Ὑπάρχει Θεός!

Δέν ὑπάρχει λαός χωρίς θρησκεία (23-24)

Ὅσο κι ἄν ψάξει κανείς μέσα στήν ἱστορία, στήν προϊστορία, δέν θά βρεῖ ποτέ καί πουθενά λαό χωρίς πίστη στό Θεό. Δέν ὑπῆρξε ποτέ κανένα λαός ἄθεος. Μπορεῖ βέβαια οἱ λαοί νά πίστευαν σέ ψεύ­τικους θεούς. Ὅμως πίστευαν.

Ἀτομικά βέβαια βρέθηκαν σέ κάποιες ἐποχές μεμονωμένοι ἄνθρωποι πού ἰσχυρίζονταν ὅτι δέν πίστευαν σέ Θεό. Ὁμαδικά ὅμως λαοί καί ἔθνη ποτέ. Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώ­πων σ’ ὅλες τίς ἐποχές πίστευαν ὅτι ὑπάρχει Θεός δημιουργός καί συντηρητής τοῦ σύμπαντος.

Αὐτή ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ εἶναι μιά πανανθρώπινη κίνηση κάθε ψυχῆς, ἀκόμη κι αὐτῶν πού θέλουν νά ἀποκαλοῦνται ἄθεοι, ἤ καλύτερα ἀντίθετοι. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά θέλαμε, ἄν μπορούσαμε, νά εἰσδύσουμε σ’ ἕναν ἄλλο κόσμο οὐράνιο πού ὑπερβαίνει τίς αἰ­σθή­σεις μας, πού δέν ἔχει ἀρχή καί τέλος, πού δέν εἶναι καταδικασμένος γιά 50, 70 ἤ 80 χρόνια ζωῆς.

Αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός τό ἐπιβεβαιώνουν καί τό ἀποδει­κνύουν μέ ἐπιστημονικές ἀποδείξεις ἡ ἀρχαιολογία, ἡ παλαιοντο­λογία, ἡ ἱστορία, ἡ κοινωνιολογία, ἡ θεολογία. Ὅλες αὐτές οἱ ἐπιστῆμες μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι ποτέ, σέ καμία ἐποχή καί σέ κανένα λαό δέν ὑπῆρχαν κοινωνίες ἄθρησκες ἤ ἄθεες· καί ὅτι ἡ πίστη στό Θεό εἶναι φαινόμενο πανανθρώπινο, παγκόσμιο καί διαχρονικό ὅτι ἡ θρησκεία εἶναι τόσο ἀρχαία ὅσο καί ἡ ἀνθρωπό­τη­τα.

Ἔγραψε σχετικά ὁ ἱστορικός Πλούταρχος «Μπορεῖς, νά βρεῖς πολιτεῖες χωρίς κάστρα χωρίς νά ξέρουν γράμματα, χωρίς βασι­λιάδες, χωρίς σπίτια, χωρίς χρήματα χωρίς νά ἔχουν ἀνάγκη ἀπό νομίσματα, χωρίς θέατρο καί γυμναστήρια. Ἀλλά κανένας δέν εἶδε πολιτεία πού νά μήν ἔχει ἱερά καί θεούς».

Αὐτό ἀκριβῶς ἐπιβεβαιώνουν διαρκῶς καί οἱ ἀρχαιολόγοι. Σκάβουν σπιθαμή-σπιθαμή τή γῆ. Ἐρευνοῦν μνημεῖα, γραφές, ἤθη καί ἔθιμα. Καί παντοῦ βρίσκου τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Παντοῦ συναντοῦν ἱερά καί θυσιαστήρια πού ἀποδεικνύουν τήν πανανθρώπινη στροφή τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό, τό παγκόσμιο πηγαῖο καί ἀληθινό θρησκευτικό συναίσθημα.

Πῶς λοιπόν ἐξηγοῦνται οἱ πνευματικές αὐτές ἀναζητήσεις τῶν ἀνθρώπων;

·        Γιατί οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν καί ἀναζητοῦν νά γνωρίσουν ἕνα Θεό δημιουργό;

·        Ψάχνουν νά βροῦν ἕνα ἀνύπαρκτο πρόσωπο;

·        Τελάθηκε ὅλος ὁ κόσμος;

·        Ὅλα αὐτά τά ἀμέτρηρα ἐκατομμύρα τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν αἰώνων καί τῶν γενεῶν πού πιστεύουν σέ Θεό εἶναι ἄμυαλοι;

·        Ποιός ἔβαλε τόν πόθο αὐτό στήν σκέψη ἀκόμα καί τῶν μικρῶν παιδιῶν;

Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τόν Θεό; (σελ.25-26)

Εἶναι γενικά παραδεκτό ὅτι ὅπως ἕνα παιδί μόλις ἔρθει στόν κόσμο στό πρῶτο του κοίταγμα καί στή πρώτη του κίνηση ἀναζητᾶ τήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας του, ἔτσι καί κάθε ψυχή ἀσυναίσθητα ἀλλά πραγματικά θέλει νά γνωρίσει Αὐτόν πού τήν ἔπλασε. Αὐτόν πού ἔπλασε τή γῆ καί τίς ἄπειρες ὀμορφιές της, τό σύμπαν καί τήν ἁρμονία του.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ἔρχεται ὁ ἄνθρωπος στόν κόσμο, ἔχει μέσα στήν ψυχή του τόν πόθο νά γνωρίσει τόν Θεό. Σ’ ὅποια χώρα, σ’ ὅποιο λαό καί ἐποχή κι ἄν ἔζησε ὁ ἄνθρωπος, πάντοτε ὁ μεγαλύτερος πόθος τῆς καρδιᾶς του ἦταν ὁ πόθος τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ πόθος του αὐτός μέσα στό πέρασμα τῶν αἰώνων καί τῶν ἐποχῶν ἔμενε σταθερός καί ἀταλάντευτος καθώς οἱ ἄνθρωποι στέκονταν ἀμήχανοι καί ἤθελαν νά ἀπαντήσουν σέ μεγάλα καί αἰώνια προ­βλήματα:

·        Γιατί ὑπάρχω;

·        Ἀπό ποῦ ἦρθα καί ποῦ θά πάω;

·        Τελειώνει ἡ ζωή μου στό θάνατο;

·        Ὑπάρχει μιά ἀνώτερη δύναμη πέρα καί πάνω ἀπό τούς ἀνθρώπους;

Ὑπάρχουν ἕνας ἄλλος κόσμος δικαιοσύνης καί ἀγάπης, χωρίς πολέμους καί μίση, χωρίς ἀρρώστιες, γήρανση καί θάνατο;

Μάριος Ν. Δομουχτσῆς

Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;

  (σελ.23-26)

Ἔκδοση Πέμπτη

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΑΘΗΝΑ 2013

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/12/2_10.html