Στή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ Δ΄ * μέρος α΄

Κεφάλαιο Ε΄

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Ἰδού Κύριος κάθηται ἐπί νεφέλης κούφης καί ἥξει εἰς Αἴγυπτον, καί σεισθήσονται τά θεμέλια Αἰγύπτου ἀπό προσώπου αὐτοῦ»¹. Μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο περιγράφει ὁ μεγάλος προφήτης Ἡσαΐας τό γεγονός τῆς φυγῆς τοῦ Ἰησοῦ στήν Αἴγυπτο. Εἶναι ἡ φυγή τοῦ Κυρίου ἀπό τό ξίφος τοῦ Ἡρώδη, ἡ φυγή τοῦ Κυρίου ἀπό τό δοῦλο Του, τοῦ ἀθώου ἀπό τή διαφθορά, τοῦ ἰσχυροῦ ἀπό τόν ἀδύνατο.

Ποιός θά ᾿πρεπε νά ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι ἡ «κούφη νεφέλη» (νεφέλη ἐλαφρά) πού μετέφερε τόν Κύριο στήν Αἴγυπτο; Καί βέβαια ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἐλαφρά ἐπειδή δέν ἔφερε τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, ἐπειδή ἦταν ἐλεύθερη ἀπό τήν κατάρα, ἐπειδή εἶχε τό κάλλος τῆς ἀθωότητας καί τῆς πλούσιας εὔλογίας τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἔνσαρκη, ἀλλά λειτουργοῦσε σχεδόν σάν ἄσαρκη. Ἦταν σάν νεφέλη, ἀλλά νεφέλη ἐλαφρά.

Σέ παλιότερα χρόνια ὁ Θεός πήγαινε μπροστά ἀπό τούς Ἰσραηλίτες «ὡς στῦλος νεφέλης»² γιά νά τούς ὁδηγήσει μακριά ἀπό τή δουλεία τῆς Αἰγύπτου. Τώρα ὁ Θεός πηγαίνει ἐπί νεφέλης κούφης στήν Αἴγυπτο, γιά ν᾿ ἀποφύγει τό ξίφος τοῦ ἴδιου αὐτοῦ λαοῦ.

Γιατί ὁ Ζωοδότης Κύριος καί Θεός φεύγει μακριά ἀπό θνητούς ἀνθρώπους;

Δέ θά μποροῦσε νά τακτοποιηθεῖ τό θέμα μέ συντομότερο καί ἀπλούστερο τρόπο;

Δέ θά μποροῦσε ὁ Θεός, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, νά δώσει ἐντολή σ᾿ ἕναν ἄγγελο καί νά πάρει τήν ψυχή τοῦ Ἡρώδη, ἀντί νά δώσει στόν Ἰωσήφ ἐντολή νά φύγει στήν Αἴγυπτο, γιά νά γλιτώσει ἀπό τόν Ἡρώδη;

Ἴσως ἡ λύση αὐτή νά ἦταν πιό ἱκανοποιητική γιά τή δική μας, τήν ἀνθρώπινη ἀντίληψη, μά θά ἀνέτρεπε τό πάνσοφο σχέδιο τῆς σωτηρίας μας. Πῶς θά φανερωνόταν στό εὐαγγέλιο ἡ φοβερή διαστροφή τῆς ἀνθρώπινης φύσης ἀπό τήν ἁμαρτία, καθώς κι ἡ ἀνάγκη τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό, ἄν ὁ Θεός τή νύχτα ἐκείνη σταματοῦσε τίς πονηρές προθέσεις τοῦ Ἡρώδη μέ τό θάνατο; Πῶς θά ᾿βλεπε ὁ πνευματικά τυφλός ἄνθρωπος τό λάκκο τῆς ἁμαρτίας ὅπου εἶχε πέσει ὁ κόσμος πού εἶχε ἀπορρίψει τόν ἀληθινό Θεό ἀπό ὁδηγό του, ἄν ὁ ἴδιος ὁ Θεός δέν ἔφευγε μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους γιά νά γλιτώσει;

Μόλις ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τή Βηθλεέμ οἱ πρῶτοι προσκυνητές πού ἦρθαν ἀπό τήν Ἀνατολή, «ἰδού ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῶ Ἰωσήφ λέγων· ἐγερθείς παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καί ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἄν εἴπω σοι· μέλλει γάρ Ἡρώδης ζητεῖν τό παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό»³.

Ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ παραμένει διαρκῶς ἄγρυπνος καί προφυλάσσει τό θεῖο βρέφος ὥστε νά μήν τοῦ συμβεῖ κανένα κακό. Ἐκεῖνοι πού Τόν ὑπηρετοῦσαν ἀπό τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου στό ἀθάνατο βασίλειο, τώρα Τόν ὑπηρετοῦν στό πρόσκαιρο βασίλειο. Θαυμάζουν πάντα, ἐξίστανται.

Πῶς καταδέχτηκε ὁ ἀθάνατος Κύριος τῆς ζωῆς νά φορέσει τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί νά ἐκτεθεῖ σέ χιλιάδες κινδύνους;

Πῶς ὁ Κύριος πῆρε τή μορφή δούλου⁴; Βέβαια ἦρθαν κι ἄγγελοι καί συνομίλησαν μέ ἀνθρώπους. Μά ἐκεῖνοι ἦταν ἀόρατοι καί γιά τή δική μας αἴσθηση ἀσώματοι. Ὅταν ἐμφανίζονται στούς ἀνθρώπους μέ ἀνθρώπινη μορφή, τό σώμα τους δέν εἶναι σάν τό δικό μας, δέν μπορεῖ κανείς οὔτε νά τό πληγώσει οὔτε νά τό θανατώσει.

Ὁ Χριστός ὅμως γεννήθηκε μέ πραγματικό, ἀνθρώπινο σῶμα, πού μπορεῖ καί νά πληγωθεῖ καί νά θανατωθεῖ.

Ἀποφεύγει τό ξίφος, γιά νά διαπιστώσουμε κι ἐμεῖς πώς ἦταν πραγματικός ἄνθρωπος κι ὄχι ὅραμα ἤ ὀπτασία, ὅπως πίστευαν κάποιοι αἱρετικοί.

Γι᾿ αὐτό κι ἦταν ἀπαραίτητα ἡ διαρκής παρουσία τῶν ἀγγέλων, γιά νά τόν προστατεύσουν καί νά τόν προσέχουν σάν ἀδύνατο παιδί.

Μέλλει γάρ Ἡρώδης ζητεῖν τό παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Γιά τό μέλλον μιλάει ὁ ἄγγελος. Αὐτό σημαίνει πώς ὥς τότε ὁ Ἡρώδης δέν εἶχε προβεῖ σέ καμιά ἐνέργεια ἐναντίον τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ. Ὁ Ἡρώδης ὅμως ἔχει μέσα του ἕνα διαρκή κι ἄσβεστο φόβο γιά τό θεῖο βρέφος καί θέλει νά τό σκοτώσει. Κανένας ἄνθρωπος στή γῆ δέ γνωρίζει ἀκόμα τίς προθέσεις του. Οἱ σκέψεις τῶν ἀνθρώπων ὅμως εἶναι φανερές στό Θεό, τίς διαβάζει σάν σέ ἀνοιχτό βιβλίο. Ἐκεῖνος μόνο γνωρίζει τί κρύβει στό μυαλό του ὁ Ἡρώδης ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ. Μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ ν᾿ ἀποκαλύψει τό μυστικό πού εἶναι κρυμμένο στό πονηρό μυαλό τοῦ Ἡρώδη. Καί τό ἀποκάλυψε στόν Ἰωσήφ μέ ἄγγελο. Κι ὁ Ἰωσήφ πῆρε ὑπάκουα τό παιδί καί τή μητέρα Του κι ἔφυγε γιά τήν Αἴγυπτο, «ἵνα πληρωθῇ τό ρηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἴγύπτου ἐκάλεσα τόν υἱόν μου»⁵.

Αὐτό βέβαια δέν ἔγινε ἐπειδή ἔτσι τό εἶπε ὁ προφήτης Ὠσηέ. Ὁ προφήτης τό εἶπε ἐπειδή τό προεῖδε μέ ἔμπνευση ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Γι᾿ αὐτό κι ὅταν ὁ εὐαγγελιστής λέει «ἵνα πληρωθῇ», θέλει νά δείξει πώς ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε.

Τίποτα στό ἅγιο εὐαγγέλιο δέν εἶναι τυχαῖο. Δέν ἔχει καμιά σημασία ἄν ὁ εὐαγγελιστής χρησιμοποιεῖ τή μιά ἤ τήν ἄλλη λέξη.

Εἶναι στό θέλημα τῆς Θείας πρόνοιας νά ἐπισημάνει τή σπουδαιότητα τῶν ἀγαπημένων καί ζηλωτῶν προφητῶν Του τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Εἶναι στό θέλημα τῆς Θείας πρόνοιας νά μᾶς διδάξει πώς ὁ Θεός ἐκπληρώνει τά λόγια ἐκείνων πού τόν εὐαρεστοῦν, ὅπως κι ἐκεῖνοι ἐκπλήρωσαν τούς λόγους καί τό θέλημά Του.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ὑπακούουν τό Θεό, τότε κι Ἐκεῖνος τούς ἀκούει.

Κανένας θνητός δέν μπορεῖ νά ξεπεράσει τό Θεό στήν ὑπακοή καί τήν ὑπηρεσία τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἐκεῖνοι τόν ὑπηρετοῦν ὑπάκουα.

Ἐκεῖνα πού οἱ προφῆτες προφήτεψαν ἀπό παλιά γιά τό Χριστό, τά εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Πῆραν ἐκεῖνο πού τούς εἶπε ὁ Θεός καί τό ἔδωσαν στόν κόσμο. Δέν τό ἀνέφεραν σάν δικό τους, οὔτε καί τό λογάριαζαν δικό τους, γιατί τό εἶχαν λάβει ἀπό τό Θεό.

Ὁ Θεός τό ἔδωσε αὐτό στούς πιστούς δούλους Του κι ὁ ἴδιος τώρα τούς δοξάζει ἐμπνέοντας τόν εὐαγγελιστή νά γράψει πώς αὐτά πού εἶπε ὁ προφήτης θά ἐκπληρωθοῦν. Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού γράφουν οἱ ἀπόστολοι κι οἱ εὐαγγελιστές σ᾿ ὁλόκληρη τήν Καινή Διαθήκη.

Ὁ Θεός εὐφραίνεται νά δίνει χαρά στούς πιστούς δούλους Του.

Ὁ Θεός δοξάζει ἐκείνους πού τόν δοξάζουν, τούς ταπεινούς καί ζηλωτές δούλους Του.

Παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αὐτοῦ καί φεῦγε εἰς Αἴγυπτον. Αὐτή ἦταν ἡ ἐντολή τοῦ ἀγγέλου στόν Ἰωσήφ. Καί γιατί κατευθείαν στήν Αἴγυπτο; Γιατί εἰδικά στήν Αἴγυπτο; Γιατί ὄχι σέ κάποια πιό κοντινή χώρα, στή Συρία ἄς ποῦμε;Ἡ Δαμασκός δέν ἀνῆκε στήν ἐπικράτεια τοῦ Ἡρώδη. Γιατί ὄχι στή Μωάβ; Ἤ σέ κάποια ἄλλη κοντινή ἐπαρχία, ὅπου ὁ Ἡρώδης δέ θά μποροῦσε νά τόν συλλάβει;

Ἡ Αἴγυπτος εἶναι πολύ μακριά. Σήμερα γιά νά φτάσει κανείς μέ τό τρένο στά σύνορα τῆς Αἰγύπτου πρέπει νά ταξιδέψει ὁλόκληρη καλοκαιρινή μέρα. Καί γιά νά φτάσει ἀπό κεῖ στό Κάιρο θέλει μισή μέρα παραπάνω. Καί σύμφωνα μέ τήν παράδοση ἡ ἁγία οἰκογένεια ἐγκαταστάθηκε στό Κάιρο. Τώρα πόσες μέρες χρειαζόταν κανείς γιά νά διασχίσει τήν ἀμμοσκέπεστη ἔρημο ἀπό τή Γάζα ἴσαμε τόν ἰσθμό, ὅπου τώρα εἶναι τό κανάλι; Πιό εὔκολα μποροῦσε κανείς νά ταξιδέψει στή Συρία καί νά γυρίσει πίσω ἀρκετές φορές παρά νά ταξιδέψει μιά φορά στό Κάιρο.

........

Γιατί νά ἐπιτρέψει στό βρέφος Ἰησοῦ καί τή μητέρα Του πού μόλις εἶχε γεννήσει, νά κάνει ἕνα τόσο μεγάλο ταξίδι;

Πόσο βιαζόμαστε νά κάνουμε τίς λογικές παρατηρήσεις καί τά ἐπιπόλαια ἐρωτήματά μας! Ὅταν κάνουμε τέτοιες ἐρωτήσεις, εἶναι σά νά ξεχνᾶμε πώς τό σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου τό ἔκανε ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Τριάδα. Στό σχέδιο αὐτό ἑπομένως ἀποκλείεται νά ὑπάρχουν λάθη. Ἐκπληρώνοντας τά λόγια τοῦ προφήτη ὁ Θεός δέν ὑπακούει στά προφητικά λόγια, μά στά δικά Του. Γιά νά στείλει τόν Ἰησοῦ στήν Αἴγυπτο ὁ Θεός εἶχε διάφορους στόχους, ὅπως γίνεται καί μέ ὅλα τά ἔργα Του. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὅταν κάνουμε κάτι σπάνια ἔχουμε παραπάνω ἀπό ἕνα στόχο. Ὁ Θεός ὅμως ὅταν προβαίνει σέ κάποια ἐνέργεια σπάνια ἔχει μόνο ἕνα στόχο. Μποροῦμε ἄνετα νά ἰσχυριστοῦμε πώς ὁ Θεός, μέ τήν ἄπειρη σοφία Του, ἔχει ἄπειρους στόχους σέ κάθε μιά ἀπό τίς ἐνέργειες Του. Στέλνοντας τόν Ἰησοῦ στήν Αἴγυπτο, στόχος τοῦ Θεοῦ πρίν ἀπ᾿ ὅλα ἦταν νά σώσει τή ζωή τοῦ Υἱοῦ Του ἀπό τή σφαγή πού θά ἀκολουθοῦσε στή Βηθλεέμ.

Ἐκτός ἀπ᾿ αὐτόν ὅμως ὁ Θεός εἶχε καί πολλούς ἄλλους στόχους. Ὅταν τά παιδιά τοῦ Ἰακώβ θέλησαν ἀπό φθόνο νά σκοτώσουν τόν ἀδελφό τους τόν Ἰωσήφ, ὁ τελευταῖος δέ βρῆκε καταφύγιο στήν Αἴγυπτο; Τώρα πού ὁ Ἡρώδης θέλει ἀπό φθόνο νά σκοτώσει τόν Ἰησοῦ, βρίσκει κι Αὐτός καταφύγιο στήν Αἴγυπτο. Μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο ὁ Θεός θέλησε νά ἐπαναλάβει τό ἴδιο μάθημα στόν σκληροτράχηλο ἰσραηλιτικό λαό.

Οἱ Ἰσραηλίτες ἦταν φουσκωμένοι ἀπό ὑπερηφάνεια ἐπειδή λογαριάζονταν καθαροί καί πίστευαν στόν ἕνα Θεό. Ἔτσι ἔσπευσαν ἀπό φθόνο νά σκοτώσουν τόν καθαρότερο ἀπό τούς καθαρούς. Κι Ἐκεῖνος φεύγει ἀπό κοντά τους ὅπως παλιότερα εἶχε κάνει ὁ Ἰωσήφ καί βρίσκει καταφύγιο στήν Αἴγυπτο, ἕναν τόπο πού οἱ Ἰουδαῖοι περιφρονοῦσαν καί μισοῦσαν πολύ. Τί περίεργο! Ἡ περιφρονημένη καί μισητή Αἴγυπτος ὑποδέχεται τό Μεσσία πού ἡ ὑπερήφανη καί «σοφή» Ἱερουσαλήμ θέλει νά σκοτώσει μέ ξίφος. Ὁ Θεός εἶχε δώσει τό μάθημα αὐτό στούς Ἰουδαίους περισσότερα ἀπό χίλια χρόνια πρίν μέ τό νεαρό καί ἀθῶο Ἰωσήφ. Τώρα τό ἐπαναλαμβάνει, γιά νά δείξει στούς Ἰουδαίους ὅτι παραμένουν ἀδιόρθωτοι. Στή διεφθαρμένη Αἴγυπτο, ἐκεῖ πού οἱ ἄνθρωποι θεοποιοῦσαν τούς κροκοδείλους, βρῆκαν καταφύγιο ἡ ἀθωότητα κι ἡ ἁγνότητα πού καταδιώκονταν στήν Ἱερουσαλήμ ἀπό ἀνθρώπους πού καυχῶνταν γιά τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό. Γίνεται τώρα, στήν ἐποχή τοῦ Ἡρώδη, τό ἴδιο πού ἔγινε στόν καιρό τοῦ προπάτορά μας Ἰακώβ. Κι ὁ Θεός θέλει νά τό ὑπενθυμίσει αὐτό στούς Ἰσραηλίτες μέ τό νά στείλει τόν Υἱό Του νά βρεῖ καταφύγιο στήν Αἴγυπτο. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού Τόν ἔστειλε στήν Αἴγυπτο κι ὄχι στή Δαμασκό ἤ κάπου ἀλλοῦ⁶.

Ἀνάμεσα στόν Ἰωσήφ καί τόν Ἰησοῦ ὅμως μπορεῖ νά γίνει κι ἄλλη μιά διδακτική σύγκρουση. Ὅπως ὁ Ἰωσήφ πού διώχτηκε πρῶτος γίνεται μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ φύλακας καί προστάτης τῆς Αἰγύπτου καί τῶν ἀδελφῶν του τελικά, λόγω τῆς καθαρότητάς του, ἔτσι κι ὁ διωκόμενος Ἰησοῦς θά γίνει ὁ προστάτης καί δότης τοῦ Ἄρτου τῆς Ζωῆς τόσο τῆς Αἰγύπτου ὅσο καί τοῦ Ἰσραήλ ἀλλά καί τοῦ κόσμου ὁλόκληρου. Τώρα ἡ Ἱερουσαλήμ τόν πετροβολεῖ. Ἐκεῖνος ὅμως ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα θά τῆς τό ἀνταποδώσει, ἀλλ᾿ ἀντί γιά πέτρες θά τῆς δώσει ψωμί.

Ἀπό τήν περικοπή αὐτή ὅμως παίρνουμε κι ἄλλο μάθημα. Ὁ Φαραώ παλιά εἶχε δώσει ἐντολή νά σκοτώθοῦν ὅλα τ᾿ ἀρσενικά παιδιά τῶν Ἑβραίων. Ἐκεῖνον ὅμως πού ὁ Θεός τόν εἶχε προορίσει νά γίνει ἡγέτης τῶν Ἰσραηλιτῶν κι ἐλευθερωτής τους, τό Μωυσή δηλαδή, ὁ Φαραώ ὄχι μόνο δέν μπόρεσε νά τόν σκοτώσει, μά τόν πῆρε καί στήν αὐλή του, τόν ἀνέθρεψε καί τόν μόρφωσε. Τώρα ὁ Ἡρώδης διατάζει νά σκοτωθοῦν ὅλα τά παιδιά τῆς Βηθλεέμ, ὥστε νά σκοτωθεῖ μαζί τους κι ὁ μικρός Ἰησοῦς. Ὁ Θεός ὅμως ἔκανε τόν Ἰησοῦ ὁδηγό τοῦ λαοῦ Του, βασιλιά του. Κι ἡ βασιλεία Του δέν ἔχει τέλος.

Ὁ Ἡρώδης δέν στάθηκε ἱκανός οὔτε νά πειράξει τόν Ἰησοῦ. Κι ὄχι μόνο αὐτό. Ὅταν ὁ ἀναστημένος Κύριος Ἰησοῦς δοξαζόταν σέ οὐρανό καί γῆ ὡς Βασιλιάς τῶν βασιλιάδων, ὁ Ἡρώδης κι ὅλοι οἱ ἄθεοι τῆς Ἱερουσαλήμ εἶχαν γίνει σκόνη. Αὐτός ἄς γίνει μάθημα σέ μᾶς. Ἕνα μάθημα πώς ὅταν ἐμεῖς ἐμπιστευόμαστε τόν ἑαυτό μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ, δέν μπορεῖ νά μᾶς ἀγγίξει ἀνθρώπου χέρι.

Ἀλλά ὑπάρχει κι ἄλλο μάθημα. Ὁ Θεός κάποτε ἔστειλε τόν Ἰσραήλ στήν Αἴγυπτο σέ ἀναζήτηση τροφῆς. Οἱ Ἰσραηλίτες ὅμως ἔγιναν ἀγνώμονες κι ἀνυπάκουοι. Ἄρχισαν μέ τόν καιρό νά ἐγκαταλείπουν τήν ὀρθή πίστη τους καί ν᾿ ἀποδέχονται τά εἴδωλα τῶν Αἰγυπτίων. Σιγά σιγά υἱοθέτησαν τή διαφθορά τους. Ὁ Θεός τούς ἔδωσε γιά ὁδηγό τό Μωυσή καί ὁδήγησε τό λαό Του μακριά ἀπό τήν Αἴγυπτο. Στή μακρά αὐτή διαδρομή ἔκανε μπροστά στά μάτια τους ἀμέτρητα θαύματα. Τούς ἔδωσε τροφή καί νερό στήν ἔρημο. Παρ᾿ ὅλ᾿ αὐτά ἐκεῖνοι γιά σαράντα χρόνια γόγγυζαν ἐναντίον Του μέ ἀγνωμοσύνη καί παρακοή. Ὁ Θεός ἐξολόθρευσε ὅλους τούς ἐχθρούς τοῦ λαοῦ Του καί τόν ὁδήγησε στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, πού τήν εἶχε προετοιμάσει κι ἐμπλουτίσει. Οἱ Ἰσραηλίτες ὅμως ἐξακολουθοῦσαν νά γογγύζουν μέ ἀχαριστία.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἀντίθετα, πορεύτηκε στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου ἀγόγγυστα, ἀδιαμαρτύρητα. Ἔζησε στήν ξένη αὐτή χώρα μέ φτώχεια. Γύρισε πάλι ἀπό τήν ἴδια ἔρημο στό Ἰσραήλ χωρίς νά κάνει τό παραμικρό παράπονο, χωρίς νά κάνει οὔτε σκέψη διαμαρτυρίας πρός τόν οὐράνιο Πατέρα Του. Τόσο Ἐκεῖνος ὅσο κι ἡ Παναγία Μητέρα Του κι ὁ δίκαιος Ἰωσήφ συμπυκνώνουν σέ βραχύ χρονικό διάστημα ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς ταλαιπωρίας τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀλλά μέ καρδιά γεμάτη εὐγνωμοσύνη, ἀφοσίωση κι ὑπακοή πρός τόν Ὕψιστο. Κι αὐτό λειτουργοῦσε σάν ψόγος πρός τούς ἀνυπάκουους καί θεληματάρηδες Ἰσραηλίτες καί σάν παράδειγμα σέ ὅλους μας.

Τελικά ὑπάρχει κι ἕνας γενικά σπουδαῖος λόγος πού ὁ Κύριος πῆγε στήν Αἴγυπτο κι ὄχι σέ κάποια ἄλλη χώρα. Τήν ἐπίγεια ἀποστολή Του δέν τήν ξεκίνησε στά τριάντα Του, τότε πού ἄνοιξε τά θεϊκά χείλη Του κι ἄρχισε νά διδάσκει. Τήν ἀποστολή Του τήν ξεκίνησε ἀπό τήν ἴδια τή στιγμή τῆς σύλληψής Του. Ἀπό τήν ἴδια ἐκείνη στιγμή εἶχε ἤδη ἕναν ἀκόλουθο. Αὐτή ἦταν ἡ ἁγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἰωσήφ δέν εἶχε προσηλυτιστεῖ πρίν ἀπό τή γέννησή Του;

Ὅταν γεννήθηκε δέν ἄνοιξε ὁ οὐρανός γιά τούς ποιμένες, δέν γέμισε ἡ ψυχή τῶν μάγων τῆς Ἀνατολῆς μέ ἀλήθεια, προσευχή καί ἀθανασία;

Δέν ἀπομακρύνθηκαν ἀπό κοντά Του καί δέν στράφηκαν ἐναντίον του ὁ Ἡρώδης κι οἱ σκληρόκαρδοι γραμματεῖς τῆς Ἰερουσαλήμ, ἐνῶ Ἐκεῖνος κείτονταν ἀκόμα στή φάτνη; Ἀπό τή στιγμή τῆς σύλληψής Του ἔγινε ὁ «ἀκρογωνιαῖος λίθος» στό χῶρο τῆς σωτηρίας καί ὁ «λίθος προσκόμματος» στούς ἄλλους. Ἀπό τή στιγμή τῆς σύλληψής Του ὁ κόσμος γύρω Του ἄρχισε νά χωρίζεται σέ πρόβατα καί ἐρίφια. Κυρίως ὅμως γιά κάποιο διάστημα διαφωνοῦσαν γι᾿ Αὐτόν ἡ Μαρία κι ὁ Ἰωσήφ. Ἡ Μαρία γνώριζε πώς ἦταν καρπός Πνεύματος Ἁγίου. Ὁ Ἰωσήφ ὅμως νόμιζε πώς ἦταν καρπός ἁμαρτίας. Ἡ διάσταση αὐτή κράτησε λίγο μόνο διάστημα.

Ἡ διάσταση πού δημιουργήθηκε μέ τή γέννησή Του ὅμως ἀνάμεσα στόν Ἡρώδη καί τούς σοφούς τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπό τή μιά καί στούς ποιμένες καί τούς μάγους τῆς Ἀνατολῆς ἀπό τήν ἄλλη, δέν εἶχε ποτέ τελειωμό. Ὁ Σωτήρας μας ἦρθε γιά νά σπείρει, ταυτόχρονα ὅμως καί νά λιχνίσει.

Καί τό ἔργο αὐτό τό ξεκίνησε ἀπό τήν κατά σάρκα σύλληψή Του ὥς τό θάνατο καί τήν ἔνδοξό Του ἀνάσταση ὥς σήμερα κι ἀπό σήμερα ὥς τήν τελική Κρίση. Δέν ἦρθε στόν κόσμο σάν ἕνας σκεπτικιστής.

Εἰσχώρησε στό δράμα καί τό σκοτάδι τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς γιά νά γίνει φῶς καί ὁδηγός, θυσία καί νικητής. Τό ἔργο Του στόν κόσμο τό ξεκίνησε πραγματικά τή στιγμή πού ὁ ἀγγελιοφόρος Του, ὁ μέγας ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ἦρθε στή Ναζαρέτ κι εὐαγγελίστηκε τή γέννησή Του.

συνεχίζεται...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Τροπάριον.

Βοῶ σοι γηθόμενος·

κλῖνον τό οὖς σου καί πρόσχες μοι,

Θεοῦ καταγγέλλοντι, σύλληψιν ἄσπορον·

εὗρες χάριν γάρ, ἐνώπιον Κυρίου,

ἥν εὗρεν οὐδέποτε, ἄλλη τις Πάναγνε.

Ἀπό τό βιβλίο: “Θεός ἐπί γῆς, ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ”

COPYRIGHT – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ: Πέτρος Μπότσης

Πέλλης 2, 152 34 Φραγκοκκλησιά Ἀττικῆς

Τηλ. FAX: 210 – 6812382, ΚΙΝ. 6974814002 

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν κ. Πέτρο Μπότση γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει .

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com

 

1Ἡσ. ιθ΄ : 1.

2Ἔξ. ιγ΄ : 22.

3Ματθ. Β΄ : 13.

4Πρβλ. Φιλιπ. Β΄ : 7.

5Ματθ. Β΄ : 15.

6  Ὁ Ζηγαβηνός λέει: «Ὁ Ἰησοῦς στάλθηκε στήν Αἴγυπτο ἐπειδή ἡ Αἴγυπτος κι ἡ Βαβυλώνα εἶχαν διαφθαρεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον τόπο στόν κόσμο. Στέλνει λοιπόν τούς μάγους ἀπό τή Βαβυλώνα καί πηγαίνει ὁ ἴδιος στήν Αἴγυπτο, ἐπειδή ἤθελε νά τίς στρέψει καί τίς δυό στό δρόμο τῆς ἀλήθειας. Κι ἔτσι διδάσκει τόσο αὐτούς ὅσο κι ἐμᾶς πώς οἱ πιστοί πρέπει ἀπό τήν ἀρχή νά ἀναμένουν βάσανα καί πειρασμούς».