν λέξεων ἤ μὲ τὴν εἰσαγωγὴ νεόπλαστων, ποὺ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα μόνο κοινωνικοπολιτικῶν ζυμώσεων καὶ τεχνολογικοπολιτισμικῶν ἐξελίξεων, ἀλλὰ καὶ ἐπίδρασης νεοφανῶν ἰδεοληψιῶν κάτω ἀπὸ τὴν προπαγάνδα συγκεκριμένων κέντρων ἐξουσίας, κυρίως ἐλέγχοντας τὶς κυβερνήσεις (καὶ ἄρα τὴν παιδεία καὶ τὴν νομοθεσία) καὶ τὰ ΜΜΕ διὰ τοῦ οἰκονομικοῦ κεφαλαίου (μνημόνια, δάνεια, ἀποκλεισμοί), ἔχοντας νέο πανίσχυρο σύμμαχό τους την ψηφιοποίηση τῶν πάντων.

Ἐπὶ τοῦ παρόντος θὰ σταθοῦμε στὶς νεοεμφανισθεῖσες, πλὴν ὅμως ἐπίμονα χρησιμοποιούμενες, σύνθετες λέξεις μὲ δεύτερο συνθετικὸ τὸ φοβία ἤ φοβικός, ὅπως γιὰ παράδειγμα ξενοφοβικός καὶ ὁμοφοβικός. Οἱ συγκεκριμένες λέξεις ἔχουν φυσικὰ ἀρνητικὴ χροιὰ καὶ στοχοποιοῦν αὐτοὺς ποὺ συνοδεύουν, ὡς ἄτομα προκατειλημμένα μὲ ἐχθρικὲς διαθέσεις κατὰ ἄλλων ποὺ φέρουν κάποιο συγκεκριμένο γνώρισμα, ὅπως ὁμοφυλοφίλων, ἀλλοφύλων ἤ ἀλλοθρήσκων κ.α. Δηλαδὴ ὡς ἄτομα ποὺ κάνουν διακρίσεις εἰς βάρος κάποιων ἄλλων, ποὺ δὲν τοὺς ἀντιμετωπίζουν ὡς ἰσότιμους καὶ ποὺ δὲν τους σέβονται γιὰ τὴν καταγωγή τους, γιὰ τὶς σεξουαλικὲς ἐπιλογές τους κ.α. Καὶ λοιπόν; Δὲν εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλοὶ συμπεριφέρονται μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο; Αὐτὸ πράγματι συμβαίνει, καὶ μάλιστα σὲ διαστάσεις ἀνθρώπινης μάστιγας, ὄχι μόνο στὴν ἐποχή μας, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς καιρούς, μὲ ἔνταση ποὺ ἐξαρτάται ἀπὸ τὸν τόπο, τὸν χρόνο καὶ τὸν κάθε φορέα.

Ὡστόσο στὴν ἐποχή μας οἱ λέξεις αὐτὲς πέρα ἀπὸ τὸ ἄν ὄντως δημιουργήθηκαν γιὰ νὰ προστατεύσουν τὶς στοχοποιούμενες ὁμάδες (ὁμοφυλόφιλοι, μετανάστες κ.τ.λ), χρησιμοποιοῦνται καταχρηστικὰ ἀκόμα καὶ γιὰ ὅσους στὴν πραγματικότητα δὲν θέλουν νὰ κάνουν διακρίσεις καὶ νὰ μειώσουν τοὺς ἄλλους μὲ τὰ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ἀλλὰ ἐκφράζουν θεμιτὰ καὶ κόσμια τὶς ἀπόψεις τους καὶ ἀναζητοῦν λύσεις σὲ ἀντικειμενικὰ προβλήματα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν συμβίωση τῶν συγκεκριμένων ὁμάδων μὲ τὸ ὑπόλοιπο κοινωνικὸ σύνολο. Γιὰ παράδειγμα δὲν μπορεῖ νὰ χαρακτηρίζεται κάποιος ξενοφοβικός, ἐπειδὴ ἁπλὰ καὶ μόνο ἐπιφυλάσσεται στὴν παράνομη εἴσοδο μεταναστῶν στὴν χώρα του κατὰ χιλιάδες μὲ πιθανὲς ἀπρόβλεπτες συνέπειες. Οὔτε μπορεῖ νὰ χαρακτηρίζεται κάποιος ὁμοφοβικός, ἐπειδὴ δὲν ἐπιθυμεῖ ἕναν drag queen νὰ διδάσκει τὸ παιδί του στὸ νηπιαγωγεῖο ἥ στὸ δημοτικό, δὲν ἐπιθυμεῖ γυμνοὺς νὰ προκαλοῦν ἀπροκάλυπτα μέσα σὲ δημόσιους δρόμους μπροστὰ σὲ παιδιὰ καὶ σὲ μεγάλους ἤ ἀντιδρὰ σὲ ἀντισυνταγματικοῦς καὶ κατὰ τῆς φύσεως νόμους ποὺ ἐπιτρέπουν ὁμοφυλόφιλους νὰ παντρεύονται μὲ δυνατότητα υἱοθεσίας παιδιῶν. Δὲν ἔχουν καὶ αὐτὰ τὰ παιδάκια τὸ δικαίωμα νὰ μεγαλώσουν σὲ μιὰ κανονικὴ οἰκογένεια μὲ ἕνα πατέρα καὶ μιὰ μητέρα, ὅπως ὁρίζει ἡ φύση καὶ ὁ Θεός;

Ἐπομένως οἱ λέξεις αὐτές, ὅταν χρησιμοποιοῦνται καταχρηστικά, ὅπως εὐρέως γίνεται στὶς μέρες μας, μεταλλάσσονται πλέον σὲ ἐκφράσεις στοχοποίησης καὶ προσβολῆς τῶν χαρακτηριζόμενων προσώπων. Δηλαδὴ ἀποκτοῦν αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ρατσιστικὴ ἔννοια καὶ χρήση, ποὺ καλοῦνται νὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ νὰ διορθώσουν. Ἐν τέλει, γίνονται ἰδεοληπτικὸ ἐργαλεῖο προπαγάνδας καὶ διχασμοῦ τῆς κοινωνίας, μὴ ἐξυπηρετῶντας καμιὰ ἀληθινὴ ἀξία καὶ ἰδανικό, κανένα κοινὸ καλό!

Αὐτὸ ἄλλωστε προδίδεται καὶ ἀπὸ τὴν μεροληπτικὴ καὶ μονομερὴ δημιουργία καὶ χρήση λέξεων μὲ δεύτερο συνθετικὸ τὸν ὅρο «φοβία» καὶ «φοβικός». Γιατὶ γιὰ παράδειγμα κανένας στὰ ΜΜΕ καὶ κανένας τῆς κυβέρνησης δὲν μιλάει καὶ για «χριστιανοφοβία», ὅταν βρισκόμαστε σὲ μια ἐποχὴ ποὺ οἱ ἰσλαμοφασίστες διώκουν καὶ σκοτώνουν Χριστιανούς, ὄχι μόνο στὰ μουσουλμανικὰ κράτη σὲ Ἀσία καὶ Ἀφρική, ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν Εὐρώπη; Ἀλλὰ καὶ οἱ ΛΟΑΤΚ (χωρὶς Ι - γιατὶ ἐξ ὁρισμοῦ καὶ ἐκ τῶν πραγμάτων οἱ Ἰντερσὲξ ὡς σύνολο δὲν ἀνήκουν σὲ αὐτούς) δὲν προκαλοῦν καὶ ἐπιτίθονται στοὺς Χριστιανούς (βλέπε βλάσφημες χριστιανικὲς εἰκόνες καὶ πανὸ στὰ Pride τους στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ πρόσφατη προκλητικὴ καὶ βλάσφημη τελετὴ ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων ποὺ ἔκαναν στὸ Παρίσι);

2. Ἡ «βρεφοφοβία στὶς ἡμέρες μας.

Ἕνας ἄλλος σημαντικὸς ὅρος ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπήρχε καὶ νὰ χρησιμοποιοῦνταν ὑπὸ τὰ ὅσα βιώνουμε σήμερα εἶναι ἡ «βρεφοφοβία»! Ἴσως ἀκούγεται παράξενο, ὅμως ἀπὸ τὶς μεγάλες διαστάσεις ποὺ παίρνει στὶς μέρες μας ἡ αὐτοῦ τοῦ εἴδους «φοβία» διακυβεύεται τὸ μέλλον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ὄχι μόνο ἡ πορεία ἑνὸς συγκεκριμένου πληθυσμοῦ. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν πλέον ἀνακαλύψει καὶ χρησιμοποιοῦν σὲ γιγαντιαία κλίμακα τρόπους ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας, ἤ ἀκόμα χειρότερα τρόπους θανάτωσης τοῦ ἐμβρύου, γιὰ λόγους οἰκονομικούς, κοινωνικοῦς καὶ ὑγείας, τότε γιὰ τὶ ἄλλο μποροῦμε νὰ μιλοῦμε παρὰ γιὰ «ἐμβρυοφοβία» καὶ «βρεφοφοβία»;

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα φοβοῦνται μήπως ἕνα παιδὶ τοὺς «κλέψει» τὴν εὐημερία, τὶς σπουδές, τὴν «καλὴ δουλειά», τὰ «δικαιώματα», τοὺς ἀλλάξει τὸν προγραμματισμό (ἐξοῦ καὶ planned parenthood ἤ προγραμματισμένη γονικότητα), μέχρι καὶ ποὺ κάποιοι θεωροῦν ὅτι μπορεῖ νὰ τοὺς καταστρέψει τὴν ζωή. Ἄλλωστε πῶς θὰ τὸ μεγαλώσουν ἄν ἔχει μιὰ ἀναπηρία, ποὺ ἔχουν μάθει νὰ ζοῦν στὴν ἄνεση; Ἀπὸ ἐδῶ προκύπτει καὶ ἡ «ἀναπηροφοβία». Ἄν ὅμως ἔχει προκύψει καὶ ἀπὸ βιασμό, πῶς θὰ μεγαλώσουν τὸ παιδὶ τοῦ βιαστή; Μήπως ὅμως δὲν εἶναι καὶ δικό τους παιδί ἤ μήπως δὲν εἶναι καὶ παιδὶ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὅλα τὰ παιδιά; Μπορεῖ κανεῖς νὰ τὸ δεῖ καὶ αὐτὸ σὰν τὸ «δῶρο τοῦ κλέφτη»! Ἀλλὰ καὶ γιὰ δύο νέους ἀνθρώπους ποὺ ἀνύπαντροι συλλαμβάνουν παιδὶ, ὑπάρχει βέβαια καὶ ἡ «εὐθυνοφοβία», ὅπως καὶ ὁ φόβος στὴν ἐπαρχία γιὰ τὸ «τὶ θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι». Ὅμως ἡ ἀξία μιᾶς ζωῆς δὲν τιμάται μὲ εὐθύνες, οὔτε μὲ τὰ λόγια ἄλλων, καὶ αὐτὴ μόνο μετρά!

3. Ἀναδρομὴ γιὰ τὴν «βρεφοφοβία» στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία.

Ὅλες αὐτὲς τὶς φοβίες πίσω ἀπὸ τὴν «βρεφοφοβία», τὶς ὁποῖες συναντοῦμε γύρω μας, ὅπως καὶ ἄλλες συγγενεῖς καὶ παρεμφερεῖς, μποροῦμε νὰ τὶς συναντήσουμε καὶ σὲ προγενέστερες ἐποχὲς μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία. Ὁ Κάιν ἦταν ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ σκότωσε κάποιον, καὶ αὐτὸς ἦταν ὁ ἀδελφός του ὁ Ἄβελ! Τὸν σκότωσε ἀπὸ ζήλια, τὴν ὁποία πιθανὸν ἔτρεφε ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Ἄβελ, ὁ ὁποῖος ἦταν μικρότερος υἱός τοῦ Ἀδάμ ἀπὸ τὸν Κάιν. Εἶναι γνωστὸ ὅτι συχνὰ τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ ζηλεύουν τὰ μικρότερα ἀδέλφια τους, γιατὶ θεωροῦν ὅτι τοὺς κλέβουν τὸ μονοπώλιο τῆς ἀγάπης τῶν γονέων.

Τὸν καιρὸ τοῦ Ἁβραὰμ στὴν περιρρέουσα εἰδωλολατρικὴ ἀτμόσφαιρα, οἱ ἀνθρωποθυσίες, καὶ μάλιστα μικρῶν παιδιῶν, ἦταν ἕνα συνηθισμένο γεγονός. Ὁ Ἁβραὰμ δὲν βρήκε ἀσυνήθιστο τὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ νὰ θυσιάσει τὸν μονάκριβο υἱό του, καὶ ἔτσι ξεκίνησε σύντομα νὰ τὸ πράξει, ἄν καὶ ὁ Θεὸς τὴν τελευταῖα στιγμὴ τὸν ἀπέτρεψε. Τελικά, ἀντὶ γιὰ τὸ παιδί, θυσιάστηκε ἕνα κριάρι παγιδευμένο σὲ ἕνα θάμνο. Τὸ ζήτημα τῶν ἀνθρωποθυσιῶν ἀπὸ εἰδωλολάτρες εἶναι μιὰ πολὺ μελανὴ σελίδα τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ διέρχεται σὰν φάντασμα μέσα στοὺς αἰῶνες, φτάνοντας ὡς τὶς ἡμέρες μας, ὁπουδήποτε ὑπάρχει εἰδωλολατρεία, σαρκολατρεία καὶ δαιμονολατρεία. Κάτω ἀπὀ τὰ ἀγάλματα θεῶν, ὅπως τοῦ Μαρδοὺκ γιὰ τοὺς Βαβυλώνιους καὶ τοῦ Μολῶχ γιὰ τοὺς Χαναναίους, αἷμα ἀνθρώπων καὶ κυρίως μικρῶν παιδιῶν ἔρρεε σὰν ποτάμι πρὶν γίνουν ὁλοκαύτωμα στὶς φλόγες ἤ μπορεῖ καὶ νὰ καίγονταν ζωντανά ἐκεῖ. Στὴν Εὐρώπη, οἱ Κέλτες, καὶ ἄλλοι λαοὶ πρὶν τὴν ἐπικράτηση τῶν Ρωμαίων, ἀκολουθοῦσαν τὴν ἴδια τακτικὴ τῶν ἀνθρωποθυσιῶν καὶ μάλιστα μικρῶν παιδιῶν.

Πολύ ἀργότερα, στὴν κεντρικὴ καὶ νότια Ἀμερικὴ μέχρι καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Κολόμβου, οἱ Ἴνκας, Ἀζτέκοι καὶ Μάγια ἦταν ἐξπὲρ στὶς μαζικὲς ἀνθρωποθυσίες μὲ ἐπίτιμα ἤ ἀποκλειστικὰ θύματα πάντα τὰ παιδιά. Γνωστὴ τακτικὴ ἡ ἀφαίρεση τῆς καρδιᾶς πρὶν τὸ ὁλοκαύτωμα, ὡς τὸ πιὸ ζωτικὸ καὶ ἱερὸ μέλος τοῦ σώματος... Ὑπήρχαν ὅμως καὶ ἄλλοι λαοὶ τῆς περιοχῆς ποὺ θυσίαζαν ὁμαδικὰ τὰ παιδιά τους, ὅπως οἱ Τσιμοῦ στὸ Περοῦ, ὅπου πρὶν λίγα χρόνια βρέθηκαν 140 σκελετοὶ μικρῶν παιδιῶν 5-14 ἐτῶν σφαγμένων καὶ θαμμένων μὲ τελετουργικὸ τρόπο! Βέβαια, ἐπειδὴ οἱ συνήθειες ἑνὸς λαοῦ δὲν ξεχνιῶνται εὔκολα ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τους, ἔτσι καὶ τὸ 1960 ἔγινε τυχαία γνωστὴ στὴ Χιλὴ ἡ ἱστορία μιὰς πρόσφατης θυσίας ἑνὸς πεντάχρονου παιδιοῦ ἀπὸ τοὺς Μαποῦτσε για να σταματήσουν οι τότε μεγάλες φυσικές καταστροφές. Ἀσχέτως τώρα ὅτι ἕνα μικρὸ παιδὶ ποὺ δὲν ἔχει βλάψει κανέναν εἶναι τὸ μόνο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ φταίει σὲ τίποτα γιὰ τὶς φυσικὲς καταστροφές!

Στὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ κόσμο, οἱ ἀνθρωποθυσίες ἦταν γνωστὲς μὲ ἱστορίες ἀπὸ τὴν μυθολογία, ὅπως αὐτὴν τῆς θυσίας τῆς Ἰφιγένειας ἀπὸ τὸν πατέρα της Ἀγαμέμνονα στὴν Αὐλίδα, τῆς θυσίας τῆς κόρης τοῦ Ἐρεχθέα, τῶν Ἀθηναίων νέων στὸν Μινώταυρο τῆς Κρήτης. Ὡστόσο ὑπάρχουν ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα ποὺ ἐρμηνεύτηκαν ὡς ἀποδείξεις ὅτι κατὰ τὴν μινωικὴ καὶ μυκηναϊκὴ ἐποχὴ τελοῦνταν πραγματικὲς ἀνθρωποθυσίες νέων ἀνθρώπων,. Τέτοια γιὰ παράδειγμα εἶναι τὰ εὐρήματα στὴν Κνωσὸ καὶ στὶς Αρχάνες τὸ 1979, ἀλλὰ καὶ πιὸ πρόσφατα στὴ Κυδωνία.

Πέρα ὅμως ἀπὸ τὶς ἀνθρωποθυσίες, εἶναι γνωστὴ ἡ ἔκτρωση διὰ φαρμάκων ποὺ ἐφαρμοζόταν στὸν ἀρχαῖο εἰδωλολατρικὸ ἑλληνικὸ καὶ ρωμαϊκό κόσμο. Ἐκτὸς αὐτοῦ ὅμως ὑπήρχε καὶ ἡ τακτικὴ τῆς ἀπόθεσης βρεφῶν, ποὺ παρουσίαζαν κάποια προβλήματα ὑγείας ἥ καὶ ποὺ ἦταν ἀνεπιθύμητα, σὲ τόπους που ὀνομάζονταν «ἀποθετήρια» καὶ ἦταν σπήλαια ἤ βάραθρα. Ἕνα παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ Σπάρτη, ὅπου ἡ ἀπόθεση γινόταν μετὰ ἀπὸ ἐξέταση τῶν βρεφῶν ἀπὸ τριμελὴ ἐπιτροπὴ γιὰ κάποια σοβαρὴ ἀναπηρία ἤ δυσπλασία, ὅπου ἄν ἐντοπιζόταν σὲ κάποιο βρέφος τὸ ἀπέθεταν σὲ ἕνα βάραθρο τοῦ Ταΰγετου (δὲν τὰ κατακρήμνιζαν στὸν Καιάδα ὅπως πιστεύεται - ἐκεῖ ἔχουν βρεθεῖ στὶς ἔρευνες μόνο σκελετοὶ ἐνηλίκων). Πάντως τὰ ἀποθετήρια θεωρεῖται ὅτι χρησιμοποιήθηκαν κυρίως πρὸς τὸ τέλος τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.

Πέρα ὅμως τῆς ὕπαρξης ἤ ὄχι τῶν «ἀποθετηρίων» στὶς διάφορες περιοχές τοῦ τότε ἑλληνικοῦ καὶ ρωμαϊκοῦ κόσμου, ἡ ζωὴ τῶν βρεφῶν ἐξαρτῶταν ἀπὸ τὴν βούληση τῶν γονέων, κυρίως τοῦ πατρός του, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τοὺς νόμους τοῦ Σόλωνα καὶ ἐκφράσεις ἀρχαίων φιλοσόφων, Ἑλλήνων (Πλάτων στὸ «μὴ εἰς φῶς ἐκφέρειν τὸ κύημα», στὴν ἀντιμετώπιση ἀναπήρων ὅπως περιγράφεται στὴν «Πολιτεία» κ.α.) καὶ Ρωμαίων (τιμωρία τῶν ἀναπήρων κατὰ Σένεκα κ.α.), μὲ ἀποτέλεσμα πολλὰ βρέφη μετὰ ἀπὸ ἀπόφασή γονέα τους νὰ ἐγκαταλείπονταν στοὺς δρόμους ἤ στοὺς ἀγροὺς καὶ νὰ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πείνα, τὴν σκληρότητα τῶν καιρικῶν συνθηκῶν, τὰ ἄγρια θηρία ἤ καὶ τὰ σκότωναν οἱ ἴδιοι! Ἀπολογητὲς τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως ὁ Ἰουστίνος, ὁ Τερτυλλιανός, ὁ Μινούκιος Φήλιξ, ὁ Λακτάντιος, ἔλεγξαν τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ στηλίτευσαν αὐτὴ τὴν συνηθισμένη ἐγκληματικὴ τακτικὴ τους κατὰ τῶν ἴδιων τῶν παιδιῶν τους ἐκείνη τὴν ἐποχή.

Ἐπανερχόμενοι στὴν βιβλικὴ ἱστορία ἔχουμε νὰ θυμηθοῦμε καὶ την θανάτωση τῶν ἀρσενικῶν τέκνων τῶν Ἐβραίων τὸν καιρὸ τοῦ Μωυσὴ ἀπὸ τὸν τότε Φαραὼ λόγω φθόνου καὶ φόβου γιὰ τὸν πολυάριθμο λαὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ αὔξανε τάχιστα. Τελικά, λόγω τῆς σκληροκαρδίας καὶ τοῦ υἱοῦ του Ραμψὴ Β’, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἔξοδο τῶν Ἰσραηλιτῶν πρὸς τὴν ἔρημο θανατώθηκαν καὶ τὰ παιδιὰ τὰ πρωτότοκα τῶν Αἰγυπτίων. Παρομοίως θανατώθηκαν πολλὰ παιδιὰ τῶν Ἰσραηλιτῶν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς αἰχμαλωσίας τους ἀπὸ τοὺς Βαβυλωνίους. Αὐτὸ ἔκανε τοὺς Ἰσραηλίτες νὰ γράψουν καὶ νὰ ψάλουν στὴν αἰχμαλωσία τὸν γνωστὸ ψαλμό: «μνήσθητι, Κύριε, τῶν υἱῶν Ἐδὼμ τὴν ἡμέραν Ἱερουσαλὴμ τῶν λεγόντων· ἐκκενοῦτε, ἐκκενοῦτε, ἕως τῶν θεμελίων αὐτῆς. θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου, ὃ ἀνταπέδωκας ἡμῖν· μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν», Ψ. 136, 7-9. Δηλαδὴ ἐνθυμούμενοι τὴν ἀποφράδα γι’ αὐτοὺς ἐκείνη ἡμέρα, ζητοῦν οἱ Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ ἀποδώσει δικαιοσύνη μὲ τὴν θανάτωση καὶ τῶν παιδιών τῶν εἰδωλολατρῶν Βαβυλωνίων, ὅπως ἀκριβῶς σκότωσαν καὶ τὰ δικά τους: δηλαδὴ μὲ χτύπημα πάνω στὴν πέτρα!

Μιὰ ἄλλη διαφορετικοῦ νοήματος βιβλικὴ διήγηση βρεφοφοβίας εἶναι αὐτὴ τοῦ Αὐνάν. Αὐτὸς δὲν ἤθελε νὰ κάνει τέκνο γιὰ τὸν νεκρὸ ἀδελφό του μὲ τὴν χήρα του Θάμαρ, ἀποφεύγοντάς το παρόλο ποὺ συνευρισκόταν μαζί της, γιατὶ αὐτὸ θὰ ἄνηκε στὸν ἀδελφό του καὶ θὰ τὸν κληρονομοῦσε! Τελικὰ ἡ συμπεριφορὰ αὐτὴ ἀποδοκιμάστηκε καὶ τιμωρήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ θάνατο. Αὐτὸ εἶναι μιὰ βιβλικὴ ἀπάντηση στὴν ἐφαρμογὴ μέτρων ἀντισύλληψης γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἀντὶ τῆς προσπάθειας γιὰ ἐγκράτεια.

Βέβαια τὸ κατ’ ἐξοχὴν παράδειγμα «βρεφοφοβικοῦ» ἀποτελεῖ ὁ Ἡρώδης ὁ Μέγας, ποὺ δολοφόνησε χιλιάδες νήπια προκειμένου νὰ σκοτώσει τὸν νεογέννητο Χριστό, ὥστε νὰ μὴν τοῦ ἀρπάξει τὸν θρόνο. Ἄς ἔχουμε ὑπόψιν ὅτι ὁ Ἡρώδης τότε ἦταν περίπου 70 ἐτῶν καὶ γιὰ νὰ τοῦ ἔπαιρνε τὸν θρόνο ἕνα βρέφος θὰ ἔπρεπε νὰ περνοῦσαν περίπου ἄλλα εἴκοσι χρόνια, δηλαδὴ νὰ γίνει αὐτὸς 90 ἐτῶν! Μήπως ἐνδιαφερόταν γιὰ νὰ κληρονομήσουν τὸν θρόνο τὰ παιδιά του; Τρία ἀπὸ αὐτά, τοὺς Αλέξανδρο, Αριστόβουλο και Αντίπατρο, τοὺς σκότωσε γιὰ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς λόγο: νὰ μὴν τοῦ πάρουν τὴν ἐξουσία! Καὶ ὁ τρίτος πράγματι τὸ ἐπιδίωκε αὐτὸ συνωμοτικά, οἱ πρῶτοι ὅμως δύο ἦταν θύματα τοῦ τρίτου καὶ τῆς ἐξουσιομανίας τοῦ πατέρα τους. Στὴν ἐποχή μας τὸ ἔγκλημα τοῦ Ἡρώδη συνεχίζεται μὲ τὴν ἔκτρωση χιλιάδων ἐμβρύων καθημερινά, ποὺ τὸ δράμα τους τὶς περισσότερες φορὲς εἶναι πολὺ χειρότερο ἀπὸ τότε, καθὼς μετὰ τὸν φοβερὸ καὶ ἐπώδυνο θάνατό τους δὲν καταλήγουν στὸ χώμα, ἀλλὰ σέ… ὑπονόμους ἤ σέ… ἕνα ἀπὸ τὰ ἐργαστήρια πειραμάτων ἐμβολίων, φαρμάκων, εὐγονικῆς!!!

4. Ἐπίλογος.

Ἐπομένως, ἡ «βρεφοφοβία» ἀποτελεῖ διαχρονικὰ μιὰ βαριὰ ἀρρώστια τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ποὺ συνηθίζει νὰ βλέπει στὰ πρόσωπα τῶν μικρῶν ἀθώων τέκνων του τὰ «ἐξιλαστήρια θύματα» γιὰ τὰ κακὰ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του, τοὺς «ὑπεύθυνους» γιὰ νὰ φορτωθοῦν τὶς ἀποτυχίες του, τοὺς «ὕποπτους» ποὺ μποροῦν νὰ διεκδικήσουν «δικαιώματα» εἰς βάρος τῶν δικῶν του δικαιωμάτων, τοὺς «ἀνεπιθύμητους» ποὺ μπορεῖ νὰ διαταράξουν τὰ βαλτωμένα νερὰ τῆς ζωῆς του καὶ ἔτσι νὰ ἐξέλθει ἡ δυσωδία ποὺ κρύβει μέσα της. Γιατὶ τὸ κάθε βρέφος μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει πραγματικὴ καὶ ζωντανή ἐλπίδα, νὰ μᾶς δώσει ἀληθινὸ καὶ οὐσιαστικό νόημα, νὰ μᾶς δώσει ἀθώα καὶ καρδιακὴ χαρά, ποὺ τὸ ἀνθρώπινο γένος στὴν πλειοψηφία του δὲν εἶναι ἕτοιμο νὰ δεχθεῖ, οὔτε ξέρει πῶς θὰ εἶναι ἄν τὸ κάνει καὶ ἄν τὸ θέλει αὐτό. Γιατὶ κάθε βρέφος μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν Χριστὸ ποὺ τὸ ἔπλασε καὶ νὰ γίνει ἕνας ἀληθινὸς Χριστιανός, κάτι ποὺ δὲν τὸ κατάφεραν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ὅλης τῆς γῆς μέχρι σήμερα καὶ μάλλον δὲν ἔχουν διάθεση νὰ τὸ ἀλλάξουν αὐτό.

Τελικά, μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ τὸ ἔμβρυο, τὸ βρέφος, τὸ παιδί, νὰ εἶναι ἀσφαλὲς ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἀδιαφορία καὶ σκληροκαρδία, ἔχοντας τὴν θέση καὶ ἀξία ποὺ δικαιοῦται, ὡς κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ, δημιουργημένο νὰ γίνει μελλοντικὸς πολίτης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἅγιος μεταξὺ τῶν ἁγίων Του, κατὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: «ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ», προειδοποιώντας ὅμως καὶ ἐμᾶς: μὲ τὸ «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν», Λκ. 18, 15-17!

Πηγές.

1. Κ. Π. Ρωμανός, «Μετατοπίσεις εννοιών, πολιτική ορθότητα και o Μετάνθρωπος».

2. Δ. Νατσιός, «Ομοφοβία και τρανσφοβία στο Δημοτικό σχολείο; «Θε μου τι λέπομεν στις μέρες μας»!!».

3. Μ. Κισάμου Ἀμφιλόχιος, ''.... να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς''.

4. Μ. Ηλιάδης, «Οι Έλληνες θύματα (και όχι θύτες) με τον (νέο) νόμο για την ξενοφοβία»

5. Π. Αθηναίου, «Τα εγκλήματα κατά των Χριστιανών».

6. Αλ. Χριστοδούλου «Τα παιδιά στον ειδωλολατρικό κόσμο»

7. Mariana Bazo, «Η μεγαλύτερη μαζική θυσία παιδιών στην ιστορία».

8. Μ. Ανδρεαδάκη-Βλαζάκη, «Tελετουργική ανθρωποθυσία στο ανάκτορο της Κυδωνίας των μυκηναϊκών χρόνων».

9. Ἀπὸ Αlfavita, «5 πολιτισμοί που θυσίαζαν ακόμη και παιδιά».

https://aktines.blogspot.com/2024/08/blog-post_234.html