«Γιά τό Βάπτισμα»

Ὁ Χριστός ἀπαντώντας σέ ἕναν Φαρισαῖο ὀνόματι Νικόδημο, ἀποκάλυψε, ὅτι γιά νά δεῖ ὁ ἄνθρωπος πρόσωπο Χριστοῦ, πρέπει νά ἀναγεννηθεῖ. Ἡ ἀναγέννηση στόν ἄνθρωπο γίνεται μέ τό Βάπτισμα, ὅπου ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει χάρη Ἁγίου Πνεύματος καί ἀντιτάσσεται τόν σατανᾶ καί τίς μεθοδεῖες του. Μετά τό Βάπτισμα, ὁ ἄνθρωπος ἔχει ὑποχρέωση νά διατηρήσει τήν ἀναγέννησή του. Ἡ διατήρηση τῆς ἀναγέννησης του, γίνεται μέ τήν Θεία Μετάληψη. Ὅπως μιά γυναῖκα δέν φτάνει νά γεννήσει μόνο ἕνα μωρό, ἀλλά πρέπει νά τό φροντίζει καί νά τό περιποιεῖται γιά νά ζήσει, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος δέν ἀρκεῖ μόνο νά βαπτιστεῖ. Πρέπει νά προσέχει καί νά μήν ἁμαρτάνει, ἀφοῦ ἡ ἁμαρτία θά τοῦ λερώσει τό καθαρό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς, πού πῆρε κατά τό Βάπτισμα.

Γι᾿ αὐτό καί ὑπάρχει τό Μυστήριο τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως, πού θεωρεῖται δεύτερο Βάπτισμα, ὥστε νά καθαρίζεται ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τίς ἁμαρτίες του. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος μετά τό Βάπτισμα, νά ἔχει συνεχῆ σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, νά ἐξομολογεῖται καί νά μεταλαμβάνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Μόνο ἔτσι ἀναγεννημένος, θά σωθεῖ. Ὅσοι εἶναι βαπτισμένοι ἀλλά δέν διατήρησαν τήν ἀναγέννησή τους, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἀνενεργό μέσα τους. Μοιάζουν μέ τό φανάρι ἐκεῖνο, πού ἔχει ἀναμμένη τή φωτιά, ἀλλά τά τζάμια του εἶναι θολά, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν φωτίζει.

Κάθε ἄνθρωπος πού γεννιέται, φέρνει τόν διάβολο μέσα στήν ψυχή του. Ἡ ψυχή του εἶναι μαύρη, γιατί φέρει τό προπατορικό ἁμάρτημα, τό ὁποῖο διοχετεύεται ἀπό ἄνθρωπο σέ ἄνθρωπο, διά τοῦ σπέρματος τοῦ ἀνδρός. Ἑπομένως τό σπέρμα τοῦ ἀνδρός περιέχει θάνατο καί τό παιδί πού γεννιέται, εἶναι πνευματικά νεκρό, γιατί εἶναι ἀποκομμένο ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἕνα «διαβολάκι» καί ἔχει ἀνάγκη ἀναγέννησης. Δέν ξέρουν τί λένε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἕνα ἀβάπτιστο μωρό τό χαρακτηρίζουν ἀγγελούδι! Διαβολάκι εἶναι καί ὅταν βαπτιστεῖ, προορίζεται νά γίνει μικρός Θεός καί ὄχι ἄγγελος. Βαθύ σκοτάδι ἔχουμε! Μέ τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσμοτος, κοινοποιεῖται ἔξωση στόν σατανᾶ καί ἔρχεται ἔτσι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί κατοικεῖ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Μέ τό Βάπτισμα, ὁ ἄνθρωπος διαγράφεται ἀπό τή βασιλεία τοῦ σατανᾶ καί πολιτογραφεῖται στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Λαμβάνει ἔτσι δωρεάν τήν υἱοθεσία ἀπό τό Θεό καί γίνεται αὐτόματα ἀδελφός τοῦ Χριστοῦ κατά Χάρη καί κατ᾿ ἐπέκταση παιδί τοῦ Θεοῦ. Ὅπως λέει καί ἕνας Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας: Πρίν τό Βάπτισμα, εἶναι ὁ σατανᾶς μέσα στόν ἄνθρωπο καί ὁ Θεός ἀπ᾿ ἔξω, ἐνῶ μετά τό Βάπτισμα, εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μέσα του καί ὁ διάβολος ἀπ᾿ ἔξω. Γι᾿ αὐτό καί μετά τό Βάπτισμα βάζουμε στό μωρό λευκά ροῦχα, πού συμβολίζουν τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποία ἐνδύθηκε, ἡ ψυχή τοῦ παιδιοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, ἀπό τότε πού θά βαπτιστεῖ, βρίσκεται σέ ἐμπόλεμη κατάσταση μέ τόν διάβολο.

Μέ τό Βάπτισμα, ὁ ἄνθρωπος δέν γίνεται Ἅγιος, ἀλλά δεκτικός ἁγιασμοῦ. Προετοιμάζει τόν ἄνθρωπο νά γίνει Ἅγιος, καθαρός, κατάλληλος γιά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἑπομένως τό Βάπτισμα,εἶναι ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι βαπτισμένος καί κοινωνημένος. Τό Βάπτισμα δηλαδή καθαρίζει τό δοχεῖο, γιά νά μπεῖ ἐκεῖ μέσα ὁ Βασιλιάς.

Ἡ φύση μᾶς διδάσκει: Ἐάν πάρουμε ἕνα κουκούτσι πορτοκαλιοῦ καί τό ρίξουμε στή γῆ, τί θά βγάλει; Νεραντζιά θά βγάλει καί ἔχει ἀνάγκη ἀπό μπόλιασμα, γιά νά βγάλει γλυκά πορτοκάλια. Ἐάν πάλι πάρουμε ἕνα κουκούτσι ἐλιᾶς, τί θά βγάλει; Ἀγριελιά θά βγάλει καί θά ἔχει ἀνάγκη ἀπό μπόλιασμα, γιά νά βγάλει καλή ἐλιά. Τό ἴδιο πρᾶγμα συμβαίνει καί μέ κάθε σπέρμα τῶν ἀνθρώπων. Γεννιέται ἀπό τό σπέρμα τοῦ μεταπτωτικοῦ Ἀδάμ, ἕνα παιδί πού εἶναι πνευματικά νεκρό καί μπολιάζεται-βαπτίζεται γιά νά ἀναγεννηθεῖ πνευματικά καί νά ἀποταχθεῖ τόν σατανᾶ.

Ἡ ψυχή τοῦ ἀβάπτιστου ἀνθρώπου, μοιάζει μέ ἕνα κάρβουνο, πού ὅσο καί ἄν προσπαθήσεις, δέν μπορεῖς νά τό ἀνάψεις. Ἡ δέ ψυχή τοῦ βαπτισμένου ἀνθρώπου, μοιάζει μέ ἀναμμένο κάρβουνο. Ἀλλά ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει καί μένει ἀνεξομολόγητος καί ἀμετανόητος, τό κάρβουνο αὐτό σιγά – σιγά σβήνει. Ὅμως λόγω τοῦ Ἀπείρου Ἐλέους καί τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, δέν σβήνει ἐντελῶς, ἀλλά παραμένει μία καί μοναδική σπίθα. Ὅταν αὐτός ὁ ἄνθρωπος μετανοήσει πραγματικά καί κάνει καθαρή ἐξομολόγηση, τό κάρβουνο ξανανάβει. Ἡ μοναδική περίπτωση ὅπου τό κάρβουνο σβήνει ἐντελῶς, εἶναι ὅταν ὁ ἄνθρωπος γίνει αἱρετικός καί ξεβαπτιστεῖ.

Ὅλοι οἱ βαπτισμένοι ἄνθρωποι εἶναι γραμμένοι σέ ἕνα εἰδικό βιβλίο, στό βιβλίο τῆς ζωῆς. Αὐτό τό βιβλίο τό ἀναφέρει καί ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στήν Ἀποκάλυψη.

Ὁ νηπιοβαπτισμός εἶναι ἕνας θησαυρός στά χέρια τοῦ παιδιοῦ. Μεγάλη ὑπόθεση! Ὅταν μεγαλώσει τό παιδί, εἶναι στό χέρι του, ἄν θά ἀξιοποιήσει αὐτόν τόν θησαυρό ἤ ἄν τόν πετάξει.

Ἡ κολυμβήθρα συμβολίζει τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ. Καί τό μωρό, ὄντας πνευματικά νεκρό, θάπτεται (βυθίζεται) τρεῖς φορές μέσα στό νερό, (συμβολίζει τήν τριήμερο ταφή τοῦ Χριστοῦ) στό ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος καί ἀνίσταται τρεῖς φορές (συμβολίζει τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ). Ἔτσι ἀναγεννιέται πνευματικά.

Τήν 8η μέρα ἀπό τήν γέννηση τοῦ παιδιοῦ, πρέπει νά γίνεται ἡ ὀνοματοδοσία του, κάτι πού δέν γίνεται σήμερα. Πηγαίνει στήν Ἐκκλησία ὁ νονός τό παιδί καί τοῦ δίνεται τό ὄνομα του. Αὐτό πού θά ὑπολείπεται, εἶναι ἡ βάπτιση τοῦ μωροῦ. Κατά τήν ὀνοματοδοσία, ὑπάρχει μία εὐχή, πού ὁ παπάς παρακαλεῖ τόν Χριστό, νά μήν πεθάνει τό παιδί, μέχρι ἡ μάνα νά σαραντίσει, ὥστε νά παραβρεθεῖ στήν βάφτιση τοῦ παιδιοῦ της.

Ὁ νονός, ὁ πνευματικός πατέρας, εἶναι ἀνώτερος σέ συγγένεια, ἀπό τόν φυσικό πατέρα. Καί τό παιδί θά πρέπει νά αἰσθάνεται μεγαλύτερη εὐγνωμοσύνη σέ αὐτόν πού τόν ἀναγέννησε, πού τοῦ ἔδωσε τήν ὁμολογία γιά αἰώνια καί ἀθάνατο ζωή, παρά σέ ἐκεῖνον πού τόν ἔφερε στή ζωή. Ὅσο διαφέρει ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα, τόσο διαφέρει ὁ νονός ἀπό τόν φυσικό πατέρα.

Ἕνα ἀντρόγυνο νά βαφτίζει μόνο ἀγόρια ἤ μόνο κορίτσια. Γιατί ἀλλιῶς, βαφτίζοντας ἀγόρια καί κορίτσια, τά παιδιά αὐτά ὡς πνευματικά ἀδέλφια, ἄν παντρευτοῦν μεταξύ τους, τά παιδιά πού θά γεννηθοῦν, θά εἶναι πολύ πιό ἄρρωστα ἀπό τά παιδιά πού γεννιοῦνται ἀπό σαρκική αἱμομιξία.

Ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι, πού ἀναθέτουν τήν βάπτιση τῶν παιδιῶν τους, σέ ἀνθρώπους, πού δέν ξέρουν οὔτε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως νά διαβάσουν, πού δέν ξέρουν οὔτε τό σταυρό τους νά κάνουν. Πῶς θά μπορέσει αὐτός ὁ ἀνάδοχος, νά κατηχήσει ἀργότερα τό παιδί στά πνευματικά θέματα; Γιατί εἶναι ὑποχρεωμένος νά κάνει κάτι τέτοιο καί γι᾿ αὐτό θά πρέπει πολύ νά τό σκεφτοῦμε, πρίν βαφτίσουμε ἕνα παιδί! Βλέπεις τήν ἄλλη νά βαφτίζει τό παιδί, νά γίνεται νονά καί ἔχει τά στήθια της ἀπ᾿ ἔξω. Θά πάει νά ζητήσει νά ἀποταχθεῖ ὁ σατανᾶς ἀπό τό παιδί, ἐνῶ ὁ σατανᾶς βρίσκεται πάνω της; Θά πρέπει ἡ ἴδια της νά ἀρνηθεῖ τόν σατανᾶ καί μετά νά ἀναλάβει τήν βάφτιση τοῦ παιδιοῦ. Πῶς ἄνθρωποι πού δέν εἶναι μετανοημένοι καί ἐξομολογημένοι, πᾶνε νά βαφτίσουν ἕνα παιδί, ὅταν οἱ ἴδιοι τους ἔχουν τόν σατανᾶ μέσα τους; Ὅλα αὐτά εἶναι ἐγκλήματα καί θά ἦταν καλύτερα, οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς νά βάφτιζαν τό παιδί τους.

Ὁ Χριστός ἔκανε Βάπτισμα σωτηρίας καί ὄχι μετανοίας. Γι᾿ αὐτό καί ὅταν βαπτίστηκε στόν Ἰορδάνη ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο, ὁ Χριστός ἐξῆλθε ἀμέσως ἀπό τό νερό, μή ἔχοντας ἁμαρτίες. Ἐμεῖς κάνουμε Βάπτισμα μετανοίας καί σωτηρίας.

συνεχίζεται......

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ “

Δημητρίου Παναγόπουλου ἱεροκήρυκος

Ἐκδόσεις: “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις  “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/