Ὁ ἕνας νήστεψε 22 ἡμέρες, ὃ ἄλλος 2 κι ὅμως εἶχαν τὸν ἴδιο μισθό!

Μια φορά, ο Μέγας Παΐσιος συμπλήρωνε 22 ημέρας συνεχούς νηστείας, του εμφανίστηκε ο Χριστός και του είπε: “Πολύ κακοπαθείς για μένα, ιερέ Παϊσιε!” Κι αυτός του απάντησε: “Μα είναι μεγάλο πράγμα, αγαθέ μου Κύριε, η δική μου μηδαμινή κακοπάθεια, καθόσον μάλιστα η αγαθότητά σου μου παρέχει την δύναμή Σου;”

Κι ο Σωτήρας μας του είπε: “Κάθε καλό έργο είναι ευπρόσδεκτο από μένα, και οπωσδήποτε θα ανταποδώσω το μισθό τους σε εκείνους που το κάνουν, μισθό ανάλογο με τις προσπάθειές τους! Σε αυτό όμως που με ρωτάς ακολούθησέ με”. Και ο Μέγας Παΐσιος Τον ακολούθησε, μέχρις ότου μεταφέρθησαν σε ένα σπήλαιο της ερήμου. Τότε του λέγει ο Σωτήρας: “Μπες στο σπήλαιο, για να αντικρίσεις έναν άνδρα που είναι πραγματικός αγωνιστής μου”. Κι αφού ο Παΐσιος μεταφέρθηκε μέσα στο σπήλαιο, είδε έναν άνθρωπο ο οποίος κυλιόταν στο χώμα, τρίβοντας το στόμα και το πρόσωπό του στη Γη!

Επειδή λοιπόν ο Μέγας Παΐσιος απόρησε για αυτό τον υπερβολικό αγώνα του ανθρώπου, βγήκε έξω από το σπήλαιο, παρακαλώντας τον Χριστό μας να του εξηγήσει τον λόγο αυτής της υπερβολικής ασκήσεως. Και ο Κύριος του είπε: “Είδες τον δικό μου αγωνιστή, πόσους μεγάλους κόπους υπομένει για χάρη μου; Τον είδα, Κύριε, Του λέει ο Παΐσιος, και έφριξα για τους πόνους των ασκήσεων του! Μα παρακαλώ την Αγαθότητά Σου, Χριστέ μου, να μου φανερώσει την αιτία αυτού του μεγάλου αγώνος”. Τότε του λέγει ο Σωτήρας: “Ο άνθρωπος αυτός έχει μόνον δύο ημέρες που νηστεύει. Και να, βλέπεις πόσο ταλαιπωρείται από την πείνα και την δίψα;” Ακούγοντας αυτά ο Παΐσιος είπε: “Τότε, γιατί εγώ, που νηστεύω 22 ημέρες πια, δεν έπαθα κάτι παρόμοιο;”

“Διότι, εσύ”, του είπε ο Σωτήρας, “ενισχύεσαι απ’ την Χάρη μου, και νηστεύεις χωρίς κόπο. Εκείνος όμως, σαν πραγματικός αθλητής, νηστεύει μόνο με την αγαθή του πρόθεση, με πολύ κόπο. Φλέγεται δε από τον πολύ πόθο του για Εμένα, και γι’ αυτό πάσχει για την αγάπη μου, πάνω απ’ τη δύναμή του”. Τότε ο Παΐσιος ρώτησε τον Κύριο, ποια πληρωμή θα έχει ο αγωνιστής αυτός από την ευσπλαχνία του, κι Εκείνος του αποκρίθηκε: “Αυτός που νήστευσε δύο ημέρες, θα έχει την ίδια πληρωμή με εσένα που νήστευσες 22 ημέρες. Και σ’ αυτόν και σ’ εσένα θα πω, «Εύγε πιστέ δούλε! Μπες στη χαρά του Κυρίου σου». Κι εσύ που έλαβες τα 5 τάλαντα, και εκείνος που είχε μόνο 2 τάλαντα, θα αμειφθείτε, διότι εξίσου φανήκατε πρόθυμοι, και πράξατε το καλό, με την καλή σας πρόθεση και τις ανάλογες δυνάμεις!” Κι αφού του είπε αυτά ο Σωτήρας μας, έγινε άφαντος! Γι’ αυτό αγαπητοί, ας αγωνιστούμε χωρίς να σκεφτόμαστε ότι δεν καταφέρνουμε τίποτα.

Σε εκείνες τις στιγμές της απογοήτευσης μας. Σε εκείνο το σκοτάδι που μόνο εμείς γνωρίζουμε την κατάσταση του, ας μην κάνουμε πίσω, ας έχουμε μια κρυφή ελπίδα μέσα μας ότι δεν θα μας αφήσει ο Χριστός. Ας μην απογοητευόμαστε. Ας πάρουμε θάρρος ας πάρουμε ελπίδα. Αυτό το λίγο, αυτό το ελάχιστο, μια μέρα νηστεία, μια μέρα εγκράτεια, μια μέρα αποχή από κάτι που το επιθυμούμε. Ο Χριστός όλα τα βλέπει. Να θυμηθούμε ότι κι εκείνος τις ώρες που πλησίαζαν για να σταυρωθεί για μας, δεν έκανε πίσω, δεν δείλιασε. Ας πάρουμε λοιπόν δύναμη από το περιστατικό αυτό από τη ζωή Μεγάλου Παϊσίου. Ο Μέγας Παΐσιος έζησε περί το 300 μ. Χ.

https://enromiosini.gr/arthrografia/24enas-nistepse-22/