Ὁ ἄδικος ἀφορισμός εἶναι ἄκυρος καί δέν ἔχει ἰσχύ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ποτέ ἀπελπισία-ἄς φυλάξουμε τά σκεύη τῆς σωτηρίας, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 77, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποτέ ἀπελπισία-ἄς φυλάξουμε τά σκεύη τῆς σωτηρίας, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 77, Φιλοκαλία Α' τόμος, 26-3-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ σωματική ἐλεημοσύνη- Ὅτι εἶναι ἀναγκαία καί ὠφελιμοτάτη γιά τούς χριστιανούς ποῦ ζοῦν στόν κόσμο διότι δέν εἶναι ἀκτήμονες. Πῶς θά πρέπει νά γίνεται, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Β΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ σωματική ἐλεημοσύνη- Ὅτι εἶναι ἀναγκαία καί ὠφελιμοτάτη γιά τούς χριστιανούς ποῦ ζοῦν στόν κόσμο διότι δέν εἶναι ἀκτήμονες. Πῶς θά πρέπει νά γίνεται, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Β΄,  Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Προσευχή- Ἡ δύναμη καί ὁ τρόπος της, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 76, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Προσευχή- Ἡ δύναμη καί ὁ τρόπος της, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 76, Φιλοκαλία Α' τόμος, 25-3-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα- Ἡ Ὑπακοή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα- Ἡ Ὑπακοή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, 25-3-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὅταν ὑπάρχη ταπείνωση, ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά ρίξη τήν ψυχή.

Στὸ Σινᾶ, τὸ ἀσκητήριο τῆς Ἁγίας Ἐπιστήμης, ὅπου ἔμενα, ἦταν ἕνα ἀμπρί, ποὺ εἶχε ἕνα ἐκκλησάκι καὶ ἕνα κελλάκι.

Ἀπὸ τὴν πάνω μεριὰ ἦταν τὸ βουνό· ἀπὸ τὴν κάτω ἦταν ἕνας τοῖχος, ποὺ εἶχε ὕψος τέσσερα μὲ πέντε μέτρα. Ἐκεῖ σὲ μιὰ ἄκρη εἶχα βάλει ἕνα ξύλο καὶ ἐκεῖ πάνω πλάνιζα τὰ σανιδάκια γιὰ τὰ ξυλόγλυπτα εἰκονάκια ποὺ ἔκανα.

Μιὰ μέρα λοιπὸν ἐκεῖ ποὺ πλάνιζα λέγοντας τὴν εὐχή, ἀκούω μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ λέη: «Μπορεῖς νὰ πέσης κάτω ἀπὸ τὸν τοῖχο καὶ νὰ μὴν πάθης τίποτε».

Γυρνάω καὶ βλέπω μιὰ μαύρη σκιὰ μὲ ἕνα μεγάλο κεφάλι.

«Νὰ τοῦ πεῖς, τοῦ γιοῦ σου, νὰ ἔρθει στὸ Περιβόλι μου νὰ μὲ βρεῖ.Είμαι ἡ Παντάνασσα»

Ο Αρχιμανδρίτης Μελίτων από την Ρόδο διηγείται:

«Είχα πάθει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα πηγαίνοντας να λειτουργήσω σ’ ένα χωριό με την ιδιότητα του Ιεροκήρυκος της Μητροπόλεως. Βρισκόμουν στην Ρόδο. Ήμουνα τεταρτοετής στο Πανεπιστήμιο. Στο ατύχημα αυτό το αυτοκινητιστικό, το οποίο ήταν μετωπική σύγκρουση με φορτηγό, τραυματίστηκε ο πατέρας μου, ο οποίος οδηγούσε. Κόπηκε η γλώσσα του· ταλαιπωρία, χειρουργεία, επεμβάσεις κ.λ.π. Τελείωσε αυτό το πράγμα, εγώ έφυγα, πήγα στην Θεσσαλονίκη».

Πέρασαν κάποιοι μήνες. Ήμουνα στην Θεσσαλονίκη και μου λέει η μητέρα μου στο τηλέφωνο:

-Θα πας καθόλου στο Άγιον Όρος; Και της λέω:

-Δεν έχω πρόγραμμα. Μου λέει:

-Πες μου υπάρχει κανένα μοναστήρι που το λένε Βατοπαίδι;

Εγώ εν τω μεταξύ, δεν είχα έλθει ποτέ στο Βατοπαίδι. Ούτε η μητέρα μου είχε καμία σχέση με το Άγιο Όρος για να γνωρίζει καταστάσεις. Της λέω:

-Δεν ξέρω. Τι συμβαίνει; Τι θέλεις; Μου λέει:

-Να πας να ρωτήσεις. Υπάρχει μια εικόνα μάλλον εκεί, που είναι της Παναγίας της Παντάνασσας.

-Γιατί; της λέω

Γιατί τὴν Ἁγία Γραφὴ τὴν προσκυνᾶτε καὶ τὴ δέχεστε, ἐνῷ τὴν Ἁγία Εἰκόνα τὴν φτύνετε καὶ τὴ βδελύσσεσθε;

Ερωτᾶται ὁ αἱρετικός, ὁ Εὐαγγελικὸς ἢ ὁ Ἰεχωβίτης: Γιατί τὴν Αγία Γραφή τὴν προσκυνᾶτε καὶ τὴ δέχεστε, ἐνῷ τὴν Αγία Εἰκόνα τὴν φτύνετε καὶ τὴ βδελύσσεσθε;

Πές μου, αἱρετικέ, ποιά ἡ διαφορὰ τῶν δύο, ἀφοῦ καὶ τὰ δύο τὰ ἴδια διδάσκουν; Πῶς τὸ ἕνα προσκυνεῖται καὶ τὸ ἄλλο φτύνεται;

Γιατί τὸν Εὐαγγελιστὴ ποὺ μὲ τὸν λόγο ἐξηγεῖ τὸν δέχεσαι καὶ τὸν ἁγιογράφο ποὺ μὲ τὸ ἔργο δείχνει τὸν ἀπορρίπτεις;

Πές μου, αἱρετικὲ· τί προσκυνᾶς στὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ὕλη ἢ τὴν ἐξήγηση;

Ὁ Σωτήρας μου. Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (μεγαλ. θ΄ ᾠδ.)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή, ἡ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Εἶνε διπλῆ ἑορτή, θρησκευτικὴ καὶ ἐθνική, καὶ πρέπει καὶ τὰ δύο νὰ τὰ τιμοῦμε καὶ νὰ τὰ ἑορτάζουμε.

Τὰ τελευταῖα χρόνια –μετὰ λύπης θὰ τὸ πῶ– ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἔχει ἀτονήσει· ἀπόδειξις ἡ ἀπουσία ἐκκλησιάσματος. Σὲ χωριὰ καὶ πόλεις κλαῖνε οἱ παπᾶδες. Καὶ στὴν Ἀθήνα ἡ μητρόπολι ἀδειανὴ εἶνε· κατὰ τὶς 11 ἡ ὥρα ἔρχονται οἱ ἐπίσημοι γιὰ τὴ Δοξολογία καὶ γεμίζει ὁ ναός. Καλὸ αὐτό, δὲν κατηγορῶ, εἶνε μιὰ ἐθνικὴ ἐκδήλωσι· ἀλλὰ πρῶτα στὴν ἐκκλησία καὶ μετά στοὺς δρόμους γιὰ παρέλασι. Αὐτὰ συντελοῦν στὴν ἔξαρσι τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος, ἀλλ᾽ ἐγὼ θρηνῶ καὶ κλαίω γιὰ τὴν κατάπτωσι τοῦ φρονήματος τῆς πίστεως.

Τὸ κεντρικὸ νόημα τῆς ἡμέρας εἶνε·

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (μεγαλ. θ΄ ᾠδ.).

Ὅταν διαβάζεται ὁ ἐξάψαλμος...

ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ Ο ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ.....

Το σταυρό μας μπορούμε να κάνουμε στην αρχή και στο τέλος του Εξάψαλμου. Σ’ όλη όμως τη διάρκεια αυτού, ακόμη και στο μέσον του, όταν λέγουμε τα «Δόξα… Και νυν… Αλληλούια…» ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας, αλλά παρακολουθούμε «εν πάση σιωπή και κατανύξει» τον Αναγνώστη, ο οποίος «μετ’ ευλαβείας και φόβου Θεού», διαβάζει τον Εξάψαλμο.

Διότι ο χρόνος αυτός της αναγνώσεως προεικονίζει το χρόνο της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου με φόβο και τρόμο θα αναμένουμε την τελική κρίση Του για εμάς.

Και, όπως τότε, έτσι και τώρα θα πρέπει σιωπώντες, όρθιοι, ακίνητοι, χωρίς μετακινήσεις η, προπαντός, χωρίς και τους παραμικρούς θορύβους, να παρακολουθούμε την ανάγνωση αυτή.

(Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις εσπερινές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, οι οποίες είναι ο Όρθρος της επομένης. Διότι τότε, αφηρημένοι, μπαίνουμε στους Ναούς χωρίς να προσέχουμε, εάν εκείνη την ώρα διαβάζεται ο Εξάψαλμος.

27 Μαρτίου. Πέμπτη. Ματρώνης τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ (γ΄-δ΄ αἰ.). Φιλητοῦ καὶ Λυδίας μαρτύρων, Παύλου ἐπισκόπου Κορίνθου (†950). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΚΗ΄ 14-22).

Ησ. 28,14          διὰ τοῦτο ἀκούσατε λόγον Κυρίου, ἄνδρες τεθλιμμένοι καὶ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ τούτου τοῦ ἐν Ἰερουσαλήμ·

Ησ. 28,14                  Δια τούτο, ακούσατε, λοιπόν, τον λόγον του Κυρίου σεις οι θλιμμένοι άνδρες και οι άρχοντες του λαού τούτου, που κατοικεί εις την Ιερουσαλήμ.

Ησ. 28,15          ὅτι εἴπατε· ἐποιήσαμεν διαθήκην μετὰ τοῦ ᾅδου καὶ μετὰ τοῦ θανάτου συνθήκας, καταιγὶς φερομένη ἐὰν παρέλθῃ οὐ μὴ ἔλθῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς· ἐθήκαμεν ψεῦδος τὴν ἐλπίδα ἡμῶν καὶ τῷ ψεύδει σκεπασθησόμεθα.

Ησ. 28,15                  Διότι σεις είπατε· “εκάμαμεν συμφωνίαν με τον άδην, υπεγράψαμεν συμβόλαιον με τον θάνατον και έτσι, εάν εκσπάση βιαία καταιγίς συμφοράς δεν θα επέλθη εναντίον μας. Εθέσαμεν την ελπίδα μας επάνω στο ψεύδος και με το ψεύδος αυτό θα σκεπασθώμεν, δια να αποφύγωμεν τον κίνδυνον”!

Γιά τήν ἐγκράτεια τῆς κοιλίας (ἀπόσπασμα)

Λένε, ἐκεῖνος ποὺ ἐπεκτείνεται ὑπέρμετρα στὴ νηστεία, ὑπέρμετρα κατόπιν τρώει.

Καὶ ἀπὸ αὐτό, ἄλλοτε ἐξαιτίας τῆς ὑπερβολῆς τῆς ἀποχῆς ἀπὸ τὴν τροφὴ ἀτονεῖ τὸ σῶμα καὶ γίνεται πιὸ ἀπρόθυμο γιὰ τὶς πνευματικὲς ἐργασίες,καὶ ἄλλοτε ὅταν γεμίσει ἀπὸ τὸ βάρος τῶν τροφῶν προκαλεῖ ἀμέλεια καὶ ἐξασθένηση τῆς ψυχῆς.

Μή λέτε «δέν μπορῶ». Αὐτή ἡ κουβέντα δέν εἶναι Χριστιανική...

❈ Ἔλεγε ἕνας Ρῶσος, ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος:

- Μή λέτε «δέν μπορῶ». Αὐτή ἡ κουβέντα δέν εἶναι Χριστιανική. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί λέμε: «Ὅλα τά μπορῶ. Ὄχι, ὅμως, μόνος μου, ἀλλά μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ». «*Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ*» (Φιλιπ. 4,13), βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 6 – 2018)