« Οἱ τε γηγενεῖς και οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων, ἐπί τό αὐτό πλούσιος καί πένης».Ψαλμός 48, στίχος 3. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

« Οἱ τε γηγενεῖς και οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων, ἐπί τό αὐτό πλούσιος καί πένης».Ψαλμός 48, στίχος 3. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 12-2-2017 (Κήρυγμα)  Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Οἱ αἰτίες τῶν λογισμῶν καί ἡ ἀντιμετώπιση τους , Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 55, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Οἱ αἰτίες τῶν λογισμῶν καί ἡ ἀντιμετώπιση τους , Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 55, Φιλοκαλία Α' τόμος, 7-2-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

« Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν∙ κλινῶ εἰς παραβολήν τό οὖς μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τό πρόβλημά μου».Ψαλμός 48, στίχ. 4-5.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

« Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαν καί ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν∙ κλινῶ εἰς παραβολήν τό οὖς μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τό πρόβλημά μου».Ψαλμός 48, στίχ. 4-5.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης  Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 14-2-2017 (Κήρυγμα) 

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ θέση τῆς γυναῖκας στὴν Ὀρθόδοξη λατρεῖα: Ψαλτική.

από το προσωπικό ιστολόγιο του π. Νικολάου Μέζη:

Ένα από τα πλέον παρεξηγημένα θέματα στην σύγχρονη ποιμαντική της Εκκλησίας, είναι η συμμετοχή των γυναικών στην λατρεία, το αν, δηλαδή, επιτρέπεται η συμμετοχή τους γενικώς στην λατρεία και, αν ναί, σε ποιούς τομείς. Ιδίως το θέμα της ανάληψης ψαλτικών καθηκόντων εκ μέρους των γυναικών έχει καταστεί, ως μη όφειλε κατά την γνώμη μας, μείζων θέμα προβληματισμού και αντιθέσεων.

Σήμερα, τέτοια θέματα αντιμετωπίζονται εκ μέρους των περισσοτέρων πιστών, αλλά και της ποιμενούσης Εκκλησίας στην ηθική και πρακτική τους διάσταση και όχι στην θεολογική, όπως κατ’ εξοχήν τα αντιμετώπιζε η Εκκλησία παλαιότερα. Η προβληματική σχετικά με την συμμετοχή των γυναικών στην ψαλμωδία μπορεί να συνοψισθεί στα κάτωθι επιχειρήματα:

Α. Κατά της ψαλτικής συμμετοχής της γυναίκας στην λατρεία:

1. Το αταίριαστο των ανδρικών φωνών με τις γυναικείες,

2. Η πιθανότητα παρεκτροπής της προσέγγισης ανδρών και γυναικών από εν Χριστώ κοινωνία σε προσωπική επικοινωνία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και

3. Η συναισθηματική (ψυχολογική) προσκόλληση των περισσότερων πιστών και ψαλτών στην μέχρι τώρα παραδοσιακή τάξη και πράξη της Εκκλησίας να μη συμμετέχουν οι γυναίκες στην ψαλμωδία.

Β. Υπέρ της ψαλτικής συμμετοχής της γυναίκας στην λατρεία:

1. Η παρατηρούμενη έλλειψη ανδρών ψαλτών

2. Το «καλλίφωνον» αρκετών ψαλτριών που θέλγει τους ακροατές

3. Η υποτίμηση του ηθικού στοιχείου και των σχετικών παρεκτροπών, που σήμερα θεωρούνται σε πολλούς εκκλησιαστικούς κύκλους «θεμιτή κοινωνία» των προσώπων και θαυμάσια ευκαιρία για σοβαρότερες γνωριμίες.

Οι πρώτοι έχουν ισχυρό επιχείρημα την παράδοση που ευτυχώς φτάνει σε εμάς ζωντανή στο θέμα αυτό ακόμα και σήμερα.

Ἡ Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντὴς τοῦ Κυρίου, ἡμέρα ‘’γιορτῆς τῆς μάνας’’ διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, από τον Ορθόδοξο λαό καλείται και Εορτή της Παναγίας. Τα παλιά χρόνια την ημέρα της Υπαπαντής του Χριστού, στις 2 Φεβρουαρίου γιόρταζαν τη γιορτή της μάνας.

Τούτο εγίνετο και επίσημα στα σχολεία. Μάλιστα ορίσθηκε από το Υπουργείο Παιδείας στην Ελλάδα το έτος 1929 να γιορτάζεται η γιορτή της μάνας στις 2 Φεβρουαρίου, την εορτή της Υπαπαντής.

Δυστυχώς κατά τη δεκαετία του 1960 άρχισε να γιορτάζεται η γιορτή της μάνας, τη δεύτερη Κυριακή του Μαίου, σύμφωνα με τα παιχνιδίσματα του δυτικότροπου συναισθηματισμού. Όλα τούτα άρχισαν από της ΗΠΑ, όπως πολλά άλλα ‘’έθιμα’’ τα οποία δεν συνάδουν με την Ορθόδοξη παράδοσή μας και τα οποία παρεισφρύουν και την καταργούν.

Αυτή την εόρτιο μέρα της Υπαπαντής του Κυρίου, που κατά τον Άγιο Ανδρέα Κρήτης «η Ιερά Μήτηρ, και του Ιερού υψηλοτέρα, επί το Ιερόν παραγέγονεν, εμφανίζουσα τω κόσμω, τον του κόσμου Ποιητήν», ο Ορθόδοξος λαός συνήθιζε να γιορτάζει και τη γιορτή της μάνας, τιμώντας την του Θεού Μητέρα, που κατ’ εξοχή έχει ως πρότυπο μητέρας.

Ο απλός Ορθόδοξος λαός την Εορτή της Υπαπαντής, την καλεί και γιορτή της Παναγίας. Το Θεομητορικό πρόσωπο της Παναγίας, αποτελεί πρότυπο για παραδειγματισμό για κάθε Χριστιανή μητέρα, που θέλει να αγαπά σωστά τα παιδιά της, υπερβαίνοντας την κατά φύσιν αγάπη. Όπως επισημαίνει ο Άγιος Βασίλειος, η κατά φύσιν αγάπη μήτε επαινετή είναι, μήτε κατακριτέα. Η υπέρ φύσιν αγάπη είναι επαινετή.

Έχοντας λοιπόν ως πρότυπο μητέρας την Παναγία μας, τη μάνα των ορφανών, των πονεμένων, των αδικημένων, είναι δυνατό η κάθε Χριστιανή μητέρα να υπερβεί την κατά φύσιν αγάπη, μια αγάπη που δοκιμάζεται μόλις το παιδί της δρασκελίσει το κατώφλι του σπιτιού της για να παίξει με τα γειτονόπουλα.

Πρότυπο έχει την αγάπη εκείνη που έχει την ευωδία μια άλλης αρχοντιάς. Τότε λοιπόν η Χριστιανή μητέρα θα υποδεικνύει στα παιδιά της, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος το «Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι» (Ιω. 3,30). Το παράδειγμα εκείνης της υπέρ φύσιν αγάπης, που δεν περιορίζεται στους «αγαπώντας ημάς», είναι επαινετό.

Οἰκουμενιστὴς καὶ Ἅγιος; Ἀναίρεση ὅσων προσπαθοῦν νὰ ἁγιοκατατάξουν (!!!) τὸν Ἀναστάσιο Ἀλβανίας καὶ νὰ τὸν παρουσιάσουν ὡς πρότυπο ορθοδόξου ποιμένος παραπλανώντας τὸ ποίμνιο.

«Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (Α΄ Ἰω. 4,1)

Όσιος Παΐσιος – ‘’Από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό’’

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πρὶν ἀρχίσω μὲ τὸ κύριο θέμα τοῦ κειμένου, ἂς μοῦ ἐπιτραπεῖ ἕνας μικρὸς πρόλογος ποὺ θὰ δικαιολογήσει καὶ τὸ θέμα καὶ τὸ ὕφος τοῦ κειμένου μου. Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης, ὁ -πρέπει ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας νὰ τονιστεῖ αὐτό- μοναδικὸς στὴν Ἐκκλησία μας ποὺ φέρει τὴν ἐπωνυμία «ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης» δηλ. τῆς ἀγάπης, ὅπως τὴν ἐννοεῖ ἡ Ἐκκλησία καὶ ὄχι ὁ κόσμος, στὴν πρώτη του ἐπιστολὴ δίνει τὴν θεῶθεν πνευματικὴ ἐντολή, ποὺ πρέπει νὰ τηρεῖ κάθε Χριστιανός: «Ἀγαπητοί, μὴ δίδετε ἐμπιστοσύνην εἰς κάθε πνεῦμα ἀνθρώπων, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζετε τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ διαβεβαιώνουν ὅτι ἔχουν Πνεῦμα Θεοῦ καὶ πνευματικὰ χαρίσματα, ἐὰν πράγματι εἶναι ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἔχουν βγῇ στὸν κόσμον».Ἄρα ὅποιος κι ἂν εἶναι ἀπέναντί μας, ὅτι κι ἂν ἔχει καταφέρει, πρέπει νὰ τὸν ἐξετάζουμε, διότι μπορεῖ νὰ εἶναι ψευδοπροφήτης.

Ποιοί εἶναι ὅμως αὐτοὶ οἱ ψευδοπροφῆτες, οἱ λύκοι μὲ δορὰ προβάτου; Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας,τοὺς ἀποκαλύπτει ὡς ἑξῆς: «Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα (δηλαδὴ ἀντίθετα ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων), κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, (δηλαδὴ θαύματα) κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος» (ΒΕΠΕΣ 2, σελ. 330). Ἐδῶ βλέπουμε τὸν μεγάλο αὐτὸν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας νὰ μὴν φοβᾶται νὰ ὀνομάζει λύκο καὶ ὡς ἐκ τούτου ψευδοπροφήτη ἀκόμα καὶ αὐτὸν ποὺ κάνει σημεῖα καὶ τέρατα, ποὺ μιλάει γλυκύτατα, ποὺ ἔκανε ἔργο στὴν Ἐκκλησία; Γιατί; Διότι παράλληλα λέγει καὶ πράττει ἀντίθετα ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Κινούμενος λοιπόν, ἀπὸ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου καὶ Μαθητοῦ τῆς Ἀγάπης καὶ τοῦ καθήκοντός μου ὡς Χριστιανός, κι ἐπειδὴ ἔχουν ἀυξηθεῖ ἤδη καὶ μὲ φανερὰ σημεῖα ὑπερβολῆς οἱ φωνὲς περὶ Ἁγιότητος τοῦ κεκοιμημένου Ἀλβανίας Ἀναστασίου θὰ ἐξετάσω δημοσίως (τὸ ἔχω πράξει καὶ πρὶν τὴν κοίμησή του) τὸ ἔργο καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιεπ. Ἀναστασίου, γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ ἂν ἦταν πράγματι ἕνας ἅγιος καὶ ἄξιος ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ τηροῦσε καὶ κήρυττε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅπως θὰ διαπιστωθεῖ παρακάτω, οἰκουμενιστὴς καὶ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν γίνεται νὰ εἶναι κάποιος. Ἢ θὰ ἀπορρίψουμε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων ποὺ καταδίκασαν τὸν Οἰκουμενισμὸ ἢ θὰ ἀπορρίψουμε ὅσους τὸν προωθοῦσαν καὶ τὸν προωθοῦν. «Oὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει» (Ματθ. 6, 24).

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου. Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ [:Λουκ. 18, 9-14]

Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας,

Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον,

κεφ.ιη΄, εδάφια 9-14: Η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου

[…] Για να μάθεις όμως πόση ζημία προκαλεί το να κατακρίνουμε τους άλλους και να μη μετανοούμε για τα δικά μας πταίσματα, θα σου το επιβεβαιώσω και από τα ίδια τα Ευαγγέλια. Λέγει πράγματι αυτός ο μακάριος Λουκάς για τον Σωτήρα μας Χριστό: «Εἶπε δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶ δίκαιοι, καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολὴν ταύτην(:Σε μερικούς μάλιστα που είχαν τη βεβαιότητα και την αυτοπεποίθηση ότι είναι δίκαιοι και ενάρετοι, και γι’ αυτό περιφρονούσαν τους άλλους, είπε την παραβολή αυτή)»[Λουκ.18,9]. Και ποια είναι η παραβολή;

«Ἂνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται (:Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν· ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Τελώνου καί Φαρισαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Κατά Λουκάν, κεφ. ΙΗ΄, εδάφια 10-14

10 Ἂνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. 11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· 12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. 13 Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. 14 Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

10 Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν˙ ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. 11 Ο Φαρισαίος στάθηκε όρθιος, για να φαίνεται καλά, και προσευχόταν προς τον εαυτό του και για τον εαυτό του με τα εξής λόγια:

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Τελώνου καί Φαρισαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Προς Τιμόθεον Β΄, κεφάλαιο Γ΄, εδάφια 10-15

10Σύ δέ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, 11 τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾽Αντιοχείᾳ, ἐν ᾽Ικονίῳ, ἐν Λύστροις· οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. 12 Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διωχθήσονται· 13 πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. 14 Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, 15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. 16 Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, 17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

10 Εσύ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλία μου, την γενικότερη συμπεριφορά μου, την πρόθεση και τα ελατήριά μου, την φωτισμένη πίστη μου, την μακροθυμία μου, την αγάπη μου, την υπομονή μου,

Ἄν δέν κόψουμε τό θέλημά μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ μας,δέν θά μπορέσουμε νά προχωρήσουμε.

❈ Ἄν δέν κόψουμε τό θέλημά μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ μας, πού εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πάλι, δέν θά μπορέσουμε νά προχωρήσουμε. Πολλοί προσπάθησαν ἀλλά μάταια, γιατί ἐγωιστικά προσπάθησαν.

9 Φεβρουαρίου. † Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου. Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Νικηφόρου μάρτυρος (†257) Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς λγ΄ ἐπιστολῶν (Β΄ Τιμ. γ´ 10-15).

Β Τιμ. 3,10         Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ,

Β Τιμ. 3,10                Συ όμως έχεις παρακολουθήσει την διδασκαλίαν, την συμπεριφοράν και αναστροφήν μου, τας αγνάς μου διαθέσεις, την φωτισμένην και ζωντανήν πίστιν μου, την μακροθυμίαν μου, την αγάπην και την υπομονήν μου.

Β Τιμ. 3,11         τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐῤῥύσατο ὁ Κύριος.

Β Τιμ. 3,11                 Εχεις παρακολουθήσει ακόμη εκ του πλησίον και είδες τους διωγμούς και τα παθήματα, που μου έγιναν εις την Αντιόχειαν, στο Ικόνιον, εις τα Λυστρα. Ποσον φοβερούς διωγμούς υπέφερα τότε! Και όμως από όλους με εγλύτωσεν ο Κυριος!