Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, Περί «ἀσθενείας» καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Πειραιεύς, 14 Νοεμβρίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Διαπέμπομεν ἐπίκαιρον σχολιασμόν τῆς ἀμετροεποῦς καί ἀπαραδέκτου δηλώσεως τοῦ ἀντικανονικῶς διακατέχοντος τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης τοῦ τέως περιπύστου καί πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῆς Δύσεως.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΕΡΙ «ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Κατά τήν ἀνά Τετάρτη γενική ἀκρόαση–κατήχηση στήν πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου ἐνώπιον χιλιάδων πιστῶν του, ὁ αἱρεσιάρχης «πάπας» Φραγκίσκος εἶπε τά ἑξῆς φρικτά πού ἀφοροῦσαν καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία : «Δέν ὑπάρχει ὑγιής Ἐκκλησία, ὅταν οἱ πιστοί, οἱ κληρικοί καί οἱ διάκονοι δέν εἶναι ἑνωμένοι περί τόν Ἐπίσκοπό τους. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἑνωμένη περί τόν Ἐπίσκοπο εἶναι μιά ἄρρωστη Ἐκκλησία. Ὁ Ἰησοῦς θέλησε αὐτήν τήν ἕνωση ὅλων τῶν πιστῶν μέ τόν Ἐπίσκοπο. Τό ἴδιο καί τῶν ἱερέων καί τῶν διακόνων. Ὅλοι ὀφείλουν νά ἔχουν τή συνείδηση ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καθιστᾶ ὁρατό τόν δεσμό τοῦ καθενός μέ τήν Ἐκκλησία, καί τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς Ἀποστόλους καί μέ τίς ἄλλες κοινότητες, οἱ ὁποῖες ἐπίσης εἶναι ἑνωμένες μέ τούς Ἐπισκόπους καί μέ τόν Πάπα στή Μία, Μοναδική (unique) Ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ δική μας, ἡ Ἱεραρχική Ἁγία Μητέρα Ἐκκλησία»[1].

Ἐάν ἡ ἀρρώστια σταματοῦσε στήν ἀπόσχιση ἀπό τόν ἐπίσκοπο, ἐκκλησιολογικά δέν θά ὑπῆρχε πρόβλημα, μολονότι καί αὐτό δικαιολογεῖται, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δέν ὀρθοτομεῖ τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Τό γεγονός, ὅμως, ὅτι ἡ ἀρρώστια ἐπεκτείνεται καί πρός ὅσους δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν «πάπα», ἀποτελεῖ φρικτή ὕβρη καί προσβολή τῆς μόνης Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τουτέστι τῆς Ὀρθοδόξου, καί βλασφημία τοῦ μόνον ἐν αὐτῆ ἐνοικούντος Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατον νά ἐνοικεῖ στήν αἱρετική παρασυναγωγή τοῦ παπισμοῦ, ὅπου ἰδιαιτέρως ὑποτιμᾶται καί περιφρονεῖται μέ τήν αἵρεση τοῦ Filioque.

Μελετώντας τήν παραπάνω δήλωση τοῦ «πάπα» Φραγκίσκου δέν νιώσαμε ἀπολύτως καμμία ἔκπληξη γιά τήν ἑωσφορική αὐτή διακήρυξη καί τήν ἀμετανοησία τοῦ αἱρεσιάρχου τῆς Ρώμης! Διακηρύσσει κι αὐτός, ὅπως καί οἱ προκάτοχοί του, τήν ἐκκλησιολογική συνείδηση τῆς αἱρετικῆς θρησκευτικῆς παρασυναγωγῆς τοῦ Παπισμοῦ. Ἐμμένει κι αὐτός, στερεά καί ἀταλάντευτα, στίς ἑωσφορικές καί ἀντορθόδοξες παπικές διδασκαλίες! Εἶναι εἰλικρινής καί συνεπής στήν Βατικάνειο Ἐκκλησιολογία. Σύμφωνα μέ τόν ἔγκριτο δημοσιογράφο κ. Γεώργιο Παπαθανασόπουλο, ὁ «πάπας» ἔστειλε ὑβριστικό μήνυμα πρός τό Φανάρι, πού ἑτοιμάζεται νά τόν ὑποδεχθεῖ στίς 29/30 τρέχοντος μηνός.

Σχετικά μέ τά λεγόμενα τοῦ «πάπα» Φραγκίσκου περί ἑνότητος μέ τόν Ἐπίσκοπο, θά πρέπει νά τονισθεῖ ὅτι ὁ παπισμός ἀπορρίπτει τήν ἰσότητα τῶν Ἐπισκόπων, ἐπειδή προβάλλει τήν αἱρετική διδασκαλία γιά τό πρωτεῖο τοῦ «πάπα» Ρώμης, ο ὁποῖος θεωρείται ὡς η ὑπέρτατη διοικητική ἐξουσία σ'ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία. Ὁ παπισμός δέχεται ὡς κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας τόν «πάπα». Ἔτσι, ἐξηγεῖται καί ἡ φράση «Ἱεραρχική Ἁγία Μητέρα Ἐκκλησία».

Ἀντιθέτως, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει ὡς κεφαλή τόν Χριστό καί διακρίνεται στήν ποιμαίνουσα ἱεραρχία, τόν κλῆρο, καί τό λογικό ποίμνιο, τόν λαό. Ἡ ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τήν ἀρχή της στούς ἁγίους Ἀποστόλους κατά ἀδιάκοπη διαδοχή καί περιλαμβάνει τρεῖς βαθμούς, τοῦ ἐπισκόπου, τοῦ πρεσβυτέρου καί τοῦ διακόνου. Ἔργο της εἶναι ἡ διδακτική, ἱερατική καί διοικητική διακονία τῆς Ἐκκλησίας, πού μεταδίδεται ἀδιάκοπα μέ τό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης. Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, μητροπολίτες καί πατριάρχες εἶναι ἴσοι μεταξύ τους. Ἡ ἐνδεχόμενη διάκριση εἶναι τιμητική καί ὀφείλεται στήν ἐπισημότητα τῆς πόλεως, ὅπου εἶναι ἐπίσκοποι, καί δέν ἀναφέρεται σέ δικαιώματα ἐξουσίας πάνω σέ ἄλλους ἐπισκόπους[2]. Πίπτει ἔτσι στό κενό ἡ πρόσφατη καί καινοφανής προσπάθεια τοῦ Φαναρίου νά καθιερώσει τήν ἀμάρτυρη στήν Ὀρθόδοξη παράδοση καί αἱρετική ἀντίληψη ὅτι ὁ ἑκάστοτε Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι πρῶτος ἄνευ ἴσων, δηλ. «πάπας» τῆς Ἀνατολῆς.  

Ὁ «πάπας» Φραγκίσκος μέ τή φράση ὅτι οἱ ἐκκλησιαστικές κοινότητες πρέπει νά εἶναι «ἑνωμένες μέ τούς ἐπισκόπους καί τόν πάπα» ὑπονοεῖ σαφέστατα τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἐπίσης, μέ τήν φράση «…Μία, Μοναδική (unique) Ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ δική μας, ἡ Ἱεραρχική Ἁγία Μητέρα Ἐκκλησία», ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ διεκδικεῖ τήν ταυτότητα τῆς «μοναδικῆς» καί «ὑγιοῦς Ἐκκλησίας» τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο!

Ἡ Διακήρυξη αὐτή ἀποτελεῖ, θά λέγαμε, συνέχεια ἑνός ἄλλου ἐκκλησιολογικοῦ κειμένου, πού τό Βατικανό ἔδωσε στή δημοσιότητα τό 2007, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ὁ πρώην «πάπας» Βενέδικτος ΙΣΤ΄ διεκήρυξε ὅτι ἡ λεγομένη «Καθολική Ἐκκλησία» εἶναι ἡ «μοναδική πραγματική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο». Ἀναγνώρισε μέν ὅτι ὑπάρχουν καί ἐκτός τῆς λεγομένης «Καθολικῆς Ἐκκλησίας πολλά στοιχεῖα καθαγιασμοῦ καί ἀλήθειας», ἀλλά ἡ λεγομένη «Καθολική Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ». «Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες» (προσέξτε! ὄχι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία) εἶναι μέν «Ἐκκλησίες», ἀλλά πάσχουν ἀπό ἕνα «ἔλλειμμα», εἶναι ἐλλειματικές, διότι δέν ἀναγνωρίζουν τόν «πάπα» ὡς διάδοχο τοῦ Ἀπ. Πέτρου καί ἀρνοῦνται τό παπικό πρωτεῖο ἐξουσίας, πού θεμελιώνεται στήν αἱρετική περί Πέτρου παπική διδασκαλία.

Ὁ «πάπας» Φραγκίσκος, διάδοχος τοῦ ἐπιτίμου «πάπα» Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, ξεπέρασε κατά πολύ τόν προκάτοχό του καί χρησιμοποίησε ἀσεβέστερο καί βλασφημότερο χαρακτηρισμό. Διεκήρυξε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνο ἐλλειματική, ἀλλά καί «ἀσθενής», «ἄρρωστη» Ἐκκλησία, διότι δέν ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀποτελεῖ μαζί μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, τήν ὁποία ὀμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, καί διότι δέν ἀναγνωρίζει τόν «πάπα» ὡς πρῶτο στήν ἐξουσία Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας[3].

Οὐσιαστικά, ὁ «πάπας» Φραγκίσκος ζητᾶ τελείως ἀπροκάλυπτα τόν τέλειο ἐξουνιτισμό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Νά κρατήσει, δηλ. ὅλα τά ἤθη, τά ἔθιμα, τά δόγματά της κ.ἄ., ἀλλά νά ἀναγνωρίσει καί νά μνημονεύει τόν αἱρεσιάρχη «πάπα».

Γιά νά κατανοήσουμε καλύτερα τήν παπική ἐκκλησιολογία μετά τήν Β΄ Βατικανή ψευδοσύνοδο, θά πρέπει νά τονίσουμε ὅτι, σύμφωνα μέ τήν πεπλανημένη λατινική ἀντίληψη, ἔχουμε μία Ἐκκλησία, δύο βαθμίδων. Ἡ πρώτη βαθμίδα εἶναι ὁ παπισμός, στόν ὁποῖο δῆθεν ὑφίσταται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί στόν ὁποῖο ὑπάρχει ἡ πλήρης κοινωνία (πλήρης Ἐκκλησία). Ἡ δεύτερη βαθμίδα εἶναι οἱ «ἐλλιπεῖς Ἐκκλησίες» ἤ «ἀσθενείς καί ἄρρωστες Ἐκκλησίες», ὅπως ἡ Ὀρθοδοξία, ὁ Μονοφυσιτισμός καί ὁ Προτεσταντισμός, οἱ ὁποῖες στεροῦνται τῆς κοινωνίας μέ τόν «πάπα» Ρώμης, ἀφοῦ δέν ἀναγνωρίζουν τό πρωτεῖο ἐξουσίας καί τό ἀλάθητο καί γι’αὐτό βρίσκονται σέ ἀτελῆ κοινωνία (ἀτελής Ἐκκλησία). Ἠ νέα εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας τῆς νέας λατινικῆς ἐκκλησιολογίας μπορεῖ νά κατανοηθεῖ, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, μέ ἕνα σχήμα ἑνός συστήματος ὁμόκεντρων κύκλων, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τήν Ἐκκλησία ὅλων τῶν βαπτισμένων καί τῶν ἀβαπτίστων. Στό κέντρο τῶν κύκλων βρίσκεται ὁ παπισμός, πού εἶναι ἡ συγκεκριμένη ἔκφραση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Πιό κοντά στό κέντρο βρίσκεται ἡ Ὀρθοδοξία. Πιό μακρυά ὁ Μονοφυσιτισμός. Πιό μακρυά ὁ Ἀγγλικανισμός. Πιό μακρυά ὁ Προτεσταντισμός καί πιό μακρυά οἱ δίκαιοι, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά ὑπάρχουν ὄχι μόνο μεταξύ τῶν βαπτισμένων, ἀλλά καί μεταξύ τῶν ἀβαπτίστων.

Ὅμως, ἡ δημιουργία ἀπό τούς παπικούς μιᾶς ἄλλης, νέας «ἐκκλησίας», συνεπάγεται καί τήν δημιουργία ἑνός ἄλλου, νέου Χριστοῦ. Κάθε ἀλλαγή ἤ μετασχηματισμός τῆς πίστεως ἤ τῆς παραδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἄλλος Ἰησοῦς, ἄλλη Ἐκκλησία. Σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία, μία ἐκκλησία, πού πραγματώνεται σέ βαθμούς πληρότητας, δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, γιατί ὁ Χριστός εἶναι τά πάντα καί ἐν πάσιν Χριστός. Στόν παπισμό ἡ Ἀληθινή Πίστη δέν εἶναι τό κριτήριο γιά τήν ἀναγνώριση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ[4].

Ὁ «πάπας» κ. Φραγκίσκος, ὁ «πάπας» δῆθεν τῶν «πτωχῶν», τῆς «ἀγάπης», τῆς «εἰρήνης» καί τῆς «ἑνότητος», ἀλλά ὄχι τῆς ἀληθείας, ἀσέβησε, βλασφήμησε καί ἐξευτέλισε τήν νύμφη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν ἀληθινή καί μοναδική Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, τήν Ὀρθοδοξία, μέ τήν ἀνωτέρω δήλωσή του!

Οἱ ἀντορθόδοξες διακηρύξεις τοῦ «πάπα» ἀνατρέπουν καί τινάζουν κυριολεκτικά στόν ἀέρα, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποτελεῖ εἰκόνα τῆς Τριαδικῆς κοινωνίας, εἶναι ὁ φορεύς τῆς ἀκτίστου Χάριτος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, πού παρέχεται μέσω τῶν θεουργῶν μυστηρίων. Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί ἡ φράση τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ Καρχηδόνος «ἐκτός (Ὀρθοδόξου) Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία» (extra ekklesiam nulla salus), καθιερώθηκε ὡς κατεξοχήν ἐκκλησιολογική ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία, κατά τον Ἀπ. Παῦλο[5], εἶναι τό μυστηριακό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Κεφαλή τοῦ σώματος αὐτοῦ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί μέλη του ὅλοι ὅσοι ἔχουν βαπτισθεῖ ὀρθόδοξα καί πιστεύουν ὀρθόδοξα, ζώντες καί κεκοιμημένοι. Εἶναι ποτέ δυνατόν ὁ Χριστός, πού εἶναι ὁ πανυπερτέλειος, ὁ ἀλάθητος Θεάνθρωπος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι ἀσθενής καί ἄρρωστος, γιά νά εἶναι ἀσθενής καί ἄρρωστη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ «πάπας» Φραγκίσκος; Καί ἄν ὑποθέσουμε πώς εἶναι ἀσθενής καί ἄρρωστη, πώς εἶναι δυνατόν νά βγάζει ὑγιεῖς πνευματικά καί θεωμένους ἀνθρώπους, ὅπως τά τόσα ἐκατομμύρια παλαιῶν καί νέων ἁγίων; Ἡ Ἐκκλησία, ὡς σῶμα Χριστοῦ, ἔχει ἔνοικο τήν χαρισματική παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό τήν Ἐκκλησία ἐκπίπτουν ἐπίσημα οἱ αἱρετικοί, αὐτοί δηλ. πού ἀπορρίπτουν τήν ἀλήθειά της, και οἱ σχισματικοί, αὐτοί δηλ. πού ἀπορρίπτουν τόν τρόπο διοικήσεώς της. Ἀνεπίσημα ἀποκόπτεται ἀπό τήν Ἐκκλησία κάθε μέλος (ἀνεξαρτήτως ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος), πού τοποθετεῖ τόν ἑαυτό του συνειδητά ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀρνούμενο τήν ἀλήθεια, τή ζωή καί τή διδασκαλία της[6].   

Ἔχει ἰδιαίτερη σημασία τό γεγονός ὅτι ἡ δήλωση αὐτή τοῦ «πάπα» ἔγινε λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἐπίσκεψή του στό Φανάρι στίς 29/30-11-2014. Τό μήνυμά του εἶναι σαφέστατο πρός κάθε «κατεύθυνση». Μετά τό πρόσφατο ναυάγιο τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου στό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας, σχετικά μέ τόν συγκερασμό τοῦ πρωτείου καί τῆς συνοδικότητος, ἔρχεται ὁ ἴδιος αὐτοπροσώπως νά δώσει ὁριστική λύση στό θέμα τῆς ψευδοενώσεως. Πορεύεται ὡς ἰατρός σέ μία ἄρρωστη καί ἀσθενή Ἐκκλησία, γιά νά τήν θεραπεύσει, νά τήν λυτρώσει, δηλ. νά τήν ὑποτάξει ὑπό τούς πόδας του. Οἱ οἰκουμενιστές τοῦ Φαναρίου, φαίνεται νά ἀποδέχονται τίς περί ἀσθενείας δηλώσεις τοῦ «πάπα», διότι σέ ἀντίθετη περίπτωση θά ἔπρεπε ἐπειγόντως, ὄχι μόνο νά ἀκυρώσουν τήν ἐπίσκεψή του στό Φανάρι, ἀλλά καί νά συγκαλέσουν Πανορθόδοξη Σύνοδο, γιά νά καταδικάσει τίς ἀνωτέρω δηλώσεις τοῦ «πάπα», νά ὑπερασπισθεῖ τό κῦρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί νά διακόψει κάθε ἐπικοινωνία μετά τοῦ ἑωσφορικῶς ἀμετανοήτου Παπισμοῦ. Τήν στιγμή, πού ὁ αἱρεσιάρχης «πάπας» ἐξευτελίζει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διά τῶν δηλώσεών του, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, εὑρισκόμενος αὐτές τίς ἡμέρες στή Βιέννη προκειμένου νά συμμετάσχει στούς ἑορτασμούς γιά τά 50 χρόνια ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ ἐκεῖ ἑδρεύοντος οἰκουμενιστικοῦ Ἱδρύματος «Pro Oriente», ὅπως ἐπίσης καί γιά νά παραλάβει ἐπισήμως ἀπό τούς ὑπευθύνους τῆς τοπικῆς «ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας» τίς δωρεές ἑνός Ναοῦ καί ἑνός οἰκοπέδου πρός τήν Ἱερά Μητρόπολη Αὐστρίας μέ σκοπό τήν ἵδρυση Ἱερᾶς Μονῆς[7], δήλωσε ὅτι «εἴμαστε εὐγνώμονες στήν Καθολική Ἐκκλησία»[8], ὅτι «στό διάλογο καί στή συμφιλίωση δέν ὑπάρχει ἐναλλακτική ἐπιλογή»[9], ὅτι «περιμένουμε μέ πολλές προσδοκίες τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα», ὅτι «εἴμαστε ἀδελφοί ἐν Χριστῶ»[10] καί τέλεσε οἰκουμενιστική συμπροσευχή στήν παπική ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα[11]. Σέ συνέντευξή του στήν αὐστριακή ἐφημερίδα «Κουρίρ»[12], ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος σημείωσε πώς «ἡ ἀποκατάσταση τῆς διάσπασης καί ἡ ἐπανένωση τῆς Ἐκκλησίας συνιστᾶ μεγάλο καθῆκον τῆς ἐποχής μας». Παρέπεμψε στά πρῶτα βήματα, πού ξεκίνησαν σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση πρίν ἀπό 50 χρόνια ὁ «πάπας» Παῦλος ΣΤ΄ καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κυρός Ἀθηναγόρας, ἐνῶ, ὅπως παρατήρησε, «ὁ ἐπίσημος Θεολογικός Διάλογος ἀνάμεσα στίς Ἐκκλησίες βοήθησε νά ἐξαλειφθοῦν παρεξηγήσεις καί διαφορές ἀπόψεων». Ἀναφέρθηκε, ἐπίσης, στή συνάντησή του τόν περασμένο Μάϊο στήν Ἱερουσαλήμ μέ τόν «πάπα» Φραγκίσκο, ὅπως ἐπίσης στήν ἀνταλλαγή ἐπισκέψεων κάθε χρόνο ἀνάμεσα σέ ἀντιπροσωπεῖες τῶν δύο «Ἐκκλησιῶν» στή Ρώμη μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου καί ἀντίστοιχα μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου φέτος θά βρίσκεται προσκεκλημένος του (ἀπό τις 29 Νοεμβρίου) ὁ «πάπας» Φραγκίσκος, ἐνῶ ὡς μεγάλη βοήθεια θεωρεῖ ὁ ἴδιος θεσμούς, ὅπως τό Ἵδρυμα «Πρό Ὀριέντε», πού προωθοῦν τόσο τίς θεολογικές ὅσο καί τίς προσωπικές ἐπαφές. Ἀπό τόν «πάπα» Φραγκῖσκο ὁ Οικουμενικός Πατριάρχης ἀναμένει, ὅπως σημείωσε, περαιτέρω θαρραλέα βήματα καί προσπάθειες γιά τήν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἐκεῖνος ἔχει ἤδη κάνει ἀπό τήν ἐκλογή του σέ «προκαθήμενο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας».

Μέ τήν ἀνωτέρω ἀντορθόδοξη διακήρυξή του, ὁ «πάπας» Φραγκίσκος «ἄδειασε» ὅλους τούς «Ὀρθόδοξους» Οἰκουμενιστές Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους καί ἀκαδημαϊκούς θεολόγους, οἱ ὁποῖοι εἴτε ἄμεσα εἴτε ἔμμεσα, ἀναγνωρίζουν τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ὡς «ἀδελφή Ἐκκλησία» καί τόν «πάπα» ὡς Πρῶτο. Ὁ «πάπας», μέ τήν ἀνωτέρω διακήρυξη, ἀφήρεσε τελείως ἀπό τούς «Ὀρθόδοξους» Οἰκουμενιστές, κάθε ἐπιχείρημα γιά περαιτέρω διαλόγους, στό ὄνομα τῆς ἀγαπολογίας. Κάθε περαιτέρω συμμετοχή σέ θεολογικούς διαλόγους καί διαλόγους ἀγάπης μέ τούς ἀμετανοήτους ποικιλώνυμους αἱρετικούς θά πρέπει νά διακοπεῖ, διότι ἔχουν βαλτώσει, ὁδηγοῦν σέ ἀδιέξοδο καί ζημιώνουν τά μέγιστα τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως πολύ χαρακτηριστικά συνέβη στήν τελευταῖα συνεδρίαση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν τόν περασμένο Σεπτέμβριο στό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας. Ἡ ἀποχώρηση, ἐπίσης, τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας ἀπό τό προτεσταντικό-παναιρετικό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» εἶναι ἀναγκαία ὅσο ποτέ ἄλλοτε.

Ἡ Ὀρθοδοξία, κατά τόν «πάπα»», δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά εἶναι μία «ἀσθενής» Ἐκκλησία! Ἐμεῖς, ὅμως, διακηρύττουμε παγκοσμίως στεντορεία τῆ φωνῆ ὅτι μόνο ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, τήν ὁποία ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, εἶναι ἡ ὑγιεστάτη Ἐκκλησία διότι ἔχει κεφαλή τόν ἐνσαρκωθέντα Θεό Λόγο, τόν Σωτῆρα Κύριον Ἰησοῦ Χριστό καί σῶμα Της τούς ἀπ’ αἰώνων Ἁγίους καί κατά τήν ἀψευδῆ τοῦ Δομήτορός Της διακήρυξη «πύλαι Ἅδου (καί αἱρέσεων) οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18) καί ὁ ἐν Αὐτῇ Παράκλητος ἀγαθός, «τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγεῖ Αὐτήν εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (Ἰω. 16,13), ἐνῶ ὁ Παπισμός εἶναι ὄχι μόνο ἀσθενής καί ἄρρωστη «Ἐκκλησία», ἀλλά καί μία μεγάλη αἵρεση, ἀναίρεση καί καθαίρεση τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἰδίας τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς διδασκαλίας της, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ τά μέλη της στήν αἰώνια ἀπώλεια.

Πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

---

[1] ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, Προκλητική δήλωση τοῦ Πάπα : «Ἀσθενής ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», 7-11-2014 http://www.agioritikovima.gr/batikano/item/47004.

[2] ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ, Δυτική Θεολογία καί πνευματικότητα, ἐκδ. Ὑπηρεσία Δημοσιευμάτων Α.Π.Θ., σ. 41.

[3] ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ, Ἀπάντηση στή δήλωση-διακήρυξη τοῦ Πάπα περί ‘’άρρωστης Ορθόδοξης Εκκλησίας’’, http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_83.html

[4] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΚΟΝΙΤΣΗΣ κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΙ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ἐπιστολή πρός τόν πάπα, 14-4-2014, http://www.impantokratoros.gr/BE51BE54.el.aspx

[5] Ἐφεσ. 1, 23.

[6] ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ, Δυτική Θεολογία καί πνευματικότητα, ἐκδ. Ὑπηρεσία Δημοσιευμάτων Α.Π.Θ., σσ. 37-39.

[7] http://aktines.blogspot.gr/2014/11/50-pro-oriente.html, http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/mitropoleis-exoterikou/27783-2014-11-03-20-22-49

[8] http://romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/27967-2014-11-10-23-56-03

[9] http://www.agioritikovima.gr/oikpa/item/47265-βαρθολομαίος-ενώπιον-ρωμαιοκαθολικών-και-κοπτών-στο-διάλογο-και-στη-συμφιλίωση-δεν-υπάρχει-εναλλακτική-επιλογή

[10] http://www.agioritikovima.gr/oikpa/item/47356

[11] http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_85.html

[12]http://fanarion.blogspot.gr/2014/11/blog-post_95.html

 http://aktines.blogspot.gr/2014/11/blog-post_77.html