Ἡ ἀποβολή ἑνός ἐμβρύου εἶναι θέλημα Θεοῦ; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τό κοσμικό πνεῦμα ὁδηγεῖ στήν πνευματική χλιαρότητα, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

260. Τό πάθος της φιλαργυρίας, Εὐεργετινός Τόμ. Δ΄, Ὑποθ. Γ΄, 29- 3-2025...

Ἡ ἐπιθυμία γιά τήν ἀρετή- Τά κτήνη των λευιτών, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 78, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐπιθυμία γιά τήν ἀρετή- Τά κτήνη των λευιτών, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 78, Φιλοκαλία Α' τόμος, 27-3-2025, 

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἔχει δικαίωμα ἡ σύζυγος νά χωρίσει τόν βλάσφημο καί ἀμετανόητο σύζυγό της; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τά παιδιά πού δέχονται ὑβριστική συμπεριφορά ἀπό τούς γονεῖς, βλάπτονται ψυχικά; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τά παιδιά πού δέχονται ὑβριστική συμπεριφορά ἀπό τούς γονεῖς, βλάπτονται ψυχικά;  , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ παραμονή τοῦ ἁγίου Παϊσίου στὸ Ὅρος Σινᾶ

Ο Άγιος Παΐσιος άφησε οριστικά το Στόµιο στις 30 Σεπτεµβρίου 1962 και αναχώρησε για το Θεοβάδιστο Όρος Σινά, όπου … εγκαταστάθηκε στο ασκητήριο των αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, που αποτελείται από το Εκκλησάκι και ένα πολύ μικρό συνεχόμενο Κελλάκι. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα, απέναντι ακριβώς από την αγία Κορυφή, και απέχει λιγώτερο από μία ώρα από το Μοναστήρι. Διακόσια μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η σπηλιά του αγίου Γαλακτίωνος και λίγο πιο πίσω είναι η Σκήτη που έμενε η αγία Επιστήμη με τις άλλες ασκήτριες.

Άγια μέρη, ευλογημένα. Παρ᾿ όλη την αιχμηρότητά τους, εμπνέουν αυτά τα βράχια. Εκεί ψηλά λοιπόν, σαν αετός, έστησε ο Γέροντας την φωλιά του…

-Μετά απ’ το Στόμιο, Γέροντα, πήγες στο ερημικό Σινά και συγκεκριμένα στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης. Εκεί πώς ήταν ή ζωή; ρώτησε ένας άλλος, πού γνώριζε από παλιά τον Γέροντα

.-Ο Μοναχός, όπου και να βρεθεί, το ίδιο περνάει. Η πρόνοια του Θεού δεν τον εγκαταλείπει. Εκεί στο Σινά ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου. Όταν πήγα εκεί, δεν είχα τίποτα βρέθηκα στην έρημο, με αγνώστους ανθρώπους, χωρίς να σκεφτώ τι θα φάω και πώς θα ζήσω. Το ασκητήριο ήταν εγκαταλειμμένο και ακατοίκητο. Το νερό λιγοστό. Εγώ δεν ήξερα και κάποιο εργόχειρο, για να βγάζω το ψωμί μου. Το μόνο εργαλείο, πού είχα ήταν ένα ψαλίδι, το όποιο χώρισα στα δυο κομμάτια και αφού τ’ ακόνισα σε μια πέτρα, άρχισα να φτιάχνω ξυλόγλυπτα εικονάκια Δούλευα πολλές ώρες κι έτσι μπορούσα να ζω, άλλα και τους Βεδουίνους να βοηθάω. (Πρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης)

Πῶς ἔζησα τὸ δρᾶμα τῶν ἀπαγχονισθέντων! Τοῦ Μακαριστοῦ Παπαντώνη Ἐρωτόκριτου

Ὁ ἀπαγχονισμός τῶν τριῶν νέων μαρτύρων, ἤτοι τοῦ Στέλιου Μαυρομμάτη, Ἀνδρέα Παναγίδη καὶ Μιχαὴλ Κουτσύφτα, ἔγινε μετὰ τὸ μεσονύκτιον τῆς 20ῆς πρὸς τὴν 21ην Σεπτεμβρίου 1956, ἕνα μῆνα σχεδὸν μετά τον ἄπαγχονισμόν τοῦ Ζάκου. Χαριλάου καὶ Πατάτσου. 

Μετὰ τὴν ἐπιστροφήν μου ἔκ τῶν Φυλακῶν, ὕστερα ἄπό τὴν ἔκτέλεσίν των, καὶ ἄφού συνῆλθα ὀλίγον ἄπό το νυκτερινὸν ἐκεῖνο δρᾶμα, ἄλλά κατεχύμενος εἰσέτι ἄπό ἄγανάκτησίν διὰ τὸ ἔπαναληφθέν διὰ τρίτην κατὰ συνέχειαν φορὰν ἄνοσιούργημά τῶν "Ἄγγλων, ἔγραψα σχετικὸν σημείωμα, τὸ ὅποιον θὰ παραθέσω ἐνταῦθα μετὰ τὴν σκιαγράφησιν τῶν τριῶν μαρτύρων. 

Ὁ Μαυρομμάτης ἤτο πολύ αἰσθηματικὸς τύπος, ἀλλά δραστήριος καὶ ἐνεργητικὸς καὶ γεμᾶτος πατριωτικὸν ἔνθουσιασμόν. Ἤτο πολὺ μεγαλόψυχος καὶ ἐδείκνυε συμπάθειαν πρὸς ὅλους, καὶ πρὸς ἐκείνους ἀκόμη ποῦ ἔκαμαν ἀποκαλύψεις. Δὲν φταίει, μοῦ ἔλεγε γιὰ κάποιον συγκρατούμενόν του ποῦ τὸν συναντοῦσε στὴν αὐλὴ ὅταν τοὺς ἔβγαζαν γιὰ λίγο νὰ ξεμουδιάσουν. Τὰς ἀποκαλύψεις ποῦ ἔκαμε ὕστερα ἄπό φρικτὰ βασανιστήρια τὲς ἔκαμαν καὶ ἄλλοι, καὶ προσπαθοῦσε νὰ τὸν ἐμψυχώση καὶ νὰ τοῦ δώση θάρρος, παρ' ὅλον ποῦ αὐτὸς τοῦ ἔλεγε, φτύσε μου, Στέλιο, γιατί δὲν ἀξίζω. 

Μὲ συγκρατημένο παράπονο μοῦ λέγει: 

Μετάβασις ἀπό τόν δεσποτικόν θρόνον καί τό σύνθρονον εἰς τόν ἄμβωνα.

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Β. Ἐμμανουήλ, Ἀναγνώστης

Θέμα: Ἡ θέση καὶ ὁ ρόλος τῶν «Ἰδιωτῶν» ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ· «Ἔτσι δικαιολογεῖται, γιατί ἱδρύθηκαν στὴν Ἑλλάδα οἱ λεγόμενες θρησκευτικὲς ὀργανώσεις…».

«Δία νὰ ἐννοήσωμεν καλύτερα τὸν κίνδυνον, ποὺ διέτρεχεν ἡ Ἐκκλησία ἐκ τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν δοξασιῶν, πρέπει νὰ ἐνθυμηθῶμεν, ὅτι οἱ αἱρεσιάρχαι καὶ οἱ ὀπαδοὶ των δὲν παρουσιάζοντο ὡς ἐχθροί τῆς πίστεως, ἀλλὰ ὡς ἐνδιαφερόμενοι νὰ ἐπικρατήση ἡ ὀρθὴ πίστις, τὴν ὁποίαν ὅμως τόσον οἰκτρῶς παρεμόρφωναν, καὶ ὅτι ἀνέπτυσσαν ἐπιχειρήματα ὑπὲρ τῶν θέσεών των, τὸ σφαλερὸν τῶν ὁποίων δὲν ἦσαν ὅλοι εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθοῦν, καὶ δι’ αὐτὸ πλεῖστοι παρεσύροντο εἰς αὐτάς. Ἀπὸ αὐτὰ ἐννοοῦμεν πόσον ἡ πίστις εἶχεν ἀνάγκην γενναίων ὑπερμάχων καὶ ὑπερασπιστῶν καὶ πόσον μεγάλη θὰ εἶναι ἡ συμβολὴ τοῦ Βασιλείου εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῆς ὀρθῆς πίστεως» (Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος)[1].

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Καθὼς βρισκόμαστε ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (καὶ τὸ Πάσχα ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων πλησιάζει), ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ἐφαρμόσουμε κάθε εὐαγγελικὴ Ἐντολή, τόσο πρὸς τὸν πλησίον, ὅσο καὶ πρὸς τὸν Θεό, τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν «παθόντα καὶ ταφέντα· καὶ ἀναστάντα τὴν Τρίτη ἡμέρα, κατὰ τὰς Γραφάς». Καὶ ἐπειδὴ ὁ ἀναφερόμενος λόγος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου: «Πρέπει νὰ ἐνθυμηθῶμεν, ὅτι αἱ αἱρεσιάρχαι καὶ οἱ ὀπαδοὶ των δὲν παρουσιάζοντο ὡς ἐχθροί τῆς πίστεως, ἀλλὰ ὡς ἐνδιαφερόμενοι (δῆθεν) νὰ ἐπικρατήση ἡ ὀρθὴ πίστις, τὴν ὁποίαν ὅμως τόσον οἰκτρῶς παρεμόρφωναν·», συνέχει τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδία μας προχωροῦμε μετὰ φόβου, πίστεως καὶ ἀγάπης ἀλλὰ καὶ ἀγωνίας πρὸς τὸν Ἄμβωνα, τὸν τρίτο τοῦ Δεσπότου Θρόνο (ἐντός τοῦ κυρίως Ναοῦ), ἔχοντας γιὰ μία ἀκόμη φορά, ὡς «ξεναγό», τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη.

Ἡ ψυχὴ. +Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,37)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, βρισκόμαστε στὸ μέσον, στὴν καρδιὰ τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Εἶνε ἡ Τρίτη (Γ΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν. Ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώνει στοὺς ναοὺς τῶν ὀρθοδόξων τὸν τίμιο σταυρὸ καὶ ψάλλει· «Τὸν σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν».

Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε (βλ. Μάρκ. 8,34 – 9,1). Περιέχει ἕνα λόγο, ποὺ ὅποιος τὸν ἀκούσῃ καὶ τὸν προσέξῃ, ὁ λόγος αὐτὸς συντρίβει καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιά. Ποιός εἶνε ὁ λόγος αὐτός; «Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (ἔ.ἀ. 8,37).

Περὶ ψυχῆς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος. Περὶ ψυχῆς θὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς λίγα λόγια.

***

Ψυχή!… λένε σήμερα οἱ ἄνθρωποι –καὶ μάλιστα ὡρισμένοι δῆθεν μορφωμένοι καὶ ἐπιστήμονες– καὶ κοροϊδεύουν τὸ θεμελιῶδες αὐτὸ δίδαγμα τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπάρχει, σοῦ λένε οἱ κράχτες τῆς ἀπιστίας καὶ τοῦ ὑλισμοῦ, δὲν ὑπάρχει ψυχή, παραμύθια εἶν᾿ αὐτά· ὕλη καὶ μόνο ὕλη ὑπάρχει… Καὶ κάποιος χειροῦργος καθηγητὴς τῶν Ἀθηνῶν, ὅταν στὸ χειρουργεῖο ἄγγιζε τὰ σπλάχνα, ἔψαχνε ὁ ἀνόητος νὰ βρῇ ἐκεῖ τὴν ψυχή· ζητοῦσε νὰ τὴ βρῇ μέσα στὰ ἔντερα τοῦ ἀνθρώπου!

Ρήσεις ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου γιά τήν συγχωρητικότητα

● «Aς συγχωρήσουμε για να συγχωρηθούμε. Aς δώσουμε άφεση, για να ζητήσουμε άφεση»

● «Συγχώρησε εσύ που συγχωρήθηκες. Eλέησε εσύ που έλεήθηκες. Kάνε κτήμα σου τη φιλανθρωπία όσο είναι καιρός»

● «Aς δώσουμε λίγη συγχώρηση, για να πάρουμε πολύ περισσότερο, την ομόνοια. Aς ηττηθούμε, για να νικήσουμε. Bλέπετε τους νόμους της αθλήσεως και τα αγωνίσματα των παλαιστών, οι οποίοι με το να είναι ξαπλωμένοι κάτω, πολλές φορές νικούν εκείνους που βρίσκονται από πάνω»

28 Μαρτίου. Παρασκευή. Ἱλαρίωνος ὁσίου τοῦ νέου, ἡγουμένου μονῆς Πελεκητῆς (†754)· Ἡρῳδίωνος ἐκ τῶν 70 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΚΘ΄ 13-23).

Ησ. 29,13          Καὶ εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας.

Ησ. 29,13                  Ο Κυριος είπεν· “ο λαός αυτός με πλησιάζει μόνον με τα λόγια του στόματός του, με τιμούν με τους λόγους των χειλέων των μόνον. Η ευσέβειά των περιορίζεται εις υποκριτικά λόγια, η δε καρδία των απέχει πολύ από εμέ. Ανώφελα με σέβονται, διότι εγκταλείπουν την ιδικήν μου αλήθειαν και διδάσκουν διδασκαλίας και εντολάς ανθρώπων.

Τίς γονυκλισίες (μετάνοιες) νά μήν τίς ἀφήνεις...

Τίς γονυκλισίες (μετάνοιες) νά μήν τίς ἀφήνεις· γιατί μέ τό γονάτισμα εἰκονίζεται ἡ πτώση στήν ἁμαρτία, καί φανερώνεται ότι κατά κάποιο τρόπο ἐξομολογούμαστε.

Καί μέ τήν ἀνόρθωση (το σήκωμα) συμβολίζεται ἡ μετάνοια καί ὑποδηλώνεται ἡ ὑπόσχεση ζωῆς σύμφωνα μέ τήν ἀρετή.

Ὁ Διάβολος δίνει ποτέ χαρά στούς ἀνθρώπους;

- Ὁ Διάβολος δίνει ποτέ χαρά στούς ἀνθρώπους;

Ποτέ δέν δίνει χαρά ὁ Διάβολος. Ὁ Διάβολος σοῦ δίνει κάτι ψεύτικα πράγματα σάν ναρκωτικά καί μετά σέ γεμίζει μέ τό ἀντίθετο τῆς χαρᾶς, μέ λύπη, μέ ἀπελπισία, μέ ἀηδία, μέ κατάθλιψη...

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 12 – 2016)