«Οἱ Χριστιανοί μέσα στόν κόσμο» μέρος ζ΄

ΟΜΙΛΙΑ 2η

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

“Λόγοι Ἀφυπνίσεως”

Ὁ Χριστιανός δέν εἶναι πατριδολάτρης, γιατί

«τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς».

Τρίτο. «Πᾶσα ξένη πατρίς ἐστιν αὐτῶν, καί πᾶσα πατρίς ξένη»¹. Μάλιστα ὅ,τι σᾶς διαβάζω τώρα, ἀλλά καί κάποια ἄλλα παρακάτω πού θά ποῦμε, χωρίς ἀνάλυση, ἔχουμε μία ποιητικότητα, μία ἄφθαστη λογοτεχνική ἀξία. Τό λέγω ἔτσι, ἐν παρόδῳ. Κάθε ξένος τόπος εἶναι πατρίδα τους, λέει, καί κάθε πατρίδα γι᾿ αὐτούς εἶναι ξένη. Δηλαδή δέν παύουν νά ἀγαποῦν τήν δική τους τήν πατρίδα οἱ Χριστιανοί· ὅμως ὅπως σᾶς εἶπα, ἄν ὑπάρξει κάποιος λόγος, κάποια ἀνάγκη οἰκονομική, κάποτε καί θρησκευτική, μποροῦν νά ἐκπατρισθοῦν, νά πᾶνε σ᾿ ἄλλον τόπο. Ὅμως ὅπου καί νά πᾶνε, βολεύονται, γιατί θεωροῦν ὡς πατρίδα τους αὐτόν τόν νέο τόπο· ἀλλά καί ὅταν μένουν στήν πατρίδα τους, αἰσθάνονται ὅτι μπορεῖ νά φύγουν· συνεπῶς ζοῦν μέ τό αἴσθημα ὅτι εἶναι ξένοι.

Ἔτσι οἱ Χριστιανοί αἰσθάνονται ὅπως ὁ Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του. Τοῦ λέει ὁ Θεός: «Φύγε ἀπό ᾿δῶ, κι ἔλα σ᾿ ἕναν τόπο πού θά σοῦ δείξω.»². Ξέρετε πῶς ζοῦσε στόν τόπο αὐτό πού ἐγκαταστάθηκε, παρ᾿ ὅτι ἦταν ὁ τόπος τῆς ἐπαγγελίας, τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ; Ὡς ξένος καί παρεπίδημος. Γι᾿ αὐτό καί δέν ἔκτισε σπίτι ὁ Ἀβραάμ· ἦταν σκηνίτης.

Ἔτσι κι ὁ Ἰσαάκ, ἔτσι καί ὁ Ἰακώβ. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό. Δέν θέλω νά πῶ ὅτι δέν πρέπει νά χτίσουμε σπίτι· θέλω νά πῶ ὅτι καί γιά τό σπίτι πού θά χτίσουμε θά πρέπει νά ποῦμε: «Ἔ, μπορεῖ σήμερα νά τό κατοικοῦμε· αὔριο...;».

Σ᾿ ἕνα κελλί ἑνός μοναχοῦ ἦταν γραμμένο: «Κελλί μου, ἔμεινα σ᾿ ἐσένα· μετά ἀπό μένα κάποιος ἄλλος θά μείνει.»! Ἔτσι, σήμερα μένουμε στό σπίτι μας· μπορεῖ αὔριο νά μή μένουμε. Σήμερα εἴμαστε ἐδῶ σ᾿ αὐτόν τόν Ναό· αὔριο μπορεῖ νά μήν εἴμαστε νά μᾶς διώξουν, καί νά βρεθοῦμε κάπου ἀλλοῦ. Τί πρέπει νά κάνουμε; Γι᾿ αὐτό πρέπει νά αἰσθάνεται κανείς κάθε ξένο τόπο σάν πατρίδα του, καί τήν πατρίδα του σάν ἕναν ξένο τόπο. Βέβαια αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ Χριστιανός εἶναι κοσμοπολίτης, μέ τήν οὐμανιστική μάλιστα ἔννοια, ἀλλά ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι ὅπου καί νά πάει «τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς»³, ὅτι ἡ γῆ εἶναι τοῦ Θεοῦ Πατέρα· ὅπου καί νά πᾶμε, ἀπό τόν Θεό δέν χωριζόμαστε.

Συνεχίζεται....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἐκδόσεις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Ἱ. Μ. Κομνηνείου «Κοιμήσεως Θεοτόκου» καί «Ἁγίου Δημητρίου»

400.07 Στόμιον Λαρίσης.

Τηλ. & Fax.: 24950.91220.

1 Πρός Διόγνητον, ΒΕΠΕΣ 2, V, 6. Ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1955, σ. 253.

2Γεν. 12 : 1.

3Ψαλμ. 23 : 1. Α΄ Κορ. ι΄ : 26.