Ὁ Γέροντας Πορφύριος ὡς πνευματικός

 

Δὲν καταπίεζε κανέναν

Δίπλα στὸ Γέροντα Πορφύριο αἰσθανόμουν ἄνετα. Δὲν καταπίεζε κανέναν. Ἤθελε, ὅποιος πήγαινε κοντά του, νὰ κάμνει αὐτὸ ποὺ ἔκανε, μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή του. Ἔλεγε πάντοτε στοὺς ἐξομολόγους ὅτι, ὅταν, ὡς πνευματικοὶ πατέρες, κατευθύνουμε τὴν πορεία αὐτῶν ποὺ ἐξομολογοῦνται σ’ ἐμᾶς, πρέπει πάντα νὰ σεβόμαστε τὴν ἐλευθερία τους, τονίζοντάς μας ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἐλευθερία.

Μᾶς ἀνέφερε συχνὰ τὸ γνωστὸ περιστατικό, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς εἶπε μιὰ φορὰ κάτι, ἀπὸ τὸ ὁποῖο πολλοὶ σκανδαλίσθηκαν, μὲ ἀποτέλεσμα ν’ ἀρχίσουν νὰ φεύγουν, ὥσπου ἔφυγαν ὅλοι κι ἔμειναν μόνο οἱ δώδεκα μαθητές του. Ὁπότε ὁ Κύριος τοὺς εἶπε ὅτι, ἂν ἤθελαν νὰ φύγουν κι ἐκεῖνοι, ἦταν ἐλεύθεροι νὰ τὸ πράξουν. Σημειώνει ἐπὶ λέξει τὸ κατὰ Ἰωάννην ἅγιο Εὐαγγέλιο: «Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ’ αὐτοῦ περιεπάτουν. Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;» (Ἰω. 6, 67).

Ἡ ἐλευθερία ποὺ ἄφηνε στὸ συνομιλητή του

Κάθε φορὰ ποὺ συναντοῦσα τὸ Γέροντα Πορφύριο, ἔνιωθα ὅτι ἡ συνομιλία μαζί του ἦταν μιὰ πνευματικὴ πανδαισία. Κι αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση ἦταν ἡ ἐλευθερία ποὺ ἄφηνε στὸ συνομιλητή του. Ἔβλεπα στὸ πρόσωπό του ἐνσαρκωμένη ὅλη τὴν ἐλευθερία τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ποτὲ ὁ Γέρων Πορφύριος δὲν ὑποχρέωνε ὁποιονδήποτε νὰ κάνει κάτι καὶ ποτὲ δὲν ὑποδείκνυε ὁτιδήποτε, ποὺ νὰ αἴρει τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου. Γι’ αὐτὸ δὲν ἤθελε οὔτε ἐμεῖς νὰ ὑπερβαίνουμε τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ νὰ τοὺς σεβόμαστε. Ἔχοντας αὐτὴ τὴν ἁγιότητα μέσα του, ἔβλεπε μ’ ἕνα ἄπειρο ἔλεος τὸν κόσμο.
Μ’ αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν ἐλευθερία ποὺ ἔδινε στὸ συνομιλητή του, τὸν βοηθοῦσε μὲ τὸν καλύτερο τρόπο ν’ ἀντιληφθεῖ ὅτι βρισκόταν σὲ λανθασμένο δρόμο.

porphyrios.net