Ἡ εἰσαγωγή τῆς δημοτικῆς γλώσσας στή λατρεία καί ἡ γλωσσική μας ἀφασία.

Ἡ ἀλλοτρίωση τῆς Ἑλληνικῆς γλῶσσας: ἕνα ἀκόμη μέσο στά νεοεποχίτικα σχέδια μαζικῆς καταστολῆς καί χειραγώγησης!

«Σκοτώνοντας» τήν γλῶσσα ἑνός λαοῦ, γκρεμίζεις τούς πυλῶνες τῆς σκέψης του, γκρεμίζεις τούς πυλῶνες τῆς φωνῆς του!

Τά γνωστά σκοτεινά κέντρα ἐξουσίας, πού ὄχι τυχαῖα, ἀποβλέπουν στό νά καθιερώσουν τήν δημοτική καί ὡς ἐκκλησιαστική γλῶσσα, εἶναι προφανές, ὅτι θέλουν νά γκρεμίσουν καί τούς πυλῶνες τῆς Πίστεως!!!

Γράφει ὁ καθηγητής Αντωνάκος Αντώνιος: 

«Μία πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ για τα Ελληνόπουλα», «απεκάλυψε πως είναι από τα τελευταία στην Ευρώπη στην δυνατότητα δημιουργίας λόγου και σκέψεως. Το γεγονός αυτό με συνετάραξε, διεπίστωσα όμως, δυστυχώς, ότι η έρευνα αποτύπωνε την πραγματικότητα, διότι τα ελληνόπουλα της εποχής των υπολογιστών έχουν μάθει να απαντούν μονολεκτικά μ’ ένα «ναι» η μ’ ένα «όχι». Έχουν άγνοια λεξιλογίου και ετυμολογίας. Και επειδή τα παιδιά μας μαθαίνουν απ’ τους μεγάλους, τους πολιτικούς και τους «διασήμους» της τηλοψίας, που είναι «παραδείγματα προς μίμησιν (!)» και «είδωλα» γι’ αυτά, μαθαίνουν, δυστυχώς, μαζί με τις φθηνές αξίες που τους δίνουν και την λανθασμένη χρήση των λέξεων.

Στην σημερινή γλωσσική ανεπάρκεια φθάσαμε μετά  την απομάκρυνσή μας από τις αξίες, που καθόριζαν ο,τιδήποτε το ελληνικό (καί ὀρθόδοξο θά λέγαμε ἐμεῖς).
...Αυτή η οικτρή γλωσσική κατάσταση, λοιπόν, είναι γεγονός ότι ξεκινά από το δημοτικό σχολείο, στο οποίο λόγω των συνεχών παρεμβάσεων στην διδασκαλία της ελληνικής δημιούργησαν προς διδασκαλία και εκμάθηση ένα έκτρωμα ονομαζόμενο κατ’ επίφασιν «δημοτική».

Οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται το γλωσσικό μας οικοδόμημα έχουν αρχίσει σιγά σιγά να αποδομούνται και να αποκόπτονται. Οι «ανευθυνοϋπεύθυνοι» δήλωναν επί χρόνια ότι ήθελαν να κάνουν την γλώσσα μας τάχα «πιο χρηστική».

   Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό; Σαν να είναι η γλώσσα μία πελώρια αχανής αίθουσα, όπου ακριβώς λόγω τού απέραντου μεγέθους της έχει διάφορους κίονες (πυλώνες), οι οποίοι κρατούν τα επάνω πατώματα. Για να την κάνουμε λοιπόν πιο χρηστική και να μπορούμε να χορεύουμε χωρίς να μας κρύβουν την θέα η να μας ενοχλούν οι κίονες αυτοί αρχίσαμε σιγά σιγά να τους αποκόπτουμε έναν προς ένα. Οι κίονες όμως αυτοί είχαν ονόματα: Ιστορική ορθογραφία, ιστορική γραμματική, πολυτονικό, προθέσεις, κ.λπ. Μόλις λοιπόν κόψαμε αυτούς τους κίονες άρχισαν οι πρώτες ρωγμές και σιγά σιγά με τον πρώτο ελαφρό σεισμό το γλωσσικό μας οικοδόμημα άρχισε να καταρρέει. ...

Σήμερα όμως, δυστυχώς, ζούμε στην εποχή του χρήματος, του κέρδους και του ανελέητου κυνηγιού του. Όλα συγκλίνουν προς αυτό ξεχνώντας η παραβλέποντας την αξία των κλασσικών σπουδών. Μάλιστα προσφάτως, μεγάλη ελληνική τράπεζα είχε χρηματοδοτήσει διαφήμιση, όπου ένας μαθητής έλεγε στον καθηγητή του. «Κύριε καθηγητά, τι μου χρειάζονται τα αρχαία, εγώ θα γίνω έμπορος». Και του απαντά ο καθηγητής: «Έμπορος θα γίνεις Λαμπρόπουλε αλλά τι έμπορος; Θα πουλάς μαλλί της γρηάς στα πανηγύρια!» Στην συνέχεια δε, η διαφήμιση έδειχνε τον νέο που δεν χρειαζόταν τάχα τα αρχαία, να έχει διαπρέψει, χρηματοδοτούμενος από την εν λόγω τράπεζα! Η άνευ ορίων αναίσχυντη κερδοσκοπία σε όλο της το μεγαλείο!!!

Διάφοροι δημοσιογράφοι, όσοι δεν εθελοτυφλούσαν, κατέγραφαν, κατά το παρελθόν, συνεχώς στις εφημερίδες τους την γλωσσική ένδεια, που υπήρχε στα ελληνόπουλα. Περίπου το ίδιο γινόταν και με πολύ δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές λόγου τού σαββατόβραδου, όπου, ... εκλεκτοί προσκεκλημένοι διαπίστωναν «την εκπληκτική ποιότητα και μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσης»!

Δυστυχώς, όμως, μόνο κατέγραφαν και μόνο διαπίστωναν. Χωρίς προτάσεις για την λύση του σημερινού προβλήματος. Πολλοί δε από αυτούς μας καθησύχαζαν, έχοντας και έναν παχυδερμικό εφησυχασμό, λέγοντας ότι η γλώσσα δεν θα πάθει τίποτε.

Κι όμως... Παρόμοιους εφησυχασμούς είχαμε και σε άλλες περιπτώσεις... Για παράδειγμα το 1989 ο Kristian Wilson, Πρόεδρος τής εταιρείας «Nintendo Inc», έκανε μία πολύ καθησυχαστική δήλωση, σχετικά με την εισβολή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στην ζωή των παιδιών. Η δήλωση έλεγε τα εξής:

«Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν επηρεάζουν τα παιδιά.  Αν π.χ. το «πακ-μαν» είχε επηρεάσει την γενιά μας, θα ήμασταν σε μία σκοτεινή αίθουσα και θα  χοροπηδούσαμε  πάνω κάτω δεξιά αριστερά, μασουλώντας μαγικά  χαπάκια και ακούγοντας μία επαναλαμβανόμενη μουσική».

Λίγα χρόνια αργότερα, γεννήθηκαν τα «rave parties», η μουσική «techno» και το «ecstasy».

Γι αυτό οι υπερβολικοί εφησυχασμοί με βάζουν πάντοτε σε σκέψεις. Μας καθησυχάζουν για να επιτύχουν πιο εύκολα κάποιους άλλους στόχους»

[Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρο: Ο ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΝΗΣΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ, Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου, Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου,Ιστορικού –Συγγραφέως Αντιπροέδρου του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων «Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»(http://ksipnistere.blogspot.com/2010/11/blog-post_3100.html)].

Εἶναι ἀναντίρρητα σωστό ὅτι:«Η μητρική γλώσσα ...για ένα λαό δεν είναι απλώς ένα σύνεργο επικοινωνίας, ένα όχημα μεταφοράς πληροφοριών και γνώσεων, συναισθημάτων και σκέψεων. Η μητρική γλώσσα για ένα λαό είναι κάτι το πολύ πιο σημαντικό. Είναι μια ουσιαστικής σημασίας συνιστώσα της εθνικής ταυτότητας του ανθρώπου και παράμετρος βασική του πολιτισμού του. Η μητρική γλώσσα για κάθε λαό είναι ένας κοινωνικός θεσμός, που εκφράζει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία ζωής, ένα ιδιαίτερο ύφος και ήθος ζωής. Στην εθνική γλώσσα έχουν εγγραφεί όλα τα βιώματα, όλες οι αξίες, όλες οι αντιλήψεις που έχουν υιοθετηθεί ανά τους αιώνες από μια γλωσσική κοινότητα, από ένα έθνος. Μέσα από τη γραμματική της γλώσσας, τη μορφολογία και τη σύνταξη, το λεξιλόγιο, την παραγωγή και τις σημασίες των λέξεων, τις κυριολεκτικές και, ιδιαίτερα, τις μεταφορικές, και την όλη δομή της γλώσσας αποτυπώνονται οι αντιλήψεις, η πολιτική και πολιτισμική ιστορία του κάθε λαού, ο τρόπος, με τον οποίο αυτός ο λαός συνέλαβε τον κόσμο και τον άνθρωπο. Η μητρική γλώσσα για τον άνθρωπο και για το έθνος, επομένως, δεν έχει την ίδια σημασία που έχει γι' αυτούς οποιαδήποτε άλλη ξένη γλώσσα και δεν μπορεί να υποκατασταθεί απ' αυτή.

(Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ἁγιογραφία ἀπό τό Ἱ. Ἡσυχαστήριο Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ)

Η μητρική-εθνική γλώσσα για κάθε λαό είναι ουσιαστικά ο κόσμος του, η σκέψη του, ο ίδιος ο εαυτός του. Η γλώσσα η εθνική εκφράζει, αποδίδει τον εθνικό πoλιτισμό, ταυτίζεται με τον εθνικό πολιτισμό.
Εθνική γλώσσα και εθνικός πολιτισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Σχέση στενής αλληλεξάρτησης υπάρχει ανάμεσα στο πολιτισμικό επίπεδο του κάθε λαού και του επιπέδου της εθνικής του γλώσσας. Όσο ανώτερο και πλουσιότερο πολιτισμό αναπτύσσει ένας λαός, όσο ένας λαός προχωρεί στην επιστήμη και την παιδεία, όσο προοδεύει στους τομείς της οργάνωσης της κοινωνίας, της πολιτείας και της οικονομίας, τόσο πλουσιότερη, δυναμικότερη και εκφραστικότερη είναι και η γλώσσα του.
Η μητρική-εθνική γλώσσα, σε τελευταία ανάλυση, είναι μια πολιτισμική κατάκτηση, ένα πολιτισμικό αγαθό των ανθρώπων που συγκροτούν ένα λαό ή ένα έθνος, ανάλογης, τουλάχιστον, σημασίας και εμβέλειας με όλες τις άλλες πολιτισμικές κατακτήσεις, όπως είναι, για παράδειγμα, η επιστήμη, η παιδεία, η φιλοσοφία, η τέχνη, η οργάνωση και η λειτουργία της κοινωνίας, η δημοκρατία, η ελευθερία, η οικονομική ανάπτυξη και η ευημερία των πολιτών. Και όπως ένας λαός
προοδευτικός, που έχει συνείδηση της ιστορικής του αποστολής και αισθάνεται εθνικά υπεύθυνος, περήφανος και αξιοπρεπής, φιλοδοξεί, εργάζεται και αγωνίζεται αδιάκοπα για την ποιοτική αναβάθμιση των άλλων πολιτισμικών κατακτήσεών του, κατά τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό πρέπει να ενδιαφέρεται, να μοχθεί και να αγωνίζεται για την
ανάπτυξη και τον εμπλουτισμό της μητρικής του γλώσσας. Ένας λαός, που υποτιμά και περιφρονεί τη μητρική του γλώσσα, υποτιμά, στην ουσία, και περιφρονεί την ιστορική του ταυτότητα, την εθνική του ιδιοπροσωπία, τον εθνικό του πολιτισμό και, ταυτόχρονα, απαρνιέται την πολιτισμική του ευθύνη, το πολιτισμικό του χρέος να προαγάγει τον δικό του πολιτισμό και να συμβάλει έτσι και αυτός στην ποιοτική αναβάθμιση του πανανθρώπινου πολιτισμού»(Τι είναι η Μητρική Γλώσσα για ένα λαό; -Σημερινή-http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/07/blog-post_7378.html).

(Ἡ ἄκρα ταπείνωση: Ἁγιογραφία ἀπό τό Ἱ. Ἡσυχαστήριο Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ)

 Πρό πάντων ἡ μητρική μας γλώσσα, ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα καί ἡ ἐξέλιξή της ἡ κοινή ἑλληνιστική, πού εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, εἶναι ἡ γλώσσα τῶν δογμάτων τῆς Πίστεώς μας, τῆς Ὀρθοδοξίας μας. 
Καθιστώντας την νεκρή γλώσσα, γινόμαστε ἀνίκανοι νά κατανοήσουμε τόν ἑαυτό μας, τήν Πίστη μας, τήν Ὀρθοδοξία μας. 

Ἀχρηστεύουμε μία Γραμματεία 3000 ἐτῶν καί καταντοῦμε νεκρό γράμμα τά Εὐαγγέλια καί τά συγγράμματα τῶν Ἁγίων μας. 
Χάνουμε τούς γλωσσικούς πυλῶνες τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας. Πολύ σωστά ἔχει λεχθεῖ ὅτι «κάθε μετάφραση εἶναι καί μιά προδοσία». 
Μέ τίς λειτουργικές μεταφράσεις προδίδουμε τά θεοφόρα καί θεοφώτιστα κείμενα ἀφοῦ δέν μποροῦμε νά ἀποδώσουμε μέ ἀκρίβεια καί εὐστοχία ὅ,τι οἱ μοναδικές  ἐκεῖνες λέξεις καί φράσεις κρύβουν.

Πρό πάντων εἰσάγοντας τήν δημοτική στήν λατρεία,  προωθοῦμε τήν ἀντίληψη περί «λογικῆς» κατανόησης (μέσῳ τοῦ ἐγκεφάλου ) τοῦ Θεοῦ. Αὐτήν εἶναι μία αἵρεση τῆς Δύσης. Ξεκίνησε ἀπό τόν Βαρλαάμ τόν Καλαβρό, ὁ ὁποῖος δίδασκε ὅτι γνωρίζουμε τόν Θεό μέ συλλογισμούς καί λογικές ἐπεξεργασίες (στοχαστικά) ἀλλά δέν μποροῦμε νά ἔχουμε μετοχή στόν Θεό. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι τόν Θεό τόν γνωρίζουμε μέ τήν καθαρή καρδιά καί ὄχι μέ τήν λογική (ὅσο ἐκλεπτυσμένη καί καθαρή καί ἄν εἶναι αὐτή). Ἡ μετοχή στόν Θεό εἶναι δυνατή ὅταν καθαρισθοῦμε ἀπό τά πάθη καί ὄχι ὅταν κατανοήσουμε ἐγκεφαλικά τά κείμενα. 

Ἐξ ἄλλου, σύμφωνα μέ πειράματα πού ἔγιναν, οἱ ἕλληνες μαθηταί κατανοοῦν πολύ καλλίτερα τό περιεχόμενο καί τό νόημα τῶν ἀρχαίων κειμένων ὅταν τά διαβάζουν ἀπό τό πρωτότυπο (ἀκόμη καί ἄν ἔχουν κάποιες ἄγνωστες λέξεις) παρά ἀπό τίς μεταφράσεις τους. Αὐτό συμβαίνει διότι τά ἀρχαῖα κείμενα ἔχουν πάρα πολλές λέξεις πού τίς χρησιμοποιοῦμε ἤ τουλάχιστον τίς κατανοοῦμε πολύ εὔκολα ἀπό τήν μικρή μας ἡλικία. Ὅταν τά ἀρχαῖα κείμενα μεταφραστοῦν πολύ εὔκολα χάνεται τό κρυμμένο νόημα, δέν ἀποδίδεται σωστά· καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἀπογοητευτικό καί παραπλανητικό. 

Μήπως στήν παραπλάνηση, τήν παραπληροφόρηση, στήν ἐθνική καί χριστιανική μας ἀποδόμηση στοχεύουν ὅλοι αὐτοί πού προωθοῦν τήν καταστροφή τῆς λειτουργικῆς καί Πατερικῆς μας γλώσσας;
Ἄς μήν ἐγκληματοῦμε ἄλλο πάνω στόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό καί στό σῶμα τοῦ Ἔθνους μας ἀλλά πρό πάντων στό σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Μας.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης.