Πρέπει νὰ ἀπέχωμεν ἀπὸ ὅσα δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν πνευματικῶς καὶ εἶναι δὶ' ἠμᾶς ξένα, ὡς ἐπικίνδυνα καὶ καταστρεπτικά, Ευεργετινός Γ΄, υπόθ. Ν΄, 9-3-2025,
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Δευτέρα 10 Μαρτίου 2025
Ἡ ἐλπίδα στόν Θεό καί ἡ ἀπελπισία, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά 64-65, Φιλοκαλία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ ἐλπίδα στόν Θεό καί ἡ ἀπελπισία, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά 64-65, Φιλοκαλία, 9-3-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
Νά μήν λαμβάνουμε ἀδιάκριτα ἐλεημοσύνη-Ὁ Μοναχὸς δὲν πρέπει νὰ λαμβάνῃ ἀδιακρίτως ἀπὸ οἱονδήποτε ἄνθρωπον οὔτε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἔχει ἀνάγκην. Αὐτὸς ποὺ δέχεται τὴν ἐλεημοσύνην ἢ δωρεὰν ὀφείλει νὰ κοπιάζη χάριν αὐτῶν, ποὺ δίδουν (εὐχόμενος καὶ νηστεύων), Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Νά μήν λαμβάνουμε ἀδιάκριτα ἐλεημοσύνη-Ὁ Μοναχὸς δὲν πρέπει νὰ λαμβάνῃ ἀδιακρίτως ἀπὸ οἱονδήποτε ἄνθρωπον οὔτε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἔχει ἀνάγκην. Αὐτὸς ποὺ δέχεται τὴν ἐλεημοσύνην ἢ δωρεὰν ὀφείλει νὰ κοπιάζη χάριν αὐτῶν, ποὺ δίδουν (εὐχόμενος καὶ νηστεύων),
Ευεργετινός Γ΄, υποθ. Μθ΄, 9-3-2025,
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας - Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας - Ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 9-3-2025 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» [Ματθ. ι' 16] , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
«Γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» [Ματθ. ι' 16] , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 9-3-2025
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com,
Ὄχι καὶ ἄλλο σχίσμα στὴν Ὀρθοδοξία*
Του Γιώργου Ν. ΠαπαθανασόπουλουΤο προ εξαετίας εκκλησιαστικό σχίσμα εντός των κόλπων της Ορθοδοξίας προέκυψε μετά την εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου αναγνώριση των χωρίς κανονική ιερωσύνη κληρικών της Ουκρανίας ως «αυτοκέφαλης ουκρανικής ορθόδοξης Εκκλησίας». Η ενέργειά του αυτή απομόνωσε το Φανάρι από την πλειοψηφία των Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες έκριναν ότι η αναγνώριση των μη κανονικών κληρικών της Ουκρανίας δεν είχε καμία σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, αλλά πάρθηκε στα πλαίσια των γεωπολιτικών αποφάσεων των χωρών μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας.Συγκεκριμένα από τα εννέα Ορθόδοξα Πατριαρχεία δεν έχουν αναγνωρίσει την κρατική και αντικανονική Εκκλησία της Ουκρανίας τα επτά (Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Μόσχας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, και Γεωργίας). Την έχει αναγνωρίσει ένα, πλην του της Κωνσταντινουπόλεως. Πρόκειται για το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας. Επίσης από τις πέντε Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δεν την έχουν αναγνωρίσει οι τρεις (Πολωνίας, Αλβανίας, Τσεχίας – Σλοβακίας) και την αναγνώρισαν οι δύο ελληνικές (Ελλάδος και Κύπρου).Το σχίσμα είναι σαφές και έχει σοβαρές συνέπειες στην Ορθοδοξία. Η Εκκλησία της Μόσχας έχει διακόψει την κανονική σχέση με αυτήν της Κωνσταντινουπόλεως και με όσες έχουν αναγνωρίσει την αντικανονική κρατική Εκκλησία της Ουκρανίας. Λόγω του εσωτερικού σχίσματος, οι διαχριστιανικοί διάλογοι έχουν ατονήσει, οι συναντήσεις των προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών έχουν σταματήσει, η παρουσία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο έχει καίρια τραυματισθεί και η πρόβλεψη του διακεκριμένου Άγγλου ιστορικού και βυζαντινολόγου Στίβεν Ράνσιμαν, ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας της Ορθοδοξίας, έως σήμερα, έχει τραγικά διαψευσθεί.
Περιμένοντες τὸν «ὑπέροχον» Ἐπίσκοπον!
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου ΤάτσηὍταν κάποιος μητροπολίτης ἀναχωρήσει εἰς Κύριον, ἀρχίζουν οἱ «ζυμώσεις» γιὰ τὸ διάδοχό του. Ὑπάρχει ἐνδιαφέρον σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς. Ἐνδιαφέρονται οἱ ἐνάρετοι κληρικοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀνάξιοι. Ἀνησυχοῦν οἱ πιστοὶ ποὺ εἶναι συνδεδεμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ κι ἐκεῖνοι ποὺ ἐμφανίζονται στὸ ναὸ μία ἢ δύο φορὲς τὸ χρόνο. Ἐνδιαφέρονται καὶ οἱ παντελῶς ἄσχετοι μὲ τὴν πίστη, γιατί θέλουν ἕνα δεσπότη νεωτεριστή, μὲ «ἀνοικτοὺς ὁρίζοντες» καὶ ἄξιο γιὰ κοινωνικὸ ἔργο. Ἐνδιαφέρονται οἱ δήμαρχοι καὶ οἱ λοιποὶ ἄρχοντες τοῦ τόπου, ὅπως καὶ οἱ πρόεδροι τῶν διαφόρων συλλόγων καὶ σωματείων, γιὰ νὰ ὑπάρχει ἕνας μητροπολίτης ποὺ θὰ συμπληρώνει τὴν παράσταση στὶς δημόσιες ἐμφανίσεις τους καὶ θὰ εἶναι κοσμικός, κοινωνικός, διαχυτικὸς καὶ ἄρα ὑπέροχος!Τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ δὲν μιλάει γιὰ ἐνάρετο μητροπολίτη. Δὲν τὸν ἐπιθυμεῖ. Δὲν θέλει ἠθικοὺς φραγμοὺς στὴ ζωή του. Τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία του, γιατί θὰ τοὺς ἐμποδίζει καὶ δὲν θὰ ἐγκρίνει τὶς ὅποιες ἀμφίβολες δραστηριότητές τους καὶ προπαντὸς θὰ ἐλέγχει τὶς ἁμαρτωλές τους ἐπιλογές.Γενικὰ ὅλοι ζητοῦν ἕνα ἐπίσκοπο, ποὺ θὰ εἶναι ὅμοιός τους, θὰ εὐλογεῖ ὅλες τὶς πράξεις τους καὶ θὰ εἶναι ἀκόλουθός τους σὲ κάθε πρωτοβουλία τους! Πολλὲς φορὲς οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι ἔχουν σχηματίσει καλὴ ἐντύπωση γιὰ κάποιον ἐπίσκοπο, ποὺ τὸν εἶδαν καὶ τὸν ἄκουσαν στὴν τηλεόραση ἢ σὲ κάποια ἐκδήλωση καὶ ζητοῦν καὶ γιὰ τὴν περιοχή τους νὰ ἔχουν ἕνα παρόμοιο. Χωρὶς φυσικὰ νὰ γνωρίζουν τὸ ἦθος του καὶ τὴν ἀξιοσύνη του. Στηρίζονται στὴν ἐπιτηδευμένη ἐμφάνισή του ἢ σὲ κάποια δήλωσή του, κενὴ πνευματικοῦ περιεχομένου, ἀλλὰ εὐχάριστη στοὺς θρησκευτικὰ ἀδιάφορους, ὅπως εἶναι οἱ ἴδιοι.
Οἱ θεολογικὲς προϋποθέσεις τοῦ μητροπολίτου Περιστερίου εἶναι λατινικὲς, καὶ ὄχι τῶν ἀντιδρώντων στὴν ἀφαίρεση τοῦ Ἐσταυρωμένου.
Γράφει ὁ ΚαππαδόκηςΚατακερματισμόςΣτὴν θεολογικὴ σκέψη τοῦ μητροπολίτου Περιστερίου καὶ τῶν ὁμοφρονούντων μὲ αὐτόν, παρατηρεῖται ἕνας διαχωρισμὸς τῶν γεγονότων τῆς θείας οἰκονομίας. Τὸ κάθε γεγονὸς θεωρεῖται ἀποσπασματικὰ καὶ ἀποκομμένο ἀπὸ τὰ ὑπόλοιπα. Ἔγινε τὸ ἕνα, τελείωσε, πήγαμε στὸ δεύτερο, τελείωσε καὶ τὸ δεύτερο καὶ τώρα εἴμαστε στὸ τρίτο. Μὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν προσέγγιση, τοποθετοῦνται τὰ γεγονότα μὲ ἕναν ὀρθολογισμὸ σὲ μία διαβάθμιση καὶ ἱεράρχηση. Αὐτὸς ὁ τρόπος σκέψης ὅμως προσιδιάζει στὸν λατινικὸ τρόπο σκέψης.Ἡ λατινικὴ γλῶσσα, γι’ αὐτὸ εἶναι κατάλληλη γιὰ τὴ νομικὴ ἐπιστήμη, διότι εἶναι πολὺ συγκεκριμένη καὶ ὁρίζει μὲ συγκεκριμένο τρόπο τὶς ἔννοιες. Ἔτσι δὲν ὑπάρχει καμία δυνατότητα ἑλιγμοῦ. Ὅλα εἶναι συγκεκριμένα, ὁριοθετημένα καὶ διαχωρισμένα τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο, σὲ τέλεια τάξη.Αὐτὸ δὲν ἰσχύει μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ἡ ὁποία ἔχει βάθος καὶ σὲ κάθε ἔκφραση καὶ σὲ κάθε λέξη κρύβει πολλὲς ἔννοιες. Ἡ χρήση τῆς δοτικῆς γιὰ παράδειγμα δηλώνει ταυτόχρονα πολλὲς ἔννοιες. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀδύνατο νὰ μεταφράσουμε τὸ κείμενο τῆς θείας λειτουργίας, χωρὶς νὰ χάσουμε ἔννοιες στὴν μετάφραση καὶ χωρὶς νὰ γίνει φτωχότερο ἐννοιολογικὰ τὸ κείμενο.Ἔτσι λοιπὸν αὐτὴ ἡ ὑπεραπλουστευτικὴ σκέψη τοῦ μητροπολίτου Περιστερίου μοιάζει θὰ λέγαμε μὲ παιδική: ἕνα, δύο, τρία… τὰ βάζουμε στὴ σειρὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἕνα πᾶμε στὸ ἄλλο. Αὐτὴ ἡ ὑπεραπλούστευση ἀπογυμνώνει τὰ γεγονότα ἀπὸ τὴν θεϊκή τους διάσταση καὶ τὰ παρουσιάζει γυμνὰ καὶ ψιλὰ ὡς γεγονότα τοῦ κόσμου τούτου, ἐγκλωβισμένα στὶς ἱστορικές τους διαστάσεις.Ἔτσι λοιπόν, κατὰ λογικὴ συνέπεια αὐτῆς τῆς κακόδοξης λογικῆς, βλέπουμε ὅτι ὁ ἐσταυρωμένος Χριστὸς θεωρεῖται ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Περιστερίου ὡς ἕνας νεκρὸς ἄνθρωπος καὶ τίποτα ἄλλο. Ἡ Σταύρωση θεωρεῖται ὡς ἕνα στιγμιαῖο γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἔγινε καὶ τελείωσε καὶ ἔτσι μποροῦμε κάλλιστα νὰ τὸ πετάξουμε στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων ὡς ἄχρηστο πλέον γιὰ ἐμᾶς, ὡς κάτι ποὺ δὲν μᾶς χρειάζεται πλέον, γιὰ νὰ προχωρήσουμε παρακάτω, στὴν Ἀνάσταση, διότι ὅπως λένε: «δὲν σώζει ἡ Σταύρωση ἀλλὰ ἡ Ἀνάσταση».
Νηστεία καὶ πνευματικὸς ἀγῶνας.
«Τόν τῆς Νηστείας καιρόν, φαιδρῶς ἀπαρξώμεθα, πρός ἀγῶνας πνευματικούς ἑαυτούς ὑποβάλλοντες»Οἱ παλιοί ἔλεγαν «παχεῖα γαστήρ λεπτόν οὐ τίκτει νόον». Ἡ παχιά κοιλιά χοντραίνει καί τήν σκέψη.Ἡ παχυσαρκία δέν ζημιώνει μόνο τήν καρδιά καί δέν φέρνει μόνο καί ἄλλες ἀρρώστιες, ἀλλά ζημιώνει καί τήν σκέψη, ζημιώνει καί τήν προσευχή. Νά νιώθεις κατάνυξη στήν προσευχή χορτάτος, δέν μπορεῖς.Ἡ νηστεία εἶναι μιά δουλαγώγηση τῆς σάρκας. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί δέν φθονοῦμε τήν σάρκα. Δέν εἶναι κακή, ἁμαρτωλή ἡ σάρκα. Ἀλλά ὅμως ἡ ἀδυναμία μας τήν κάνει ἁμαρτωλή. Καί ἡ ἁμαρτωλή σάρκα σκοτώνει τήν ψυχή. Αὐτός πού θέλει νά ζήσει σαρκική ζωή, καταστρέφει τήν ψυχή του. Γι’ αὐτό καί ἡ εὐδαιμονία εἶναι καταστροφή τῆς ψυχῆς.Μοῦ ἔλεγε ὁ ὅσιος Παΐσιος, ὅτι ὁ κόσμος σήμερα δέν μπορεῖ νά νηστέψει. Γιατί; Γιατί δέν ζοῦμε καθόλου πνευματικά. Ἔχουμε ξεχάσει τήν ψυχή μας.
Κατηχούμενοι: Ἕνα ἐποχικὸ φαινόμενο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α) Γεώργιος.Β.Λουκάκης.Πατέρες μου εκζητώντας την ευλογία σας εύχομαι η αρξάμενη ήδη Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή να είναι »ευλογημένη, ειρηνική, κατανυκτική και αγλαόκαρπη πνευματικά» (εγκυκλ. Σεβ. Κυθήρων).Παρακινούμενος από την παραδοξότητα του εν θέματι φαινομένου αναγκάζομαι για μία ακόμη φορά απορών και θλιβόμενος, να επανέλθω στην περίπου γενικευμένη κατά τα τελευταία χρόνια πλην όμως αδιανόητη απάλειψη των αναφερομένων στους κατηχούμενους ευχών (και εντολής αποχωρήσεως αυτών) κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, καταργουμένης τοιουτοτρόπως της διακρίσεως σε Λειτουργία των πιστών και εκείνης των κατηχουμένων. Διάκριση την οποία οι παλαιότεροι είχαμε διδαχθεί από το Δημοτικό!Δυστυχώς ανίεροι μεταπατερικοί »ανανεωτές» επέτυχαν συν τω χρόνω να επιβάλουν ως κανονικότητα την κατάργηση της ως άνω διακρίσεως, με το ύπουλο πρόσχημα της δήθεν μη υπάρξεως στην εποχή μας κατηχουμένων λόγω του νηπιοβαπτισμού που καθιστά άσκοπη την (πεντάλεπτη) καταπόνηση λειτουργών και πιστών. Άλλωστε προφανώς με την ίδια αιτιολογία (καταπόνηση) τείνει να εξαλειφθεί και η ευχή της Αγίας Αναφοράς -για να περιορισθούμε μόνο σε αυτήν- »άξιον και δίκαιον σε υμνείν… » και διασώζεται μόνον η κατάληξή της »τον επινίκιον ύμνον άδοντα…»
10 Μαρτίου. Δευτέρα. Κοδράτου τοῦ ἐν Κορίνθῳ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 5 μαρτύρων (†251). Ἀναστασίας τῆς πατρικίας, Μιχαὴλ Μαυροειδῆ νεομάρτυρος τοῦ ἐν Ἀδριανουπόλει (†1544). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Δ΄ 2-6, Ε΄ 1-3).
Ησ. 4,2 Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπιλάμψει ὁ Θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ ὑψῶσαι καὶ δοξάσαι τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ·
Ησ. 4,2 Μετά τας συμφοράς όμως αυτάς και κατά την εποχήν εκείνην του Μεσσίου θα λάμψη από τον ουρανόν επάνω εις την γην ο θεός με σοφίαν και δόξαν, δια να υψώση και δοξάση τους απομείναντας πιστούς εις αυτόν Ισραηλιτας.
Ησ. 4,3 καὶ ἔσται τὸ ὑπολειφθὲν ἐν Σιών, καὶ τὸ καταλειφθὲν ἐν Ἱερουσαλὴμ ἅγιοι κληθήσονται, πάντες οἱ γραφέντες εἰς ζωὴν ἐν Ἱερουσαλήμ·
Ησ. 4,3 Και τότε οι απομείναντες στο όρος Σιών και οι απολειφθέντες εις την Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι θα ονομασθούν άγιοι, όλοι όσοι έχουν γραφή στο βιβλίον της ζωής εν Ιερουσαλήμ.
Καθαρὰ Δευτέρα- Μέγα Ἀπόδειπνο - Οἱ δυνάμεις τοῦ Θεοῦ (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Οἱ δυνάμεις τοῦ Θεοῦ
«Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου βοηθὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν. Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς» (τροπάρ. Μεγ. Ἀποδ.)(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)Εἶνε, ἀγαπητοί μου, τὸ γλυκύτατο τροπάριο ποὺ ἀκούγεται τὴν περίοδο τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς στὸ Μέγα Ἀπόδειπνο. Ἀξίζει νὰ δοῦμε τί νοήματα περιέχει.«Κύριε τῶν δυνάμεων…». Ἡ προσευχὴ αὐτὴ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Θεό, ποὺ εἶνε Κύριος - κυριαρχεῖ ἐπάνω στὶς δυνάμεις.Ἀλλὰ ποιές εἶνε οἱ δυνάμεις αὐτές;
Κάνει νά λέμε: «αὐτός εἶναι κακός, αὐτός εἶναι ἄδικος, αὐτός εἶναι κλέφτης, αὐτός εἶναι συκοφάντης»;
*Ἐρώτηση*: Κάνει νά λέμε: «αὐτός εἶναι κακός, αὐτός εἶναι ἄδικος, αὐτός εἶναι κλέφτης, αὐτός εἶναι συκοφάντης»;*Ἀπάντηση*: Δέν κάνει γιατί εἶναι κατάκριση. Ἔστω καί ἄν εἶναι, δέν πρέπει νά τό λέμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
