Saint Porphyrios as a Guide to Christ- Life beforeand after birth, Ieromonk Savvas the Athonite,

Saint Porphyrios as a Guide to Christ- Life beforeand after birth, Ieromonk Savvas the Athonite, 19-2-2025 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Μιά συνοδική ἀπόφαση ἔχει ἰσχύ μόνο ὅταν ἐγκρίνεται ἀπό τόν εὐσεβῆ λαό, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ποιά ἡ στάση μας ἀπέναντι σέ αἱρετικούς καί αἱρετίζοντες; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πρώην ἑτερόδοξοι ἱερεῖς τῆς διασπορᾶς οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν ὡς Ὀρθόδοξοι: Ὑπάρχει ἱεροσύνη σ' αὐτούς; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Πρώην ἑτερόδοξοι ἱερεῖς τῆς διασπορᾶς οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦν ὡς Ὀρθόδοξοι: Ὑπάρχει ἱεροσύνη σ' αὐτούς;  , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά παιδιά/ἐφήβους τά ὁποῖα δέν ἀνταποκρίνονται σέ κάλεσμα γιά ἐκκλησιασμό, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά παιδιά/ἐφήβους τά ὁποῖα δέν ἀνταποκρίνονται σέ κάλεσμα γιά ἐκκλησιασμό, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Καύση νεκρῶν: Μιὰ μαρτυρία ποὺ συγκλονίζει – «Πρὶν γίνει ἀποτέφρωση βλέπω τὸ σῶμα νὰ ἔρχεται πιὸ κοντὰ στὸ κακὸ καὶ τὴ σήψη»

Καύση νεκρών: Μια μαρτυρία που συγκλονίζει – «Πριν γίνει αποτέφρωση βλέπω το σώμα να έρχεται πιο κοντά στο κακό και τη σήψη»

Ρίγος προκαλεί η μαρτυρία ενός ιδιοκτήτη γραφείου τελετών - «Η σήψη να γίνεται τόσο γρήγορη που δεν πιστεύω στα μάτια μου. Το έχω βιώσει»

Συντάκτης: Παντελής Λαμψιώτης

Πολλές φορές το προσωπικό βίωμα ενός ανθρώπου έχει περισσότερο βάρος και από χιλιάδες θεωρίες και επιχειρήματα. Το τι ζει, τι αισθάνεται, τι προσλαμβάνει ένας άνθρωπος έχει υποτιμηθεί πολύ στην εποχή που ζούμε. Και αν μιλάμε για το μυστήριο του θανάτου, έχει σημασία να ακούσουμε τι έχουν να πουν κάποιοι που τον ζουν καθημερινά ως μέρος του επαγγέλματος τους.

Σε πρόσφατο άρθρο του Sportime αναδείχτηκε η κακόβουλη προσπάθεια κάποιων να αποδεχτεί η Εκκλησία τις αποτεφρώσεις, κάτι που όπως εξηγήθηκε δεν στέκει ούτε θεολογικά, ούτε παραδοσιακά, αλλά ούτε και φυσικά. Η καύση των νεκρών αντίκειται στο πνεύμα της Εκκλησίας και μάλιστα φαίνεται ότι ζημιώνει και το σώμα και την ψυχή του νεκρού.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία ενός ανθρώπου που λειτουργεί για πολλά χρόνια γραφείο τελετών, έρχεται να επιβεβαιώσει πόσο αφύσικη είναι η διαδικασία της αποτέφρωσης. Σε σημείο τέτοιο που να επισπεύδεται η φθορά του άψυχου σώματος!

Στο βίντεο τη συνέντευξης που έχει γίνει viral στο διαδίκτυο, ο ιδιοκτήτης γραφείου τελετών περιγράφει τη συνταρακτική εμπειρία του:

Οὐκρανία ὥρα μηδέν.

Οὐκρανία ὥρα μηδέν.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου, MEd

1. Εἰσαγωγή.

Σὲ λίγες ἡμέρες, στὶς 24 Φεβρουαρίου 2025, συμπληρώνονται τρία ἔτη ἀπὸ ὅταν ἡ Οὐκρανία ἔγινε ἡ σκηνή τοῦ παγκόσμιου δράματος ποὺ παρακολουθεῖ ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα μέχρι σήμερα. Ἡ πυρηνικὴ ἀπειλή ἦρθε σὲ πολλὲς στιγμὲς τοῦ πολέμου πρὸ τῶν θυρῶν καὶ μὲ κομμένη τὴν ἀνάσα ὁ κάθε λογικὰ σκεπτόμενος πολίτης σὲ ὅλο τὸν πλανήτη ἀντιλαμβανόταν ὅτι τὰ πράγματα μπορεῖ ἀνὰ πάσα στιγμὴ νὰ πάρουν ὀλέθρια τροπή. Παρακολουθήσαμε τὸν προηγούμενο πρόεδρο Ἀμερικῆς σὲ συνεργασία μὲ τοὺς Εὐρωπαίους νὰ ἐνισχύουν ἐπίμονα τὴν οὐκρανικὴ κυβέρνηση, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ μένει ὄρθια στὸ μέτωπο τῆς ἀντίστασης κατὰ τῆς ρωσικῆς ἐπέλασης ἐπὶ αὐτὰ τὰ τρία ἔτη. Ἐνῶ ὅμως τὰ ἐφόδια καὶ ὁ ἐξοπλισμὸς ἀντικαθιστοῦνταν καὶ ἐκσυγχρονίζονταν συνεχῶς, οἱ ἄνθρωποι ποὺ χάνονταν δὲν μποροῦν πιὰ νὰ ξαναγυρίσουν.

Οἱ κυρώσεις ποὺ ἐφάρμοσαν στὴ δύση κατὰ τῆς Ρωσίας μόνο τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα δὲν εἶχαν, καθὼς ἐνῶ ἡ Ρωσία παρέκαμψε ἐπιτυχῶς τὸ ἀδιέξοξο ποὺ ἤθελαν νὰ τὴν ὁδηγήσουν, συνάπτοντας συνεργασίες μὲ πρόθυμες χῶρες τῆς ἀνατολῆς. Ὡστόσο αὐτὰ τὰ μέτρα γύρισαν μπούμερανκ. Ἐκτὸς ὅλων αὐτῶν, καὶ ἡ πληροφόρηση τῶν λαῶν γιὰ ὅλα αὐτὰ γινόταν μέσα σὲ ἕνα προπαγανδιστικὸ πλαίσιο, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὅσα λέγονταν κατηγορῶντας γιὰ ὅλα τοὺς Ρώσους καὶ ὑπερασπίζοντας ὑπὸ κάθε συνθήκη τὴν οὐκρανικὴ κυβέρνηση, τὸν πόλεμο ὑπὲρ τῆς ἀντίστασής της καὶ τὴν βοήθεια τῶν δυτικῶν, ἦταν σωστὰ καὶ ἀξιέπαινα.

Ἀλήθεια, τὸ πιστεύετε;

Ἀλήθεια, τὸ πιστεύετε;

 

Γράφει ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, θεολόγος

Ἡ «Ἑβδομάδα Προσευχῆς γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν» ἔχει ὁριστεῖ ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ) στὸ βόρειο ἡμισφαίριο γιὰ τὶς 18-25 Ἰανουαρίου, στὸ διάστημα ἀνάμεσα σὲ δύο ἑορτὲς τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ, τῆς ὁμολογίας τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ τῆς μεταστροφῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Γιὰ τὸ νότιο ἡμισφαίριο ἔχει ἐπικρατήσει ἡ Πεντηκοστή, ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμητὴ ἑνότητα ποὺ δηλώνεται μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν».

Σύμφωνα μὲ τὸ ἱστολόγιο τοῦ ΠΣΕ «oikoumene.org» τὸ ἑκάστοτε θέμα, οἱ ἑορτασμοὶ τῆς ἑβδομάδας καὶ τὰ λειτουργικὰ κείμενα προετοιμάζονται ἀπὸ μία ὁμάδα τῆς οἰκουμενικῆς κίνησης, σὲ κάποια περιοχὴ τοῦ κόσμου, καὶ ὑποβάλλονται σὲ ἐπεξεργασία σὲ μία κοινὴ διεθνῆ συντακτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ΠΣΕ καὶ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἔπειτα δημοσιεύονται ἀπὸ τὸ Παπικὸ συμβούλιο γιὰ τὴν προώθηση τῆς ἑνότητας τῶν χριστιανῶν καὶ τὸ ΠΣΕ.

Φέτος οἱ προετοιμασίες ἔγιναν ἀπὸ τὴ μοναστικὴ κοινότητα Bose στὴ βόρεια Ἰταλία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπὸ μοναχοὺς καὶ μοναχὲς ποὺ ἀνήκουν σὲ διάφορες χριστιανικὲς ὁμολογίες. Ὡς βασικὸ σύνθημα τῆς φετινῆς «Ἑβδομάδας Προσευχῆς…» ἔχει ἐπιλεγεῖ τὸ «πιστεύεις τοῦτο;», παρμένο ἀπὸ τὸν διάλογο τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Μάρθα μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Λαζάρου, τὸν ἀδελφό τῆς Μάρθας. Ὁ Χριστὸς μετὰ ἀπὸ ἀποκάλυψη ποὺ τῆς κάνει, λέγοντας «ἐγὼ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα» τῆς θέτει τὸ ἐρώτημα «πιστεύεις τοῦτο;» Καὶ ἀπαντᾶ ἡ Μάρθα «ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος.» (Ἰω. 11, 25-27). Τὸ σύνθημα αὐτὸ προφανῶς ἔχει ἐπιλεγεῖ μὲ ἀφορμὴ τὸν ἑορτασμὸ τῆς μνήμης τῶν 1700 ἐτῶν τῆς ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τὸ 325 μ.Χ., ὅπου συντάχθηκε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο συμπληρώθηκε κατὰ τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει Β΄ Οἰκουμενικὴ Σύν­οδο τὸ 381 μ.Χ. Τὸ σύνθημα αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται ἀρκετὲς φορὲς στὴν ἀκολουθία τῆς οἰκουμενιστικῆς συμπροσευχῆς, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ στὴ δομὴ της πιστὰ τὴ δομὴ τῆς Θείας Λειτουργίας χωρὶς ὅμως προσφορὰ τῶν θείων δώρων, χωρὶς ἀναφορά, ἀνάμνηση, ἐπίκληση καὶ φυσικὰ χωρὶς Θεία Κοινωνία, χωρὶς δηλαδὴ τὸ «κοινὸν ποτήριον». Σύμφωνα μὲ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Κων/πόλεως Βαρθολομαίου δὲν εἶναι ἀκόμα ἕτοιμα τὰ πρά­γματα γι’ αὐτό, στὸ ὁποῖο, ὅμως, ὡς ἔκφραση τῆς πλήρους ἑνότητας, ἐνατενίζουν πάντες οἱ θιασῶτες τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ὑπάρχει, ὡστόσο, ὅπως τονίζει τὸ κείμενο τῆς συμπροσευχῆς, ἤδη ἡ κοινὴ πίστη ὅλων. Ρητὰ ἀναφέρει: «Πρὸ 1700 ἐτῶν οἱ χριστιανοὶ πάλευαν μὲ ζητήματα τῆς πίστης. Οἱ διαμάχες τελικά τούς ἐπέτρεψαν νὰ διακηρύξουν τὴν πίστη τους μὲ τὰ λόγια τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῆς Νίκαιας. Σήμερα, ὡς χριστιανοὶ ἀπὸ διαφορετικοὺς πολιτισμοὺς καὶ ὁμολογίες, συγκεντρωνόμαστε, γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὴν κοινή μας πίστη. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἀνάμεσά μας.» Ἀκολουθεῖ ἡ ἀπάντηση ὅλων τῶν συμμετεχόντων: «Ἦταν. Εἶναι. Καὶ πάντα θὰ εἶναι».

Ἡ Δύση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Εὐρώπη

Η Δύση και η Ορθόδοξη Ευρώπη

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μέρος Α΄

Σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία

Η 80ή επέτειος από την Διάσκεψη της Γιάλτας ( Σημ. Άρχισε την 4η Φεβρουαρίου του 1945) και από την Συμφωνία της Βάρκιζας ( Σημ. Άρχισε στις 2 Φεβρουαρίου 1945) δίνει την ευκαιρία ανασκόπησης των σχέσεων της Δύσης με την Ρωσία και την Ελλάδα.

Από τις αρχές του 18ου αιώνα έως σήμερα οι σχέσεις των μεγάλων και ισχυρών ηγεμονιών/κρατών της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής με τη Ρωσία εναλλάσσονται από ολόθερμες έως εχθρικές. Η Ρωσία πότε ήταν και είναι παράγων σταθερότητας και προστασίας των συμφερόντων μέρους ή όλων των ηγεμονιών/κρατών της Δύσης, πότε θανάσιμη απειλή. Πότε η Δύση επευφημούσε «Ζήτω η Ρωσία», πότε κραύγαζε «κάτω η Ρωσία». Ειδικότερα στην περίπτωση της Γερμανίας – Ρωσίας οι σχέσεις αυτές αποκτούσαν, ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες και τα δρώντα πρόσωπα χαρακτηριστικά μιας «αλυσίδας ρήξεων, επαναπροσεγγίσεων, συμπαιγνιών και αναφλέξεων», στη διάρκεια των οποίων σημειωνόταν «μια εκτεταμένη μεταλλαγή μεταξύ δέους και θαυμασμού, φοβικής άμυνας και εμφαντικής προσήλωσης». (Βλ. ενδιαφέρον άρθρο Βασίλη Στοϊλόπουλου «Ρωσοφοβία και ρωσοφιλία στη Γερμανία», Περ/κό «Ερμής ο λόγιος», Τεύχος 11ο, Χειμώνας 2015, σελ. 62 κ.ε.).

Από τον Μέγα Πέτρο (1672-1725) και μετά η Ρωσία θέλησε να μετέχει των Ευρωπαϊκών δρώμενων. Έως τότε για τους δυτικοευρωπαίους, αποτελούσε έναν ξεχωριστό, απόμερο κόσμο. Δεν είχε ποτέ φυσικούς συμμάχους και όταν αναγκάσθηκε, αμύνθηκε μόνη της ενάντια στις τόσες απειλές και επιθέσεις: από την μογγολική, που διήρκεσε διακόσια πενήντα χρόνια, έως την εισβολή των ναπολεόντειων στρατευμάτων, το 1812 ( «Η Ρωσία των Τσάρων», Επιμ. Άλντο Φεράρι, Εκδ. εφημ. «Το Βήμα», σελ. 17-18).

Στη Ρωσία ο Μεγάλος Πέτρος (1672 – 1725) και οι διάδοχοί του θέλησαν με αυταρχικό τρόπο να μετατρέψουν τη Ρωσία σε μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη, αλλάζοντας αναλόγως την ιδιοπροσωπία των Ρώσων. Ο Μεγάλος Πέτρος το 1703 ίδρυσε την Αγία Πετρούπολη, μία καθαρά δυτικοευρωπαϊκής μορφής πόλη, και το 1712 την καθιέρωσε πρωτεύουσα του αχανούς κράτους του. Πρωτεύουσα παρέμεινε έως το 1918. Στην επιθυμία του να απομακρυνθεί αμετάκλητα από την παραδοσιακή κληρονομιά των Ρώσων ο Μέγας Πέτρος δεν δίστασε να εκτελέσει για ανυπακοή τον ίδιο του το γιό Αλεξέι, το 1718, εξ αιτίας της αντίθεσής του στις μεταρρυθμίσεις.

Να σημειωθεί ότι οι μετά τον Μεγάλο Πέτρο αυτοκράτορες – αυτοκράτειρες ήσαν Γερμανικής καταγωγής. Γράφει ο Ν. Ζερνώφ: «Οι Αυτοκράτορες και οι Αυτοκράτειρες του 18ου αιώνα, που ακολουθούσαν ο ένας τον άλλο σε γρήγορη διαδοχή, ήσαν επί το πλείστον γεννημένοι στη Γερμανία» («Οι Ρώσοι και η Εκκλησία τους», Εκδ. Οίκος «Αστήρ», Αθήναι, 1972, σελ. 138). Ο Πέτρος Γ΄ το 1745 παντρεύτηκε τη Γερμανίδα δεύτερή του εξαδέλφη Σοφία Αυγούστα Φρειδερίκη. Αυτή, από Λουθηρανή, ασπάστηκε την Ορθοδοξία και πήρε το όνομα Αικατερίνη Αλεξέγεβνα. Είναι η λεγόμενη Μεγάλη Αικατερίνη, η οποία μόνη της, ως χήρα και διάδοχος του Πέτρου Γ΄, βασίλευσε από το 1762 έως τον θάνατό της, το 1796.

Στα περισσότερα από τα 34 χρόνια της ηγεμονίας της η Ρωσία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, με επεκτατική νοοτροπία, και παράλληλα δέχθηκε και υποστήριξε οικονομικά τους θεωρητικούς της άθρησκης γαλλικής ιντελιγκέντσιας Βολταίρο, Ντ΄ Αλαμπέρ και Ντιντερό. (Βλ. σχ. Stefania de Nardis « Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας», Εκδ. Το ΒΗΜΑ, 2021, σελ. 67). Μεταξύ των άλλων ένα χρόνο προ του θανάτου της, το 1795, συνεννοήθηκε με την Αυστρία και την Πρωσία και διαμέλισαν την Πολωνία. Όπως γράφει ο Ζερνώφ «δεν υπάρχει παραστατικότερο παράδειγμα που να φανερώνει πόσο άσχετοι ήταν οι κυβερνήτες του κράτους της Αγίας Πετρούπολης με τα πραγματικά συμφέροντα και τις φιλοδοξίες του Ρωσικού λαού, από τον διαμελισμό της Πολωνίας, που έγινε από την Αικατερίνη και συνεχίστηκε από τους διαδόχους της» (Αυτ. σελ. 141).

Εκτός από τους Γάλλους διανοητές η Αικατερίνη εκτιμούσε ιδιαιτέρως τον Έλληνα μεγάλων ικανοτήτων λόγιο Αρχιεπίσκοπο Σλαβινίου και Χερσώνος Ευγένιο Βούλγαρη. Ο εν λόγω κληρικός έβαλε στο μυαλό της αυτοκράτειρας την ιδέα να προχωρήσει σε πόλεμο κατά της μουσουλμανικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σκοπό την κατάργηση της και τη σύσταση Βαλκανικής Αυτοκρατορίας με επικεφαλής Ρώσο πρίγκηπα και πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη (Βλ. σχ. π. Γεωργίου Μεταλληνού «Τουρκοκρατία», Εκδ. Ακρίτας, 1988, σελ. 167). Η επανάσταση του 1770, κοινώς τα Ορλωφικά, «ανεπαρκώς προετοιμασθείσα και κάκιστα εκτελεσθείσα, οικτρώς απέτυχε…Το μέγα σφάλμα της προετοιμασίας οφείλεται εις την ηθελημένην εξαπάτησιν των Ελλήνων εκ μέρους των Ρώσων, επιιθυμούντων οπωσδήποτε ελληνικήν εξέγερσιν προς εξυπηρέτησιν των ρωσικών βλέψεων επί των εδαφών της οθωμανικής αυτοκρατορίας» (Βλ. σχετικά Διατριβή Τάσου Αθ. Γριτσόπουλου «Τα Ορλωφικά», εν Αθήναις, 1967, σελ. 125-127). Το αποτέλεσμα ήταν οι Αλβανοί να βρουν την ευκαιρία να σφάξουν ανηλεώς και να βασανίσουν απανθρώπως χιλιάδες Ελλήνων» (Αυτ. σελ. 140). Στη δεύτερη, αποτυχημένη επίσης, απόπειρα των Ελλήνων να ελευθερωθούν, κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1787-1792), ήρωας ήταν ο Λάμπρος Κατσώνης. Και τότε η Αικατερίνη πρόδωσε πάλι τα όνειρα των Ελλήνων γιατί προτίμησε τη συνεργασία με την Πρωσία και την Αυστρία για τον διαμελισμό της Πολωνίας, από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην οποία διάλυση, να γραφεί και αυτό, εύρισκε αντίθετους την Αυστρία, τη Γαλλία και την Αγγλία…

Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέλος τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν.

Ο «Μέγας Πνευματικός Προστάτης της Μεγάλης Επικράτειας της Ελλάδος», Θεοφιλέστατος ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Σαλώνων κ.ΙΓΝΑΤΙΟΣ.

Στο περιοδικό «Ναϊτικά Νέα»[1], τεύχους Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 2024, αριθμ. φύλου 90, του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών[2] διαβάζουμε ότι «Ο Μέγας Πνευματικός Προστάτης της Μεγάλης Επικρατείας της Ελλάδος, Θεοφιλέστατος ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Σαλώνων κ.ΙΓΝΑΤΙΟΣ, εκπροσώπησε τον Αρχιεπίσκοπο ΑΘΗΝΩΝ και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο και την ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ της Ελλάδος στον Αγιασμό του ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ Του Ύπατου Πατριαρχείου της Αρμενικής Αποστολικής Ορθόδοξου Εκκλησίας…».

Για να καταλάβουμε… Ένας επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος[3] είναι μέλος του Τάγματος των Ναΐτών, και παρέστη σε «αγιασμό αγίου μύρου» αιρετικών ως εκπρόσωπος του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β’ και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος !!

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐπιτίθεται ὁλομέτωπα στὴν ὀρθόδοξη πίστη.

Ο Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός αποτελεί έναν σύγχρονο υπερασπιστή της Ορθοδόξου Πίστεως, με τη διδασκαλία και τις θέσεις του να αντανακλούν απόλυτα το πνεύμα των Αγίων Πατέρων, την Ορθόδοξη Παράδοση, τους Ιερούς Κανόνες και το Ευαγγέλιο.

Παρά τις επιθέσεις που δέχεται από τα συστημικά ΜΜΕ και από μερίδα άθεων κοσμικών, γεγονός που αποτελεί ακόμη μία απόδειξη ότι ορθοτομεί τον Λόγο της Αληθείας, ο ίδιος παραμένει ακλόνητος στην αποστολή του να σταθεί εμπόδιο στους Χριστομάχους των ημερών μας.

Ὅσο ἠρεμοῦν οἱ ψυχὲς τῶν πονεμένων ποὺ ἔχασαν δικούς τους ἀνθρώπους καὶ προσεύχονται,τόσο πλησιάζονται μεταξύ τους οἱ ψυχές...

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2025/02/blog-post_17.html

20 Φεβρουαρίου. Λέοντος ἐπισκόπου Κατάνης (†780). Βησσαρίωνος ὁσίου, Πλωτίνου ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης λε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Ἰω. δ΄ 20 - ε´ 20).

Α Ιω. 4,20          ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;

Α Ιω. 4,20                Εάν όμως κανείς πη ότι αγαπώ τον Θεόν και συγχρόνως μισή τον αδελφόν του, είναι ψεύστης. Διότι εκείνος που δεν αγαπά τον αδελφόν του, τον οποίον είδε και βλέπει κάθε ημέραν, πως είναι δυνατόν να αγαπά τον Θεόν, τον οποίον ποτέ δεν έχει ίδει·

Α Ιω. 4,21          καὶ ταύτην τὴν ἐντολὴν ἔχομεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἵνα ὁ ἀγαπῶν τὸν Θεὸν ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.

Α Ιω. 4,21                 Και αυτήν την εντολήν έχομεν πάρει από αυτόν· εκείνος που αγαπά τον Θεόν να αγαπά και τον αδελφόν του.