Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τήν ζήσουμε (Β΄ ἔκδοση).

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, «Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τήν ζήσουμε» πού σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ σέ Β΄ ἔκδοση.

 ΕΙσαγωγΗ

 «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν».

Τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχα­ριστίας μᾶς τό παρέδωσε ὁ φιλάνθρωπος Κύριος στό Μυστικό Δεῖ­πνο. «Εὐχα­ριστήσας, εὐλογήσας, ἁγιάσας, κλάσας», μᾶς παρέδωσε τόν ἑαυτό Του εἰς βρῶσιν καί πόσιν. Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ λειτουργική «ἀνάμνηση τῆς ἀείμνηστης καί πρώτης ἐκείνης τράπεζας τοῦ μυστικοῦ θείου Δείπνου»[1]. Αὐτό τό μυστήριο τῶν μυστηρίων μᾶς ἔδωσε ἐντολή νά τό ἐπιτελοῦμε ἀδιαλείπτως «εἰς ἀνάμνησίν Του».

Μ' αὐτό μᾶς κάνει Σῶμα Του· ἔρχεται καί μένει μέσα μας καί μεῖς μέσα Του. Μ' αὐτό ἐκπληρώνει τήν ὑπόσχεσή Του: «Ἰδού ἐγώ μεθ΄ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Μ' αὐτό μᾶς ἑνώνει καί μεταξύ μας, «συνάγει τά ἐσκορπισμένα εἰς ἕν», συγκροτεῖ τήν Ἐκκλησία Του. Μ' αὐτό μᾶς σώζει.

Ἡ «ἀνάμνησις μετά εὐχαριστίας» τοῦ Κυρίου πρέπει νά εἶναι συνεχής. Ὁ Ἴδιος μᾶς τό διδάσκει, διά τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Πάντο­τε νά χαίρετε, ἀσταμάτητα νά προσεύχεσθε, γιά κάθε τί νά εὐχαρι­στεῖ­τε· διότι αὐτό θέλει ὁ Θεός»[2]. Ὄχι γιά τόν Ἑαυτό Του, «ὄχι ὅτι προσφέρουμε τίποτα σ' Αὐτόν, ἀλλά γιατί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι κερδίζουμε κάτι μεγάλο»[3]· τό μέγιστο, τόν Ἴδιο, πού εἶναι ὁ Παράδεισος καί ἡ σωτηρία.

 Ὁ Κύριος εἶναι ὁ «Υἱός τοῦ Εὐλογητοῦ», ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ δοξαζομένου ἀπό ὅλη τήν κτίση, τή λογική, τή νοερά, τήν ἄϋλο καί πνευματική ἀλλά καί τήν ὑλική. Ἀλλά καί ὁ ἴδιος εἶναι Εὐλογημένος, Αὐτός «πού ἔχει τή δοξολογία (εὐλογία) μέσα στή φύση Του καί δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν εὐφημία τῶν ἄλλων». Τήν εὐλογία πού προσφέρουμε, αὐτήν τήν ξαναδεχόμαστε πολυ­πλάσια ἀπό τόν Κύριο.

 Ἐμεῖς, Τόν εὐχαριστοῦμε, Τόν εὐλογοῦμε, Τόν λατρεύουμε προσ­φέροντας τόν καλό λόγο [λόγον ἀγαθόν ( εὐ + λόγος)] καί τά δῶρα τῆς κτίσης: τόν ἄρτο καί τόν οἶνο. Κι Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει τόν ἑαυτό Του, πού εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί τό ὄντως καλόν, τό ἀληθινό Ἀγαθόν.

«Τίποτα δέν εἶναι τόσο ἀγαπητό στό Θεό», διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «ὅσο τό νά εἴμαστε εὐγνώμονες καί γιά τούς ἑαυτούς μας καί γιά τούς ἄλλους»[4]. Θά πρέπει πάντα νά δοξάζουμε τόν Θεό γιατί μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη ἀπό τήν ἀνυπαρξία· νά Τόν εὐχαριστοῦμε καί γιά τήν ὕπαρξη τῶν ἄλλων. Θά πρέπει νά ἀναφωνοῦμε μαζί μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο: «Δόξα τῷ Θεῷ γιά ὅλα».

 Τίποτε δέν εἶναι πιό εὐάρεστο στό Θεό, ἀπό τό νά συναγόμαστε ὅλοι μαζί στήν Λατρεία, στήν Εὐχαριστία. Λατρεύοντας τόν Θεό ἐκπληρώνουμε τήν πρώτη καί μέγιστη ἐντολή τῆς ἀγάπης: «Θά ἀγαπήσεις τόν Κύριο καί Θεό σου μέ ὅλη τήν καρδιά σου καί μέ ὅλη τή δύναμή σου... Κύριον τόν Θεόν σου θά προσκυνήσεις καί Αὐτόν μόνο θά λατρεύσεις καί σ' Αὐτόν θά προσκολληθεῖς»[5].

---

[1] Ἅγ. Ἱππόλυτος Ρώμης, Μ 10, 628 (Μ ἀντί Μigne).

[2] «Πάντοτε χαίρετε͵ ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε͵ ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς» (Θεσ. Α΄5.16-18). Ἡ ἀδιά­λειπτη δοξολογία καί εὐχαριστία, ἡ συνεχής προσευχή, δηλ. ἡ ἀδιάλειπτη λατρεία, ἡ ἀδιάλειπτη θεία Λειτουργία εἶναι αὐτό πού θέλει κυρίως ὁ Θεός ἀπό μᾶς.

[3] Ἱερός Χρυσόστομος, Μ 55,399.

[4] Ἁγ. Ἰωάν. Χρυσοστόμου (Στήν Α΄ πρός Θεσσαλονικεῖς, Β . ΕΠΕ 18, 36).

[5]TLG: Thesaurus Lingua Greaca, cd5, University Irvine California, (στό ἑξῆς: TLG),  Work #001 46.4 to Work #001 «46.8 Ἄκουε͵ Ἰσραήλ͵ Κύριος ὁ Θεός σου͵ Κύριος εἷς ἐστι· καὶ πάλιν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου͵ καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου· καὶ πάλιν· Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις͵ καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις͵ καὶ πρὸς αὐτὸν κολληθήσῃ».

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, «Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία καί πῶς θά τήν ζήσουμε» πού σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ σέ Β΄ ἔκδοση.

Σελίδες 160 (μικρό σχῆμα). Τιμή: 5€. Τηλ. παραγγελιῶν: 6944577885.