«Ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας ὀνομάζεται καί ὁδός τοῦ Θεοῦ, διότι πρῶτος Αὐτός τήν ἐβάδισε»

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ

 

-Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ-

-Ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ὁδός τήν ὁποία ἐβάδισε ὁ Ἴδιος ὁ Θεός σάν ἀληθινός ἄνθρωπος γενόμενος παράδειγμα γιά ὅλους (Ἰωάν.­13,15) καί δίνοντάς μας θάρρος. Τήν ὁδό τῆς σωτηρίας βαδίζουν ἀκόμη δύο ταξιδιῶτες, διότι ἀπό τότε…ἕνας Σύντροφος ἀόρατος καί ἀγαθός πορεύεται μαζί μας, μέ τόν καθένα, ὅλες τίς ἡμέρες μας, σέ κάθε τάξι ἀνθρώπων μέχρι τό τέλος τοῦ αἰῶνος καί ἕνας ἄγγελος τοῦ σκότους (Ματ.28,20): Ὁ Ἴδιος ὁ Θεός καί οἱ ἅγιοί Του εἶναι οἱ συνοδοί τῶν ἀνθρώπων ἀοράτως.

-Ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας ἀρχίζει, ὅταν ὁ ἄνθρωπος-τίς περισσότερες φορές βγαίνει ζωντανός στήν διαμάχη του μέ τόν ψυχικό θάνατο-εἰσέρχεται στήν ὁρατή καί ἀληθινή Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι: «Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία…».

-Ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας ὀνομάζεται καί ὁδός τοῦ Θεοῦ, διότι πρῶτος Αὐτός τήν ἐβάδισε.

-Ὅποιος θέλει νά ἰδῆ τόν Κύριο στόν ἀτελεύτητο αἰῶνα, μετά τήν ἀνάστασι, πρέπει νά πορεύεται μαζί Του τήν ὁδό, διότι ἡ πορεία δέν γίνεται μέχρις ἑνός τόπου ἤ μόνο γιά ὡρισμένο χρονικό διάστημα. Νά παραμένη μέχρι τέλους ἐν φόβῳ, νά πορεύεται ἀδιάκοπα τήν ὁδόν τῆς ζωῆς καί προπαντός στίς ἡμέρες μας νά φοβᾶται μήπως ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως του, κινδυνεύση ὁλόκληρη ἡ ζωή του. Ἐμεῖς ὅμως λέγομεν: Ὅπου εἶναι ἡ ἴδια εὐτυχία, νά πίπτουμε κι ἐμεῖς στόν «κίνδυνο» στόν ὁποῖον ἔπεσε ὁ Θεός; Ἐάν δέν κινδυνεύσουμε γιά τόν Θεό, αὐτό εἶναι σημεῖο ὅτι δέν εἴμεθα ἄξιοι.

-Εἶναι ἄξιο παρατηρήσεως ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, λαμβάνοντας ἀληθινά ἀνθρώπινη σάρκα, ἐνίκησε τόν διάβολο στήν ἔρημο σάν ἄνθρωπος, καί ὄχι σάν Θεός· διότι μέ τήν δύναμί του σάν Θεός σάν ἀστραπή τόν ἔριξε ἀπό τόν οὐρανό (Λουκ.10,8). Ὁ Ἰησοῦς ἦλθε νά πολεμήση μέ τόν διάβολο, σάν ἕνας ἄνθρωπος ἀληθινός, ὁπότε μόνο ἔτσι καί ἐμεῖς μποροῦμε νά εἰσχωρήσουμε σέ κάθε τόλμη, ὅσο πρέπει· ἐνῶ κερδίζοντας-σάν ἄνθρωπος-μία τέλεια νίκη ὑπέρ αὐτοῦ, ἔδωσε τήν νίκη σ᾿ ἐμᾶς σάν δωρεά, ἀλλά ἐάν καί ἐμεῖς πολεμήσουμε σάν Αὐτόν. Μέ τήν νίκη Του ὁ Σωτήρ μᾶς ἐδίδαξε καί ἐμᾶς τήν τέχνη τοῦ πολέμου, μᾶς ἔδωσε τήν γνῶσι καί τήν δύναμι. Συνεπῶς Αὐτός εἶναι ὁ ἔμπειρος πολεμιστής, ἡ γνῶσις καί ἡ δύναμίς μας. Αὐτός εἶναι τό πρότυπο τοῦ πολέμου, ὅσο εὑρισκόμεθα ἀκόμη στήν ὁδό. Γι᾿ αὐτό ἦλθε ὁ Σωτήρ γιά νά συντρίψη τά ἔργα τοῦ διαβόλου (Α΄Ἰωάν.3,8) καί νά καταστρέψη τή κυριαρχία του τήν ὁποία εἶχε ἐπάνω στούς ἀνθρώπους.

-Τήν ὁδό τῆς σωτηρίας δέν ἠμπορεῖ κανείς νά τήν βαδίση μόνος του, ἐάν δέν ἀφεθῆ νά τόν κατευθύνη τό ἀόρατο χέρι τοῦ Σωτῆρος, διά τῶν ἱερέων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ὁρατῶν λειτουργῶν Του. Διότι λέγει: «Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς δέχεται τόν ἀποστείλαντά με» (Ματ.10,40). Συνεπῶς στήν ὁδό τοῦ Πνεύματος, δέν ἠμπορεῖς νά πηγαίνης χωρίς πνεῦμα μαθητείας στόν Πνευματικό σου.

-Τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν, οἱ πονηρίες τοῦ ἀοράτου διαβόλου, τά ὁποῖα μᾶς πολεμοῦν μέ ἔργα ἤ μέ τούς ὁρατούς ἀνθρώπους, κάθε φορά θά ἠμποροῦν νά βγάζουν τόν μαθητή τοῦ Κυρίου ἀπό τήν ὁδό τῆς σωτηρίας καί νά τόν παραπλανοῦν, ἐάν ὁ Πνευματικός δέν θά ἔχη τήν ἐμπειρία, τήν γνῶσι καί τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ, γιά νά διασκορπίση καί νά καταστρέψη τελείως τίς μεθοδεῖες τοῦ ὑπεναντίου. Κατανοοῦμε, ἑπομένως, ὅτι ὁ μαθητής ἤ ὁ πιστός Χριστιανός εἶναι δοσμένος στήν ἐξ ἀγάπης ὑπακοή του πρός τόν Πνευματικό του, διότι χωρίς τό δῶρο αὐτό τῆς ἱερατικῆς πατρότητος εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τούς πειρασμούς καί ἡ σωτηρία.

-Θά ἔπρεπε, ἄν ζούσαμε τότε, ν᾿ ἀκολουθούσαμε τόν Χριστό σ᾿ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή Του, μέ τόση λαχτάρα, ὅση, ὅταν αἰσθανόμεθα πεῖνα καί δίψα, παρότι εἶναι γιά ὑλικά καί πρόσκαιρα πράγματα.

από το βιβλίο: «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ» – ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Δ.Μ.Γ)

https://simeiakairwn.wordpress.com/2016/07/05/%ce%b7-%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b4%cf%8c/