Μεγάλη Τεσσαρακοστή- αυτές τις μέρες δέν ξέρουμε αν θά τις ξαναζήσουμε. Νά προσέξουμε την «ευχή», νά λέμε όλο καί περισσότερο την «ευχή»- διότι όσο πλησιάζουν τά χρόνια προς τό τέλος του κόσμου, τόσο θά απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε ότι όσο θά πλησιάζουμε στά χρόνια του αντιχρίστου, τόσο χειρότεροι θά γινώμαστε, μοναχοί καί κοσμικοί.
Σήμερα δέν ύπάρχει οικογένεια πού δέν έχει προβλήματα, κυρίως από τά παιδιά τους- φοβερά προβλήματα. Φθάσαμε στήν κατάστασι πού ο ένας νά μη θέλη να δη τον άλλο. Ό διάβολος περιλαβαίνει καί τά Μοναστήρια. Έχει μία ουρά πού είναι απεριόριστη καί τυλίγεται στον καθένα καί του λέει: «Μή κάνης εκείνο, κάνε τό άλλο, μή κάνης προσευχή, μή κάνης αυτό, τό κάνεις μεθαύριο, κοιμήσου» καί φέρνει τη χαύνωσι. Εμείς λοιπόν νά κάνουμε υπακοή- η υπακοή στούς Προεστώτες είναι υπακοή στον Θεό. Οι Προεστώτες είναι ένα μέσο της σωτηρίας μας, δηλαδή είναι όπως μία φαγάνα πού αφαιρεί τά μεγάλα βράχια, γιά νά περάσουμε- τά υπόλοιπα όμως πρέπει νά τά βγάλουμε εμείς. ’Άν εμείς δέν κάνουμε υπακοή στον Θεό, δέν θα μας σκεπάζη η Χάρις Του. Τίποτε δέν γίνεται έτσι. Και νά προσεύχεται ένας άνθρωπος από τό πρωί μέχρι τό βράδυ γιά ένα άλλο άνθρωπο, αν δέν έχη εκείνος προαίρεσι, δέν τον βοηθάει η προσευχή. Γι’ αυτό θέλει λοιπόν νά έχουμε καλή προαίρεσι, νά θέλουμε τή σωτηρία μας καί νά θέλουμε νά αγωνιστούμε.
Αγώνας! Πώς είναι σέ ένα γήπεδο, σέ ένα στάδιο πού αγωνίζονται νά κερδίσουν τό κύπελλο, έτσι και εμείς πρέπει νά τρέχουμε, νά λέμε τήν «ευχή» συνέχεια. Είναι κόπος;
Γιά νά πουν οι άγιοι Απόστολοι «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», γιά νά πη ο Χριστός «γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μή εισέλθητε εις πειρασμόν» δέν τόπε τυχαία, ένας Θεός το είπε. Γιατί τό είπε; Γιά νά αγωνιστούμε. Όταν έχει τήν προσευχή κανείς, έχει ευκινησία στή δουλειά του, έχει Χάρι καί ζητά νά εργασθή τον Θεό καί δέν υπολογίζει τον εαυτό του καθόλου. Δέν υπολογίζει κόπο, θέλει τον Θεό νά ευχαριστήση. Έτσι δείχνει τήν αγάπη του στον Θεό. «Γρηγορείτε καί προσεύχεσθε». Τον λόγο αυτό του Θεού νά τον έχουμε ανά πάσαν στιγμή στή διάνοιά μας, νά μή μάς φεύγη.
Γιά νά πουν οι άγιοι Απόστολοι «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», γιά νά πη ο Χριστός «γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μή εισέλθητε εις πειρασμόν» δέν τόπε τυχαία, ένας Θεός το είπε. Γιατί τό είπε; Γιά νά αγωνιστούμε. Όταν έχει τήν προσευχή κανείς, έχει ευκινησία στή δουλειά του, έχει Χάρι καί ζητά νά εργασθή τον Θεό καί δέν υπολογίζει τον εαυτό του καθόλου. Δέν υπολογίζει κόπο, θέλει τον Θεό νά ευχαριστήση. Έτσι δείχνει τήν αγάπη του στον Θεό. «Γρηγορείτε καί προσεύχεσθε». Τον λόγο αυτό του Θεού νά τον έχουμε ανά πάσαν στιγμή στή διάνοιά μας, νά μή μάς φεύγη.
Οι μέρες είναι λίγες, οι ώρες είναι λίγες καί πρέπει αύτά νά τά εκμεταλλευώμαστε καί νά μή γυρίζουμε από το άλλο πλευρό. Όταν ο διάβολος μάς λέη ότι δέν μπορείς, νά του λέμε: «Όχι, μπορώ, θά σηκωθώ- όχι, σήκω, σήκω, γιατί ήρθε η Δευτέρα Παρουσία». Αμα έχουμε αυτό τό λογισμό, ότι ήρθε η Δευτέρα Παρουσία, θά πεταγώμαστε μέχρι εκεί πάνω στο νταβάνι. Γιά νά γίνεται σεισμός καί νά κουνιέται τό κτίριο, θά σηκωθής ή δεν θά σηκωθής; Γιά νά ακούς τά αεροπλάνα νά βομβαρδίζουν δυο αεροπλάνα νάρθουνε, η καρδιά μας δέν ξέρω κι εγώ που θά πάη. Αμα έπιτρέψη ο Θεός νά γίνη τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αμέσως μετά θά βασιλέψη ο αντίχριστος, τότε θά θυμηθούμε αυτές τις μέρες. Δέν θά τις ξαναβρούμε, θά λέμε: «Αχ, αυτές τις μέρες πώς τις έχασα, αυτή τη νύχτα πώς τήν έχασα, νά μή προσευχηθώ;». Νά σηκωνώμαστε στην Θεία Λειτουργία, νά ετοιμαζώμαστε νά παρουσιαστούμε στην Θεία Μυσταγωγία. Πού θά βρούμε Λειτουργία, πού θά βρούμε ιερέα, τίποτε τότε. Νά λέμε, νά νηστέψουμε, νά κοινωνήσουμε, νά εκκλησιαστούμε τώρα πού υπάρχει καιρός.
Όλα αυτά νά τά τυπώσουμε πολύ βαθειά στην ψυχή μας, νά μη τα παίρνουμε αψήφιστα, επιπόλαια. Βρήκαμε με μιά αδελφή μία έφημερίδα παλιά πού γράφει γι’ αύτά' είναι η σημερινή εποχή πού ζούμε. ’Έτσι τά έγραφαν πριν δέκα χρόνια και τά βρίσκουμε σήμερα στήν πράξη. Έτσι λοιπόν προσέξτε νά μή αργολογούμε στά διακονήματά μας. Οι ιστορίες δέν τελειώνουν ποτέ. Νά κάνουμε προεργασία καί νά έχουμε τό νου μας στον Θεό. Νά μή χάνουμε λεπτό, νά μή συζητάμε, και περνάει η ώρα καί πάει χαμένη, καί από ’δώ κουβέντα καί από ’κει κουβέντα. Μόλις ξυπνήσουμε, στήν εκκλησία. Μετά θά φάμε, θά πάρουμε ευχούλα από τή Γερόντισσα καί θά πάμε στο διακονηματάκι μας. Καί ’γώ στο διάκονηματάκι μου θά προσευχηθώ, ξέρω τί θά κάνω. Καί έτσι η Χάρις του Θεού θά μάς βοηθήση νά περάσουμε αυτές τις φοβερές μέρες πού έρχονται. Πώς θά σωθούμε, πώς θά πάμε στον Χριστό; Τί θά συναντήσουμε!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_708.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου