Γιατί προσφέρονται στόν Θεό ὡς δῶρα ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος κατά τή Θεία Λειτουργία;_Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα_mp3

Π. Σάββας 2011-03-24_ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΩΣ ΔΩΡΑ Ο ΑΡΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-03-2011 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ἀντίστοιχο κείμενο:

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΕΤΟΣ 2010-2011

Βιβλίο πρός μελέτην: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ,

Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα, PG 150, 368-492.

ΣΥΝΑΞΙΣ Ις’

α) Tα Τίμια Δῶρα πρῶτα ἑτοιμάζονται στήν ἁγία Πρόθεση και μετά τοποθετοῦνται ἐπάνω στό Ἅγιο Θυσιαστήριο. Ὅπως στήν Παλαιά Διαθήκη προσφέρονταν στόν Θεό θυσίες (σφαγή ζώων) ἀλλά καί δῶρα (σκεύη χρυσᾶ καί ἄλλα πολύτιμα ἀντικείμενα), ἔτσι και ὁ Χριστός περιλαμβάνει καί τά δύο. Εἶναι καί Θυσία (τό σῶμα καί τά αἷμα Του θυσιάστηκαν γιά χάρη τῆς δόξας τοῦ Πατέρα) ἀλλά καί πολύτιμο Δῶρο, ἀπό τήν ἀρχή ἀφιερωμένο στόν Θεό. Προσφέρθηκε ὡς ἀπαρχή[1] τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ἐπίσης εἶναι Πρωτότοκος καί συνεπῶς ἀφιερωμένος στόν Θεό κατά τόν Νόμο (Ἐξ. 13,2). 

       Ἑπομένως ὁ Χριστός Μας εἶναι τό Δῶρο τό ἀφιερωμένο στόν Θεό, ἀλλά καί ἡ Θυσία πού προσφέρεται στόν Θεό. Γι’αὐτό κι ἐμεῖς πρῶτα ἀφιερώνουμε τά Τίμια Δῶρα στόν Θεό διά τῆς ἀκολουθίας τῆς Ἁγίας Προθέσεως (Προσκομιδῆς) καί κατόπιν τά φέρνουμε στήν Ἁγία Τράπεζα, ὅπου θά προσφερθοῦν ὡς θυσία στόν Θεό. Αὐτά μᾶς τά δίδαξε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο, πού εἶναι ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία.

β)    Τά Τίμια δῶρα προσφέρονται στόν Πατέρα ὡς ἀπαρχές τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Ἦταν  κανόνας στήν Παλαιά Διαθήκη τά πρῶτα γεννήματα νά δίδονται στόν Θεό. Ἔτσι προσφερόντουσαν στόν Θεό οἱ ἀπαρχές τῶν καρπῶν τῆς γῆς καθώς καί τά πρωτογεννήματα τῶν ποιμνίων τῶν προβάτων, βοδιῶν καί τῶν ἄλλων ἀγαθῶν (Δευτ. 18,4).

Στήν Καινή Διαθήκη ἀφιερώνουμε στόν Θεό τόν ἆρτο καί τόν οἶνο ὡς  ἀπαρχές τῆς ζωῆς μας.  Ὁ ἆρτος καί ὁ οἶνος ἀποτελοῦν τήν βασική ἀνθρώπινη τροφή, ἡ ὁποία ἐπινοήθηκε καί παρασκευάζεται ἀποκλειστικά ἀπό τόν ἄνθρωπο καί γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι τροφή μόνον τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ τό σιτάρι ἀλλά καί τό σταφύλι εἶναι κοινή τροφή ζώων καί πτηνῶν. Προσφέροντας  λοιπόν ἆρτο καί οἶνο προσφέρουμε τίς ἀπαρχές (ἀλλά καί τό ὑλικό στήριγμα) τῆς βιολογικῆς μας ζωῆς.

γ)   Μέ τήν προσφορά τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου ἀνταλλάσσουμε τήν φθαρτή ζωή πού προσφέρουμε,  μέ τήν ἄφθαρτη πού μᾶς προσφέρεται διά τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Χριστός μᾶς εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ζωή. Ἐάν Μέ φᾶτε καί Μέ πιεῖτε, θά ἔχετε ζωή μέσα σας. Ἐάν δέν Μέ φᾶτε καί δέν Μέ πιεῖτε, ...«οὐκ ἔχετε ζωή ἐν ἑαυτοῖς». Γι’ αὐτό ὅποιος δέν ἐξομολογεῖται καί δέν κοινωνᾶ γιά μεγάλο χρονικό διάστημα (ἀδικαιολόγητα, χωρίς νά ὑπάρχει τό ἀνάλογο ἐπιτίμιο ἀπό τόν Πνευματικό) βρίσκεται στήν κατάσταση τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Ἡ ψυχή του εἶναι χωρισμένη ἀπό τόν Χριστό καί ἄρα νεκρή.

 Ἡ ψυχή, ὅπως καί τό σῶμα, χρειάζεται, τροφή γιά νά διατηρηθεῖ στήν ζωή. Ὁ πιστός πρέπει νά κοινωνᾶ τοὐλάχιστον μιά φορά τό μήνα (μέ εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ του πάντα) ἐκτός κι’ ἄν βρίσκεται σέ κανόνα. Σ’ αὐτήν τήν περίπτωση μπορεῖ νά κοινωνεῖ πνευματικά (βλ. Ἁγίου Νικοδήμου, Ἀόρατος Πόλεμος) τόν Χριστό. Τότε καί ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου τρέφει τήν ψυχή αὐτή διά μέσου τῆς ὑπακοῆς πού κάνει στήν Ἐκκλησία (στόν κανόνα τοῦ Πνευματικοῦ) .

Ὅπως τούς ἀποστόλους μετέτρεψε ὁ Κύριος ἀπό ἀλιεῖς φθαρτῶν ψαριῶν σε ἀλιεῖς αἰωνίων ψυχῶν· ὅπως στόν πλούσιο πού ἐρώτησε γιά τή Βασιλεία ὑποσχέθηκε ἀντί τοῦ ἐπιγείου πλούτου τόν οὐράνιο (Μαρκ. 10, 21), ἔτσι κι΄ ἐμᾶς διέταξε νά Τοῦ προσφέρουμε ἄρτο καί οἶνο δηλαδή φθαρτή ζωή, καί μᾶς ἀνταποδίδει γι’ αὐτά Ἆρτο Ζῶντα καί Ποτήριο αἰωνίας ζωῆς.

Αὐτό βέβαια δέν συμβαίνει μόνον στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀλλά καί σέ αὐτό τοῦ Βαπτίσματος. Διότι κατά  τό Βάπτισμα καί τήν τριπλῆ κατάδυσή μας στό νερό καταθέτουμε τήν φθαρτή ζωή μας τήν συνδεδεμένη μέ τήν ἁμαρτία. Μέ τήν τριπλῆ ἀνάδυσή μας δέ, ἀναγεννιόμαστε στήν αἰώνια ζωή, Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα ἑπομένως μιμούμαστε τόν θάνατο καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Μας

Δέν πεθαίνουμε βέβαια βιολογικά ὅταν βαπτιζόμαστε, ὀφείλουμε ὅμως νά πεθάνουμε ὡς πρός τήν ἁμαρτία. Αὐτό εἶναι πού ζητάει ὁ Χριστός ἀπό μᾶς, νά ἀποταχθοῦμε τόν σατανᾶ καί νά συνταχθοῦμε μέ τόν Ἴδιο.

---

[1] Ἔτσι ὀνομάζεται στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ προσφορά στόν Θεό τῶν πρώτων καί καλύτερων καρπῶν τῆς συγκομιδῆς σέ ἔνδειξη εὐχαριστίας (Ἐξ. 23, 19· Δευτ. 18,4).