ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ[:Ματθ. 1,1-25]ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟAς εγερθούμε και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ(:Κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)»[Ματθ.1,1].Τι λέγεις, λοιπόν, Ματθαίε; Μας υποσχέθηκες ότι θα μας ομιλήσεις για τον μονογενή Υιό του Θεού και εσύ μας μνημονεύεις τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ύστερα από αναρίθμητες γενεές και υποστηρίζεις ότι αυτός είναι και πατέρας και πρόγονος του Ιησού; Περίμενε, αγαπητέ αδελφέ, και μη ζητείς να τα μάθεις όλα μεμιάς αλλά σιγά και κατ’ ολίγον. Στα πρόθυρα στέκεσαι ακόμη, στα προπύλαια. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να εισέλθεις στα άδυτα; Ακόμη δεν παρατήρησες καλά όλα τα εξωτερικά πράγματα. Διότι δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη την προαιώνια γέννηση —αλλά ούτε και αυτήν που επακολούθησε— διότι είναι ανέκφραστη και απόρρητη. Άλλωστε πριν από εμένα, σου το είπε αυτό και ο Ησαΐας, ο οποίος προφητεύοντας το Πάθος και το μεγάλο ενδιαφέρον Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεμάτος κατάπληξη για το ποιος ήταν ο Ιησούς, τι έγινε και πού κατέβηκε, αναφώνησε με δυνατή και ισχυρή φωνή, λέγοντας τα εξής: «Τήν γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;(:Ποιος δύναται να εκθέσει με λεπτομέρειες την καταγωγή Του;)» [Ησ.53,8].
Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,Αδέλφια πήραν οι οχτροί,Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,μοιράσαν δώρα οι οχτροί,κι εμείς γελούσαμε|σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα.Μπήκαν στην Πόλη οι οχτροί,Κρατούσαν δίκιο οι οχτροί….Ελευθερία ΒρεττάκηΤο τραγούδι είναι δυστυχώς περισσότερο επίκαιρο από ποτέ…Το θλιβερό θέαμα του Πατριάρχη να εναγκαλίζεται τον εχθρό της Ορθοδοξίας έχει μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μας. Στην Πόλη που διεξήχθη το τραγικό συλλείτουργο στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 και ακούστηκε μέσα στην Αγία Σοφία η μνημόνευση του Πάπα, επαναλήφθηκε η μιαρή προσπάθεια της ενώσεως του Φωτός με το σκοτάδι, της Αλήθειας με το ψέμα, της αμολύντου Ορθοδόξου Πίστεως με το συνονθύλευμα των πάσης φύσεως αιρέσεων με αρχηγό τον παπισμό, με γνώμονα την γεωπολιτική, τα κελεύσματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και οποιαδήποτε άλλη αιτιολογία εκτός από την πραγματική ανάγκη για την ένωση ἐν τῇ Ἀληθείᾳ. Μία ένωση που φυσικά προϋποθέτει την έμπρακτη μετάνοια και την αποκήρυξη όλων των κακοδοξιών που έχει γεμίσει ο ρωμαιοκαθολικός κόσμος στον διάβα των αιώνων.
σ.σ. Όπως οφείλουμε να ασχολούμεθα με τον «δημόσιο βίο» της Πατρίδας μας, να ελέγχουμε και να επιλέγουμε τους αξιότερους ηγέτες για το καλό της Πατρίδος, το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και με τον «δημόσιο βίο» της Εκκλησίας. Ό,τι είναι ένα ιδανικό Σύνταγμα και οι άξιοι πολιτικοί για μία χώρα, το ίδιο είναι η Ιερή Παράδοση, οι Οικουμενικές Σύνοδοι και οι άξιοι Επίσκοποι για την Εκκλησία. Το «Σύνταγμα της Εκκλησίας» είναι η Ιερή Παράδοση και οι Οικουμενικές Σύνοδοι, διότι διασφαλίζουν, στο ανθρώπινο κομμάτι Της, την εύρυθμη λειτουργία Της και την παραμονή Της στην οδό της σωτηρίας.Η αρρωστημένη νοοτροπία να αδιαφορούν οι πιστοί για τα θέματα που άπτονται του «δημόσιου βίου» της Εκκλησίας προωθείται ευρέως και συστηματικώς από όλα τα στρώματα του κλήρου. Εδώ και πολλές δεκαετίες καλλιεργείται στους πιστούς ο λατινογενής επισκοποκεντρισμός, να θεωρείται «αποκοπή από την Εκκλησία» και «αμαρτία» ο έλεγχος στις πράξεις του αναξίου επισκόπου που διαστρέφει την Ιερά Παράδοση και οδηγεί τα μέλη της Εκκλησίας στον γκρεμό! Θα τολμούσε κανείς να πει το ίδιο στον χώρο της πολιτικής; Θα τολμούσε να πει ότι είναι αρετή να σιωπούμε μπροστά στους πολιτικούς που ξεπουλάνε την Πατρίδα και διαφθείρουν την κοινωνία; Βγαίνουμε «εκτός πολιτικής» -όπως μας λένε ότι βγαίνουμε «εκτός Εκκλησίας»- όταν θέλουμε να απομονώσουμε και να πετάξουμε έξω από τον πολιτικό βίο τα σαβούρια που υποβαθμίζουν ακόμη και αυτήν την έννοια της λέξης «πολιτική» και καταστρέφουν την Πατρίδα;
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [:Εβρ.11,8-10 και 32-40]ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ«Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός(:εξαιτίας της πίστεώς του ο Αβραάμ υπάκουσε στον Θεό, ο Οποίος τον καλούσε να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στον τόπο που θα κληρονομούσε. Και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Χάρη στην πίστη του ο Αβραάμ έμεινε ως ξένος στη γη που του υποσχέθηκε ο Θεός και τη θεωρούσε ξένη χώρα και όχι δική του. Και διέμεινε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως του Θεού. Ζούσε ο Αβραάμ ακόμη και στη γη της επαγγελίας ως ξένος και μετανάστης, διότι περίμενε να κατοικήσει στην επουράνια πόλη, η οποία έχει τα αληθινά και αδιάσειστα θεμέλια, και τεχνίτη και κτίστη της τον ίδιο τον Θεό)»[Εβρ.11,8-10].Πράγματι, πες μου, ποιον παλαιότερο είδε ο Αβραάμ για να τον μιμηθεί; Είχε πατέρα ειδωλολάτρη, προφήτες δεν είχε ακούσει, ούτε ήξερε πού πήγαινε. Επειδή δηλαδή σε αυτούς απέβλεπαν όσοι από τους Εβραίους είχαν πιστέψει, διότι είχαν απολαύσει μύρια αγαθά, δείχνει ο Παύλος εδώ ότι κανείς ακόμη δεν απήλαυσε τίποτε, αλλά όλοι είναι χωρίς βραβείο και ότι κανείς ακόμη δεν αμείφθηκε. Εκείνος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και το σπίτι του και βγήκε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει.Και τι θαυμαστό, εάν ενήργησε έτσι αυτός, τη στιγμή που και οι απόγονοί του έτσι έζησαν; Αν και έβλεπε δηλαδή να αναιρείται η υπόσχεση, δεν αμέλησε· καθόσον ο Θεός του είχε πει: «Τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην(:Αυτήν όλη τη χώρα θα την δώσω στους απογόνους σου)» [Γέν.12,7].Είδε το παιδί του να κατοικεί εκεί και ο απόγονός του πάλι είδε τον εαυτό του να κατοικεί σε ξένη χώρα και δεν θορυβήθηκε καθόλου. Διότι εκείνο που συνέβη στον Αβραάμ ήταν σύμφωνο με τη λογική, αφού η υπόσχεση του Θεού επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στους απογόνους του· αν και βέβαια και σε αυτόν λέχθηκε, ότι «σε σένα και στους απογόνους σου»· όχι «δια του σπέρματός σου σε σένα», αλλά «σε σένα και στους απογόνους σου»· και ούτε αυτός, ούτε ο Ισαάκ, ούτε ο Ιακώβ απήλαυσαν τα της υποσχέσεως· διότι ο ένα δούλεψε ως υπηρέτης, ο άλλος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και αυτός αυτοεξορίσθηκε από φόβο· και άλλα με πόλεμο τα κατέλαβε, άλλα πάλι, εάν δεν είχε τη συμπαράσταση του Θεού, θα τα έχανε τελείως. Γι' αυτό λέγει «μαζί με τους κληρονόμους της ίδιας υποσχέσεως». «Όχι μόνο αυτός», λέγει, «αλλά και οι κληρονόμοι».
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας15 Δεκεμβρίου τοῦ 2025 καί σάν σήμερα, πρίν ἀπό ἀκριβῶς 1000 χρόνια, κλείνει τά μάτια του ὁ Βασίλειος Β΄, ὁ σπουδαιότερος καί ἐνδοξότερος βυζαντινός αὐτοκράτορας, μετά ἀπό μία λαμπρή 50ετῆ βασιλεία, ἀφήνοντας τήν Αὐτοκρατορία στό ἀπόγειο τῆς ἀκμῆς της ἀπό κάθε ἄποψη. Κλείνει τά μάτια του, ἔχοντας ἐξουδετερώσει τίς θανάσιμες ἀπειλές ἀπό ἐξωτερικούς ἐχθρούς (Ἄραβες καί κυρίως Βουλγάρους, τούς ὁποίους συνέτριψε μετά ἀπό ἕναν ἐπίμονο πόλεμο πού διήρκεσε πάνω ἀπό 30 χρόνια), ἀλλά καί ἐσωτερικούς, καί ἔχοντας ἐφαρμόσει μία ἐκπληκτική κοινωνική πολιτική ὑπέρ τῶν μεσαίων καί κατώτερων κοινωνικῶν στρωμάτων.Ἰδιαίτερη ἀναφορά πρέπει νά γίνει στόν ἀνένδοτο ἀγώνα του ἀπέναντι στούς Δυνατούς, δηλαδή τούς ἐπαρχιακούς μεγαλογαιοκτήμονες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀποκτήσει τέτοια ἰσχύ πού νά ἀπειλοῦν καί τήν ἴδια τήν κεντρική ἐξουσία, ἐνῷ αὔξαναν συνεχῶς τόν πλοῦτο τους, ἐκμεταλλευόμενοι τά χρέη καί δημεύοντας ἤ ἀγοράζοντας σέ ἐξευτελιστικές τιμές τά χωράφια τῶν μικρῶν ἐλεύθερων ἀγροτῶν. Γνωρίζοντας ὁ Βασίλειος ὅτι ἡ πολυπληθής ἀγροτική τάξη ἀποτελοῦσε τή ραχοκοκαλιά ὄχι μόνο τῆς οἰκονομίας, ἀλλά καί τοῦ ἀμυντικοῦ στρατιωτικοῦ συστήματος τοῦ κράτους (ἀπό ἐλεύθερους γεωργούς ἀπαρτίζονταν τά ἐπαρχιακά στρατεύματα τῶν Θεμάτων), πῆρε κατά τό ἔτος 996 μιά σειρά ἐντυπωσιακῶν μέτρων, προβαίνοντας σέ κατασχέσεις περιουσιῶν καί ἐπιστροφή τῶν γαιῶν στούς προκατόχους τους, ἐνῷ περαιτέρω ἐπιβλήθηκαν καί πρόστιμα γιά τίς παρανομίες.
Ἀνδρέας ΜπουλάκηςΣτρατιωτικός ἐ. ἀΘεσσαλονίκη, 15 Δεκεμβρίου 2025Πατριάρχα Κωνσταντινουπόλεως κύριε Βαρθολομαῖε, σήμερα στήν Ἑλλάδα ὑπάρχουν δύο κατηγορίες Χριστιανῶν.Στήν πρώτη κατηγορία, πού ἀποτελεῖ καί τήν ἰσχυρή πλειοψηφία, ἀνήκουν ὅσοι ἐκδηλώνουν πρός τό πρόσωπό σας συμπάθεια καί σᾶς «ραίνουν μέ λουλούδια» ὅταν ἔρχεστε ἐδῶ. Δηλαδή ὅσοι προωθοῦν τήν ἰδέα τοῦ συγκρητιστικοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί τό ἀδιάφορο περί τά ἐκκλησιαστικά ζητήματα, ἀκατήχητο εἰς τά τῆς πίστεώς του, ἀπληροφόρητο καί περιφρονημένο ποίμνιο.Στήν δεύτερη κατηγορία (τό λεῖμμα πού ἀπέμεινε στήν Ἐλλάδα) ἀνήκουν ὅλοι αὐτοί πού στή συνείδησή τους, ὁμοιάζετε μέ τόν Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη ΙΑ΄ Βέκκο, εἴτε μέ τόν ἐπίσης Λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη ΙΔ΄ Καλέκα.
Ὁ Δαίμονας δέν φοβᾶται τίς πνευματικές ἀσκήσεις, ἀλλά τήν ταπείνωση. Στόν Ἅγιο Ἀντώνιο εἶχε ἀποκαλυφθεῖ ὅτι θά περάσει ὅλες τίς παγίδες τοῦ Διαβόλου, διά τῆς ταπεινοφροσύνης.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Σαββάτου πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως, Σαββάτου κς´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. γ´ 8-12).
Γαλ. 3,8 προϊδοῦσα δὲ ἡ γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη ὁ Θεός, προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη.
Γαλ. 3,8 Επειδή δε η Αγία Γραφή προείδεν ότι από την πίστιν και δια μέσου της πίστεως έμελλεν ο Θεός να δικαιώση και σώση τα έθνη, προανήγγειλε την χαρμόσυνον αγγελίαν στον Αβραάμ, ότι “δια σου θα ευλογηθούν όλα τα έθνη” και όχι μόνον το ιουδαϊκόν.
