Ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας (Γ΄-τελευταῖο)

Α΄ μέρος

Β΄ μέρος

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι καθολική, δηλαδή ἐκτείνεται σέ ὅλες τίς ἐποχές, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τείνει νά ἀγκαλιάσει ὅλους, ὅσοι ἔζησαν, ζοῦν ἤ θά ζήσουν σέ ὅλες τίς ἐποχές, γιατί εἶναι οἰκουμενική καί διαχρονική. Ἡ ὕπαρξή Της δέν ἔχει ἀρχή, ἀλλά οὔτε καί τέλος. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι καθολική διότι ἀφορᾶ ὅλη τήν οἰκουμένη, ἀλλά καί ὅλη τήν Κτίση, πρός τήν ὁποία καί ἀπευθύνεται. Ὁ Κύριος στέλνει τούς μαθητές Του νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο σέ ὅλα τά ἔθνη, «πάσῃ τῇ κτίσῃ»[1], τονίζοντας ἀκριβῶς τήν καθολικότητα καί τήν γεωγραφική παγκοσμιότητα τῶν ἀποδεκτῶν τοῦ Χριστιανικοῦ μηνύματος. Σέ αὐτόν τό καθολικό χαρακτήρα τοῦ Εὐαγγελίου στηρίζεται ἄλλωστε καί ἡ ἱεραποστολική δράση τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Γέροντας Πορφύριος, μέ τήν διδασκαλία του περί Ἐκκλησίας, φανέρωσε τήν καθολικότητά Της[2]. Ἡ καθολικότητά Της ἀφορᾶ καί τό πλήρωμα τῆς Ἀληθείας ἀλλά καί τῆς Ζωῆς, στό ὁποῖο ἡ Ἴδια μετέχει. Ἡ Ἐκκλησία μετέχει σ’ ὅλη τήν Ἀλήθεια, διότι εἶναι ἀδιάσπαστα ἑνωμένη μέ τόν Χριστό.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀποστολική, διότι συνεστήθη ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἀπεστάλη ἀπό τόν Θεό Πατέρα στόν κόσμο. Ἔπειτα ὁ Ἰησοῦς ἀπέστειλε τούς ἁγίους Ἀποστόλους Του στον κόσμο, γιά νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιό Του. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ὀργάνωσαν τίς τοπικές Ἐκκλησίες χειροτονώντας ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι μέ τήν σειρά τους χειροτονοῦσαν καί χειροτονοῦν πρεσβυτέρους καί διακόνους. Κάτ΄ αὐτόν τόν τρόπο διασώζεται ἡ ἀποστολική διαδοχή τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἀποστολική διαδοχή νοεῖται κυρίως ἡ διάσωση τῆς πληρότητας τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν μέ τόν Χριστό, ἀλλά καί μεταξύ τους, μέσα ἀπό τήν ὀρθή πίστη, τήν ἀληθινή καί σωτήρια διδασκαλία, ἀλλά καί τήν ὀρθή ζωή[3]. Εἶναι μία συνεχής μετοχή στό πλήρωμα τῆς Ἀληθείας καί τῆς Ζωῆς, πού εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός. Ἔλεγε ὁ Γέροντας σχετικά μέ τό βίωμα, πού εἶχαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι κατά τήν γενέθλια ἡμέρα τῆς  ἐπίγειας ἄκτιστης Ἐκκλησίας: «Αὐτό πού ζοῦσαν οἱ Ἀπόστολοι μεταξύ τους κι αἰσθανόντουσαν ὅλη αὐτήν τήν χαρά, στή συνέχεια ἔγινε μέ ὅλους κάτω ἀπό τό ὑπερῶον»[4]. Αὐτό τό βίωμα συνεχίζει νά ὑπάρχει στήν ἀποστολική (δηλαδή  στήν Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία μέχρι σήμερα καί θά διατηρηθεῖ εἰς αἰώνας αἰώνων.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί Αὐτό φωτίζει τά μέλη Της. Ὅσα ἀναφέρθηκαν ἀνωτέρω, τά περί Ἐκκλησίας, πού διδάσκει ὁ Γέροντας, συμφωνοῦν ἀπόλυτα μέ τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία. Φανερώνεται ἔτσι ἡ ἁγιότητα του. Καθίσταται προφανές ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι Αὐτό πού τόν διδάσκει, ἀφοῦ αὐτά πού λέγει ὁ ὅσιος Γέροντας συμπίπτουν με ὅσα ἔχει διατυπώσει σέ διάστημα 2000 ἐτῶν διά τῶν ἁγίων Πατέρων Της καί διαχρονικά πρεσβεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ κοινός διδάσκαλος τῆς Ἀληθείας, ὅλων τῶν ζωντανῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Διά τοῦτο καί ὑπάρχει ἡ ἀπόλυτη συμφωνία τῶν Πατέρων, στά ὀρθόδοξα δόγματα καί στήν διδασκαλία περί τοῦ ὀρθόδοξου τρόπου ζωῆς (ἀπόλυτη συμφωνία στό ὀρθόδοξο δόγμα καί ἦθος).

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://HristosPanagia3.blogspot.com

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν μελέτη: Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).

---

[1] Μαρκ. 16, 15: «Πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει».

[2] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 195: «Ὁ Χριστός ἕνωσε τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν οὐρανό καί τήν γῆ. Μέ τούς ἀγγέλους, τούς ἀνθρώπους καί ὅλα τά δημιουργήματα, μέ ὅλη τήν κτίση τοῦ Θεοῦ».

[3] Πρβλ. Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Καραμούζη, Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, http://www.apostoliki- diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=antiairetika/contents.asp&main=antiairetika

[4] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄,σελ. 205.