Μετὰ τὴν εὐθανασία. Συγκομιδὴ τῶν ὀργάνων γιὰ χρήση τους στὶς μεταμοσχεύσεις.

Μετά την ευθανασία. Συγκομιδή των οργάνων για χρήση τους στις μεταμοσχεύσεις.

Από τον Wesley Smith για το LifeNews.com, Ουάσιγκτον, DC

Στην Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ισπανία και τον Καναδά, τα άτομα που ζητούν ευθανασία έχουν τη δυνατότητα να γίνουν και δότες οργάνων. Μια πρόσφατη έκθεση στην Ισπανία έδειξε ότι το 13% αυτών που υποβλήθηκαν σε ευθανασία δώρισαν τα όργανά τους. Θα λέγαμε πως η πολιτική «σκοτώστε και συλλέξετε», δείχνει να εγκρίνεται ολοένα και πιο άνετα από το σκληρά χρηστικό ιατρικό κατεστημένο.

Πρόσφατη μελέτη του JAMA Surgery επικροτεί την μεταμόσχευση νεφρών από άτομα που υπέστησαν ευθανασία, επειδή, μετά από πέντε χρόνια, τα όργανα όσων σκοτώθηκαν με τη βοήθεια των γιατρών και στη συνέχεια μεταμοσχεύθηκαν δείχνουν να λειτουργούν καλά - ακόμη καλύτερα από τα νεφρά που δωρίστηκαν από ανθρώπους μετά από τον (καλούμενο) εγκεφαλικό «θάνατο».

Από τα συμπεράσματα της μελέτης, η οποία διαπραγματεύεται τη δωρεά των οργάνων μετά τον «κυκλοφορικό θάνατο» από ευθανασία (Circulatory Death from euthanasia DCD-V):

Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ τολμήματος τῆς ἀπαγορεύσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱερόν Βῆμα τῶν Ἐκκλησιῶν

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤ. ΠΟΝΗΡΟΣ Δρ Θ., Μ.Φ.

Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τοῦ τολμήματος τῆς ἀπαγορεύσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό Ἱερόν Βῆμα τῶν Ἐκκλησιῶν

Ἔλεγε δέ καί πρός τούς μαθητάς αὐτοῦ·

ἀνενδεκτόν ἐστίν μή ἐλθεῖν τά σκάνδαλα·

οὐαί δέ δι΄οὗ ἔρχεται.

Λκ 17,1

Α΄. Πρόλογος

Τό τόλμημα τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τόν χῶρο ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος ὁρισμένων ἱερῶν ναῶν τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προξένησε τόν ἀποτροπιασμό, τή θλίψη, τήν ἀπογοήτευση καί τήν ὀργή τῶν ἱερέων ὅσο καί τῶν πιστῶν. Διότι δέν εἶναι λίγο πράγμα, νά βλέπεις νά ἀπαγορεύεται ἡ εἰκών τοῦ θείου πάθους καί νά ἀντικαθίσταται ... ἀπό ἕνα κάθισμα! Οἱ δικαιολογίες γιά τήν πράξη αὐτή ἀδυνατοῦν νά πείσουν τούς πιστούς. Τό γιατί θά ἐξετάσουμε ὡς ἀκολούθως.

Β΄. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἅγιος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος

Ἐάν κάποιοι νομίζουν, ὅτι τό νά καθίσταται διαρκῶς ἐμφανής ὁ Ἐσταυρωμένος ὑποβιβάζει στή συνείδηση τῶν πιστῶν τήν ἁγία Του Ἀνάσταση, ἄς μελετήσουν τόν ἅγιο Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο καί θά διαπιστώσουν ὅτι στήν πίστη τοῦ Ἀποστόλου, ὅπως αὐτή ἀποτυπώνεται στίς ἐπιστολές του, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ οὐδόλως διαχωρίζεται ἀπό τήν Ἀνάστασή Του, διότι ἄνευ τοῦ θείου πάθους δέν ὑφίσταται ἡ Ἀνάσταση. Ἡ ὁμολογία ἅμα καί διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου, ἀποτυπωμένη σέ τέσσαρες, κυρίως, ἐπιστολές του ἔχει τά ἑξῆς χαρακτηριστικά:

Θά δοῦμε ἀκολούθως ὅτι ἀναφερόμενος ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ δέν ἐννοεῖ μόνον τό θεῖον πάθος, ἀλλά σύνολο τό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ θείας οἰκονομίας, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, θεωρεῖ δέ κορύφωσή του τήν σταύρωση, ἀφοῦ δίχως αὐτήν δέν θά ἦταν δυνατή ἡ Ἀνάσταση.

Ἤδη στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή του γίνεται ἀντιληπτή ἡ περί Σταυροῦ θεολογία του:

"Ἑγώ γάρ διά νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός· ὅ δέ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καί παραδόντος ἑαυτόν ὑπέρ ἐμοῦ. Οὐκ ἀθετῶ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ· εἰ γάρ διά νόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστός δωρεάν ἀπέθανεν.[1]"

Ἀναφέρει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος μόνον τόν Σταυρό καί τόν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅμως στόν λόγο του ἐνυπάρχει καί ἐννοεῖται καί ἡ Ἀνάσταση, καί ἄν δέν τήν ἐννοήσουμε στρεβλώνουμε ἀνεπανόρθωτα τήν θεολογία του. Διότι ἡ παράδοση ἑαυτοῦ, ἡ σταύρωση καί ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου ἀπομένουν δίχως τήν Ἀνάσταση ἄνευ σκοποῦ καί ἐν γένει ἄνευ δικαιώσεως. Ἄρα, ἡ ἀναφορά στή Σταύρωση ἀναφέρεται καί παραπέμπει αὐτομάτως καί στήν Ἀνάσταση.

Ἕως καί τήν κατακλείδα της διέπει τήν ἐπιστολή τό αὐτό ἀποστολικό πνεῦμα:

"ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μή τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. οὐδέ γάρ οἱ περιτεμνόμενοι αὐτοί νόμον φυλάσσουσιν· ἀλλά θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρα σαρκί καυχήσωνται. ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι΄ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ. ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλά καινή κτίσις. καί ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ΄ αὐτούς καί ἔλεος, καί ἐπί τόν Ἰσραήλ τοῦ Θεοῦ.[2]"

Εἶναι ὁ Οἰκουμενισμὸς αἵρεση; Τί μᾶς λένε οἱ ἅγιοί μας;

Είναι ο Οικουμενισμός αίρεση; Τι μας λένε οι άγιοί μας;

Κατεβάστε σε μορφή pdf την εγκύκλιο

Εν Πάφω τη 27η Δεκεμβρίου 2024

του πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου

Γραφείο κατά των αιρέσεων

“Ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση”

Όλοι οι σύγχρονοι άγιοι, χαρακτήρισαν τον Οικουμενισμό ως αίρεση, και συγκεκριμένα ως παναίρεση καθώς συμπεριλαμβάνει όλες τις αιρέσεις – ‘παν’αίρεση. Όλοι τους μίλησαν ή έπραξαν εναντίον του Οικουμενισμού. Θα παρουσιάσουμε αυτούσια μερικές μόνον αναφορές τους στο θέμα της παναίρεσης του Οικουμενισμού – ορισμένες εκ των οποίων δημοσιεύονται για πρώτη φορά – ούτως ώστε να μην είναι δυνατόν να παρερμηνευθούν κατά την βούληση του καθενός, και να φανεί η κοινή ομολογία των αγίων μας, κατατροπώνοντας όσους υποστηρίζουν ότι “ο οικουμενισμός δεν υπάρχει, και αποτελεί νοσηρή φαντασία ορισμένων ακραίων, ζηλωτών πιστών”.

Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ας ξεκινήσουμε με τον μεγάλο Σέρβο Πατέρα της Εκκλησίας και με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του “Η Ορθόδοξος Εκκλησία και ο Οικουμενισμός”:

«Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επικεφαλής τον Παπισμόν. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινό ευαγγελικό όνομά των είναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εις το διάστημα της ιστορίας αι διάφοροι αιρέσεις ηρνούντο ή παρεμόρφωνον ιδιώματά τινα του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, αι δε ευρωπαϊκαι αύται αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρον τον Θεάνθρωπον και εις την θέσιν του τοποθετούν τον Ευρωπαίον άνθρωπον. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού και άλλων αιρέσεων ων το όνομα λεγεών… Ο γυμνός ηθικιστικός μινιμαλισμός και ο ανθρωπιστικός ειρηνισμός του σύγχρονου Οικουμενισμού πράττουν μόνον έν πράγμα: φέρουν εις φως τας φυματικάς ουμανιστικάς ρίζας των».

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Ο όσιος είχε γνήσιο ομολογιακό πνεύμα και αυτό γίνεται φανερό και σε ηχογραφήσεις που ακούγεται η ίδια η φωνή του, να συνομιλεί με πνευματικά του παιδιά. Μεταφέρουμε απομαγνητοφωνημένα ορισμένα:

Ἀναγνώρισις τῶν ἀξίων ἔργων

Ἀναγνώρισις τῶν ἀξίων ἔργων

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Δύσκολα οἱ ἄνθρωποι ἀναγνωρίζουν τὸ ἔργο κάποιου συνανθρώπου τους. Ἡ μὴ ἀναγνώριση εἶναι ἐνοχλητική, γιατί συνοδεύεται ἀπὸ ἄδικες περιγραφὲς καὶ δημόσια ἀρνητικὴ κριτική. Ἀμφισβητοῦν τὶς προθέσεις, μιλοῦν γιὰ ἰδιοτελεῖς σκοποὺς καὶ συμφέροντα. Γι’ αὐτοὺς εἶναι ἀδιάφορο ἂν τὸ ἔργο εἶναι μεγάλο ἢ μικρό. Ἀγνοοῦν ὅτι πολλὲς φορὲς μικρὰ ἔργα πραγματοποιοῦνται μὲ πολὺ κόπο καὶ ἱδρώτα, ἐνῶ μεγάλα ἔργα πραγματοποιοῦνται χωρὶς κόπο! Ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητες ποὺ ὑπάρχουν καὶ τὰ μέσα ποὺ διατίθενται.

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ μερικοὺς χριστιανούς, ποὺ θέλουν νὰ ἐμφανίζονται ὡς ἐνάρετοι, ἐνῶ ὑστεροῦν σὲ πολλά. Ἀναγνωρίζουν μόνο τὰ ἔργα τῶν δικῶν τους προσώπων. Αὐτὰ ἐπαινοῦν. Γιὰ τὰ ἔργα τῶν ἄλλων, ποὺ ἀκολουθοῦν κάποια ἄλλη γραμμὴ καὶ εἶναι διαφορετικοὶ χαρακτῆρες, σιωποῦν περιφρονώντας τα ἢ τὰ ἀνέχονται μὲ ἀδιαφορία. Μερικοὶ τὰ ἀπορρίπτουν δημοσίως ὡς ἐπικίνδυνα! Δυστυχῶς περισσεύουν οἱ συκοφαντίες καὶ ὁ φθόνος θολώνει καὶ συσκοτίζει τὸ νοῦ τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι βλέπουν ὅτι τὰ ἔργα τῶν ἄξιων δημιουργῶν, εἶναι ἔλεγχος τῆς δικῆς τους ἀπραξίας.

Ἀφοῦ ξέρεις πὼς σὲ ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς καὶ ὁ Πνευματικός σου, δὲν πρέπει νὰ φοβᾶσαι!

Έλεγε ο σοφός μακαριστός Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης: «Αφού ξέρεις πως σε αγαπά ο Θεός και ο Πνευματικός σου, δεν πρέπει να φοβάσαι!»

Να σκέφτεσαι ότι:

“Κι αν δεν μου απομείνει τίποτα στον κόσμο να στηριχθώ, να ακουμπήσω, να σταθώ, όμως υπάρχει ο πανταχού παρών Θεός!! Γι’ αυτό και δεν μπορώ ν’ απελπισθώ. Κοντά μου, ευρίσκεται και ο πνευματικός μου, και μπορώ να στηριχθώ”.

“Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;” (Ρωμ. Η’35’)

Τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού, όταν έχωμε την πίστη και ελπίδα μας σ’ Αυτόν

Ἐὰν στὴν Ἐκκλησία μοίραζαν χρυσό...

Εάν στην Εκ­κλη­σία μοί­ρα­ζαν χρυ­σό, δεν θα μου έλε­γες θα έρθω αύ­ριο στην Εκ­κλη­σία, αλλά θα ερ­χό­σουν σή­με­ρα στην Εκ­κλη­σία τρέ­χον­τας! Επει­δή όμως δεν σου προ­σφέ­ρει ο με­γά­λος Δω­ρη­τής ''ύ­λη'', αλλά κα­θα­ρό­τη­τα ψυ­χής, πλά­θεις ένα σωρό δι­καιο­λο­γί­ες και προ­φά­σεις για να μην πας στην Εκ­κλη­σία, ενώ έπρε­πε να προ­στρέ­ξεις να πά­ρεις το Δώρο αυτό.

Μέγας Βασίλειος

 

https://proskynitis.blogspot.com/2025/01/blog-post_3.html

14 Ἰανουαρίου. Ἀπόδοσις τῶν Θεοφανείων. Τῶν ἐν Σινὰ καὶ ̔Ραϊθὼ ἀναιρεθέντων πατέρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης λ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. θ΄ 8-23).

Εβρ. 9,8            τοῦτο δηλοῦντος τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν Ἁγίων ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν·

Εβρ. 9,8                    Με αυτήν δε την απαγόρευσιν εδήλωνε συμβολικώς το Πνεύμα το Αγιον, ότι δεν είχεν ακόμη φανερωθή και ήτο απρόσιτος στους ανθρώπους ο δρόμος, που ωδηγούσεν εις τα αληθινά Αγια, δηλαδή εις την βασιλείαν των ουρανών, διότι ήτο ακόμη στημένη και είχε κύρος η παλαιά σκηνή.