Γιά τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, Ἁββᾶ Δωρόθεου- Διάφορα σύντομα ρητά, Ὁμιλία ΜΘ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Γιά τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, Ἁββᾶ Δωρόθεου- Διάφορα σύντομα ρητά, Ὁμιλία ΜΘ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-3-2025 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ὁ,τι τρῶμε καί ὁ,τι φορᾶμε νά τό σταυρώνουμε, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Εὐγένεια: Ἡ πιὸ ἀποδεκτὴ ὑποκρισία.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

(Αμβρόσιος Μπηρς (1842-1913;)

Μια φράση, από έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, άθεο, η οποία βρίσκει το σημερινό διαμορφωθέν ήθος και την τρέχουσα πραγματικότητα στην πατρίδα μας να επιβεβαιώνει το αληθές του σημαινομένου της. Ήθος, το οποίο διαμόρφωσαν οι άθεοι και αντίχριστοι της πατρίδας μας και το έχουν ήδη επιβάλει. Κρύβει μια μεγάλη αλήθεια και γίνεται αυτή η ίδια κατήγορός τους.

Με τη συνεχόμενη μετάγγιση των συνηθειών από την ξεμωραμένη Δύση προς τα καθ` ημάς, φτάσαμε να έχουμε γίνει κακέκτυπο αντίγραφο αυτής, συνονθύλευμα και σύμφυρμα παντοειδών εθών, με αποτέλεσμα τη σύγχυση του «είναι» και του «φαίνεσθαι». Του «σχήματι» και του «πράγματι». Της «ειλικρίνειας» και της «υποκρισίας». Του «λέγειν» και του «πράττειν». Της «απλότητος» και της «πολυπλοκότητος». Του «λογικού» και της «καρδιάς», τα οποία από τα βάθη της ρωμαίικης παραδόσεως αγωνιζόταν ο Ρωμιός με ένα σκοπό: Να τα διαχειρίζεται διακριτικά, για να συμβιώνει στις μικρές κοινωνίες αρμονικά και με αξιοπρέπεια.

Αγωνιζόταν με τις σταθερές πνευματικές διαχρονικές αξίες, που διέθετε και διαθέτει η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός για μια φυσιολογική, απλή και απροσχημάτιστη ζωή. Κατά συνέπεια σήμερα η σύγχυση αυτή έχει απλωθεί και στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας ακόμη και σε χαμηλότερα στρώματα.

Πώς να μιλήσει κανείς και πώς να εκφραστεί για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα; Συμβαίνουν τρομερά πράγματα και λέγονται, αλλά το φοβερότερο είναι πως επιχειρείται να αφαιρεθεί το δικαίωμα της δημόσιας έκφρασης για τον έλεγχο και την κριτική των γεγονότων, των προσώπων και των καταστάσεων. Να τεθεί φραγμός με κάθε μέσο στην έκφραση της σκέψης και να επιβληθεί ουσιαστικά και οριστικά απαγόρευση δημοσιοποίησής της ως προς τα τεκταινόμενα. Είναι γερά πιασμένα τα πόστα. Πλουραλισμός, πολυφωνία, ελευθερία, αλλά μέχρι πού; Μέχρι εκεί που θίγονται τα ημέτερα. Σφάξιμο με το γάντι. Υποκριτική δημοκρατική δικτατορία.

Η δε αιτία αυτής της διαμορφωθείσης «τάξεως», αυτού του «πρωτοκόλλου» είναι η «αναδιάταξη» των αξιών της ζωής. Καταντήσαμε να προβάλλονται τα πάντα πίσω από τις «στημένες φάσεις» του «σαβουάρ-βιβρ» και την κατ` επίφαση, την προσχηματική ευγένεια και να αποκρύπτεται η ουσία των γεγονότων. Μια ευγένεια που προκαλεί καταφανέστατα αηδία, όταν προβάλλεται ως προπέτασμα για την κάλυψη της δειλίας και του θράσους του κόσμου αυτού, τουτέστιν της υποκρισίας. Μια ευγένεια με φράγκικη προέλευση, που της λείπει η λεβεντιά και την καταλαβαίνουν πολύ καλά όσοι έζησαν σ` αυτές τις χώρες.

Τὸ διορατικὸ χάρισμα τοῦ Ὁσίου Γεωργίου Καρσλίδη

Μία νέα γυναίκα από την Νικήσιανη όταν πήγε να δει τον όσιο Γέροντα, αφού είχε κατηγορήσει πικρά κάποιον στη μητέρα της, έκπληκτη άκουσε:

«Προχθές εσύ που πήγες στη μάνα σου τι την είπες; Τι ωραίες συμβουλές την έδωσες; Και ποια είσαι εσύ που μπορείς να κρίνεις άνθρωπο;»

Την ίδια ημέρα πήγαν και αρκετές άλλες συγχωριανές της να δουν τον όσιο. Προς όλες είχε κάτι προσωπικό να πει. Ασφαλώς και δεν το έκανε για να τις ντροπιάσει, αλλά για να μετανοήσουν. Ούτε φυσικά για να φανερώσει το διορατικό του χάρισμα και να τον θαυμάζουν. Μάλιστα προς την κάθε μία αναφερόταν με το όνομά της, χωρίς να του το έχουν πει.

Λέγει σε μία: «Εσύ γιατί ήρθες; Κακώς ήρθες. Γιατί έκανες φασαρία στον άνδρα σου; Αφού δεν σε άφηνε, δεν έπρεπε να ‘ρθείς».

Άλλη τη ρώτησε: «Πόσα παιδιά έχεις;» Εκείνη απάντησε «τέσσερα». Της ανταπάντησε: «Εσύ έχεις κτήματα για δεκατέσσερα παιδιά. Πού είναι τα άλλα παιδιά;»

Ἐὰν νομίζετε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σᾶς βλέπει, δὲν σᾶς ἀκούει, καὶ γι΄ αὐτὸ δὲν σᾶς τιμωρεῖ τὴν ὥρα ποὺ Τὸν βλαστημᾶτε, πλανᾶσθε ταλαίπωροι.

Κωφίδης Ευάγγελος

Πρὸς Ἐλπίδα καὶ Στήριξιν τῶν Πιστῶν

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές,

Ὁ Κύριος μᾶς προείπε: «Ἔτι μικρὸν χρόνον τὸ φῶς μεθ᾿ ὑμῶν ἐστι… ἕως τὸ φῶς ἔχετε, πιστεύετε εἰς τὸ φῶς» (Ἰω. 12:35-36). Στὴν ἐποχὴ μας, ποὺ ἡ σκοτία τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς ὑλιστικῆς τρέλας, καὶ τῆς πνευματικῆς τυφλότητος φαίνεται νὰ κυριαρχεῖ, καλούμαστε νὰ σταθοῦμὲ ἀκλόνητοι στὴ φλόγα τῆς πίστεως. Ὁ κόσμος, ὅπως καὶ στὶς ἡμέρες τοῦ Ἡσαΐα, «ἠδυνάτησε νὰ πιστεύσει» (Ἰω. 12:37 : Τοσαῦτα δὲ αὐτοῦ σημεῖα πεποιηκότος ἔμπροσθεν αὐτῶν οὐκ ἐπίστευον εἰς αὐτόν), γιατὶ ἐπιλέγει νὰ προσκυνήσει χρυσοὺς μόσχους — εἴτε εἶναι ἡ δύναμη τῶν στρατῶν, ἡ λατρεία τοῦ πλούτου, ἢ ἡ ὑποκρισία τῶν ψευδοποιμένων.

Ὁ Πειρασμὸς τῆς Ἰσχύος καὶ ἡ Προδοσία τῶν Ἀρχόντων

Ὁ Κύριος μᾶς προεῖπε: «Ἔσται καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιοῦς διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσιν διδασκάλους» (Β΄ Τιμ. 4:3). Σήμερα, ἡμέρα πένθους καὶ προβληματισμοῦ, βλέπουμε αὐτοὺς τοὺς καιροὺς νὰ ἐκπληρώνονται μὲ τραγικὴ ἀκρίβεια. Ὁ νέος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ποὺ ὀρκίσθηκε ἐπὶ τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ποὺ τὸν ἐχειροτόνησε, ἀμφότεροι προσκυνοῦν τὸ χρυσὸ μόσχο τῆς πολιτικῆς ὁρθότητας, καταπατοῦντας τὶς Ἐυαγγελικὲς ἀρχὲς ποὺ δήθεν ὁρκίστηκαν νὰ διαφυλάξουν.

Ὁ Χρυσὸς Μόσχος τῆς Σύγχρονης Ἀποστασίας

Ὅπως ὁ Ἀαρών σφυρηλάτησε τὸν μόσχο στὴν ἔρημο, ἔτσι καὶ σήμερα οἱ ἄρχοντες σφυρηλατοῦν νέους νόμους ποὺ βεβηλώνουν τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια, μετατρέποντας τὸ δῶρο τῆς ζωῆς σὲ «ἔκτρωμα» ἀντιχριστιανικῆς ιδεολογίας. Ὁ Πρόεδρος, ποὺ ὑπερασπίσθηκε τὸν «γάμο» ὁμόφυλων καὶ τὴν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ ὁμοφυλόφιλα ζευγάρια, καὶ ἡ προκάτοχός του, ποὺ ἐπὶσημα γιόρτασε αὐτὸ τὸ βδέλυγμα, εἶναι οἱ νέοι προφῆτες τοῦ Βάαλ. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ τελευταία πράξη τῆς προκατόχου ἦταν νὰ ἀπαγγείλει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως στὸν Καθεδρικὸ Ναό — μιὰ βλάσφημη προσποίηση, καθὼς τὸ ἴδιο στόμα ποὺ δοξολογεῖ τὸν Χριστὸ εὐωδιᾶται ἀπὸ τὸν ἔπαινο τῆς ἀνομίας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος θὰ τοὺς ἔλεγε: «Τί κοινὸν φῶς πρὸς σκότος; Πῶς συμφωνήσει Χριστὸς πρὸς τὸν Βελίαλ;» (Β΄ Κορ. 6:15). Ἡ συμμαχία ἀνάμεσα στὴν κρατικὴ ἐξουσία καὶ στήν κρατική εκκλησία ποὺ σιωποῦν ἢ εὐλογοῦν τὰ ἀνοσιουργήματα, εἶναι ὁ σατανικὸς χορὸς ποὺ χορεύει γύρω ἀπὸ τὸν μόσχο τῆς ἀπιστίας.

Ὁ Προδομένος Ὄρκος καὶ ἡ Σιωπὴ τῆς Ἐκκλησίας

Ὁ ὄρκος ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι σύμφωνο μὲ τὸν Θεό, ὄχι θεατρικὴ πράξη. Ὁ Κύριος προειδοποίησε: «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. 10:34). Ἐνῶ οἱ ἄρχοντες προσποιοῦνται ὅτι «προστατεύουν» τοὺς ἀδύνατους, ἀδημονοῦν τὰ ἀδύνατα πνεύματα τῶν ἀθώων παιδιῶν, κατακρίνοντας αὐτοὺς σὲ μία ζωὴ χωρὶς μητέρα ἢ πατέρα.

Εὐχή Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου:«Περί ἀργολογίας», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα: «ΠΕΡΙ ΑΡΓΟΛΟΓΙΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-4-1983,

Παρασκευή Ακαθίστου Ύμνου]

Είχε δίκιο, αγαπητοί μου, ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, να παρακαλεί τον Θεόν να μην του παραχωρήσει μερικές κακίες, που μαστίζουν τους ανθρώπους, όπως είναι η αργολογία, γι'αυτό και έλεγε στην προσευχή του: «Κύριε, καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας, καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς». Λέγει: «Μη μου δώσεις». Αλλά γιατί λέγει: «Μη μου δώσεις»; Δίδει ο Θεός κακίες; Ο Θεός όταν βλέπει μία ψυχή, η οποία είναι αμελής και επανερχομένη εις τα ίδια και εις τα ίδια, προκειμένου να την τιμωρήσει, παραχωρεί να καταληφθεί η ψυχή αυτή από πάθη. Φοβούμενος, λοιπόν, ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος μήπως δείχνει κάποια αμέλεια και ολιγωρία και αφροντισιά για να εφαρμόσει τον νόμο του Θεού, παρακαλεί τον άγιον Θεόν να μην παραχωρήσει, ώστε να καταληφθεί από τα πάθη και τις κακίες αυτές, μεταξύ των οποίων είναι και η αργολογία.

Τι είναι όμως η αργολογία; Είναι η πολυλογία. Είναι η φλυαρία. Η ματαιολογία, είναι η περιττολογία, είναι οι ανόητοι λόγοι, είναι τα…χασομερόλογα. Είναι αυτός που λέγει πολλά, χωρίς να λέγει τίποτα. Αυτός είναι ο αργολόγος, αυτή είναι η αργολογία. Και ίσως σε πολλούς υπάρχει η αντίληψις ότι… «Ε, δεν είναι και σπουδαίο πράγμα το να είναι κανείς φλύαρος άνθρωπος, αργολόγος, δεν έχει τι άλλο να κάνει, σκοτώνει τον καιρό του, λέει, λέει, λέει, ε, ανοησίες, να περάσει η ώρα, δεν έχει και πολλή σημασία».

Αγαπητοί μου, το γνωρίζετε ότι ο Κύριος καταδικάζει την αργολογία, για την οποία θα ζητήσει λόγο εν ημέρα Κρίσεως; Λέγει συγκεκριμένα, Ματθ.12,36: «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως· ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ». «Σας βεβαιώνω», λέγει ο Κύριος, «ότι για κάθε αργόν λόγον, για κάθε αργολογία, για κάθε περιττόν λόγον, που θα λαλήσουν οι άνθρωποι, θα αποδώσουν λόγο την ημέρα της κρίσεως. Και τούτο διότι από τα λόγια σου θα δικαιωθείς ή από τα λόγια σου θα καταδικαστείς».

Ώστε, λοιπόν, είναι ένα τόσο σοβαρό αμάρτημα η αργολογία; Που μπορώ να υποστώ την αιωνία κόλαση; Αγαπητοί μου, δεν το λέγω εγώ. Το λέγει ο Κύριος. Και πραγματικά και εγώ απορώ και αισθάνομαι άσχημα, γιατί ποιος από μας δεν έχει βρεθεί λίγο ή πολύ σε μία κατάσταση αργολογίας;

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν κατὰ τῶν βλασφήμων καὶ ρατσιστικῶν ἔργων ποὺ ἐκτίθενται στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη (ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ)

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἔγινε δέκτης πολλῶν εὐγενικῶν προτροπῶν γιὰ νομικὲς κινήσεις κατὰ τῶν βλασφήμων καὶ μισαλλοδόξων ἔργων ποὺ ἐκτίθενται στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη καὶ ἀφοροῦν πίνακες ποὺ παρουσιάζουν παραμορφωμένα Ἱερὰ Πρόσωπα τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης. Οἱ προκλήσεις κατὰ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν παντοειδῶν ἐξουσιῶν, εἶναι ὄντως πολλὲς καὶ μὲ τὶς πενιχρὲς δυνάμεις μας προσπαθήσαμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε καταθέτοντας μηνυτήρια ἀναφορὰ στὴν Εἰσαγγελία Ἀθηνῶν κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ «καλλιτέχνη» καὶ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ.

Ὀφείλουμε δὲ νὰ συγχαροῦμε τὸν Βουλευτὴ Νικόλαο Παπαδόπουλο γιὰ τὴν ὁμολογητικὴ στάση του ἀπέναντι στὴν κακοποίηση τῶν Ἱερῶν μας Συμβόλων καὶ νὰ τοῦ ἀφιερώσουμε τοὺς κάτωθι λόγους τοῦ Ἁγίου Παϊσίου:

«Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας, δέκα Χριστιανοὶ ὑπερασπίστηκαν δυναμικὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὴν Χρυσῆ Πύλη καὶ μαρτύρησαν γι᾽ αὐτήν. Τώρα πὸὺ βλασφημεῖται τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε. Ἂν ζούσαμε τότε ἐμεῖς οἱ "διακριτικοὶ" καὶ "γνωστικοὶ" θὰ λέγαμε στοὺς δέκα μάρτυρες: "Ἔτσι δὲν ἐνεργεῖτε πνευματικὰ· περιφρονεῖστε τὸν Σπαθάριο πὸὺ ἀνεβαίνει νὰ γκρεμίσει τὴν εἰκόνα, καὶ ὅταν ἀλλάξη ἡ κατάσταση, θὰ βάλουμε στὴ θέση της ἄλλη εἰκόνα, καὶ μάλιστα πιὸ βυζαντινή. Αὐτὸ εἶναι τὸ φοβερό! Τὴν πτώση μας, τὴν δειλία, τὸ βόλεμά μας τὸ παρουσιάζομε σὰν κάτι ἀνώτερο!»[1]

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας πρὸς τὴν ὑπουργὸ πολιτισμοῦ

20 Μαρτίου. Πέμπτη. Τῶν ἐν τῇ μονῇ τοῦ ἁγ. Σάββα ἀναιρεθέντων πατέρων (†796). Μύρωνος νεομάρτυρος τοῦ ἐξ Ἡρακλείου (†1793). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΙΑ΄ 10-16, ΙΒ΄ 1-2).

Ησ. 11,10          Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ᾿ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι, καὶ ἔσται ἡ ἀνάπαυσις αὐτοῦ τιμή.

Ησ. 11,10                   Κατά την ημέραν εκείνην ο ευλογημένος αυτός απόγονος του Ιεσσαί, ο Μεσσίας, θα εμφανισθή ως άρχων των εθνών, θα είναι μέγας κατά την αρετήν και την δύναμιν, ώστε τα έθνη θα στηρίξουν εις αυτόν τας ελπίδας των. Ο θρόνος του και η διαμονή του θα είναι ένδοξος και τιμημένη.

Ησ. 11,11          καὶ ἔσται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη προσθήσει Κύριος τοῦ δεῖξαι τὴν χεῖρα αὐτοῦ τοῦ ζηλῶσαι τὸ καταλειφθὲν ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ, ὃ ἂν καταλειφθῇ ἀπὸ τῶν Ἀσσυρίων καὶ ἀπὸ Αἰγύπτου καὶ Βαβυλωνίας καὶ Αἰθιοπίας καὶ ἀπὸ Ἐλαμιτῶν καὶ ἀπὸ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ ἐξ Ἀραβίας.

Ησ. 11,11                    Κατά την ημέραν εκείνην ο Κυριος θα δείξη και θα άπλωση το χέρι του, δια να φανερώσ·η την αγάπην του εις όσους απέμειναν ως υπόλοιπον του ισραηλιτικού λαού· εις αυτούς, που απέμειναν εις την Ασσυρίαν, εις την Αίγυπτον, εις την Βαβυλώνα, εις την Αιθιοπίαν, εις την χώραν των Ελαμιτών, εις τας ανατολικός χώρας και εις την Αραβιαν.

Ησ. 11,12          καὶ ἀρεῖ σημεῖον εἰς τὰ ἔθνη καὶ συνάξει τοὺς ἀπολομένους Ἰσραὴλ καὶ τοὺς διεσπαρμένους τοῦ Ἰούδα συνάξει ἐκ τῶν τεσσάρων πτερύγων τῆς γῆς.

Ησ. 11,12                   Ο Κυριος θα υψώση σημαίαν εις τα έθνη και θα συγκεντρώση τους χαμένους ανά τα έθνη άνδρας του Ισραήλ, και τους διασκορπισμένους Ιουδαίους θα συγκεντρώση από τα τέσσαρα σημεία του ορίζοντος.

Ησ. 11,13          καὶ ἀφαιρεθήσεται ὁ ζῆλος Ἐφραὶμ καὶ οἱ ἐχθροὶ Ἰούδα ἀπολοῦνται· Ἐφραὶμ οὐ ζηλώσει Ἰούδαν, καὶ Ἰούδας οὐ θλίψει Ἐφραίμ.

Ησ. 11,13                   Η παλαιά ζηλοφθονία και διχόνοια του Ισραήλ και του Ιούδα θα εξαλειφθή και οι εχθροί της φυλής Ιούδα θα καταστραφούν. Οι Ισραηλίται δεν θα ζηλοφθονούν πλέον τους Ιουδαίους και οι Ιουδαίοι δεν θα καταθλίβουν με πολέμους τους Ισραηλίτας.

Ησ. 11,14          καὶ πετασθήσονται ἐν πλοίοις ἀλλοφύλων θάλασσαν, ἅμα προνομεύσουσι καὶ τοὺς ἀφ᾿ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ Ἰδουμαίαν· καὶ ἐπὶ Μωὰβ πρῶτον τὰς χεῖρας ἐπιβαλοῦσιν, οἱ δὲ υἱοὶ Ἀμμὼν πρῶτοι ὑπακούσονται.

Ησ. 11,14                   Θα πετάξουν προς κατακτήσεις με τα πλοία των Φιλισταίων εις την Μεσόγειον θάλασσαν, συγχρόνως θα καταλάβουν και θα λαφυραγωγήσουν τας ανατολικάς χώρας και την Ιδουμαίαν. Θα απλώσουν τα χέρια των πρώτον και θα κατακτήσουν την χώραν των Μωαβιτών, και οι Αμμωνίται πρώτοι θα υποταχθούν εις αυτούς.

Ησ. 11,15          καὶ ἐρημώσει Κύριος τὴν θάλασσαν Αἰγύπτου καὶ ἐπιβαλεῖ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν πνεύματι βιαίῳ καὶ πατάξει ἑπτὰ φάραγγας, ὥστε διαπορεύεσθαι αὐτὸν ἐν ὑποδήμασι·

Ησ. 11,15                   Θα καταστήση ο Κυριος ξηράν και έρημον την Ερυθράν Θαλασσαν της Αιγύπτου, Θα θέση το χέρι του επάνω στον Ευφράτην ποταμόν, αποστέλλων συγχρόνως ορμητικόν άνεμον. Θα κτυπήση τον ποταμόν και θα ανοίξη επτά στεγνάς διόδους, ώστε οι Ιουδαίοι, που ευρίσκονται εις την Βαβυλώνα να περάσουν αυτόν φορούντες τα υποδήματα των!

Ησ. 11,16          καὶ ἔσται δίοδος τῷ καταλειφθέντι μου λαῷ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ ἔσται τῷ Ἰσραὴλ ὡς ἡ ἡμέρα ὅτε ἐξῆλθεν ἐκ γῆς Αἰγύπτου.

Ησ. 11,16                   Εις τον λαόν μου, ο οποίος ευρίσκεται εν Αιγύπτω, θα ανοιχθή δίοδος, όπως ακριβώς ηνοίχθη δια τους Ισραηλίτας κατά την ημέραν, που αυτοί εξήλθον από την Αίγυπτον καταδιωκόμενοι από τον Φαραώ.

Ησ. 12,1            Καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ· εὐλογήσω σε, Κύριε, διότι ὠργίσθης μοι καὶ ἀπέστρεψας τὸν θυμόν σου καὶ ἠλέησάς με.

Ησ. 12,1                     Και τότε κάθε λυτρωμένος γεμάτος χαράν, θα διαλαλήση κατά την ευλογημένην εκείνην ημέραν· Θα σε δοξολογήσω, Κυριε, διότι ωργίσθης μεν κατά λόγον δικαιοσύνης εναντίον μου, αλλά χάρις στο έλεός σου κατεπράϋνες τον θυμόν σου και με ηλεήσες.

Ησ. 12,2            ἰδοὺ ὁ Θεός μου σωτήρ μου Κύριος, πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ᾿ αὐτῷ καὶ σωθήσομαι ἐν αὐτῷ καὶ οὐ φοβηθήσομαι, διότι ἡ δόξα μου καὶ ἡ αἴνεσίς μου Κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν.

Ησ. 12,2                    Ιδού, δ Θεός, ο Κυριος είναι ο σωτήρ μου, εις αυτόν μόνον θα έχω και θα στηρίζω την πεποίθησίν μου, και αυτός θα με σώση. Ποτέ δεν θα φοβηθώ πλέον, διότι η δόξα μου και η δοξολογία μου είναι ο Κυριος, ο οποίος μου εχαρισε την σωτηρίαν.

 

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Ἐσπερινοῦ (Γένεσις Ζ΄ 11-24, Η΄ 1-3).

Γεν. 7,11           ἐν τῷ ἑξακοσιοστῷ ἔτει ἐν τῇ ζωῇ τοῦ Νῶε, τοῦ δευτέρου μηνός, ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι τοῦ μηνός, τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἐῤῥάγησαν πᾶσαι αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου, καὶ οἱ καταῤῥάκται τοῦ οὐρανοῦ ἠνεῴχθησαν.

Γεν. 7,11                    Κατά το εξακοσιοστόν έτος της ηλικίας του Νώε, εις τας είκοσι δύο του δευτέρου μηνός διερράγησαν όλαι αι πηγαί των υπογείων υδάτων και των θαλασσών και ήνοιξαν οι καταρράκται του ουρανού εις καταρρακτώδεις βροχάς.

Γεν. 7,12           καὶ ἐγένετο ὑετὸς ἐπὶ τῆς γῆς τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας.

Γεν. 7,12                   Εβρεχε δε συνεχώς επί τεσσαράκοντα ημερονύκτια εις την γην.

Γεν. 7,13           ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ εἰσῆλθε Νῶε, Σήμ, Χάμ, Ἰάφεθ, οἱ υἱοὶ Νῶε, καὶ ἡ γυνὴ Νῶε καὶ αἱ τρεῖς γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὴν κιβωτόν.

Γεν. 7,13                    Κατά την ημέραν αυτήν, όπως είχε διατάξει ο Θεός, εισήλθεν εις την κιβωτόν ο Νώε και τα παιδιά του, ο Σημ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ, η γυναίκα του Νώε και αι τρεις γυναίκες των παιδιών του.

Γεν. 7,14           καὶ πάντα τὰ θηρία κατὰ γένος καὶ πάντα τὰ κτήνη κατὰ γένος καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς κατὰ γένος καὶ πᾶν ὄρνεον πετεινὸν κατὰ γένος αὐτοῦ

Γεν. 7,14                   Μαζή του επίσης είχον εισέλθει όλα τα θηρία κατά τα είδη αυτών και όλα τα κτήνη κατά τα είδη αυτών και όλα τα είδη των ερπετών που σύρονται εις την γην, και όλα τα πτηνά του ουρανού κατά τα είδη αυτών.

Γεν. 7,15           εἰσῆλθον πρὸς Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, δύο δύο ἄρσεν καὶ θῆλυ ἀπὸ πάσης σαρκός, ἐν ᾧ ἐστι πνεῦμα ζωῆς.

Γεν. 7,15                    Κατά ζεύγη, άρρενα και θήλεα, εισήλθον μαζή με τον Νώε εις την κιβωτόν, κάθε ζωντανόν της ξηράς.

Γεν. 7,16           καὶ τὰ εἰσπορευόμενα ἄρσεν καὶ θῆλυ ἀπὸ πάσης σαρκὸς εἰσῆλθε, καθὰ ἐνετείλατο ὁ Θεὸς τῷ Νῶε. καὶ ἔκλεισε Κύριος ὁ Θεὸς τὴν κιβωτὸν ἔξωθεν αὐτοῦ.

Γεν. 7,16                   Τα εισελθόντα εις την κιβωτόν ζώα ήσαν από όλα τα είδη αρσενικά και θηλυκά, όπως είχε διατάξει ο Θεός τον Νώε. Και αφού τα πάντα ησφαλίσθησαν εις την κιβωτόν, έκλεισεν ο ίδιος ο Θεός απ' έξω την κιβωτόν.

Γεν. 7,17           Καὶ ἐγένετο ὁ κατακλυσμὸς τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἐπεπληθύνθη τὸ ὕδωρ καὶ ἐπῆρε τὴν κιβωτόν, καὶ ὑψώθη ἀπὸ τῆς γῆς.

Γεν. 7,17                    Ο κατακλυσμός εγίνετο επί τεσσαράκοντα κατά συνέχειαν ημερονύκτια εις την γην και επληθύνθη πάρα πολύ το νερό επάνω εις την γην, ανεσήκωσε την κιβωτόν εις την επιφάνειάν του και την ύψωσεν επάνω από την γην.

Γεν. 7,18           καὶ ἐπεκράτει τὸ ὕδωρ καὶ ἐπληθύνετο σφόδρα ἐπὶ τῆς γῆς, καί ἐπεφέρετο ἡ κιβωτὸς ἐπάνω τοῦ ὕδατος.

Γεν. 7,18                   Και εκυριάρχει συνεχώς το ύδωρ και επληθύνετο ολονέν και περισσότερον επάνω εις την γην, η δε κιβωτός εφέρετο επάνω εις τα ύδατα.

Γεν. 7,19           τὸ δὲ ὕδωρ ἐπεκράτει σφόδρα σφόδρα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐκάλυψε πάντα τὰ ὄρη τὰ ὑψηλά, ἃ ἦν ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ·

Γεν. 7,19                   Και εξωγκώθη ακόμη περισσότερον το ύδωρ και υπερεπληθύνθη και εσκέπασεν όλα τα όρη τα υψηλά, όσα υπήρχον κάτω από τον ουρανόν.

Γεν. 7,20           πεντεκαίδεκα πήχεις ὑπεράνω ὑψώθη τὸ ὕδωρ καὶ ἐπεκάλυψε πάντα τὰ ὄρη τὰ ὑψηλά.

Γεν. 7,20                   Δέκα πέντε πήχεις επάνω από τα υψηλότερα όρη υψώθη το ύδωρ και εσκέπασεν εξ ολοκλήρου αυτά.

Γεν. 7,21           καὶ ἀπέθανε πᾶσα σὰρξ κινουμένη ἐπὶ τῆς γῆς τῶν πετεινῶν καὶ τῶν κτηνῶν καὶ τῶν θηρίων καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πᾶς ἄνθρωπος.

Γεν. 7,21                   Επνίγη δε και απέθανε μέσα εις τα ύδατα του κατακλυσμού κάθε ζωϊκή υπαρξις της γης, τα πτηνά του ουρανού και τα κτήνη και τα θηρία και τα ερπετά που σύρονται εις την γην και κάθε άνθρωπος·

Γεν. 7,22           καὶ πάντα, ὅσα ἔχει πνοὴν ζωῆς, καὶ πᾶν, ὃ ἦν ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, ἀπέθανε.

Γεν. 7,22                   και όλα όσα έχουν ζωήν και αναπνέουν, κάθε τι το οποίον έζη εις την ξηράν επνίγη.

Γεν. 7,23           καὶ ἐξήλειψε πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἦν ἐπί προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἑρπετῶν καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐξηλείφθησαν ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ κατελείφθη μόνος Νῶε καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ἐν τῇ κιβωτῷ.

Γεν. 7,23                   Τοιουτοτρόπως ο Θεός εξηφάνισε κάθε ζωντανήν ύπαρξιν επί της γης από ανθρώπου μέχρι των κτηνών και ερπετών και πτηνών του ουρανού· τα πάντα εξηφανίσθησαν από το πρόσωπον της γης. Εμεινε δε εν τη ζωή μόνον ο Νώε και όσοι ήσαν μαζή με αυτόν εις την κιβωτόν.

Γεν. 7,24           καὶ ὑψώθη τὸ ὕδωρ ἐπὶ τῆς γῆς ἡμέρας ἑκατὸν πεντήκοντα.

Γεν. 7,24                   Και το ύδωρ κατεπλημμύρισε την επιφάνειαν της γης επί εκατόν πεντήκοντα ημέρας.

Γεν. 8,1             Καὶ ἀνεμνήσθη ὁ Θεὸς τοῦ Νῶε καὶ πάντων τῶν θηρίων καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάντων τῶν πετεινῶν καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων, ὅσα ἦν μετ᾿ αὐτοῦ ἐν τῇ κιβωτῷ, καὶ ἐπήγαγεν ὁ Θεὸς πνεῦμα ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἐκόπασε τὸ ὕδωρ,

Γεν. 8,1                      Ενεθυμήθη δε ο Θεός τον Νώε και όλα τα θηρία και όλα τα κτήνη και όλα τα πτηνά και όλα τα ερπετά, που σύρονται εις την γην, όλα όσα ευρίσκοντο μαζή με τον Νώε εις την κιβωτόν· και έστειλε τότε ο Θεός άνεμον εις την γην, συνεπεία του οποίου ήρχισε να υποχωρή και να ελαττώνεται το ύδωρ, που εσκέπαζε την γην.

Γεν. 8,2             καὶ ἐπεκαλύφθησαν αἱ πηγαὶ τῆς ἀβύσσου καὶ οἱ καταῤῥάκται τοῦ οὐρανοῦ, καὶ συνεσχέθη ὁ ὑετὸς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ.

Γεν. 8,2                     Επωματίσθησαν κατά διαταγήν του Θεού αι πηγαί της ξηράς και της θαλάσσης, έκλεισαν οι καταρράκται του ουρανού και εσταμάτησε τελείως η κατακλυσμιαία βροχή.

Γεν. 8,3             καὶ ἐνεδίδου τὸ ὕδωρ πορευόμενον ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἠλαττονοῦτο τὸ ὕδωρ μετὰ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέρας.

Γεν. 8,3                     Το ύδωρ υποχωρούσε ολονέν και περισσότερον και απεσύρετο από την γην. Μετά εκατόν πεντήκοντα ημέρας από την έναρξιν του κατακλυσμού ήρχισε να υποχωρή το ύδωρ.

 

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Ἐσπερινοῦ (Παροιμίες Ι΄ 1-22).

Παρ. 10,1          Υἱὸς σοφὸς εὐφραίνει πατέρα, υἱὸς δὲ ἄφρων λύπη τῇ μητρί.

Παρ. 10,1                  Ο συνετός και ενάρετος υιός ευφραίνει τον πατέρα του. Εξ αντιθέτου το άμυαλο και άστοργο παιδί είναι λύπη και πικρία δια την μητέρα του.

Παρ. 10,2          οὐκ ὠφελήσουσι θησαυροὶ ἀνόμους, δικαιοσύνη δὲ ῥύσεται ἐκ θανάτου.

Παρ. 10,2                 Οι θησαυροί, που απεκτήθησαν με παρανομίας, δεν έχουν να ωφελήσουν τίποτε τους παρανόμους ανθρώπους. Εξ αντιθέτου η ελεημοσύνη και γενικώτερον η αρετή θα σώση τον άνθρωπον από την καταστροφήν και τον πνευματικόν θάνατον.

Παρ. 10,3          οὐ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὴν δικαίαν, ζωὴν δὲ ἀσεβῶν ἀνατρέψει.

Παρ. 10,3                  Ο Κυριος δεν θα επιτρέψη να πεθάνη από την πείναν ο δίκαιος. Την καλοζωΐαν όμως και ευημερίαν των ασεβών θα την αναποδογυρίση και θα την εξαφανίση

Παρ. 10,4          πενία ἄνδρα ταπεινοῖ, χεῖρες δὲ ἀνδρείων πλουτίζουσιν. 4α υἱὸς πεπαιδευμένος σοφὸς ἔσται, τῷ δὲ ἄφρονι διακόνῳ χρήσεται.

Παρ. 10,4                 Η πτωχεία εξευτελίζει τον οκνηρόν και ράθυμον. Εξ αντιθέτου τα χέρια των εργατικών ανθρώπων φέρουν πλούτη.

Παρ. 10,5          διεσώθη ἀπὸ καύματος υἱὸς νοήμων, ἀνεμόφθορος δὲ γίνεται ἐν ἀμητῷ υἱὸς παράνομος.

Παρ. 10,5                  Ο φρόνιμος και εξυπνος υιός γνωρίζει να προφυλάσσεται από τας παγίδας της αμαρτίας, όπως από την ηλίασιν εν καιρώ θέρους. Ο ασύνετος όμως και παράνομος υιός γίνεται δυστυχής και άθλιος, σαν το μαραμμένον φυτόν κατά τον καιρόν του θερισμού, το οποίον κατέστρεψεν ο καυστικος λίβας.

Παρ. 10,6          εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβῶν καλύψει πένθος ἄωρον.

Παρ. 10,6                 Η ευλογία του Θεού πλουσία κατέρχεται εις την κεφαλήν του εναρέτου. Το δε στόμα των ασεβών θα το σκεπάση πρόωρα η σιγή του θανάτου.

Παρ. 10,7          μνήμη δικαίων μετ᾿ ἐγκωμίων, ὄνομα δὲ ἀσεβοῦς σβέννυται.

Παρ. 10,7                  Η ανάμνησις των δικαίων συνοδεύεται πάντοτε από επαίνους και εγκώμια, ενώ το όνομα του ασεβούς θα σβήση δια παντός.

Παρ. 10,8          σοφὸς καρδίᾳ δέξεται ἐντολάς, ὁ δὲ ἄστεγος χείλεσι σκολιάζων ὑποσκελισθήσεται.

Παρ. 10,8                 Ο κατά Θεόν παιδαγωγημένος και μορφωμένος, ο σοφός, δέχεται συμβουλάς εκ μέρους των άλλων. Εκείνος όμως που έχει απύλωτον και αχαλίνωτον το στόμα του και λέγει πονηρά και διεστραμμένα, θα καταφρονηθή από τους άλλους.

Παρ. 10,9          ὃς πορεύεται ἁπλῶς, πορεύεται πεποιθώς, ὁ δὲ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, γνωσθήσεται.

Παρ. 10,9                 Οποιος πορεύεται με αθωότητα και ευθύτητα, προχωρεί με πεποίθησιν και θάρρος, διότι δεν θα καταισχυνθή. Εξ αντιθέτου εκείνος, του οποίου οι δρόμοι της ζωής είναι δόλιοι και διεστραμμένοι, θα γίνη μίαν ημέραν γνωστός και θα καταφρονηθή.

Παρ. 10,10         ὁ ἐννεύων ὀφθαλμοῖς μετὰ δόλου, συνάγει ἀνδράσι λύπας, ὁ δὲ ἐλέγχων μετὰ παῤῥησίας, εἰρηνοποιεῖ.

Παρ. 10,10                Εκείνος που κάνει με τα μάτια του νοήματα συγκατανεύσεως, ανειλικρινή όμως και δόλια, συσσωρεύει πικρίας και λύπας στους ανθρώπους. Εξ αντιθέτου εκείνος ο οποίος ελέγχει φανερά και μετά θάρρους, αποκαθιστά ειρήνην στον ίδιον τον άνθρωπον και στους ανθρώπους μεταξύ των.

Παρ. 10,11         πηγὴ ζωῆς ἐν χειρὶ δικαίου, στόμα δὲ ἀσεβοῦς καλύψει ἀπώλεια.

Παρ. 10,11                Εις το χέρι του δικαίου υπάρχει η πηγή της ζωής, της καλωσύνης και της αγάπης. Εξ αντιθέτου το πονηρόν στόμα του ασεβούς θα το σκεπάση η απώλεια και ο όλεθρος.

Παρ. 10,12         μῖσος ἐγείρει νεῖκος, πάντας δὲ τοὺς μὴ φιλονεικοῦντας καλύπτει φιλία.

Παρ. 10,12                Το μίσος προκαλεί και δημιουργεί φιλονεικίας και έριδας, όλους δε εκείνους που δεν φιλονεικούν, τους στεγάζει και τους συνδέει φιλία και αγάπη.

Παρ. 10,13         ὃς ἐκ χειλέων προφέρει σοφίαν, ῥάβδῳ τύπτει ἄνδρα ἀκάρδιον.

Παρ. 10,13                Οποιος βγάζει από τα χείλη του σοφούς κατά Θεόν λόγους, είναι σαν να κτυπά με ράβδον τον ψυχικώς ακαλλιέργητον άνθρωπον.

Παρ. 10,14         σοφοὶ κρύψουσιν αἴσθησιν, στόμα δὲ προπετοῦς ἐγγίζει συντριβῇ.

Παρ. 10,14                Οι πραγματικά σοφοί αποταμιεύουν και κρύπτουν εντός των την γνώσιν, δια να την χρησιμοποιήσουν εκεί που πρέπει, ενώ το στόμα του απερίσκεπτου, που επιπολαίως πετάει τα λόγια του, οδηγεί εις πλήρη συντριβήν.

Παρ. 10,15         κτῆσις πλουσίων πόλις ὀχυρά, συντριβὴ δὲ ἀσεβῶν πενία.

Παρ. 10,15                Η περιουσία των ευσεβών πλουσίων μένει σταθερά ωσάν την ωχυρωμένην πόλιν, τους ασεβείς όμως, και αν πλουτήσουν, θα τους συντρίψη εν τέλει η φτώχεια.

Παρ. 10,16         ἔργα δικαίων ζωὴν ποιεῖ, καρποὶ δὲ ἀσεβῶν ἁμαρτίας.

Παρ. 10,16                Τα έργα των δικαίων καθιστούν την ζωήν αυτών των ιδίων και των άλλων ευτυχισμένην, ενώ οι καρποί των ασεβών είναι αι ψυχοκτόνοι αμαρτίαι.

Παρ. 10,17         ὁδοὺς δικαίας ζωῆς φυλάσσει παιδεία, παιδεία δὲ ἀνεξέλεγκτος πλανᾶται.

Παρ. 10,17                Η κατά Θεόν διαπαιδαγώγησις και μόρφωσις διατηρεί ορθάς τας πορείας της ζωής μας. Εξ αντιθέτου η κακή ανατροφή, η χωρίς υποδείξεις και ελέγχους παιδαγωγία οδηγεί εις ολεθρίας πλάνας.

Παρ. 10,18         καλύπτουσιν ἔχθραν χείλη δίκαια, οἱ δὲ ἐκφέροντες λοιδορίας ἀφρονέστατοί εἰσιν.

Παρ. 10,18                Και αν υπάρχη κάποια εχθρότης εις την καρδίαν των δικαίων ανθρώπων, το στόμα των δεν την εκφράζει, αλλά την σκεπάζει. Εξ αντιθέτου αυτοί, οι οποίοι εκστομίζουν λόγους υβριστικούς, είναι αφρονέστατοι και ανοητότατοι.

Παρ. 10,19         ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν, φειδόμενος δὲ χειλέων νοήμων ἔσῃ.

Παρ. 10,19                Από την πολυλογίαν δεν θα ξεφύγης την αμαρτίαν, ενώ εάν προσέχης τα χείλη σου και είσαι λιγοστός εις τα λόγια σου, θα φανής συνετός και φρόνιμος.

Παρ. 10,20         ἄργυρος πεπυρωμένος γλῶσσα δικαίου, καρδία δὲ ἀσεβοῦς ἐκλείψει.

Παρ. 10,20               Η γλώσσα του δικαίου είναι καθαρά ωσάν τον άργυρον, που έχει καθαρισθή δια του πυρός, ενώ η καρδία του ασεβούς είναι διεφθαρμένη και θα εξαφανισθή.

Παρ. 10,21         χείλη δικαίων ἐπίσταται ὑψηλά, οἱ δὲ ἄφρονες ἐν ἐνδείᾳ τελευτῶσιν.

Παρ. 10,21                Τα χείλη των δικαίων γνωρίζουν να ομιλούν δι' υψηλά και σοφά νοήματα. Ενῷ οι αμαρτωλοί και ασύνετοι πεθαίνουν μέσα εις την πνευματικήν των γυμνότητα και πτωχείαν.

Παρ. 10,22         εὐλογία Κυρίου ἐπὶ κεφαλὴν δικαίου· αὕτη πλουτίζει, καὶ οὐ μὴ προστεθῇ αὐτῇ λύπη ἐν καρδία.

Παρ. 10,22               Η ευλογία του Κυρίου πλουσία κατέρχεται εις την κεφαλήν του δικαίου. Αυτή τον κάμνει πλούσιον και χάρις εις αυτήν δεν θα κατακυριεύση λύπη την καρδίαν του.

 

http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/PD/26.%20Paroimies.htm

Διαμαρτυρία ἀπὸ τὰ Χριστιανικὰ Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης γιὰ τὴν προσβολὴ τῶν Ἱερῶν Προσώπων τῆς Πίστεώς μας μὲ τὴ φιλοξενία στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη κατ’ εὐφημισμὸν "ἔργων τέχνης".

Τα Χριστιανικά Σωματεία της Θεσσαλονίκης εκδηλώνουν την αγανάκτησή τους για την προσβολή των Ιερών Προσώπων της Πίστεώς μας με τη φιλοξενία στην Εθνική Πινακοθήκη κατ’ ευφημισμόν “έργων τέχνης”, με τα οποία κατά γενική ομολογία βεβηλώνονται τα ιερά και όσια της φυλής μας.

Τα συγκεκριμένα έργα που ασχημονούν πάνω στα Ιερά Πρόσωπα, θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς προβολή σε οποιονδήποτε χώρο, ιδιαιτέρως όμως σε ένα δημόσια κτήριο, που το επισκέπτονται μεταξύ άλλων και μαθητές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, για να εντρυφήσουν υποτίθεται, στην τέχνη, η οποία πρέπει να λειτουργεί ως αγωγή ψυχής και προτροπή προς το κάλλος, με την έννοια που έδιναν οι αρχαίοι προγονοί μας.

Μὴν νομίσεις, ὅτι ἐπειδὴ 3 μέρες ἐγκρατεύτηκες καὶ νήστεψες τρομάζεις μ’ αὐτὸ τὸν σατανᾶ.

«Μην νομίσεις, ότι επειδή 3 μέρες εγκρατεύτηκες και νήστεψες τρομάζεις μ’ αυτό τον σατανά.

Να σε κατηγορήσουν και να μην μιλήσεις,

να σε βρίσει ο άλλος και να μην μιλήσεις,