Ὁ βράχος τοῦ Κύνωπα στήν Πάτμο.

Πρόκειται γιά ἕνα θαυμαστό γεγονός, πού συνέβη κατά θεϊκή παραχώρηση στά χρόνια τῆς ἰταλικῆς κατοχῆς στό ἱερό νησί τῆς Ἀποκαλύψεως, στήν Πάτμο. Τό γνωρίζουν ὅλοι οἱ Πάτμιοι καί κυρίως οἱ γηραιοί.

Ὡς γνωστόν, στά χρόνια πού ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἦταν ἐξόριστος στήν Πάτμο καί ἄρχισε νά διδάσκει τόν χριστιανισμό, στό νησί ὑπῆρχε ἕνας μάγος, ὁ Κύνωψ, ὁ ὁποῖος μαχόταν τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Μέ τίς ἀπάτες καί μέ τή συνεργασία του μέ τό κακό πνεῦμα παρέσυρε στήν ἀπώλεια πολλές ψυχές. Τότε ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης προσευχήθηκε καί ὁ σκοτεινός καί ἀμετανόητος μάγος, ἐνῶ ἔκανε τά τεχνάσματά του καί βουτοῦσε στή θάλασσα. Χάθηκε στόν βυθό! Ἐκεῖ δέ πού χάθηκε, ἔμεινε ἕνας βράχος σέ βάθος ἑπτά μέτρων κάτω ἀπό τή θάλασσα. Αὐτός ὁ βράχος, ὅπως ὁμολόγησαν πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς πού τόν εἶδαν, μοιάζει μέ τήν ἀπαίσια σατανική μορφή τοῦ μάγου. Εἶναι ὁ μάγος πού πέτρωσε ἀπό τήν θεία δίκη μέ τίς προσευχές τοῦ ἐπιστήθιου μαθητή τοῦ Κυρίου, τοῦ Ἰωάννη.

Ἐκεῖ ἔχουν προσδέσει μία κόκκινη σημαδούρα, γιά νά τήν βλέπουν τά πλοῖα νά μήν προσκρούουν πάνω του.

Τό θαῦμα στό ὁποῖο θά ἀναφερθοῦμε, ὅπως τό διηγοῦνται οἱ ἡλικιωμένοι Πάτμιοι, ἔγινε γύρω στά 1928. Λέγουν λοιπόν τά ἑξῆς:

Ἕνα ἀπόγευμα, ἔφθασε στό νησί στά ἀνοιχτά τοῦ λιμανιοῦ ἕνα ἰταλικό καράβι. Ἦταν ἀντιτορπιλικό. Πάνω του ὅμως εἶχε πολλούς γερανούς, μικρούς καί μεγάλους. Μάθαμε πώς εἶχε δοθεῖ ἐντολή ἀπό τήν ἰταλική διοίκηση τῆς Ρόδου νά βγάλουν ἀπό τό λιμάνι τόν βράχο, τόν πετρωμένο Κύνωπα, γιατί τούς ἐμπόδιζε. Ἀναστατώθηκε τό νησί. Κατέβηκε καί ὁ Ἡγούμενος ἀπό τό Μοναστήρι (ὁ π. Αμφιλόχιος Μακρῆς) καί εἶπε στόν Ἰταλό κυβερνήτη:

“ Ὁ βράχος αὐτός παραμένει ἐκεῖ κάτω ἀπό τή θάλασσα χίλια ἐννιακόσια καί πλέον χρόνια. Εἶναι τό θαῦμα πού ἔκανε ὁ Θεός ὕστερα ἀπό τίς προσευχές τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Εἶναι σημάδι τῆς νίκῆς τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τοῦ σατανᾶ, πού ἀντιπρόσωπός του στό νησί ἦταν τότε ὁ μάγος Κύνωψ. Γι᾿ αὐτό ὁ ἀρχιμάγος αὐτός πρέπει νά παραμείνει πετρωμένος ἐκεῖ μέσα στή θάλασσα τοῦ λιμανιοῦ, μέχρι τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου”. Τοῦ εἶπε κι ἄλλα πολλά.

Ὁ Ἰταλός ἐντυπωσιάστηκε καί τηλεφώνησε στόν Διοικητή τῆς Ρόδου, γιά νά ματαιωθεῖ ἡ ἐπιχείρηση. Ἐκεῖνος ὅμως ἦταν ἀνένδοτος. Τοῦ ἔδωσε διαταγή τήν ἄλλη μέρα τό πρωί νά θρυμματίσει τόν βράχο.

Τότε ὁ Ἡγούμενος, οἱ μοναχοί καί πολλοί πιστοί ἀγρύπνησαν ἐκεῖνο τό βράδυ πάνω στό Μοναστήρι προσευχόμενοι. Λίγο πρίν ξημερώσει, ἔγινε τό μεγάλο θαῦμα! Ἐνῶ μέχρι τότε ἡ θάλασσα ἦταν λάδι, μπουνάτσα, σηκώθηκε ξαφνικά φοβερή φουρτούνα. Ἡ θάλασσα ἔβραζε, μούγκριζε σάν θεριό! Τά πελώρια κύματα πού ἔφερνε ἀπότομα ἡ σοροκάδα ἀπ᾿ τά ἀνοιχτά, ἔκαναν τό Ἰταλικό καράβι νά χορεύει σάν καρυδότσουφλο. Τελικά τοῦ ἔκοψε τίς ἄγκυρες καί τό πέταξε πάνω στή στεριά!

Τό πελώριο καράβι, τό μισό ἦταν μέσα στή θάλασσα καί τό ἄλλο μισό ἦταν μέσα στή στεριά, πάνω στήν προκυμαία! Φοβερό θέαμα! Ὁ πάταγος πού ἔκανε ὅταν χτύπησε στή στεριά, ἀκούστηκε σέ ὅλη ἐκείνη τήν πλευρά τοῦ νησιοῦ.

Κατέβηκαν ὅλοι οἱ κάτοικοι στό λιμάνι, μαζί καί ὁ Ἡγούμενος. Εἶχε πλέον ἀρχίσει νά ξημερώνει. Ὁ Ἰταλός κυβερνήτης καί οἱ ναῦτες ἦταν ἄσπροι σάν τό πανί ἀπό τόν τρόμο. Ὁ Ἡγούμενος τούς μίλησε μέ συμπάθεια καί τούς ἐξήγησε ὅτι αὐτό ἦταν ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ, γιατί δέν ἐνέκρινε τήν ἀπόφασή τους καί ματαίωσε τά σχέδια τους. Ἐν τῷ μεταξύ, τό ἐπίσης θαυμαστό ἦταν πώς, μόλις τό πλοῖο πετάχτηκε στήν ξηρά, ἡ θάλασσα ἐξ ἴσου αἰφνίδια ἔγινε καί πάλι λάδι! Τούς εἶπε ἐπίσης νά εὐχαριστήσουν τόν Θεό,γιατί τούς φύλαξε καί δέν ἔπαθαν τίποτε.

Πράγματι, μετά ἀπό αὐτό οἱ Ἰταλοί τρομοκρατημένοι ὑποχώρησαν. Κατέφθασαν ἀπό τήν Ρόδο ἄλλα γερανοφόρα πλοῖα, ρυμούλκησαν τό πρῶτο καί οὔτε τόλμησαν νά ξανασχοληθοῦν μέ τόν βράχο τοῦ Κύνωπα!

“Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἔργοις Αὐτοῦ”!

Στόν Θεό ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν!

Ἀπό τό βιβλίο: “Νεώτερα θαύματα τῆς Παναγίας στή Βαρνάκοβα

καί Ἱστορίες γιά τήν Αἰωνιότητα”

Ἐκδόσις Ἱ.Μ. Παναγίας Βαρνάκοβας

Δορίδα 2007