Ν' αγιάσει το χέρι του(Αριστείδης Δασκαλάκης)«καὶ ἐγγὺς ἦν τὸ πάσχα τῶν Ἰουδαίων , καὶ ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ Ἰησοῦς.καὶ εὗρεν ἐν τῷ ἱερῷ τοὺς πωλοῦντας βόας καὶ πρόβατα καὶ περιστεράς , καὶ τοὺς κερματιστὰς καθημένους.καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ , τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας , καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε» (Ιωαν. 2,13-15)«Χαμό έκανε ο βουλευτής Νίκος Παπαδόπουλος Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ, στην Εθνική Πινακοθήκη σπάζοντας τζάμια και προθήκες.»Είδηση που ήχησε σαν ουράνια μελωδία στ’ αυτιά μου. Που γλύκανε την ψυχή μου.«Τα «έργα» που παρουσιάζονται στην περιοδική σας έκθεση, ιδίως το «εικόνισμα η Παναγία με τον Χριστό αγκαλιά» και η χυδαία παραποίηση του Αγίου Γεωργίου, δεν αποτελούν τέχνη. Αποτελούν ευθεία επίθεση στην Πίστη μας, στην πολιτιστική μας ταυτότητα, στις ρίζες του Έθνους μας.» είχε πει μεταξύ άλλων ο βουλευτής.Θυμάμαι, είχα κληθεί σε μια ιδιωτική κλειστή σύναξη, στην οικία κάποιων αδελφών , ταπεινών αγωνιστών, ανθρώπων ακομμάτιστων, που αναλώνουν τη ζωή τους για Χριστό και Πατρίδα. Θα μας μιλούσε μια ομάδα κάποιων ανθρώπων , που μέχρι τότε δεν γνώριζα , ανθρώπων της διπλανής πόρτας, που μετείχαν σε κάποιο κίνημα, που σκοπό είχε να ταράξει να νερά της πολιτικής. Αυτό το κίνημα, μέσα πιθανόν από λάθη και ολιγωρίες , έβαλε ξανά το Χριστό στη Βουλή. Το Ευαγγέλιο και την Πατρίδα. Σε εκείνο το σπίτι γνώρισα και τον Νίκο Παπαδόπουλο, τον «άνεργο» (διατελούντα σε αργία) και ανεμβολίαστο τότε γιατρό. Η καλή απείθεια στο Σύστημα και απολυταρχικό καθεστώς, οδήγησε σε απώλεια βιοτικών πόρων και εργασίας, ένα οικογενειάρχη και πατέρα παιδιών.Καμία ιδιαίτερη αναφορά απ’ τον γιατρό για τα προσωπικά του. Ταπεινός , οξυδερκής με τη φλόγα μέσα του για Χριστό και Πατρίδα. Πολύ με είλκυσε τότε, ο τρόπος και η στάση του ιατρού.
Μια ανέκδοτη ιστορία από το Άγιον ΌροςΚάποια χρονιά βρέθηκε στο Άγιον Όρος μια παρέα Μηχανικών του Πολυτεχνείου. Δεν είχαν όλοι την ίδια πνευματική κατάσταση καθότι τεχνοκράτες. Όμως όλοι τους είχαν συμφωνήσει ότι έπρεπε να επισκεφθούν έναν διορατικό Γέροντα για να τον ρωτήσουν σχετικά με κάποια θέματα που τους απασχολούσαν, και να τους πει κάτι τέλος πάντων που θα τους έκανε πραγματικά να ταρακουνηθούν. Μάλιστα ο ένας απ αυτούς είχε μπει μέσα σε ένα ζαχαροπλαστείο της Ουρανούπολης και του είχε αγοράσει γλυκά για να τον καλοπιάσει.Η παρέα αφού τακτοποιήθηκε το μεσημέρι σε Μοναστήρι των Καρεών κατηφόρισε προς την Ανατολική πλευρά του Όρους για να προλάβει να δει τον χαρισματικό Γέροντα καθώς θα έμεναν μόνο δύο ημέρες και υπήρχε ο κίνδυνος να μην προλάβουν να τον δουν διότι οι προσκυνητές περίμεναν ουρά έξω από το κελλί του.
Πειραιάς, 12 Μαρτίου 2025Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε ΝΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ:«Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΕΜΕΛΙΟΥ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ».Η ανάρτησις στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, που είναι ΝΠΔΔ του Ελληνικού Κράτους και ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού της Ελληνικής Πολιτείας,στην έκθεση «Η σαγήνη του αλλόκοτου» των τεσσάρων πινάκων του Καθηγητού της Σχολής Καλών Τεχνών, κ. Χριστοφόρου Κατσαδιώτη και η σχετική έγκρισις του αρμοδίου Υπουργείου παρεβίασαν προδήλως το Σύνταγμα της Χώρας, διότι προσέβαλαν βάναυσα την από το Άρθρο 3 του Συντάγματος αναγνωριζομένη ως Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα, παρουσιάζουσα Ιερά πρόσωπα της Επικρατούσης θρησκείας με τερατώδεις και αποκρουστικές μορφές, σε έναν Δημόσιο Ίδρυμα της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία οφείλει να προστατεύει την Επικρατούσα θρησκεία, διότι αποτελεί ένα εκ των τεσσάρων συνεκτικών στοιχείων του Έθνους, κατά τόν πολύν Ηρόδοτον (ομόθρησκον, ομόγλωσσον, όμαιμον, ομότροπον).Η ανάρτησης δεν έλαβε χώραν εις έναν ιδιωτικόν χώρον, αλλά εις την Εθνικήν Πινακοθήκην της Ελλάδος και εδώ ακριβώς εγείρεται η απόλυτος ευθύνη, δι’ όσα επισυνέβησαν, του Υπουργείου Πολιτισμού και της Εθνικής Πινακοθήκης.Η άκριτος διαγραφή από τον Ποινικό μας πολιτισμό των διατάξεων των άρθρων 198-199 «Περί κακοβούλου βλασφημίας των θείων και των θρησκευτικών συμβόλων», που δεν αφορούσε ασφαλώς στην άρνηση ή την κριτική του θρησκευτικού γεγονότος αλλά στην κακόβουλη βλασφημία με πρόθεσι τον ευτελισμό της θρησκευτικής πίστεως, όπως έχουμε επισημειώσει αρκετές φορές, οδηγεί δυστυχώς στην θρησκευτική αυτοδικία.Ασφαλώς, ο Θεός δεν έχει ανάγκη νομικής προστασίας, αλλά έχει ο πιστός, δια τον οποίον το θρησκευτικό γεγονός αποτελεί οντολογικό θεμέλιο και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο στο Ποινικό μας Δίκαιο, τα καταργημένα δύο άρθρα ετίθεντο υπό τον τίτλο «Προστασία της θρησκευτικής ειρήνης». Η προσβολή της θρησκευτικής συνειδήσεως και του οντολογικού θεμελίου του κάθε πιστεύοντος στον Νομικό μας πλέον πολιτισμό δεν αντιμετωπίζεται ποινικώς, διότι η μόνη δυνατότης που υφίσταται είναι να προσφύγει κανείς για την προσβολή της προσωπικότητός του, με αμφισβητουμένη ευδοκίμηση.
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ[:Μάρκ.8,34-9,1]Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίουμε θέμα:«ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΤΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ»[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 3-4-1994][ Β 295 ] Έκδοσις Β΄Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας, στο μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προβάλλει τον Τίμιον Σταυρόν προς θέαν, προς κατανόησιν της θεολογίας Του και προς προσκύνησιν υπό των πιστών. Ο Τίμιος Σταυρός είναι το σύμβολον της θυσίας και ταυτόχρονα το σύμβολον της ενισχύσεως. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία μας προβάλλει σε κάθε αγιαστική της πράξη τον Τίμιον Σταυρόν, για να φανερώνει κάθε στιγμή ότι το Ευαγγέλιον είναι σταυρικόν. Θα το επαναλάβω. Ότι το Ευαγγέλιον είναι σταυρικόν. Ότι απαιτείται θυσία. Θυσία από τους πιστούς. Ότι αποτελεί όρον εισόδου στην Βασιλεία του Θεού. Είναι ακόμη και ενίσχυσις των πιστών, διότι με τον Τίμιον Σταυρόν ενικήθησαν οι αντίδικοί μας δαίμονες. Επατήθη και το φαινόμενον του θανάτου.Γίνεται ακόμη ο Τίμιος Σταυρός η κλίμακα ανόδου μας εις τον ουρανόν. Γιατί η προέκτασις του Τιμίου Σταυρού είναι η Ανάστασις του Χριστού. Ποτέ δεν προβάλλεται ο Σταυρός χωρίς την Ανάσταση. Όταν έχομε του Σταυρού κάποια τελετή, Μεγάλη Παρασκευή, η απόλυσις θα λέγει: «Ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν». Ποτέ ο Τίμιος Σταυρός δεν προβάλλεται χωρίς, να επαναλάβω, την προέκτασή Του, που είναι η Ανάστασις του Χριστού. Η κλίμακα του Ιακώβ έδειχνε την δυνατότητα καθόδου του Θεού, αλλά και την δυνατότητα ανόδου του ανθρώπου. Και αυτή η Κλίμακα είναι τόσον η Θεοτόκος, όσον και ο Τίμιος Σταυρός.Τίθεται, όμως, ένα θεμελιακό ερώτημα, που σίγουρα απασχολεί πολλούς από τους αδελφούς Χριστιανούς. Γιατί πρέπει να ζήσουμε την σταυρική ζωή; Όπως διάχυτα φαίνεται εις την σημερινή ευαγγελική περικοπή; Ή, γιατί, όπως λέγει ο Απόστολος μετά τον λιθοβολισμό του στα Λύστρα, «διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ (:πρέπει) ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν»; Γιατί «διὰ πολλῶν θλίψεων»; Ή γιατί πρέπει να εισέλθομε, όπως είπε ο Κύριος, δια της στενής πύλης και να περπατήσομε την ζωήν μας, να βαδίσομε στον στενό δρόμο, στην στενήν οδόν; Ή, όπως λέγουν οι Πατέρες, ότι ποτέ κανείς δια της ανέσεως δεν ανέβηκε στον ουρανό. Γιατί; Γιατί, δηλαδή, πρέπει να σηκώσω τον σταυρό μου; Για να σωθώ; Γιατί;Η απορία είναι βασικής σημασίας. Ασφαλώς σε όλους έχει δημιουργηθεί, γιατί ασφαλώς αφορά στην ίδια μας την σωτηρία. Μάλιστα θα λέγαμε ότι η διάδοσις του Χριστιανισμού, εφόσον έχει το στοιχείον του σταυρού, και αφαιρεί την άνεσιν, τότε δεν θα μπορούσε εύκολα να διαδοθεί ο Χριστιανισμός. Μήπως είναι ένα ανασταλτικόν στοιχείον στις ιεραποστολές;Αλλά ας παρακολουθήσομε το θέμα, να το δούμε, είναι πάρα πολύ σπουδαίο, θα επαναλάβω, είναι θέμα σωτηρίας μας. Αναμφισβήτητα, αγαπητοί μου, ο Θεός ποτέ δεν θα ήθελε τα πλάσματά Του να θλίβονται και να υποφέρουν. Ποτέ. Δεν μας εδημιούργησε, δεν μας έκανε για να θλιβόμαστε. Κανένα πλάσμα του Θεού, μα κανένα, από το ζωικό βασίλειο, δεν είναι δυστυχισμένο. Βέβαια, δευτερευόντως, αν βλέπετε τα σπουργίτια να τρώνε τους σπόρους κάτω στη γη κι έχουν μία ανησυχία, είναι σε μία φοβερή ετοιμότητα να πετάξουν και να φύγουν, γιατί έχουν την αίσθηση ότι καιροφυλακτεί κίνδυνος, αυτό, αγαπητοί μου, είναι γιατί η φύσις αλλοιώθηκε, ένεκα της αμαρτίας των πρωτοπλάστων. Αλλά όμως ο Θεός δεν κάνει κανένα ζώο δυστυχές. Πώς, λοιπόν, θα ήταν ο άνθρωπος δυστυχισμένος; Για ποιον λόγο; Αντίθετα, ο Θεός δημιουργεί έναν Παράδεισον. Εκεί που ετοποθέτησε τους πρωτοπλάστους. Και μας λέγει σαφώς η Αγία Γραφή, ότι ο Παράδεισος αυτός ελέγετο «Παράδεισος τῆς τρυφῆς». Και, όπως ξέρετε, «τρυφή» θα πει απόλαυσις.
Βλασφημία στην Εθνική Πινακοθήκη: Περί τέχνης, ορίων και άλλων «δαιμονίων»Απαντήσεις για τις πιο χιλιοειπωμένες ανοησίες που ακούστηκαν προς υπεράσπιση των βλάσφημων έργων στην Εθνική ΠινακοθήκηΣυντάκτης: Ελευθέριος ΑνδρώνηςΜε αφορμή τις απίστευτες ηλιθιότητες που έχουν ακουστεί τις τελευταίες μέρες για τη βλάσφημη έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη, είναι ευκαιρία να δώσουμε μερικές απαντήσεις και μερικά επιχειρήματα για όλον τον woke «σανό» που αναμασούν τα μηρυκαστικά της τηλεόρασης και του διαδικτυακού τύπου.Ας δούμε λοιπόν τα πιο κοινότοπα «τσιτάτα» που ακούστηκαν από τους σκοταδόψυχους που θέλουν σώνει και καλά να παρουσιάσουν τα καλλιτεχνικά κοπρίσματα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη ως… απαύγασμα του ελληνικού πολιτισμού.«Οι επίμαχες εικόνες στην πινακοθήκη είναι μορφή τέχνης»Τέχνη σημαίνει δημιουργία. Αν δεν είναι αποτέλεσμα έμπνευσης και δημιουργίας, τότε δεν είναι τέχνη. Αλλιώς μπορούμε να μπούμε σε σουρεάλ ατραπούς παράνοιας, λέγοντας ότι και μια γκρεμισμένη μάντρα είναι… τέχνη. Στα εκτρώματα του Κατσαδιώτη δεν υπάρχει καμία δημιουργία και φυσικά καμία έμπνευση. Υπάρχει μόνο καταστροφή μιας αρχαίας, αναγνωρισμένης, ιστορικής και θεολογικής τέχνης, της Βυζαντινής αγιογραφίας.Πέρα από τη βλάσφημη πλευρά της υπόθεσης, αυτό που πράττει ουσιαστικά ο Κατσαδιώτης είναι να τραμπουκίζει ως «καλλιτέχνης» άλλους καλλιτέχνες. Τους Βυζαντινούς αγιογράφους που διαμέσου της παράδοσης αιώνων μετέφεραν στο ξύλο τη σεπτή μορφή της Παναγίας. Είναι δηλαδή σαν να αντιγράψουμε έναν εμβληματικό πίνακα του Γκόγια, να τον μετατρέψουμε σε μια χυδαία καρικατούρα που χλευάζει το αυθεντικό έργο και να τον παρουσιάσουμε ως δική μας… τέχνη.
https://aktines.blogspot.com/2025/03/blog-post_39.html#more
Πόσο δηλητηριασμένοι είναι οι άνθρωποι από την κακία! Ενώ ο Θεός ψάχνει να βρει έστω και μια καλή πράξη στον πιο αμαρτωλό άνθρωπο, για να τον σώσει, οι άνθρωποι ψάχνουν στον πιο Δίκαιο έστω και μία αμαρτία, για να τον σκοτώσουν!Άγιος Νικόλαος ΒελιμίροβιτςΑπό το βιβλίο: Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και τα Σημεία. Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"https://proskynitis.blogspot.com/2025/03/blog-post_70.html
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς γ´ νηστειῶν (Ἑβρ. δ΄ 14 - ε΄ 6).
Εβρ. 4,14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας.
Εβρ. 4,14 Αφού, λοιπόν, έχομεν Αρχιερέα μέγαν, που έχει διαβή τους ουρανούς και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού, τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν σφικτά την ομολογίαν της πίστεώς μας.
Εβρ. 4,15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας.
Εβρ. 4,15 Διότι δεν έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος-λόγω αγνοίας εκείνων που συμβαίνουν εις ημάς-δεν ημπορεί να αισθανθή συμπάθειαν προς τας πνευματικάς και ηθικάς ημών ασθενείας και αδυναμίας. Τουναντίον έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος έχει πειρασθή και δοκιμασθή εις όλα, όσα είναι δυνατόν να πειρασθή η ανθρωπίνη φύσις, ομοίως με ημάς, χωρίς όμως να παρασυρθή εις καμμίαν απολύτως αμαρτίαν.
